10 stycznia Patriarcha gościł w parafii w Wieniowie (obejmującej cały obwód tulski).
| SOCZI - relacja filmowa (Telepace Armenia): https://fb.watch/aAOT8odFpA/ |
   |
   |
   |
| WIENIOW - krótka relacja filmowa (Telepace Armenia): https://fb.watch/aAOo5gKeLg/ |
Od 22 lipca do 3 sierpnia 2022 r. katolikos - patriarcha Cylicji dla Ormian katolików, Rafał Piotr XXI Minassian przebywa z wizytą duszpasterską w Australii, na zaproszenie ks. Parsegha (Bazylego) Sousaniana z ormiańskokatolickiego Kościoła Australii.
W uroczystości wzięli udział wierni Kościoła ormiańskokatolickiego w Melbourne. W swoim kazaniu wygłoszonym z tej okazji, Katolikos - patriarcha Rafał Piotr XXI, witając członków wspólnoty, podkreślił m. in., że jego wizyta w Australii jest znakiem ojcowskiej troski, przybył tutaj, aby zrozumieć ich problemy i znaleźć rozwiązanie. Specjalne słowa podziękowania skierował do wielebnego ks. Bazylego Sousaniana, za jego dwudziestoletnią posługę, którą, wbrew wszelkim przeciwnościom, stara się zapewnić opiekę duszpasterską zarówno społeczności Sydney, jak i Melbourne. 
W swoim powitalnym przemówieniu skierowanym do katolickiego Patriarchy ormiańskiego abp Rabbat stwierdził, że Jego wizyta jest powodem do wielkiej radości i błogosławieństwem. Wspomniał też rok 2018 i swoją podróż do Armenii, przyjacielskie spotkanie z ówczesnym ordynariuszem ormiańskiego Kościoła katolickiego w Armenii abp. Minassianem. Odnosząc się do teraźniejszości Kościoła Australii, abp Robert Rabbat podkreślił, że społeczność ormiańska wniosła pozytywny wkład w Australii i jest ceniona przez społeczeństwo australijskie. Na zakończenie przemówienia życzył, aby ta wizyta nadała nowy kierunek wspólnocie ormiańskokatolickiej i wzmocniła braterskie więzy między wspólnotą a Patriarchatem, a także wszystkimi Ormianami w Australii. 
We wtorek 26 lipca przewidziane jest spotkanie z rzymskokatolickim arcybiskupem Melbourne, Piotrem Comensoli, a po południu spotkania z rodzinami ormiańskokatolickimi. strony Patriarchatu i Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej
» Ordynariat » Vatican News » Patriarchat
Uczestniczyli w nim biskupi z Libanu, Syrii, Egiptu, Iranu, Francji, Stanów Zjednoczonych, Kanady i Ameryki Południowej.
Program Synodu obejmował zagadnienia duchowe, duszpasterskie, diecezjalne, kanoniczne, administracyjne, edukacyjne, wydawnicze, informacyjne i społeczne. Synod również zajął się sytuacją wspólnot ormiańskich i problemami, z jakimi boryka się cały naród ormiański.
Po ich przedyskutowaniu Ojcowie Synodalni dokonali wyboru nowych biskupów i urzędników na wakujące stanowiska. Z radością przyjęli zaproszenia do udziału w ceremoniach beatyfikacji i kanonizacji Sługi Bożego Mechitara Abbahora, zaplanowanych na 8 września w klasztorze w Wenecji.
Również zostali zaproszeni na uroczystość rozpoczęcia kolejnego etapu procesu beatyfikacyjneg bł. kard. Grzegorza Piotra XV Agadżaniana w październiku 2022 r. w Rzymie.
 |
 |
Obrady synodu biskupich Kościoła ormiańskokatolickiego zakończyły się w poniedziałek wieczorem uroczysta liturgią pod przewodnictwem Katolikosa - Patriarchy dla Ormian katolików Rafała Piotra XXI Minassiana w kościele w Bzommar, sanktuarium maryjnym Matki Bożej z Bzommar.
| ORDYNARIAT POZA ARMENIĄ |
| (nagranie z powitania, w j. ormiańskim - trzeba kliknąć na zdjęcie) |
25 maja 2022 r. katolikos patriarcha Cylicji dla Ormian katolików, Rafał Piotr XXI Minassian udał się z pierwszą wizytą patriarszą do Stanów Zjednoczonych, która potrwa do 8 czerwca.
Ormiańskokatolicka Eparchia Pani z Nareku w Glendale, na czele której stoi bp Michael Muradian, obejmuje Stany Zjednoczone i Kanadę*. Patriarcha przez kilkanaście lat przebywał w USA – był proboszczem najpierw w Nowym Yorku, a później w Glendale w Kalifornii (był jednym z inicjatorów budowy tutejszego kościoła). To tu właśnie, w katedrze pw. św. Grzegorza Oświeciela, rozpoczęła się 27 maja wizytacja duszpasterska.
W piątek, 27 maja 2022 r, kościół ormiańskokatolicki św. Grzegorza Oświeciciela w Glendale przeżył szczególny historyczny moment, witając przybyłego z Libanu, na zaproszenie bpa Muradiana, katolikosa patriarchę Rafała Piotra XXI Minassiana.
Wizyta Czcigodnego Gościa rozpoczęła się ceremonią powitania z nabożeństwem, w której uczestniczyli przedstawiciele różnych Kościołów i wyznań. Obecni byli także ormiańscy i amerykańscy politycy, osobistości życia społecznego i publicznego, jak burmistrz Glendale, ambasador Republiki Armenii, zastępca burmistrza Los Angeles, a także przedstawiciele różnych partii i organizacji ormiańskich, i przedstawiciele innych świeckich organizacji.
Na zakończenie ceremonii bp Michael Muradian, witając Patriarchę, przypomniał jak wiele ciężkiej pracy i poświęcenia włożył On w budowę tutejszego kościoła, który teraz stał się katedrą eparchii, a w której dziś przebywa jako Gość Honorowy.
Natomiast katolikos Rafał Piotr XXI w swoim wystąpieniu powiedział: „Wróciłem do domu, aby podziękować Panu Najwyższemu i wam wszystkim, ale wiedzcie, że to nie ja wykonałem tą pracę, lecz Chrystus wykonał ją przeze mnie. Przyszedłem powiedzieć wam to, o co przed chwilą modliliśmy się – aby Bóg umocnił w nas nadzieję, miłość i miłosierdzie, abyśmy byli godni Jego miłosierdzia i Jego obecności w naszym życiu. (…) Bóg obdarzył mnie dziś większą odpowiedzialnością, abym coraz gorliwiej Mu służył, przekazując wam Jego przesłanie, że powinniście kochać się nawzajem tak, jak On umiłował nas.”
Na zakończenie uroczystości odbyło się poświęcenie kamiennej tablicy pamiątkowej umieszczonej przy wejściu do Katedry z okazji historycznego wydarzenia – pierwszej wizyty katolikosa patriarchy Cylicji dla Ormian katolików, Rafała Piotra XXI Minassiana.
Po ceremonii nastąpiło przyjęcie i spotkanie z wiernymi.
W niedzielę 29 maja o godz. 10.30 (czasu miejscowego) Patriarcha przewodniczył liturgii w tym samym kościele [artykuł w j. ormiańskim i zdjęcia TU i TU] – katedrze ormiańskokatolickiej, rozpoczynając tym swoją wizytację duszpasterską, podczas której odwiedzi również Fresno, San Jose i San Francisco, a następnie San Diego.
5 czerwca w Los Angeles planowana jest uroczysta kolacja na cześć patriarchy Rafała Piotra XXI, po której nastąpi uroczysta liturgia w kościele ormiańskokatolickim Matki Bożej Królowej Męczenników (Our Lady Queen of Martyrs).
* Eparchia Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego, obejmująca wszystkich wiernych tego obrządku w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie. Została ustanowiona w 1981 jako egzarchat apostolski Stanów Zjednoczonych Ameryki i Kanady. W 2005 administratura została podniesiona do rangi eparchii i uzyskała nazwę Eparchia Pani z Nareku w Nowym Jorku. Siedzibą eparchy był Nowy Jork, a ściślej Brooklyn. 29 grudnia 2014 siedziba eparchy przeniesiona została do Glendale, zmieniono również nazwę eparchii.
Na początku homilii Katolikos przywitał i pobłogosławił księży - ormiańskich i łacińskich - koncelebrujących z nim mszę św., a także wszystkich zgromadzonych w katedrze. Wyraził wielką radość z obecności wielu dzieci w kościele. To równocześnie ich święto. Są jak Aniołowie, którzy przynieśli wiadomość o narodzeniu zbawiciela Chrystusa.
Zadziwiające, że tak jak dzisiaj śpiewamy, Zbawiciel zechciał przyjść na ziemię właśnie w taki sposób - wejść w historię człowieczeństwa i narodzić się jako dziecko. Leżący w ciemnej stajence, wśród zwierząt, stał się Światłem dla ciemności świata. On zbawiciel, on Boży Syn.
Bóg Ojciec wysłał aniołów, by obwieścili tą radość, i posłał ich do pastuszków, do biednych ludzi, a nie do tych, którzy żyją w pałacach. I w ten właśnie sposób Bóg zwraca się do nas z przesłaniem: być Pasterzem. Byśmy byli Pasterzami w tym świecie. Nie tylko duchowni, ale każdy z nas, na swoim miejscu, ma być Pasterzem. Ojcowie i matki, to Pasterze dla swoich rodzinach, dla swoich dzieci. Ma się to przejawiać w byciu świadkiem, w dawaniu świadectwa o Chrystusie.
Chce podsumować wszystko jedną myślą: kochajcie się wzajemnie tak, jak Chrystus nas kocha. Kochajcie swoje dzieci. Kochajcie swoich rodziców. Kochajcie chorych, którzy są wśród Was. Kochajcie ludzi potrzebujących, opuszczonych, którzy nie maja nikogo, kto by ich kochał, o nich się troszczył. Być chrześcijaninem wydaje się łatwo, ale z drugiej strony i bardzo ciężko, gdy chcemy przezywać i wprowadzać w życie to wszystko, o czym właśnie usłyszeliśmy.
Cieszcie się, Chrystus się narodził!
» artykuł na stronie Ordynariatu (w j. ormiańskim)
Ojciec Święty przyjął na audiencji uczestników sesji plenarnej Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich oraz sympozjum z okazji 25. rocznicy opublikowania Instrukcji w sprawie stosowania przepisów liturgicznych Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich wydanej przez Kongregację ds. Kościołów Wschodnich.Kodeks ten obowiązuje jednakowo wszystkie katolickie kościoły wschodnie. Jest jednolitym zbiorem przepisów prawa kanonicznego dla katolickich Kościołów wschodnich, promulgowanym 18 października 1990 r. przez papieża Jana Pawła II konstytucją Sacri canones. Wszedł w życie 1 października 1991 r.
Rano w Bazylice św. Piotra w Rzymie kard. Leonardo Sandri, prefekt Kongregacji Kościołów Wschodnich, odprawił Mszę św. z udziałem Patriarchów. Obecny był też rektor Kolegium Ormiańskiego w Rzymie ks. Nareg Naamoyan i ormiańskie siostry ze Zgromadznia Sióstr Niepokalanego Poczęcia NMP, a klerycy zaśpiewali hymn.
W mszy św. i audiencji brał udział również katolikos-patriarcha Cylicji dla Ormian katolików, Rafał Piotr (Rafael Bedros) XXI Minassian.
Uroczystości przewodniczył katolikos patriarcha Rafał Piotr XXI. Obecni byli również: administratora apostolskiego Ordynariatu dla Armenii i Europy Wschodniej, ks. Michała Bassale oraz egzarchy Jerozolimy i Jordanii, rektora Kolegium Ormiańskiego w Rzymie, ks. Narega Naamoyana. W wydarzeniu uczestniczyli też duchowni Kościoła ormiańskiego, duszpasterz ormiańskiego Kościoła apostolskiego dla wspólnot rejonu Asztocka, siostry zakonne ze zgromadzenia Niepokalanego Poczęcia NMP, dyrektor szpitala w Aszocku, pracownicy ormiańskiej Caritas i wielu wiernych.
Budowa kościoła w Ghazanchi trwała długo, była niełatwa. Ale mimo wielu przeszkód i trudności, z woli Bożej, kościół stoi i będzie służył wiernym przez wiele wieków.
Jej rozpoczęcie nastąpiło 20 listopada 2014 r., z inicjatywy i z błogosławieństwem ówczesnego Ordynariusza dla Armenii i Europy Wschodniej, abp. Rafała Minassiana. Odbyła się wtedy uroczystość poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego, ale prace przerwano z powodu braku funduszy.
Budowę wznowiono kilka lat później, w maju 2020 r., z inicjatywy Ordynariusza, dzięki jego pomocy i staraniom. Wsparł ją Kościół katolicki spoza Armenii, w tym „Renovabis” –niemiecka katolicka organizacja charytatywna. Budową kierował ks. Grzegorza Mkrtchyan, proboszcz katedry w Giumri.
Niestety, gdy trwały prace budowlane, 27 września 2020 r. rozpoczęła się 44-dniowa wojna w Arcachu (Górskim Karabachu). Mimo tragedii wojny i bólu w sercach z powodu wielu ofiar, kontynuowano – kamień po kamieniu – budowę Domu Bożego. Miał on stać się domem nie tylko dla żyjących, ale także dla wszystkich męczenników tej wojny.
Dwa lata później, gdy kończyły się prace wykończeniowe we wnętrzu kościoła, wybuchła kolejna wojna – rozpoczęły się działania wojenne przeciwko suwerennemu terytorium Armenii, ponownie pochłaniając wiele ofiar i zmieniając ludzkie losy.
Budowa mimo wszystko się posuwała. 20 listopada 2021 r. odbyła się uroczystość poświęcenia i osadzenia krzyża na kościelnej wieży, o czym TUTAJ pisaliśmy.
W niedzielę 25 września, po poświęceniu i oficjalnej ceremonii otwarcia kościoła pw. św. Józefa w Ghazanchi, została odprawiona uroczysta msza św. pod przewodnictwem katolikosa patriarchy Rafała Piotra XXI, któremu towarzyszyli ks. Grzegorz Mkrtchyan, proboszcz katedry katolickiego Kościoła Armenii w Giumri oraz ks. Józef Galstyan – duszpasterz wspólnot w Mets Sepasar, Ghazanchi, Sizavet, Bavrze i Saragyugh.
Patriarcha w swoim wystąpieniu na początku podziękował administratorowi apostolskiemu ks. Michałowi Bassale za możliwość przyjazdu do Ojczyzny i poświęcenia tego kościoła. Wyraził wdzięczność i przekazał gratulacje wszystkim, którzy brali udział w jego budowie. Wyjaśnił, dla czego kościół jest pod wezwaniem św. Józefa: by – tak, jak św. Józef strzegł i ochraniał Matkę Bożą i Jezusa – prowadził i chronił wiernych, dopomagał przezwyciężać wszystkie smutki, kłopoty i trudności, zwłaszcza w tych dniach tak wielu poświęceń dla Ojczyzny. Zapewnił, że wszyscy zostają pobłogosławieni przez samego Pana Jezusa Chrystusa, który jest obecny w Tabernakulum, przy tym Ołtarzu Świętym, prosił o przyłączenie się do wspólnej modlitwy.
Na zakończenie liturgii głos zabrał ks. Galstyan, duszpasterz katolików w Ghazanchi, wyrażając radość z uroczystości poświęcenia kościoła, z posiadania od teraz przez tutejszą katolicką wspólnotę własnego murowanego kościoła, gdyż jest on symbolem duchowego przebudzenia, którym ta wspólnota żyje.
Następnie głos zabrał i złożył gratulacje i podziękowania przewodniczący gminy a także przedstawiciele Ormiańskokatolickiego Związku Młodzieży w Ghazanchi.
Po mszy św., pod przewodnictwem katolikosa patriarchy Cylicji dla Ormian katolików Rafała Piotra XXI, złożono kwiaty pod chaczkarem usytuowanym na cmentarzu, poświęconym pamięci Melikseta Arosyana, ofiary 44-dniowej wojny, pochodzącego z Ghazanchi, i odprawiono nabożeństwo żałobne za dusze wszystkich Ormian, którzy zginęli w wojnie w 2020 roku.
oprac. EŁ; na podstawie artykułu na stronie Ordynariatu
Ormiańskokatolickiego dla Armenii i Europu Wschodniej
 |
 |
27 czerwca 2020 r. kościół ormiańskokatolicki świętował odnalezienie relikwii św. Grzegorza Oświeciela.
Jest to główne święto moskiewskiej parafii ormiańskokatolickiej. Uroczysta msza św. została odprawiona w katedrze katolickiej pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny. Przewodniczył jej Wikariusz Generalny ormiańskiego Kościoła katolickiego na Rosję, proboszcz parafii ks. Petros Yesayan. dział wzięło wielu dostojników kościelnych - nuncjusz apostolski, biskup Kościoła łacińskiego w Moskwie, przeor franciszkanów, przedstawiciele Kościoła grekokatolickiego i Opus Dei, zgromadzenia salezjańskiego, siostry Miłosierdzia, ambasador Armenii w Rosji wraz z małżonką.
» artykuł na stronie Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego
dla Armenii i Europu Wschodniej (W J. ROSYJSKIM)
| Transmisja non-stop na żywo z Sanctuaire Notre-Dame w Lourdes (Francja). |
Sprawom ludzi chorych Jan Paweł II, sam doświadczający licznych chorób, poświęcił wiele miejsca w swoim nauczaniu. Często spotykał się z chorymi i niepełnosprawnymi, tak w Rzymie, jak i w czasie podróży apostolskich. Chorych prosił już na samym początku pontyfikatu o wsparcie modlitewne.
za: brewiarz.pl
Trwając na drodze miłosierdzia przy tych, którzy cierpią
Jezus, miłosierdzie Ojca
Największym świadkiem miłosiernej miłości Ojca do chorych jest Jego jednorodzony Syn. Ileż to razy Ewangelie opowiadają nam o spotkaniach Jezusa z ludźmi cierpiącymi na różne choroby! On „chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach, głosząc Ewangelię o Królestwie i lecząc wszelkie choroby i dolegliwości wśród ludu” (Mt 4, 23). Możemy zadać sobie pytanie: skąd ta szczególna uwaga Jezusa wobec chorych, do tego stopnia, że staje się ona również głównym dziełem w misji apostołów, posłanych przez Mistrza, by głosić Ewangelię i uzdrawiać chorych? (por. Łk 9, 2).
XX-wieczny myśliciel podsuwa nam motywację: „Ból absolutnie izoluje i z tej absolutnej izolacji rodzi się apel do drugiego, wzywanie drugiego”. Kiedy człowiek doświadcza słabości i cierpienia we własnym ciele z powodu choroby, jego serce staje się cięższe, wzrasta lęk, mnożą się pytania, coraz bardziej palące staje się pytanie o sens wszystkiego, co się dzieje. Jakże nie wspomnieć w tym kontekście o wielu chorych, którzy w czasie pandemii przeżyli ostatni etap swojego życia w samotności na oddziale intensywnej terapii, z pewnością pod opieką wspaniałych pracowników służby zdrowia, ale z dala od najbliższych i najważniejszych osób w ich ziemskim życiu? Dlatego tak ważne jest, by mieć u swego boku świadków Bożego miłosierdzia, którzy za przykładem Jezusa, miłosierdzia Ojca, wylewają na rany chorych olej pocieszenia i wino nadziei.
Działający w Gruzji Caritas 4 listopada 2019 r. świętował 25 lat swojego istnienia. Jest bardzo aktywny, realizuje różne projekty. Katolicy prowadzą w Gruzji różne charytatywne organizacje, w tym centrum rehabilitacyjne dla niepełnosprawnych.
Ormiańska wspólnota katolicka w Tbilisi świętowała rocznicę utworzenia Caritas w Gruzji. W wydarzeniu wzięło udział wielu dostojnych gości, m.in. Dyrektor Generalny Caritas Armenii, Sekretarz Generalny Caritas Europy.
Również byli obecni dostojnicy kościelni - Eparcha Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej abp. Rafał Minassian w towarzystwie kilku księży z Armenii, abp. Giuseppe Pasotto, założyciel Caritas Gruzji, Nuncjusz Apostolski dla Armenii i Gruzji abp José Avelino Bettencourt, ks. Witold Szulczyński, pierwszy Dyrektor Caritas Gruzji.
Uroczyste świętowanie rozpoczęła msza św. sprawowana w Katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przez abp. Giuseppe Pasotto, prymasa Kościoła katolickiego w Gruzji, w obecności pozostałych duchownych. Oprócz ormiańskiego duchowieństwa katolickiego we mszy św. uczestniczyli także duchowni łacińscy służący w Gruzji.
Abp José Avelino Bettencourt w swoim wystąpieniu, zwracając się do obecnych powiedział m.in., że miłość jest główną istota nauczania Kościół. Kościół żyje miłością. Na początku roku papież Franciszek przypomniał, że miłość nie tylko zapewnia materialne wsparcie ludziom ale i troszczy się o dusze, co jest nawet ważniejsze niż wsparcie materialne. Wspólnota chrześcijańska, to bezinteresowna hojność w imię Jezusa Chrystusa.
Po mszy św. odbyła się oficjalna uroczystość jubileuszowa. Kolejno zabierali głos przybyli goście, podkreślając naczelne zadania Caritas - ochronę godności ludzkiej, wolności i wartości demokratycznych, ochronę praw człowieka, przezwyciężanie niesprawiedliwości społecznej.
Jako pierwsza wystąpiła Anahit Mkhoyan, dyrektor wykonawczy Caritas Gruzji. Następnie poprosiła o zabranie głosu abp. Giuseppe Pasotto. Arcybiskup przedstawił różne formy działalności gruzińskiej Caritas. Po nim, w obszernym wystąpieniu, głos zabrał abp. Rafał Minassian.
Następnie ks. Witold Szulczyński i czterech pracowników gruzińskiej Caritas opowiedziało o swoich doświadczeniach, o trudnościach, jakie trzeba było przezwyciężać w tatach 90., jak mimo to udało się utrzymać i rozwijać działania Caritas.
Pod koniec uroczystości obecni na niej goście obejrzeli gruzińskie tańce, pokrojono wspaniały tort okolicznościowy.
oprac. EŁ
Na podstawie artykułu na stronie Ordynariatu Armenii, Gruzji Rosiji i Europy Wschodniej
http://armenianchurchco.com/11124.html
Zdjęcia: FB ks. Karnik Hovsepian
w orędziu wydanym na I Światowy Dzień Pokoju (1.01.1968), papież Paweł VI, przedstawiając jego ideę, napisał m.in.:
"Zwracamy się do wszystkich ludzi dobrej woli z wezwaniem, aby dzień 1 stycznia 1968 r. był obchodzony na całym świecie jako "Dzień Pokoju". Pragnęlibyśmy też, by obchody te ponawiano każdego roku, tak aby pierwszy dzień w kalendarzu, który odmierza rytm ludzkiego życia w czasie, stał się jak gdyby zapowiedzią i obietnicą tego, iż w przyszłych dziejach ludzkości będzie panował pokój, oparty na sprawiedliwej i dobroczynnej równowadze."
O krzewienie dialogu między pokoleniami, jako podstawy realizacji wspólnych planów, edukacji, jako czynnika wolności, odpowiedzialności i rozwoju oraz podejmowanie działań na rzecz pełnej realizacji ludzkiej godności i zapewnienie pracy apeluje papież Franciszek w Orędziu.
Temat tegorocznego orędzia brzmi: „Dialog międzypokoleniowy, edukacja, praca: narzędzia budowania trwałego pokoju”.
ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA
NA 55. ŚWIATOWY DZIEŃ POKOJU
1 stycznia 2022 r.
DIALOG MIĘDZYPOKOLENIOWY, EDUKACJA, PRACA: NARZĘDZIAMI BUDOWANIA TRWAŁEGO POKOJU
Słowa proroka Izajasza wyrażają pocieszenie, westchnienie ulgi ludu wygnanego, wyczerpanego przemocą i niesprawiedliwością, narażonego na upokorzenie i śmierć. Prorok Baruch zastanawiał się nad tym: „Cóż się to stało, Izraelu, że jesteś w kraju nieprzyjaciół, wynędzniały w ziemi obcej, uważany za nieczystego na równi z umarłymi, zaliczony do tych, co schodzą do Otchłani?” (3, 10-11). Dla tych ludzi przybycie zwiastuna pokoju oznaczało nadzieję na odrodzenie się z gruzów historii, początek świetlanej przyszłości. (...)
2. Dialog międzypokoleniowy na rzecz budowania pokoju
W świecie, gdzie nadal panuje pandemia, która spowodowała nazbyt wiele problemów, „niektórzy próbują uciec od rzeczywistości, chroniąc się w prywatne światy, a inni stawiają jej czoło z destrukcyjną przemocą, ale między egoistyczną obojętnością a protestem odwołującym się do przemocy istnieje opcja, która jest zawsze możliwa – dialog. Dialog między pokoleniami”[5].
Każdy szczery dialog, choć nie jest pozbawiony słusznej i pozytywnej dialektyki, zawsze wymaga podstawowego zaufania między rozmówcami. Musimy powrócić do tego wzajemnego zaufania i je odzyskać! (...)