We wrześniu ubiegłego [2020] roku pisaliśmy o projekcie „Kard. Aghajanian Hall”, wyremontowania sali im. Kard. Agadżaniana, części budynku Oratorium, projekcie niezmiernie ważnym dla społeczności katolickiej Panik. Członkowie wspólnoty borykają się z wieloma problemami, a ormiańskokatolicka parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny podejmuje różne inicjatywy, by pomóc w ich rozwiązywaniu.
Piszemy o tym, bo projekt właśnie udało się zrealizować! Także dzięki wsparciu z Polski.
*
W trzecią niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego, 13 czerwca 2021 r., odbyło się otwarcie, po przeprowadzonym remoncie, sali im. Kard. Agadżaniana (Aghajanian Hall) w Panik, części budynku Oratorium obok kościoła.
Ceremonii przewodniczył abp Rafał Minassian, Ordynariusz Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii, Gruzji, Rosji i Europu Wschodniej. Obecny był też bp Michael Muradian, Ordynariusz Ormiańskiego Kościoła Katolickiego Stanów Zjednoczonych i Kanady, a także gospodarz i organizator wydarzenia, ks. Karnik Hovsepian, Proboszcz kościoła w Panik.
Wśród zaproszonych gości byli: o. Anton J. Totunjian z konwentu Mechitarystów w Wiedniu, ks. Narek Daturian ze szpitala im. Matki Bożej z Nareku w Aszocku, dyrektor ormiańskiej Caritas, s-ca gubernatora prow. Szirak, burmistrz Panik i przedstawiciele organizacji pozarządowych.
Na tę piękną ceremonie przyszło bardzo wielu mieszkańców Panik, dla których powstanie takiego ważnego dla nich miejsca to wielka radość.
Po przecięciu wstęgi uroczyście poświęcono nową salę. Została przedstawiona sylwetka kardynała Grzegorza Piotar XV Agadżaniana, nastepnie głos zabrał ks. Karnik Hovsepian.
Wyraził swoją wdzięczność Panu Bogu i wszystkim dobroczyńcom, dzięki których wsparciu i zaangażowaniu udało się ten ważny dla miejscowej społeczności projekt zrealizować. Dziękował szczególnie abp. Rafałowi Minassianowi za błogosławieństwo i wsparcie, ks. Rafałowi Krawczykowi, proboszczowi ormiańsko katolickiej parafii pw. Św. Krzyża w Soczi, ormiańskiemu oddziału organizacji SOS Chrétiens d'Orient, oraz społeczności osób wywodzących się z Panik a obecnie mieszkających za granicą. Ks. Karnik modlił się, za wstawiennictwem kard. Agadżaniana, za wszystkich obecnych oraz o pomyślność i pokój dla narodu ormiańskiego.
Następnie do obecnych zwrócił się Ordynariusz abp Rafał Minassian. Wyraził radość, że jest wśród nich, i wdzięczność wszystkim dobrodziejom, dzięki którym otwarto „Aghajanian Hall”. Powiedział o kard. Agadżanianie, który był znany na całym świecie ze swojej skromności, pokory, świętości i prostoty. Wspomniał również epizod z własnego życia, gdy rozmowa, na którą go wezwał – już wtedy chory – Kardynał widząc, że przechodzi kryzys powołania, zapobiegła temu, gdy w 1972 roku postanowił zrezygnować i nie przyjmować święceń kapłańskich.
Zabrali głos również: bp Michael Muradian, Ordynariusz Ormiańskiego Kościoła Katolickiego Stanów Zjednoczonych i Kanady, zastępca gubernatora prowincji Szirak oraz przedstawiciel społeczności Panik Vardan Makeyan.
Zaproszonym gościom wręczono okolicznościowe pamiątki, a abp Rafał Minassian przekazał listy z błogosławieństwem i podziękowaniami za wsparcie renowacji ormiańskokatolickiej sali im. Kard. Agadżaniana w Panik dla: Stowarzyszenia Chrześcijan Wschodnich „organizacji SOS Chrétiens d'Orient”, ks. Leszka Kryży [dyrektora Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Konferencji Episkopatu Polski], ks. Rafała Krawczyka, proboszcza parafii pw. Św. Krzyża w Soczi, wszystkich wiernych z Panik, z regionu Shirak i Lori.
Oficjalną uroczystość zakończyło wspólne pokrojenie przez Duchownych świątecznego tortu i koncert zespołu z Wyższej Szkoły Muzycznej.
oprac. EŁ;
na podstawie: „Փանիկի եկեղեցու հոգևոր կենտրոնում բացվեց «Աղաջանյան» սրահը”, ks. Karnik Hovsepian,
proboszcz parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Panik, przewodniczący Związku Młodzieży Katolickiej.
» ceremonia otwarcia sali im. kard. Agadżaniana (nagranie) » artykuł w VATICAN NEWS w j. ormiańskim)
 |
| Rzeźba Timothiego Szhmalza (VATICAN MEDIA Divisione Foto) |
W niedzielę 13 listopada 2022 r. – po raz szósty – obchodzony będzie w całym Kościele Światowy Dzień Ubogich. Mottem tegorocznego Dnia są słowa z drugiego listu św. Pawła do Koryntian:
„Chrystus dla was stał się ubogim” (2 Kor 8, 9)
Papież Franciszek wydał Orędzie na ten dzień (Rzym, u św. Jana na Lateranie, 13 czerwca 2022, we Wspomnienie św. Antoniego z Padwy).
„Chrystus Jezus […] dla was stał się ubogim». Tymi słowami Apostoł Paweł zwraca się do pierwszych chrześcijan w Koryncie, aby utwierdzić ich działania solidarnościowe na rzecz potrzebujących braci. Światowy Dzień Ubogich również w tym roku staje się na nowo swego rodzaju pozytywną prowokacją, która ma nam pomóc w refleksji nad naszym stylem życia oraz nad wieloma wymiarami ubóstwa, które pojawiają się w tym obecnym momencie dziejowym." - napisał papież Franciszek.
Światowy Dzień Ubogich ustanowił papież Franciszek w Liście Apostolskim „Misericordia et Misera” ogłoszonym na zakończenie Jubileuszowego Roku Miłosierdzia 20 listopada 2016 r. Obchodzony ma być corocznie w 33. niedzielę zwykłą (wg łacińskiego kalendarza liturgicznego), przed uroczystością Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata. To dzień miłości i solidarności z cierpiącymi z powodu biedy i niedostatku. Jest wezwaniem, aby każdy dzień był pełen miłości do drugiego człowieka. Głównym celem Światowego Dnia Ubogich jest zachęcenie Kościoła do „wyjścia poza” swoje mury, aby na wiele sposobów stawić czoła ubóstwu, jakie objawia się w dzisiejszym świecie.
Prefekt Dykasterii ds. Posługi Miłosierdzia kard. Krajewski: Dzień Ubogich stawia nas w środku Ewangelii W najbliższą niedzielę po raz szósty będzie obchodzony Światowy Dzień Ubogich. Jałmużnik Papieski uważa, że ma on służyć temu, byśmy odnaleźli się w środku Ewangelii. Podkreśla, że taki był zamiar Papieża Franciszka, kiedy ustanawiał ten dzień. Dodaje, że Jezus od rana do wieczora zajmował się tymi, którzy byli w potrzebie.
W tym roku z okazji przypadającego w niedzielę Światowego Dnia Ubogich 9 listopada, przed audiencją ogólną, Papież poświęcił na placu św. Piotra rzeźbę bezdomnego p.t. „Schronienie”. Przedstawia ona naturalnych wymiarów osobę bezdomną przykrywaną kocem przez nadlatującego gołębia. Twórcą rzeźby jest kanadyjski artysta Timothy Schmalz. Gołębica jest symbolem Ducha Św., który daje siłę do przyodziania nagiego. Autor chciał, by jego dzieło ukazywało, że troska o ubogich jest naszą moralna powinnością, jak o tym mówi 25. rozdział Ewangelii św. Mateusza. Symbol gołębia, który mocą swych małych skrzydeł przykrywa bezdomnego ma nas zainspirować, byśmy zrobili to samo naszymi rękoma. Kopie tej rzeźby mają być zainstalowane w różnych miastach, aby pomóc w zbiórce pieniędzy dla bezdomnych. "Bezdomni często są niewidoczni i to jest pierwszy problem, pierwsze zadanie. Sprawić, by bezdomni zostali zauważeni. Temu ma służyć ta rzeźba." - powiedział Timothy Schmalz.
Po okresie zagrożenia pandemicznego w ostatnich latach, Watykan powraca do normalnego rytmu obchodów Światowego Dnia Ubogich. Od kilku dni na Placu św. Piotra czynne jest ambulatorium, gdzie można dokonać podstawowych, bezpłatnych badań. W niedzielę, po Mszy Świętej, w sali św. Jana Pawła II odbędzie się obiad dla 1,3 tys. ubogich. Już od kilku dni rozprowadzany jest, poprzez parafie, dar Papieża Franciszka – ok. 5 tys. paczek z najpotrzebniejszymi artykułami. Są w nich m.in. ryż, makaron, oliwa, kawa, różne ciastka – to wszystko jest znakiem bliskości, podobnie jak opłacenie rachunków wielu rodzinom, które przeżywają trudne chwile.
EŁ, na podstawie Vatican News
» PEŁNY TEKST (w kilku językach) ORĘDZIA OJCA ŚWIĘTEGO
Աղքատներու համաշխարհային օր. Քահանայապետը օրհնեց անօթևաններուն հոգ տանելու հրաւէր ուղղող քանդակ մը։
Օրուան նշումը եւ Օրուան հետ առնչուող ձեռնարկներու կազմակերպութիւնը յանձնուած է Աւետարանութեան Վերատեսչութեան որ այս տարի եւս Վատիկանի մէջ նախաձեռնած է զանազան միջոցառումներ որոնց շարքին, կիրակի օր, Սուրբ Պետրոս Պազիլիքային մէջ Քահանայապետին մատուցած պատարագէն ետքը` Պօղոս Զ անուան դահլիճին մէջ պատրաստուած ճաշկերոյթը, որուն հիւրերը կը հանդիսանան 1300 աղքատներ։ (...)
‹ Tashir, Święto Ofiarowania Pańskiego 2021
Zgodnie z tradycją uroczystości rozpoczynają się wieczorem 1 lutego. Śpiewany jest przepiękny hymn Exsultet (od pierwszego słowa hymnu, z łacińskiego "Ex saltare", co znaczy "skakać z radości"), czytane fragmenty Księgi Kapłańskiej i Księgi Przysłów, proroctwa apostoła Pawła z listu do Galatów (Ga 3: 24-29), fragment Ewangelii wg św. Łukasza (Łk 2: 22-40), opisujący ofiarowanie Dzieciątka Jezus w Świątyni jerozolimskiej.
Podczas czytania Ewangelii kapłan rozpala ognisko. Ogień symbolizuje Chrystusa - niebiańskie Światło, czci się Maryję, która to Światło na ziemię sprowadziła.
Poniżej kilka zdjęc z tegorocznego (2021 r.) święta.
EŁ;
zdjęcia:FB :ks. Hovsepa Galstiana, ks. Karnik Hovsepian, ks. Nerses Galstyan
Diecezja rzymska rozpoczęła proces beatyfikacyjny i kanonizacyjny kard. Grzegorza Piotra XV Agadżaniana – katolickiego patriarchy ormiańskiego i prefekta Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. Zmarł on w Rzymie w opinii świętości w 1971 r. w wieku 76 lat.
Już w 2017 roku wikariusz generalny diecezji rzymskiej kard. Angelo De Donatis podpisał edykt, w którym podkreślił, że ormiański kardynał był człowiekiem charakteryzującym się głęboką kulturą teologiczną, który poświęcił swe życie służbie Bogu i Kościołowi. „Z mądrością i miłością kierował katolickim Kościołem ormiańskim wspierając jego rozwój duchowy i materialny. Tę samą miłość, roztropność i gorliwość w głoszeniu orędzia ewangelicznego okazał, kiedy powierzono mu kierowanie Kongregacją Rozkrzewiania Wiary. We wszystkich okolicznościach życia dawał świadectwo swej wiary w Boga, z radością, że był mu oddany i z nieustannym pragnieniem przekazywania jej braciom” – napisał kard. De Donatis.
28 października 2022 r. w Rzymie, w absydzie bazyliki św. Jana na Lateranie o godzinie 12.00, rozpoczęła się uroczysta sesja – ceremonia rozpoczynająca kolejny etap procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego Sługi Bożego Patriarchy kard. Grzegorza Piotra XV Agadżaniana. W sesji wziął udział katolikos patriarcha Cylicji dla Ormian katolików Rafał Piotr XXI Minassian, wraz z kilkoma ormiańskokatolickimi biskupami.
Jest to pamiętny dzień dla ormiańskiego Kościoła katolickiego ale i dla wszystkich Ormian. Zaczął się wczesnym rankiem, kiedy Patriarcha Rafał Piotr XXI, wraz z biskupami i duchownymi, modlił się w ormiańskim kościele św. Mikołaja z Tolentino, przy grobie kard. Agadżaniana o wstawiennictwo za wszystkich, którzy się do Niego będą zwracać.
Po południu kard. De Donatis oficjalnie rozpoczął fazę diecezjalną procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego. Program rozpoczął się odśpiewaniem modlitwy Ojcze nasz po ormiańsku. W inauguracyjnej sesji dochodzenia w sprawie życia, heroiczności cnót i sławy świętości kandydata na ołtarze był obecny postulator procesu, o. Carlo Calloni, postulator generalny Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów. Wicepostulatorem będzie rektor Kolegium Ormiańskiego w Rzymie, ks. Nareg Naamoyan.
W niedziela, 30 października 2022 r., godz. 11:00, w kościele pw. św. Mikołaja katolikos patriarcha Rafał Piotr XXI odprawił uroczystą mszę św. dziękczynną za rozpoczęcie procesu beatyfikacyjny kard. Agadżaniana. (TUTAJ art. w j.ormiańskim)
*
Ghazaros Agadżanian (szerzej znany we włoskiej pisowni swego nazwiska – Agagianian) urodził się 18 września 1895 r. w gruzińskiej miejscowości Achalciche w rodzinie katolickiej obrządku ormiańskiego. Początkowo kształcił się w prawosławnym seminarium duchownym w Tyflisie (Tbilisi), a od 1906 r. na Papieskim Uniwersytecie Urbanianum. W grudniu 1917 r. przyjął święcenia kapłańskie i powrócił na Kaukaz, gdzie był duszpasterzem w Tyflisie. do w 1921 r. ponownie wyjechał do Rzymu – i nigdy już nie wrócił do ojczyzny. Nie mógł spotkać nikogo ze swej rodziny aż do 1962 r., gdy ówczesny przywódca ZSRR Nikita Chruszczow zezwolił jego siostrze Elżbiecie na podróż do Rzymu. Ks. Agadżanian był wicerektorem, a następnie rektorem Papieskiego Kolegium Ormiańskiego i wykładowcą Urbanianium. W 1935 r. został biskupem i wizytatorem apostolskim Patriarszego Instytutu z Bzommar (IPCB) – instytutu życia konsekrowanego dla duchownych obrządku ormiańskiego. W 1937 r. wybrano go patriarchą Cylicji (z siedzibą w Bejrucie). Przyjął imię Grzegorza Piotra (Krikor Bedros) XV. Odwiedzał diecezje i skupiska Ormian-katolików na całym świecie, zakładał sierocińce i placówki oświatowe, budował kościoły. Zabiegał o pojednanie dwóch Kościołów ormiańskich: gregoriańskiego (monofizyckiego w Armenii) i katolickiego. Przyczynił się m.in. do zorganizowania w Watykanie spotkań papieża Pawła VI z dwoma niekatolickimi patriarchami ormiańskimi: w 1967 r. z katolikosem Cylicji Chorenem I i w r. 1970 z katolikosem Eczmiadzynu Wazgenem I.
W 1946 r. Pius XII mianował go kardynałem. Przed konklawe w 1958 r. i 1963 r. był wymieniany wśród kandydatów na papieża. W 1962 r. zrezygnował z urzędu patriarchy. Od 1958 r. był bowiem proprefektem, a od 1960 prefektem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary (od 1967 r. pod nazwą Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów). Odwiedził wiele misji katolickich na wszystkich kontynentach, popierał rozwój miejscowego duchowieństwa w krajach misyjnych oraz współpracę świeckich z duchownymi na tych obszarach. W 1964 r. był legatem papieskim na 38. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Bombaju.
Jednocześnie od 1955 r. aż do śmierci kierował Papieską Komisji ds. Redakcji Wschodniego Kodeksu Prawa Kanonicznego. W czasie Soboru Watykańskiego kard. Agadżanian był jednym z członków Prezydium (1963-1965), prowadzących obrady. W 1970 r. przeszedł na emeryturę i został kardynałem-biskupem Albano. Zmarł na raka 16 maja 1971 r. w Rzymie. Spoczywa w kościele św. Mikołaja z Tolentino przy Papieskim Kolegium Ormiańskim.
(za: misyjne.pl)
Przed świętami Bożego Narodzenia wrocławska "Wiosna Rodzin", katolicka wspólnota, zebrała i przekazała pomoc finansową dla rodzin, uchodźców z Górskiego Karabachu przebywających w Armenii pod opieką ormiańskiego Kościoła katolickiego.
Rozdysponowaniem przesłanej kwoty zajęli się Gohar i Vardan Shakhulyan, małżeństwo z katolickiej wspólnoty z Giumri. Część jej przeznaczono na zakup świątecznych prezentów, sprawiając tym ogromną radość wszystkim obdarowanym, a przede wszystkim dzieciom. Pieniądze i podarunki trafiły do dwudziestu dwóch rodzin, a trzydziestu czterem dzieciom „podarowano uśmiech” - jak piszą w podziękowaniu dla polskich przyjaciół Gohar i Vardan.
Część pomocy trafiła do Ks. Hovsepa Galstiana, duszpasterza Kościoła katolickiego w górskich parafiach prowincji Szirak, który przekazał pomoc finansowa i prezenty pięciu rodzinom. W każdej z nich ktoś zginął lub został ranny, walcząc jako żołnierz w wojnie o Arcach.
„Wiosny Rodzin” kilkakrotnie (przed pandemią...) zapraszała do Polski rodziny katolickie z Armenii, jej przedstawiciele również dwukrotnie gościli w Armenii, pomagając w tworzeniu wspólnot rodzin dla ormiańskich katolików. Współpracę tej wspólnoty z ormiańskim Kościołem katolickim zapoczątkowało spotkanie w 2017 r. z ks. Rafałem Krawczykiem, duszpasterzem tego Kościoła, podczas jego pobytu w jednej z wrocławskich parafii. W październiku 2019 r. przy katedrze pw. Św. Męczenników w Giumri, odbyło się spotkanie „Rodzina chrześcijańska kochająca Kościół”, którego tematem było tworzenie wspólnot rodzin chrześcijańskich, w którym uczestniczyli przedstawiciele „Wiosny Rodzin (TUTAJ o tym pisaliśmy). W lutym 2020 r. „Wiosna Rodzin” zorganizowała w Erywaniu rekolekcje dla małżeństw z Armenii. (TUTAJ artykuł).
Gdy pandemia przeszkodziła w wyjeździe na kolejne rekolekcje w Armenii (były planowane w sierpniu), pan Jurek Demski (obecnie diakon), główny prowadzący rekolekcji, kontynuował, na prośbę rodzin z Armenii, wykłady i spotkania ol-line, a fundusze, które zgromadzono na cel tego wyjazdu zasiliły przedświąteczną pomoc przekazaną dla rodzin uchodźców.
oprac. EŁ
na podstawie informacji "Wiosny Rodzin", foto.: Armenian Caritas
Sześćdziesiąt lat temu, 11 października 1962 roku rozpoczął się Sobór Watykański II.
Papież Jan XXIII dokonał otwarcia obrad Soboru, którego zwołanie zapowiedział - zaskakując świat i ludzi Kościoła - na początku swojego pontyfikatu, w styczniu 1959 r. To przełomowe wydarzenie w dziejach Kościoła powszechnego było najważniejszym wydarzeniem w Kościele katolickim XX wieku i przypuszczalnie największym spotkaniem w dziejach świata.
11 października 1962 roku, o godzinie 8.30, poprzez wielki plac, wypełniony klaszczącym i wiwatującym tłumem, wyruszyła uroczysta procesja do Bazyliki św. Piotra. Świadkami procesji były dziesiątki tysięcy osób zebranych na placu św. Piotra i miliony widzów oglądających to wielkie widowisko na ekranach telewizorów. Około dwu i pół tysiąca ojców soborowych, spowitych w powiewne białe szaty i z białymi mitrami na głowach, zstępowało po wielkich schodach pałacu nieopodal świątyni, wchodząc następnie do Bazyliki św. Piotra. Gwardia Szwajcarska, Gwardia Szlachecka i Gwardia Palatyńska, biskupi i patriarchowie ze wschodnich Kościołów katolickich w swych egzotycznych strojach liturgicznych i koronach oraz inni zebrani dodawali scenie barwy i różnorodności.
Procesja trwała ponad godzinę, a gdy się zakończyła, przybył Jan XXIII, niesiony na sławnej papieskiej lektyce (sedia gestatoria). Gdy wkraczał do świątyni, wszyscy inni zajęli już swoje miejsca. Bazylikę wypełniali nie tylko ojcowie soborowi, teolodzy, niekatoliccy obserwatorzy i inni, którzy zdołali uzyskać wstęp, lecz również głowy państw. Papież zstąpił z sedia i ukląkł przed ołtarzem, nad domniemanym miejscem pochówku św. Piotra, ukoronowanym wspaniałym brązowym baldachimem Berniniego, gdzie zaintonował hymn Veni, Creator Spiritus, „Przybądź, Duchu Święty”.
Tak rozpoczął się Sobór.
Z ormiańskiego Kościoła katolickiego w soborze uczestniczyła delegacja 750 osób, pod przewodnictwem kardynała Grzegorza Piotra Agadżaniana (obecnie trwa jego proces beatyfikacyjny).
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Ten dwudziesty pierwszy w historii sobór powszechny obradował w latach 1962-1965. Został zwołany w celu odnowy i dostosowania Kościoła rzymskokatolickiego do zmieniających się warunków współczesnego świata. Ogłosił 16 dokumentów, reformujących niemal całość życia Kościoła: cztery konstytucje (trzy dogmatyczne, jedną duszpasterską), dziewięć dekretów i trzy deklaracje.
Sobór watykański II obradował w czterech sesjach od 11 października 1962 r. do 8 grudnia 1965 r. Pierwszej przewodniczył Jan XXIII, i z jego inicjatywy został zwołany, zaś jego następca Paweł VI przewodniczył trzem kolejnym. W chwili śmierci papieża Jan XXIII – 3 czerwca 1963 r. – został zawieszony. Po swoim wyborze Paweł VI zapowiedział kontynuację soboru a tydzień później wyznaczył datę rozpoczęcia drugiej sesji.
Sobór zakończył się 8 grudnia 1965 r. uroczystym publicznym posiedzeniem na placu przed bazyliką św. Piotra, mszą świętą celebrowaną przez Pawła VI, orędziem Papieża i ojców Soboru oraz odczytaniem papieskiego breve In Spiritu Sancto.
W obradach Soboru uczestniczyło 3058 ojców soborowych, tzn. 108 kardynałów, 5 patriarchów, 9 prymasów, 543 arcybiskupów, 2171 biskupów, 12 opatów udzielnych, 16 prałatów udzielnych, 65 prefektów apostolskich, 129 wyższych przełożonych zakonnych. Wspomagało ich ponad 450 ekspertów. Przysłuchiwało im się ponad 50 audytorów i 106 obserwatorów delegowanych przez 28 wspólnot niekatolickich. Ponadto w Soborowym Biurze Prasowym pracowali dziennikarze przygotowujący codzienne oficjalne sprawozdania. W czasie obrad pracowali dyżurni (assignatores locorum) – młodzi księża studiujący w Rzymie, którzy doręczali dokumentację ojcom soborowym, zakrystianie, technicy, lekarze i sanitariusze, kucharze i kelnerzy przygotowujący posiłki oraz funkcjonariusze straży watykańskiej.
Dzisiaj żyje pięciu z uczestników Vaticanum II.
Zajęto się reinterpretacją niektórych dogmatów oraz zmianami w organizacji kościelnej, liturgii i prawie kanonicznym. Sobór Watykański II przeprowadził reformę liturgii, język łaciński został zastąpiony językami narodowymi lub miejscowymi, co pozwoliło wiernym lepiej zrozumieć przebieg Eucharystii. Wcześniejszą celebrację mszy "tyłem do ludu" zastąpiono celebracją "przodem do ludu".
Sobór zapoczątkował przemiany idące w kierunku większego otwarcia Kościoła katolickiego na inne religie chrześcijańskie, jak również na religie niechrześcijańskie. Zainicjowano otwarcie Kościoła rzymskokatolickiego na świat współczesny. Po raz pierwszy hierarchowie odeszli od kanonów potępiających. Stwierdzono, że należy zmienić podejście do świata, nie bać się go i nie demonizować, ale podjąć z nim dialog. Zauważono potrzebę wyjścia ku każdemu człowiekowi i nie stawiania ograniczeń, tak by obejmować troską nie tylko członków Kościoła katolickiego, ale wszystkich ludzi.
Dziesięć najważniejszych postanowień Vaticanum II – tych, które wywarły największy wpływ na życie posoborowego Kościoła, przedstawione chronologicznie, według czasu ich uchwalenia i ogłoszenia w poszczególnych dokumentach, to: 1. Reforma liturgii; 2. Pogłębione rozumienie Kościoła; 3. Powszechne powołanie do świętości; 4. Włączenie się w ruch ekumeniczny; 5. Uznanie wartość religii niechrześcijańskich; 6. Biblia i Tradycja – jedno Objawienie; 7. Biblia w rękach ludzi świeckich; 8. Wolność religijna nie tylko dla katolików; 9. Kościół w dialogu ze światem; 10. Autonomia spraw ziemskich. [więcej TUTAJ].
oprac. EŁ
W dniach 5-9 grudnia 2020 r. odwiedził Armenię Nuncjusz Apostolski abp José Avellino Betancourt. Przekazał wiernym katolickich wspólnot, z którymi się spotkał, wyrazy solidarności i wsparcia, wraz z błogosławieństwem od papieża Franciszka.
Niemal w przeddzień 32. rocznicy trzęsienia ziemi, które nawiedziło Armenię 7 grudnia 1988 r. 5 grudnia po południu arcybiskup złożył wizytę w szpitalu w Aszocku, ufundowanym przez św. Jana Pawła II dla ofiar tego trzęsienia. Obecnie szpital jest jednym z ośrodków na przyjęcie chorych na COVID 19, udziela też pomocy humanitarnej ofiarom wojny w Arcachu (Górskim Karabachu).
Tego samego popołudnia Nuncjusz Apostolski modlił się przy grobach żołnierzy, którzy zginęli podczas wojny. Odwiedził też wspólnotę sióstr Miłosierdzia Matki Teresy z Kalkuty w miejscowości Spitak. Siostry w tej chwili opiekują się żołnierzami okaleczonymi podczas wojny.
W niedziele 6 grudnia abp Betancourt uczestniczył w mszy św. w ormiańskokatolickiej katedrze pw. Świętych Męczenników w Giumri, tam też spotkał się z ofiarami wojny o Arcah i przybyłymi tu uchodźcami – modlił się z nimi, dodawał otuchy. Na spotkaniu z dyrektorem wykonawczym ormiańskiej Caritas rozmawiano o projektach realizowanych dla uchodźców i licznych sierot.
Również tego dnia po południu arcybiskup złożył pierwszą oficjalna wizytę w kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Panik, gdzie towarzyszył mu ks. Karnik Hovsepian, proboszcz tej parafii. Spotkał się z członkami miejscowego związku młodzieży. Ks. Karnik udzielił wyjaśnień o działaniach tutejszej wspólnoty katolickiej. Odwiedzili jarmark w budynku Oratorium, Muzeum Chleba i remontowaną salę im. Kard. Agadżaniana (Aghajanian Hall), części budynku Oratorium, która jest bardzo potrzebna i ma służyć tutejszym mieszkańcom, jednej z największych ormiańskich wspólnot katolickich. Wizytę w Panik zakończyło skromne przyjęcie.
W poniedziałek abp Betancourt gościł w Erywaniu u abp. Rafała Minassiana, Ordynariusza Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej. Spotkał się też z rektorem erywańskiego Seminarium Duchownego pw. Świętych Archaniołów, ks. Masztocem. Na spotkaniach rozmawiano o działaniach humanitarnych Ordynariatu na rzecz uchodźców, o trudnościach z jakimi obecnie mierzy się Kościół katolicki i cały naród.
7 grudnia delegat papieża został w Eczmiadzynie przyjęty przez patriarchę Kościoła apostolskiego, katolikosa Karekina II.
W uroczystość Niepokalanego Poczęcia Nuncjusz Apostolski odprawił mszę św. w domu sióstr Miłosierdzia Matki Teresy z Kalkuty, podczas której dwie nowicjuszki odnowiły śluby.
Tego samego dnia spotkał się z ministrem spraw Zagranicznych, oraz odbył oficjalna wizytę u Prezydenta Armenii, Armena Sarkisjana [TUTAJ artykuł]
» artykuł o wizycie na stronie Nuncjatury Armenii i Gruzji (w j. angielskim, włoskim)
SIOSTRY MIŁOSIERDZIA MATKI TERESY Z KALKUTY 
GIUMRI
PANIK
EŁ
Od 22 lipca do 3 sierpnia 2022 r. katolikos - patriarcha Cylicji dla Ormian katolików, Rafał Piotr XXI Minassian przebywa z wizytą duszpasterską w Australii, na zaproszenie ks. Parsegha (Bazylego) Sousaniana z ormiańskokatolickiego Kościoła Australii.
W uroczystości wzięli udział wierni Kościoła ormiańskokatolickiego w Melbourne. W swoim kazaniu wygłoszonym z tej okazji, Katolikos - patriarcha Rafał Piotr XXI, witając członków wspólnoty, podkreślił m. in., że jego wizyta w Australii jest znakiem ojcowskiej troski, przybył tutaj, aby zrozumieć ich problemy i znaleźć rozwiązanie. Specjalne słowa podziękowania skierował do wielebnego ks. Bazylego Sousaniana, za jego dwudziestoletnią posługę, którą, wbrew wszelkim przeciwnościom, stara się zapewnić opiekę duszpasterską zarówno społeczności Sydney, jak i Melbourne. 
W swoim powitalnym przemówieniu skierowanym do katolickiego Patriarchy ormiańskiego abp Rabbat stwierdził, że Jego wizyta jest powodem do wielkiej radości i błogosławieństwem. Wspomniał też rok 2018 i swoją podróż do Armenii, przyjacielskie spotkanie z ówczesnym ordynariuszem ormiańskiego Kościoła katolickiego w Armenii abp. Minassianem. Odnosząc się do teraźniejszości Kościoła Australii, abp Robert Rabbat podkreślił, że społeczność ormiańska wniosła pozytywny wkład w Australii i jest ceniona przez społeczeństwo australijskie. Na zakończenie przemówienia życzył, aby ta wizyta nadała nowy kierunek wspólnocie ormiańskokatolickiej i wzmocniła braterskie więzy między wspólnotą a Patriarchatem, a także wszystkimi Ormianami w Australii. 
We wtorek 26 lipca przewidziane jest spotkanie z rzymskokatolickim arcybiskupem Melbourne, Piotrem Comensoli, a po południu spotkania z rodzinami ormiańskokatolickimi. strony Patriarchatu i Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej
» Ordynariat » Vatican News » Patriarchat
W dniach 14 – 21 listopada 2020 r. w Armenii przebywał ks. Leszek Kryża TChr, dyrektor biura Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Konferencji Episkopatu Polski. Zespół, powołany przez KEP w roku 1989, ma na celu organizowanie i niesienie pomocy duchowej i materialnej katolikom na Wschodzie. Przyjazd ks. Leszka Kryży do Armenii to świadectwo solidarności z ormiańskim narodem, to realizacja misji Zespołu, czyli – pomoc Kościołowi.
Wyjazd był przygotowywany od blisko miesiąca, a jego program imponuje. Pobyt zorganizował Ordynariat Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej. Z prośbą o pomocy dla Kościoła Armenii zwrócił się do Zespołu w pierwszych dniach wojny ks. Rafał Krawczyk, duszpasterz tego Ordynariatu, proboszcz parafii Świętego Krzyża w Soczi.
Celem misji ks. Leszka Kryży było przede wszystkim osobiste zapoznanie się na miejscu z aktualną sytuacją życiową i potrzebami dziesiątek tysięcy uchodźców przybyłych do Armenii z Arcachu w wyniku wojny i warunków podpisanego rozejmu, objętych opieką Ormiańskiego Kościoła Katolickiego. Ale także zapoznanie się z obecnością, zaangażowaniem i warunkami życia niewielkich katolickich wspólnot – często skrajnie ubogich, szczególnie w górskim rejonie Aszocka (północna Armenii, prowincja Szirak), gdzie żyje najwięcej Ormian katolików.
Podczas pobytu Księdzu Dyrektorowi towarzyszyli: wraz z nim przybyły z Polski, ks. Rafał Krawczyk i ks. Karnik Hovsepian – duszpasterze ormiańskiego Kościoła katolickiego, główni organizatorzy i realizatorzy programu pobytu ks. Leszka Kryży w Armenii. A jednocześnie przewodnicy, tłumacz (ks. Rafał), kierowca (ks. Karnik). Ks. Krawczyk obserwował i komentował na żywo tamtejszą sytuację również dla Caritas Polska, przygotowując osobne materiały.
Reprezentowany przez ks. Leszka Zespół już udzielił skromnej pomocy materialnej, a przewidziana jest dalsza, dla tutejszego ormiańskiego Kościoła katolickiego, który – na miarę swoich możliwości – natychmiast, gdy tylko powstała taka potrzeba, włączył się w pomoc; dla niewielkiego, ubogiego Kościoła, który ma obecnie pod swoją opieką ok. 8-10 tys. uchodźców. Ponieważ exodus Ormian z Górskiego Karabachu (Arcachu) trwa – liczba ta niewątpliwie znacznie się zwiększy. W pomoc jest zaangażowane całe duchowieństwo i wolontariusze.
W rejonie Giumri część uchodźców mieszka w obozie stworzonym w młodzieżowo - dziecięcym Centrum Kościoła Katolickiego im. Kard. Agadżaniana w wiosce Toros, w pobliżu Aszocka. Również w Centrum Edukacyjno – Wychowawczym, prowadzonym przez ormiańskie siostry Niepokalanego Poczęcia NMP w Giumri, przebywa obecnie ok. 55 rodzin. Siostry opiekują się też tymi rodzinami uchodźców, które zajmują mieszkania w sąsiednich blokach.
Pobyt w Armenii rozpoczął się od spotkania przybyłych z Polski księży z abp. Rafałem Minassianem, Ordynariuszem Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej. Rozmawiano o sytuacji Kościoła i narodu ormiańskiego, będącej skutkiem konfliktu i podpisanego 10 listopada rozejmu, ich potrzebach, a także o możliwości zaangażowania innych organizacji na rzecz pomocy uchodźcom. W rozmowie abp. Minassian (Ordynariusz Kościoła a jednocześnie dyrektor Caritas Armenia) podkreślał, że w tej chwili najbardziej potrzebne są środki na zapewnienie ciepłych ubrań, wyżywienia, ale też na opłacenie kosztów bytowych – wody, prądu, ogrzewania.
Kolejne spotkanie w Erywaniu odbyło się z Ambasadorem Rzeczpospolitej Polskiej, Pawłem Cieplakiem. Rozmawiano o organizacji ewentualnych działań pomocowych dla uchodźców ze strony państwa polskiego.
W niedzielę po mszy św. pod przewodnictwem ks. Rafała Krawczyka w ormiańskokatolickiej katedrze pw. Świętych Męczenników w Giumri, odbyło się spotkanie księży z tamtejszymi wiernymi w niewielkim – ze względu na pandemię – gronie. Po południu – wyjazd z pomocą do uchodźców przebywających w obozie w Centrum im. Kard. Agadżaniana. Tam też spotkania z ludźmi, którzy ratując życie, stracili cały swój dobytek. Dla nich w tej chwili jest bardzo ważne takie okazanie zainteresowania, współczucia, bycie z nimi w biedzie. Dziękowali za wsparcie i opiekę. Dziękują za wszystko, bo nie mają niczego. Dzielili się swoim bólem. Ale i kawą częstowali…
Kolejne dni, to wizyta księży w górskich wioskach: Arpeni (modlitwa w kościele zbudowanym przez ks. Rafała, dzięki ofiarności wspólnot katolickich w Polsce) i Ghazanci, gdzie trwa budowa nowego kościoła katolickiego. Następnie odwiedziny w szpitalu w Aszocku – ufundowanym przez św. Jana Pawła II po trzęsieniu ziemi w 1988 r., u uchodźców przebywających w Giumri pod opieką sióstr i msza św. w kościele w Azatan (na południe od Giumri). Po drodze – widok drogi zapchanej pojazdami Ormian, ciągnącymi tu z Arcachu.
Środa 18 listopada, to już odjazd z Giumri po porannej, pożegnalnej z tym miastem, mszy św. w Katedrze. Wyjazd do wioski Marmashen, tam odwiedziny i modlitwa – wyśpiewana na dwa głosy ormiańskich księży i trzeci, kobiecy – w starym kościele z X w. Stamtąd w drogę w kierunku Erywania. Po drodze przystanek, by popatrzeć na rozległe widoki na pustkowia wokół Marmashen, Giumri. Ks. Karnik zaprosił gości do swojej parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Panik, której jest proboszczem. Tu też wspólna modlitwa, m.in. przy znajdujących się przy kościele grobach: pierwszego biskupa Ordynariatu Nersesa Nersesiana i ks. Komitasa, tutejszego proboszcza w latach 1991 - 1997.
Po przyjeździe do Erywania modlitwa i spotkanie ks. Leszka i towarzyszących mu księży z rektorem seminarium, ks. Masztocem i seminarzystami w kaplicy tutejszego Seminarium Duchownego pw. św. Archaniołów.
Następnego ranka wstrząsające, jedno z najtrudniejszych w czasie tego pobytu, doświadczenie – wyjazd na cmentarz w Erywaniu, gdzie spotyka się całe kwatery świeżych grobów – ziemnych mogił pokrytych warstwami kwiatów, flagami Armenii. Spoczęli tu młodzi żołnierze, którzy zginęli na wojnie. Żołnierze, którzy odbywali służbę wojskową, wezwani w ramach ogólnej mobilizacji, ale też ochotnicy. Mieli po 18, 19, czy dwadzieścia parę lat. Księża modlili się wśród mogił, modlili się nad mogiłami wraz z bliskimi tych, którzy w nich spoczęli.
W Erywaniu jest większość z tych świeżych grobów – ale nie jedyny to taki cmentarz. Tu już zresztą brakuje miejsca, choć słychać było, że koparka przygotowywała jeszcze kolejne miejsca pochówków. Wielu żołnierzy zostaje pochowanych na innych cmentarzach Armenii, co też zależy od woli rodziny – w Giumri, na cmentarzach parafialnych, a także np. przy klasztorze Chor Wirap. Ciągle jeszcze poszukuje się zaginionych.
Wieczny odpoczynek racz Im dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj Im świeci. Niech odpoczywają w pokoju. Amen.
Ով Տէր հավերժական հանգիստ շնորհէ անոր հոգւոյն, հավերժական լույսերով լուսաւորէ զինք, թող որ խաղաղութեամբ ննջէ: ԱՄԷՆ
Po wizycie w ośrodku Caritas Armenia, w mieście Artaszat (prowincja Ararat, ok. 30 km od Erywania), usytuowanym przy drodze z Erywania do Arcachu, odwiedziny i spotkanie z uchodźcami zakwaterowanymi w przedszkolu udostępnionym przez sołtysa pobliskiej wioski. Ludzie, z którymi tu księża się spotkali, świeżo po utracie ziemi, domów, często bliskich – są przygnębieni, w opłakanym stanie psychicznym. Dzieci, początkowo bardzo wystraszone, pomału dochodzą do siebie.
W tym rejonie znajduje się ok. 10 tys. uchodźców objętych opieką państwa, przy aktywnej pomocy ośrodka Caritas. Rozmieszczeni są w Artaszacie i miejscowościach na terenie całej ararckiej prowincji – w domach mieszkalnych, szkołach i innych państwowych obiektach. Z Artaszatu wiedzie droga, w kierunku Arcachu, do drugiego dużego ośrodka dla uchodźców w mieście Goris (ok. 200 km stąd).
Po spotkaniu i błogosławieństwie uchodźców, wizyta w klasztorze Chor Wirap, położonym kilka kilometrów na południe od Artaszatu, tuż przy granicy z Turcją. Chor Wirap jest jednym z symboli Armenii, miejscem uwięzienia przez 13 lat Grzegorza Oświeciciela, jednym z najczęściej odwiedzanych w Armenii.
Następny dzień był ostatnim tej tygodniowej wizyty. Rozpoczęła go audiencja księży i przedstawicieli polskiej dyplomacji, w tym ambasadora Polski Pawła Cieplaka i dwóch konsulów – Bartosza Jabłońskiego i Jarosława Strychalskiego, u Ordynariusza abp. Rafała Minassiana. Było to pierwsze po długiej przerwie, spowodowanej pandemią koronawirusa, spotkanie polskich dyplomatów z arcybiskupem. Rozpoczęło się mszą św. po polsku w kaplicy w jego siedzibie. Potem nastąpiło spotkanie w sali audiencyjnej, podczas którego abp. Minassian m.in. skierował podziękowania dla przedstawicieli Polski za solidarność Polaków z Armenią, ich zaangażowanie i wsparcie. Szczególne podziękowanie arcybiskup przekazał na ręce ambasadora za obecność ks. Rafała Krawczyka – za jego wieloletnie zaangażowanie dla Narodu Ormiańskiego i jego Kościoła – który i teraz, w tak trudnym czasie, nie pozostawił go.
Po audiencji kolejny punkt programu, to wyjazd do Eczmiadzyna – odwiedzenie grobu św. Rypsymy (Hripsyme) w podziemiach kościoła jej imieniem, kościoła św. Gajany (Gajane), eczmiadzyńskiego pomnika Ludobójstwa Ormian.
Zwieńczeniem wizyty w Armenii był wyjazd księży na Cicernakaberd („Twierdza Jaskółki”) – wzgórze z kompleksem pomnikowy w Erywaniu. Jest to największy w Armenii pomnik poświęcony pamięci ofiar Ludobójstwa Ormian w 1915 roku, wzniesiony w 1965 r. Tutaj złożenie wiązanki kwiatów w polskich barwach, którą księża - Polacy przenieśli, modląc się, całą długą drogą prowadząca do monumentu. Potem modlili się przy wiecznie płonącym zniczu w jego sercu.
To już koniec tej tygodniowej, trudnej i bardzo emocjonującej – ze względu na zetknięcie się z panującą w całym kraju żałobą, z nieszczęściem i bólem spotykanych ludzi – „pielgrzymki” ks. Leszka Kryży TChr z Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie i duszpasterzy ormiańskiego Kościoła katolickiego.
Oprac. EŁ,
na podstawie: informacje od ks. Rafała Krawczyka, FB ks. Karnika Hovsepiana,
Tweeter i strona www Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie,
relacje i rozmowy publikowane przez Radio Maryja, Nasz Dziennik, Caritas Polska.
21 listopada 2020 r
| TUTAJ FOTORELACJA |
Uczestniczyli w nim biskupi z Libanu, Syrii, Egiptu, Iranu, Francji, Stanów Zjednoczonych, Kanady i Ameryki Południowej.
Program Synodu obejmował zagadnienia duchowe, duszpasterskie, diecezjalne, kanoniczne, administracyjne, edukacyjne, wydawnicze, informacyjne i społeczne. Synod również zajął się sytuacją wspólnot ormiańskich i problemami, z jakimi boryka się cały naród ormiański.
Po ich przedyskutowaniu Ojcowie Synodalni dokonali wyboru nowych biskupów i urzędników na wakujące stanowiska. Z radością przyjęli zaproszenia do udziału w ceremoniach beatyfikacji i kanonizacji Sługi Bożego Mechitara Abbahora, zaplanowanych na 8 września w klasztorze w Wenecji.
Również zostali zaproszeni na uroczystość rozpoczęcia kolejnego etapu procesu beatyfikacyjneg bł. kard. Grzegorza Piotra XV Agadżaniana w październiku 2022 r. w Rzymie.
 |
 |
Obrady synodu biskupich Kościoła ormiańskokatolickiego zakończyły się w poniedziałek wieczorem uroczysta liturgią pod przewodnictwem Katolikosa - Patriarchy dla Ormian katolików Rafała Piotra XXI Minassiana w kościele w Bzommar, sanktuarium maryjnym Matki Bożej z Bzommar.
W wydarzeniu uczestniczyli m.in. obecny Ambasador RP Paweł Cieplak (wirtualnie…), Konsul RP Bartosz Jabłoński, pani Liana Harutyunyan, prezes Związku Polaków w Armenii „Polonia”, a także ks. Karnika Hovsepian, reprezentujący abp. Rafała Minassiana, proboszcz parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Panik, przewodniczący Związku Młodzieży Katolickiej.
Przed rozpoczęciem minutą ciszy wszyscy obecni uczcili pamięć Ormian, którzy zginęli w trakcie wojny w Arcachu.
Odśpiewano hymn Rzeczypospolitej Polskiej, następnie przemówienie wygłosił przedstawiciel ormiańskiego Kościoła katolickiego z Panik.
Ks. Garnik Hovsepian przekazał serdeczne życzenia od abp. Minassiana wszelkiej pomyślności dla Polskiego Narodu z okazji jego Święta Narodowego, wraz z błogosławieństwem - skierowane do wszystkich obecnych, do wszystkich Polaków, oraz jego słowa, w których pokrótce przedstawił fragment historii Polski, okoliczności uzyskania przez nią po 123 latach w 1918 r. niepodległości, odbudowę po I. wojnie i latach rozbiorów. Zapewnił o modlitwie za Polskę, za Polaków historycznych przyjaciół Ormian. Ormianie to naród od wieków związany z historią Polski.
„Niech Bóg Wszechmogący strzeże i chroni Rzeczpospolitą Polską ” - zakończył.
Po oficjalnych wystąpieniach ks. Karnik odprawił Msze św. Wygłosił kazanie, nawiązując do czytania przypadającego na ten dzień - fragmentu listu św. Pawła do Efezjan (Ef 6, 1–9). Skomentował w nim również dzisiejszą Ewangelie wg św. Łukasza (Ew. Łk 9, 10–17).
Na zakończenie uroczystości polonijny chór "Gwiazdeczka" dał koncert polskich pieśniami patriotycznych.
EŁ; na podstawie artykułu ks. Karnika Hovsepiana, za VATICAN NEWS
zdjęcia: FB Polish Community in Armenia - Polonia - Związek Polaków w Armenii
| (nagranie z powitania, w j. ormiańskim - trzeba kliknąć na zdjęcie) |
25 maja 2022 r. katolikos patriarcha Cylicji dla Ormian katolików, Rafał Piotr XXI Minassian udał się z pierwszą wizytą patriarszą do Stanów Zjednoczonych, która potrwa do 8 czerwca.
Ormiańskokatolicka Eparchia Pani z Nareku w Glendale, na czele której stoi bp Michael Muradian, obejmuje Stany Zjednoczone i Kanadę*. Patriarcha przez kilkanaście lat przebywał w USA – był proboszczem najpierw w Nowym Yorku, a później w Glendale w Kalifornii (był jednym z inicjatorów budowy tutejszego kościoła). To tu właśnie, w katedrze pw. św. Grzegorza Oświeciela, rozpoczęła się 27 maja wizytacja duszpasterska.
W piątek, 27 maja 2022 r, kościół ormiańskokatolicki św. Grzegorza Oświeciciela w Glendale przeżył szczególny historyczny moment, witając przybyłego z Libanu, na zaproszenie bpa Muradiana, katolikosa patriarchę Rafała Piotra XXI Minassiana.
Wizyta Czcigodnego Gościa rozpoczęła się ceremonią powitania z nabożeństwem, w której uczestniczyli przedstawiciele różnych Kościołów i wyznań. Obecni byli także ormiańscy i amerykańscy politycy, osobistości życia społecznego i publicznego, jak burmistrz Glendale, ambasador Republiki Armenii, zastępca burmistrza Los Angeles, a także przedstawiciele różnych partii i organizacji ormiańskich, i przedstawiciele innych świeckich organizacji.
Na zakończenie ceremonii bp Michael Muradian, witając Patriarchę, przypomniał jak wiele ciężkiej pracy i poświęcenia włożył On w budowę tutejszego kościoła, który teraz stał się katedrą eparchii, a w której dziś przebywa jako Gość Honorowy.
Natomiast katolikos Rafał Piotr XXI w swoim wystąpieniu powiedział: „Wróciłem do domu, aby podziękować Panu Najwyższemu i wam wszystkim, ale wiedzcie, że to nie ja wykonałem tą pracę, lecz Chrystus wykonał ją przeze mnie. Przyszedłem powiedzieć wam to, o co przed chwilą modliliśmy się – aby Bóg umocnił w nas nadzieję, miłość i miłosierdzie, abyśmy byli godni Jego miłosierdzia i Jego obecności w naszym życiu. (…) Bóg obdarzył mnie dziś większą odpowiedzialnością, abym coraz gorliwiej Mu służył, przekazując wam Jego przesłanie, że powinniście kochać się nawzajem tak, jak On umiłował nas.”
Na zakończenie uroczystości odbyło się poświęcenie kamiennej tablicy pamiątkowej umieszczonej przy wejściu do Katedry z okazji historycznego wydarzenia – pierwszej wizyty katolikosa patriarchy Cylicji dla Ormian katolików, Rafała Piotra XXI Minassiana.
Po ceremonii nastąpiło przyjęcie i spotkanie z wiernymi.
W niedzielę 29 maja o godz. 10.30 (czasu miejscowego) Patriarcha przewodniczył liturgii w tym samym kościele [artykuł w j. ormiańskim i zdjęcia TU i TU] – katedrze ormiańskokatolickiej, rozpoczynając tym swoją wizytację duszpasterską, podczas której odwiedzi również Fresno, San Jose i San Francisco, a następnie San Diego.
5 czerwca w Los Angeles planowana jest uroczysta kolacja na cześć patriarchy Rafała Piotra XXI, po której nastąpi uroczysta liturgia w kościele ormiańskokatolickim Matki Bożej Królowej Męczenników (Our Lady Queen of Martyrs).
* Eparchia Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego, obejmująca wszystkich wiernych tego obrządku w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie. Została ustanowiona w 1981 jako egzarchat apostolski Stanów Zjednoczonych Ameryki i Kanady. W 2005 administratura została podniesiona do rangi eparchii i uzyskała nazwę Eparchia Pani z Nareku w Nowym Jorku. Siedzibą eparchy był Nowy Jork, a ściślej Brooklyn. 29 grudnia 2014 siedziba eparchy przeniesiona została do Glendale, zmieniono również nazwę eparchii.
Jest to ważna inicjatywa dla - w większości katolickiej - społeczności Panik.
Beneficjenci tego projektu, to 2324. mieszkańców gminy, a także osoby obecnie pracujące za granicą, goście i mieszkańcy sąsiednich gmin.
Panik to wieś we wschodniej części prowincji Shirak. Została założona przez ormiańskich katolików, emigrantów z rejonu Alashkert w zachodniej Armenii, przybyłych tu w 1812 r.
W wiosce znajduje się kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, wybudowany w 1846 r., w miejscu kaplicy powstałej w 1829 r. Obecnie jego proboszczem jest ks. Karnik Hovsepian, protoarchimandryta ormiańskiego Kościoła katolickiego. Od niego też pochodzi informacja o niniejszym projekcie.
Społeczność Panik, w większości katolicka, jest jedną z największych w prowincji Shirak. Boryka się z wieloma problemami, m.in. brakiem pracy, lokali na spotkania czy domu kultury. Doprowadza to do opuszczania wioski przez ludzi młodych, a także przez całe rodziny. Przenoszą się do dużych miast lub za granicę. Dlatego ormiańskokatolicka parafia w Panik podejmuje różne inicjatywy by pomóc w rozwiązywaniu problemów członków wspólnoty.
Jedną z nich jest obecny projekt wyremontowania sali im. Kard. Agadżaniana (Aghajanian Hall), części budynku Oratorium.
Obecnie z powodu braku odpowiedniego miejsca w gminie Panik uroczystości związane z chrzcinami, urodzinami, przyjęcia weselne, a także stypy odbywają się w prywatnych domach. Jest to niewygodne organizacyjnie (małe pomieszczenia, brak stołów, krzeseł i naczyń). Dlatego też mieszkańcy Panik korzystają czasem z wynajmu sali w mieście Artik, co – łącznie z dodatkowymi kosztami transportu - jest bardzo drogie.
Celem opisywanego projektu jest właśnie stworzenie takiej sali na imprezy okolicznościowe przy kościele w Panik, w budynku Oratorium, wyremontowanie jednej jego części - sali im. kard. Agadżaniana, umeblowanie holu głównego, kuchni i spiżarni. Budynek jest obecnie w opłakanym stanie. Jest opracowywany projekt renowacji.
» więcej informacji na temat projektu
a także możliwość przekazania darowizny na ten cel
Darowizny można również wpłacać na konto:
ks. Rafał Krawczyk, 43 1020 1026 0000 1502 0225 0215; tytuł płatności: "Panik, projekt Aghajanian Hall"
‹ Grzegorz Piotr XV Agadżanian
Sala nosi imię kardynała Grzegorza Piotar XV Agadżaniana, w latach 1937 - 1962 patriarchy Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego.
22 marca 2020 r. w Watykanie została podana informacja o proces beatyfikacyjny patriarchy ormiańskiego Kościoła katolickiego Grzegorza Piotra XV Agadżaniana (artykuł na ten temat}
EŁ