default_mobilelogo

4 października 2024 r. przy Skwerze ks. Jana Twardowskiego w Warszawie została otwarta wystawa planszowa: *GÓRSKI KARABACH: zagrożone dziedzictwo ormiańskie*, której Fundacja Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich jest współorganizatorem z francuską organizacją L’Œuvre d’Orient.

Wystawa przedstawia obiekty zabytkowe: budynki, kościoły, klasztory i chaczkary. Ilustruje dziedzictwo religijne i kulturalne narodu ormiańskiego na przestrzeni niemal dwóch tysiącleci, obecnie niszczone przez agresję Azerbejdżanu.
Otwarcia wystawy dokonał JE Kard. Kazimierz Nycz, arcybiskup-metropolita warszawski, jednocześnie ordynariusz Ormian - katolików w Polsce. Wystawa prezentowana będzie do 18.10.2024 r. Wśród dostojnych zgromadzonych gości byli m.in.:  JE Alexander Arzoumanian – ambasador Republiki Armenii w Polsce, ks. prof. bp Michał Janocha – biskup pomocniczy warszawski, przedstawiciele francuskiej organizacji L’Œuvre d’Orient w osobach prezesa – pana Jean-Yves Tolot i ks. Jean-Marie Humeau – członka rady Ordynariatu Francji, wiernych obrządków wschodnich, ks. dr Janusz Bodzon, kanclerz Kurii Metropolitalnej Warszawskiej oraz ks. prof. Józef Naumowicz, duszpasterz Ormian - katolików w Polsce.

Serdecznie zapraszam 

NA MSZĘ ŚW. W OBRZĄDKU ORMIAŃSKIM w WARSZAWIE
W NIEDZIELĘ 6 PAŹDZIERNIKA 
O GODZINIE 11.00
w kaplicy Matki Bożej przy ul. Łazienkowskiej 14 

Przed Mszą święta, o godz. 10.15 –  chrzest w obrządku ormiańskm.

Po Mszy św. spotkanie przy herbatce.

Dawno nie mieliśmy wspólnej Mszy św., tym bardziej liczę na obecność.

Z serdeczną pamięcią w modlitwie  - ks. Józef Naumowicz

Dołączam także zaproszenie na otwarcie ormiańskiej wystawy w Warszawie - w najbliższy piątek, 4.10.2024 r., godz. 12.00, Skwer ks. J. Twardowskiego – przy Krakowskim Przedmieściu.

 »  harmonogram Mszy Świętych w Parafii Centralnej         » ogólnopolski harmonogram Mszy św.



W tym roku obchodzona jest 275. rocznicę śmierci Mchitara 

Zakon założony przez Mechitara wzbudzał zachwyt George’a Byrona i króla Bawarii Ludwika I. Mnisi nie tylko się modlili, lecz także przekazywali kolejnym pokoleniom bogactwo kultury ormiańskiej.
Porządek, wygoda, uprzejmość, niewzruszona wiara, osiągnięcia i cnota braterstwa w zakonie sprawiają, że człowieka świata uderza przekonanie, iż „jest inaczej i lepiej, już na tym świecie” – pisał w 1816 roku Byron, odwiedziwszy klasztor założony przez Mechitara. Angielski poeta był zachwycony ormiańskim językiem i kulturą, którą pielęgnowali mnisi. 
 

Mechitar z Sebasty (ur. 7 lutego 1676 w Sebaście, dzisiejszym Sivasie, zm. 16 (27?) kwietnia 1749 na San Lazzaro koło Wenecji) – ormiański zakonnik, filolog i pisarz, założyciel zakonu mechitarystów.
Urodził się w zamożnej rodzinie jako Piotr Manuk. Imię „Mechitar” (orm. pocieszyciel) było jego imieniem zakonnym, które przybrał, wybierając życie mnicha. W wieku 20 lat został wyświęcony na księdza i zaczął gromadzić wokół siebie uczniów. Wraz z 9 swoimi uczniami w 1701 utworzył zgromadzenie, które za cel postawiło sobie  działalność edukacyjną wśród Ormian. Mechitar i jego uczniowie opuścili państwo osmańskie i osiedlili się w Modon (Methoni), ówczesnej kolonii weneckiej na Peloponezie. Zgromadzenie uzyskało akceptację papieską w 1712, a on sam został wyznaczony jego pierwszym opatem. Mechitar postanowił utworzyć drugi dom zgromadzenia w Wenecji i w tym celu z częścią braci udał się tam w 1715. W tym czasie Modon został zdobyty przez Turków, a klasztor zniszczony. Dzięki staraniom opata zakonnicy otrzymali od Wenecji mała wysepkę San Lazzaro, którą formalnie przejęli w posiadanie w 1717. Wybudowany tam przez nich klasztor i kościół stały się nowym domem macierzystym zakonu, ważnym ośrodkiem kultury ormiańskiej. 

ՄԽԻԹԱՐ ԱԲԲԱՀԱՅՐ` Մխիթարեան միաբանութեան հիմնադիրը
Մխի­թար Աբ­բա­հայր իր սր­բա­լոյս հո­գին ա­ւան­դեց 174­9ին, 27 Ապ­րի­լին, եր­կա­րա­տեւ եւ տան­ջա­լի հի­ւան­դու­թե­նէն ետք, որ օրի­նա­կե­լի համ­բե­րու­թեամբ կրեց եւ իր բո­լոր ցա­ւե­րը նուի­րեց իր միաբա­նու­թեան, պաշ­տե­լի ազ­գին եւ եկե­ղեց­ւոյ օգու­տին։­ Ապ­րե­ցաւ 73 տա­րի 2 ամիս եւ 20 օր։­ (...) 

WATYKAN

„Jubileusz zawsze w życiu Kościoła był wydarzeniem o wielkim znaczeniu duchowym, kościelnym oraz społecznym. Odkąd Bonifacy VIII w 1300 roku ustanowił pierwszy Rok Święty, który miał być powtarzany co sto lat – co na wzór biblijny zostało zmienione na 50, a następnie na 25 lat – święty, wierny Lud Boży przeżywał tę celebrację jako wyjątkowy dar łaski, charakteryzujący się przebaczeniem grzechów, a w szczególności odpustem, pełnym wyrazem Miłosierdzia Boga. "

Dykasteria ds. Ewangelizacji opublikowała ramowe programy 26 spośród dużych spotkań jubileuszowych, które w Roku Świętym odbędą się w Rzymie i Watykanie. Dostępne są też informacje dotyczące zapisów, i vademeca, które mogą pomóc Kościołom lokalnym w przygotowaniu się do pielgrzymki i promowaniu jej w lokalnych wspólnotach.

» oficjalna strona Jubileuszu 2025 (w różnych językach)

Elementami wspólnymi jubileuszowych spotkań poszczególnych grup i stanów, jest zaproszenie do przejścia przez Drzwi Święte i modlitwy przy grobie św. Piotra, przystąpienia do Sakramentu Pojednania oraz udziału w katechezie bądź Mszy św. z udziałem Ojca Świętego. W czasie jednej z nich, 1 czerwca, grupa dzieci uczestniczących w jubileuszowej pielgrzymce przystąpi do Pierwszej Komunii Świętej. Poszczególne grupy będą też mogły wziąć udział w katechezach, konferencjach lub grupach dzielenia, by w nowy sposób spojrzeć na własne powołanie i misję w Kościele i świecie. (...)

 » cały artykuł (Vatican News)

Յոբելենական Տարի՝ հրապարակուած են յոբելենական մեծ միջոցառումներու առաջին 26 յայտագիրները
Յոբելեան 2025` կայքէջի «Յոբելենական յայտագիր» բաժնին մէջ հրատարակուեցան Յոբելենական Տարւոյն հայող առաջին 26 մեծ միջոցառումներու յայտագիրները, որոնք հասանելի են տարբեր լեզուներով։ 

Այդ ծրագիրները թերթատելով հնարաւոր է պարզել իւրաքանչիւր իրադարձութեան հետ կապուած պահերը եւ հիմնական գործողութիւնները: Անոնք յառաջիկայ ամիսներուն պիտի թարմացուին ուխտաւորներու վերապահուած հիմնական տեղեկութիւններով, ուր նաեւ կարելի է գրանցուիլ մասնակցելու համար տարբեր յոբելենական միջոցառումներուն։

» artykuł w j. ormiańskim 

 

Podwyższenie Krzyża Świętego (także: Pańskiego; orm.: Chaczwerac - Խաչվերաց) – święto obchodzone zarówno w kościele zachodnim jak i wschodnim, związane z tradycją odnalezienia relikwii krzyża, na którym umarł Jezus Chrystus. Jest on dla chrześcijan największą relikwią. W tym roku Uroczystość, wg ormiańskokatolickiego kalendarza liturgicznego, wypada w niedzielę 15 września (w Kościele rzymskokatolickim zawsze 14 września).
Święto Podwyższenie Krzyża Świętego, to ostatnie z pięciu głównych świąt w Kościele ormiańskokatolickim. Są to: Święto Objawienia i Chrztu Pańskiego, Wielkanoc, Przemienienie Pańskie, Wniebowzięcie NMP, Podwyższenie Krzyża Świętego. Po każdym z nich następuje Dzień Zaduszny (Or Mereloc, Օր Մեռելոց).

 » cały artykuł 

Խաչվերացի Տօնը
Խաչվերացը համաքրիստոնէական բնոյթ ունեցող տօն մըն է, որ շատ եկեղեցիներու կողմէ կը տօնուի Սեպտեմբեր 15ին, իսկ Հայաստանեայց Առաքելական եկեղեցին կը տօնէ զայն Սեպտեմբեր 11էն 17ի միջեւ ամենամօտ Կիրակի օրը:
Խաչվերացը, որ նաեւ կը կոչուի Վերացման Ս. Խաչ, բառացիօրէն կը նշանակէ Խաչը բարձրացնել, զայն յաղթականօրէն վեր առնել եւ փառաւորել:

» artykuł w j. ormiańskim (Vatican News)

 

„Sprawiedliwość i pokój” drogą życia w słowie i czynie Sługi Bożego kard. Grzegorza Piotra XV Agadżaniana. W czwartek 12 września 2024 r. odbyła się uroczysta ceremonia przeniesienia katolikosa-patriarchy Sługi Bożego kard. Grzegorza Piotra XV Agadżaniana z Rzymu do Bejrutu.

TO HISTORYCZNE WYDARZENIE.

Jego ciało spoczęło w ormiańskokatolickiej katedrze świętych Eliasza i Grzegorza Oświeciciela, ostatnim kościele zbudowanym przez kardynała Aghajaniana. 

O godzinie 19.00 na Placu Męczenników (Martyrs' Square) w Bejrucie odbyła się uroczysta ceremonia przyjęcia Kardynała Sługi Bożego Agadżaniana. 90 lat po pierwszej oficjalnej wizycie, Kardynał opuścił Rzym i wrócił do swojej siedziby patriarchalnej w Libanie.

Po dziewięćdziesięciu latach od wizyty w Bejrucie, 12 września 2024 r. jego szczątki – trumna zawierająca niezmienione ciało – wróciły do ​​Libanu samolotem Middle East Airlines – Air Liban (MEA), w towarzystwie jednego z następców kardynała Agadżaniana, patriarchy Cylicji, Rafała Pitra XXI Minasiana, który zorganizował uroczystą ceremonię transportu. W tej drodze Słudze Bożemu towarzyszyło na pokładzie samolotu wiele znakomitości Kościoła, a także osoba odpowiedzialna za komisję historyczną procesu kanonizacyjnego. Rzadko zdarza się, aby ciało osoby kanonizowanej było przewożone z jednego kraju do drugiego, zwłaszcza gdy jest to kardynał Kościoła ormiańskiego, którego proces beatyfikacyjny jest w toku.

» cały artykuł

 

 

KSIĄDZ PRAŁAT KEVORK NORADOUNGUIAN
ZOSTAŁ MIANOWANY ORDYNARIUSZEM ORDYNARIATU ORMIAŃSKIEGO KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO DLA ARMENII, GRUZJI, ROSJI I EUROPY WSCHODNIEJ 
W środę 21 sierpnia 2024 roku ogłoszono, że na mocy postanowienia Jego Świątobliwości Papieża Franciszka Czcigodny Archiprezbiter Kevorka Noradounguiana z Instytutu Duchowieństwa Patriarchalnego w Bzommar, dotychczasowy wikariusz patriarszy tegoż Instytutu i przełożony klasztoru Matki Bożej z Bzommar, został mianowany ordynariuszem Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej, nadając mu Stolicę Arcybiskupią Ormian Sebastii z tytułem arcybiskupa.  [TUTAJ dokument nominacyjny]

O. Kevork Noradounguian urodził się 16 listopada 1968 r. w Aleppo w Syrii. W młodym wieku ks. Gevorg Noratunkyan wstąpił do klasztoru Bzommara. Studia wyższe kontynuował na Wydziale Filozofii i Teologii Papieskiego Kolegium Lewońskiego w Rzymie. W 1997 r. uzyskał licencjat z nauk o wychowaniu na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim. 20 sierpnia 1995 r. przyjął święcenia kapłańskie w Aleppo i został wikariuszem Instytutu Duchowieństwa Patriarchalnego w Bzommar.
Pełnił następujące funkcje: wicerektora niższego seminarium duchownego (1997-1998), wiceproboszcza w Burdż Hammud (1998-1999), rektora niższego seminarium duchownego (1999-2001), rektora niższego i wyższego seminarium duchownego (2001-2007), administratora i ekonoma generalnego Instytutu (2003-2007), proboszcza ormiańskokatolickiej prafii w Moskwie (2007-2010), rektora kościoła św. Mikołaja z Tolentino i rektora Papieskiego Kolegium Ormiańskiego w Rzymie (2010-2015), administratora apostolskiego  ad nutum Sanctae Sedis  Ormiańskiego Egzarchatu Katolickiego Patriarchatu Jerozolimy i Ammanu (2013-2015) oraz proboszcza parafii ormiańskokatolickiej w Lyonie we Francji (2015-2023). W sierpniu 2023 r. został przeniesiony z Francji do Libanu, gdzie obecnie pełni funkcję wikariusza patriarszego Instytutu Duchowieństwa Patriarchalnego Bzommar i przełożonego klasztoru Matki Bożej z Bzommar.
Nowo mianowany Arcybiskup będzie sprawował Świętą i Nieśmiertelną Liturgię w kościele Matki Bożej z Bzommar w niedzielę 25 sierpnia 2024 r. o godzinie 10.30, następnie w Sali Mayravank będzie przyjmował gratulacje od duchowieństwa i wiernych.

» artykuły w językach: ormiańskim, angielskim rosyjskim
(strona Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii, Gruzji, Rosjii i Europy Wschodniej)



W niedzielę 18 sierpnia 2024 r. w Bzommar (Liban), gdzie znajduje się siedziba Patriarchatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego, odprawiona została, przy ołtarzu polowym, msza św. patriarchalna z okazji uroczystości Wniebowzięcia NMP, a także 275. rocznicy założenia klasztoru.

O godzinie 10.30 spod klasztoru wyruszyła procesja z pielgrzymami ze wszystkich stron Libanu, w kierunku amfiteatru z ołtarzem bł. Ignacego Maloyana. W procesji, której towarzyszyła orkiestra dęta,  szli ojcowie z klasztoru, wikariusz patriarchalny Kongregacji Kościołów Patriarchalnych w Bzommar i przełożony klasztoru.

Liturgii przewodniczył katolikos patriarcha Cylicji dla Ormian katolików Rafał Piotr XXI Minassian. Na uroczystościach obecni byli duchowni ormiańskiego Kościoła katolickiego oraz przedstawiciele różnych organizacji i grup religijnych, wierni ze wszystkich regionów Libanu.

» cały artykuł i galeria zdjęć 

Doroczna msza św. przed Cudownym Obrazem Matki Bożej Łaskawej
z kościoła ormiańskiego w Stanisławowie

W Święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny 15 sierpnia 2024 r. w Gdańsku odprawiona została msza św. przez ks. Cezarego Annusewicza, proboszcza ormiańskiej parafii północnej, w asyście subdiakona Jakuba i ministranta Michała. Zgromadziła ona wiernych – Ormian i sympatyków z Gdańska i z Polski. Po mszy, zgodnie z tradycją, poświęcone zostały przez księdza bukiety ziół i winogrona, czemu towarzyszył liturgiczny śpiew ormiański w wykonaniu Jakuba Szyszki.

Otwarcie Muzeum Ormiańsko - Parafialnego rozpoczęło się już w prezbiterium kościoła, gdzie ks. Annusewicz przedstawił przedwojenną szatę liturgiczną ze Stanisławowa i wprowadził w historię Muzeum. Za tę inicjatywę, stworzenie Muzeum i 29 lat pracy duszpasterskiej i tyleż lat odbudowy całego kościoła podziękowali ks. Cezaremu Gagik Parsamian – prezes Związku Ormiańskiego w Gdańsku i Tadeusz Serocki, wiceprezes Związku. (...)

» cały artykuł



SERDECZNIE ZAPRASZAMY W DNIACH 11-15 SIERPNIA
NA - JUŻ TRADYCYJNE - DNI ORMIAŃSKIE W GDAŃSKU.

W WCZWARTEK 15 SIERPNIA 2024 O G. 13.30
w kościele Świętych Piotra i Pawła w Gdańsku, ul. Żabi Kruk 3,
diecezjalnym sanktuarium Matki Bożej Łaskawej

MSZA ŚWIĘTA W OBRZĄDKU ORMIAŃSKIM

w związku z uroczystością Wniebowzięcia NMP, wraz z ormiańskim obrzędem błogosławieństwa winogron,

oraz otwarciem Muzeum Ormiańsko - Parafialnego

Mszę św. odprawi  ks. prof. Józefa Naumowicza


W poniedziałek, 29 lipca - wspomnienie siedmiu braci Machabejskich i ich matki. Ponieśli oni śmierć męczeńską dwa wieki przed Chrystusem, w dniu króla Antiocha. Zostali zamordowani jeden po drugim, a na koniec ich matka. Ich historię można przeczytać w drugiej księdze Machabejskiej (2 Mch 7, 1-42).

We wtorek, 30 lipca - wspomnienie świętych Kościoła rzymskiego - św. Zofii i jej trzech córek. Według żywotów świętych żyła w II lub III wieku w Rzymie, za czasów Hadriana I. Kiedy wydało się, że jej rodzina wyznaje Chrystusa, Zofia została wezwana przed namiestnika. Żeby oczyścić się z zarzutów, nakazano jej oddać cześć bogini Dianie, a gdy odmówiła – na jej oczach poddano wymyślnym torturom jej dzieci. Zofia wspierała swe córki i zachęcała je do mężnego przyjęcia męczeństwa.

W czwartek 1 sierpnia - wspomnienie św. Krzysztofa, męczennika wczesnochrześcijańskiego. Świętego Kościołów katolickiego i prawosławnego. Z powodu braku szczegółowych informacji o św. Krzysztofie, średniowiecze na podstawie imienia („niosący Chrystusa”) stworzyło o nim popularną legendę. Służył najpierw królowi swojej krainy. Kiedy przekonał się, że król bardzo boi się szatana, wstąpił w jego służbę. Pewnego dnia przekonał się jednak, że szatan boi się imienia Chrystusa. Zapoznał się z nauką chrześcijańską i przyjął chrzest. Za pokutę i dla zadośćuczynienia, że służył szatanowi, postanowił zamieszkać nad Jordanem, by przenosić na swoich potężnych barkach pielgrzymów, idących ze Wschodu do Ziemi Świętej. 

Sobota, 3 sierpnia, to wspomnienie 200 biskupów uczestniczących w Soborze Ekumenicznym w Efezie, którzy zebrali się w 431 roku. Zwołanie zgromadzenia poprzedził konflikt, który dotyczył poprawności używania pojęcia Matka Boża (Theotokos) wobec Marii, matki Jezusa z Nazaretu. 
Zgromadzenie w Efezie to trzeci sobór powszechny, zwołany za zgodą papieża Celestyna I - pierwszy sobór ekumeniczny, którego dokumentacja zachowała się do czasów współczesnych.

 » cały artykuł            

Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych został ustanowiony przez papieża Franciszka w styczniu 2021 r. Jest obchodzony w czwartą niedzielę lipca, a więc w okolicach wspomnienia św. Joachima i Anny. W tym roku wypada 28 lipca 2024. (TUTAJ cały artykuł)

Papieskie orędzie na ten Dzień zostało opublikowane 14 maja 2024 r. . Jako temat Ojciec Święty wybrał słowa: „W czasie starości nie opuszczaj mnie” (por. Ps 71, 9). (fot. wydarzenia.interia.pl)

Watykański Trybunał Miłosierdzia, bo tak nazywana jest Penitencjaria Apostolska, udziela „odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (spowiedź sakramentalna, Komunia Eucharystyczna i modlitwa zgodnie z intencjami papieża) dziadkom, osobom starszym i wszystkim wiernym, którzy 28 lipca 2024 r., motywowani prawdziwym duchem pokuty i miłosierdzia, wezmą udział w różnych wydarzeniach, które będą miały miejsce na całym świecie”.  (...)

 » cały artykuł (Vatican News)           » artykuł w j. ormiańskim(Vatican News)


Azerskie władze dążą do całkowitego zatarcia śladów po wielowiekowej chrześcijańskiej kulturze ormiańskiej w Karabachu – stwierdza raport Europejskiego Centrum Prawa i Sprawiedliwości (ECLJ). Kościoły są burzone bądź zamieniane w meczety, usuwa się krzyże i profanuje cmentarze. To konsekwentna polityka, której celem jest zniszczenie i rewizjonizm, aby wymazać ormiańskie dziedzictwo z Karabachu – czytamy w raporcie.
Ormanie żyli w tym regionie niemal nieprzerwanie od czasów starożytnych. Pozostawili po sobie 500 obiektów kultury i 6 tys. zabytków. We wrześniu ubiegłego roku po inwazji azerskiej armii ostatnich 100 tys. Ormian opuściło Karabach. Nowe władze rozpoczęły brutalną politykę wymazywania śladów po ormiańskiej kulturze. Mające swą siedzibę w Strasburgu Europejskie Centrum Prawa i Sprawiedliwości sporządziło dokładny spis zniszczonych kościołów, brakujących posągów i zdewastowanych cmentarzy. Posłużono się przede wszystkim zdjęciami satelitarnymi, ponieważ Azerbejdżan nie zgadza się na wizytę zagranicznych obserwatorów. (...)
zdjęcie: ormiański kościół przekształcony w meczet 

 » cały artykuł (Vativan News)           

ARMENIA

W dniach 11-13 lipca 2024 r. we wspólnocie Dzithankov (wioska na granicy prowincji Szirak i Aragacoton), parafia pw. Świętego Krzyża zorganizowała trzydniowy "obóz podwórkowy" pod patronatem Ordynariatu Kościoła Ormiańskokatolickiego. Dzieci z gminy Dzithankov spędziły niezapomniane dni. Uczestniczyły w mszach św., miały lekcje katechizmu.

W dniach 14-16 lipca we wsi Bavra (tej w Gruzji, bo jest i wioska Bavra w Armenii, prow. Szirak...) zorganizowano obóz dla młodzieży pod przewodnictwem miejscowego księdza Rubena Misisyana.  Trzydniowy obóz rozpoczęła Msza św., a idąc w procesji na miejsce zgromadzenia śpiewano piekne piesni. 
Oczywiście ostatniego dnia obozu nie zabrakło tortu i wręczenia prezentów, co sprawiło, że dni obozowe jeszcze bardziej zapadły młodym ludziom w pamięć!

 

Sekretariat Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii, Gruzji Rosji i Europy Wschodniej poinformował o udostępnieniu przez jego kierownictwo nowej aplikacji: "Parish Time", którą można pobrać na urządzenia z systemami Android i iOS.

Za pomocą tej aplikacji można znaleźć najbliższy kościół ormiańskokatolicki, a także zapoznać się z godzinami mszy św. i innych liturgii.
Aplikacja zawiera również informacje o ormiańskich wspólnotach katolickich i o duchownych posługujących w poszczególnych eparchiach w Armenii, Gruzji, Rosji i pozostałych krajach Europy Wschodniej, które Ordynariat obejmuje swoim zasięgiem. Ale również znajdziemy tam informacje o ormiańskich kościołach katolickich w innych krajach, np. USA, Kanadzie, Belgii, Niemczech czy Brazyli. Celem jest stworzenie pomostu dla wszystkich Ormian, jednoczącego ich w ormiańskim Kościele katolickim.
Znajdziemy tu rónież kalendarz i Ewangelię na każdy dzień, a także wiele innych: ceremonie, księża, liturgie, modlitwy, psalmy aktualne wiadomości, linki do stacji radiowych, najbliższe wydarzenia.

Aplikacja dostępna jest w językach: ormiańskim, angielskim i rosyjskim.
Można ją pobrać i zainstalować np. skanując kod QR widoczny na fotografii obok.

*

Հայաստանի և Արևելյան Եվրոպայի Հայ Կաթողիկէ Առաջնորդությունն ունի նոր հավելված, որը հնարավոր է ներբեռնել ինչպես Android, այնպես էլ IOS համակարգով: (...)

» artykuł w j. ormiańskim
(strona Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej)

 

Po święcie Przemienienia Pańskiego (7 lipca), którego uroczyetości twają trzy dni, w czwartek, 11 lipca 2024 r., przypada święto proroka Izajasza.
Izajasz (hebr. „Jahwe jest zbawieniem”, ur. ok. 765, zm. do 701 p.n.e.) – jeden z największych proroków Starego Testamentu, nazywany ewangelistą Starego Testamentu, czyli kimś, kto opisał losy Jezusa przed pierwszym Bożym Narodzeniem.
Jego proroctwa przedstawia Księga Izajasza. Działalność proroka i jego nauczanie realizuje się w trzech wymiarach. Występuje on bowiem jako duszpasterz i kaznodzieja, pisarz i natchniony poeta oraz teolog i prorok mesjański. Otrzymał doskonałe wykształcenie literackie oraz odznaczał się znajomością spraw publicznych, polityki, kwestii religijnych i społecznych oraz wielką kulturą. Swą działalność prorocką pełnił ok. 40 lat. Jest największym prorokiem mesjańskim. 

W sobotę, 13 lipca 2024 r.Kościół ormiański upamiętnia św. Tadeusza, jednego z dwóch apostołów, którzy głosili kazania w Armenii, oraz św. Sanducht, córkę króla Sanadrouka i pierwszą świętą męczennicę Kościoła Ormiańskiego. Św. Tadeusz i Sanducht — byli pionierami w szerzeniu chrześcijaństwa w Armenii w pierwszym wieku.
Według tradycji ormiańskiej św. Juda Tadeusz ok. 44 r. trafił do Armenii, gdzie dokonywał wielu cudów i nawróceń na chrześcijaństwo. Pośród nawróconych była też księżniczka Sanducht – córka króla Sanatruka, która z kolei nawróciła wielu innych. Została skazana przez pogańskiego ojca na śmierć, podobnie jak św. Juda Tadeusz. Zgodnie z tradycją, w miejscu jego męczeństwa i śmierci w Artaz (obecnie Iran) powstał kościół, a następnie klasztor, który do dzisiaj jest celem pielgrzymek ormiańskich wiernych. Relikwie świętego znajdują się w Bazylice św. Piotra w Rzymie.

 » artykuł w j. ormiańskim (Vativan News)                 » Św. JudaTadeusz i Sanducht (w j.ormiańskim)


Siódmy i ostatni tydzień Pięćdziesiątnicy prowadzi do Święta Przemienienia Pańskiego (Wardawar).
Jest jednym z pięciu głównych świąt, obchodzonych w obrządku ormiańskim (za kalendarzem liturgicznym Ormiańskiego Kościoła Katolickiego), po których to następuje Dzień Zaduszny (Or Mereloc, Օր Մեռելոց).

W sobotę 6 lipca przypada Święto Arki.
Arka Przymierza w chrześcijaństwie i judaizmie, to ozdobna skrzynia, w której przechowywano tablice z Dekalogiem.

  I uczynią arkę z drzewa akacjowego; jej długość będzie wynosiła dwa i pół łokcia; jej wysokość półtora łokcia i jej szerokość półtora łokcia.
I pokryjesz ją szczerym złotem wewnątrz i zewnątrz, i uczynisz na niej dokoła złote wieńce.
Odlejesz do niej cztery pierścienie ze złota i przymocujesz je do czterech jej krawędzi: dwa pierścienie do jednego jej boku i dwa do drugiego jej boku.
Rozkażesz zrobić drążki z drzewa akacjowego i pokryjesz je złotem.
I włożysz drążki te do pierścieni po obu bokach arki celem przenoszenia jej. (...)
(Księga Wyjścia 25, 10-22, Biblii Tysiąclecia)

W Biblii opisana jest jako skrzynia z drewna akacjowego o wymiarach ok. 140×80×80 cm obita obustronnie złotą blachą. Zamknięcie Arki Przymierza stanowiła płyta ze złota. Zgodnie z tradycją żydowską, w arce przechowywano laskę Aarona, dzban z manną i dwie kamienne tablice z tekstem Dekalogu;

Niedziela, 7 lipca - Przemienienie Pańskie (Տօն Պայծառակերպութեան - Wardawar, Վարդավառ). Święto upamiętnia wydarzenie, które prawdopodobnie rozegrało się na górze Tabor (nie jest to potwierdzone w Nowym Testamencie). Tradycja Kościoła uważa górę Tabor za miejsce Przemienienia Pańskiego, co stało się powodem, dla którego matka Konstantyna Wielkiego, Helena, wybudowała tam kościół ku pamięci Przemienienia Pańskiego. Wydarzenie to opisują trzej ewangeliści: Mateusz (Mt 17, 1-9), Marek (Mk 9, 1-8) i Łukasz (Łk 9, 28-36). 
Wardawar, to także święto wody, kwiatów, miłości i urodzaju. To coś jak polski śmigus-dyngus. Tyle, że w Armenii obchodzony jest w szczycie letnich upałów. Powszechne oblewanie przynosi radość i ulgę.

 » artykuł w j. ormiańskim (Vativan News)        »  więcej o Przemienieniu Pańskim (brewiarz.pl)
»
"Տօն Պայծառակերպութեան Տեառն մերոյ Յիսուս Քրիստոսի"
artykuł na stronie Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego


Papież Franciszek zachęca do pamiętania w lipcu w modlitwie o duszpasterstwie chorych. Przypomina, że namaszczenie chorych nie jest sakramentem tylko dla tych, którzy mają umrzeć, ale jest jednym z sakramentów „uzdrowienia”, „uleczenia”, sakramentem, który uzdrawia ducha. Intencji modlitewnej (opublikowanej 2 lipca 2024 r.) towarzyszy film przygotowany przez Papieską Światową Sieć Modlitwy.
„Namaszczenie chorych nie jest sakramentem tylko dla tych, którzy mają umrzeć. Nie. Ważne jest, aby mieć tego świadomość. Kiedy kapłan przychodzi do danej osoby, aby udzielić namaszczenia chorych, niekoniecznie pomaga jej pożegnać się z życiem. Takie myślenie oznacza porzucenie wszelkiej nadziei. To jakby przyjąć, że po kapłanie przychodzi grabarz. (...) Kiedy dana osoba jest bardzo chora, należy jej udzielić namaszczenia chorych. Także kiedy ktoś jest już w podeszłym wieku, powinien otrzymać namaszczenie chorych”. 

*

Երեքշաբթի, 2 յուլիսին, Հրապարակուեցաւ յուլիս ամսուայ աղօթքի դիտաւորութեան նուիրուած Ֆրանչիսկոս Սրբազան Քահանայապետին տեսերիզը։ Այս առնչութեամբ «Պապին աղօթքի համաշխարհային ցանց» քահանայապետական հաստատութեան հրապարակած հաղորդագրութեան մէջ կը կարդանք, որ Ֆրանչիսկոս Պապ յուլիս ամսուան ընթացքին կ՝աղօթէ, որպէսզի վերջին օծումի խորհուրդը միշտ դառնայ «կարեկցանքի եւ յոյս նշան»։
“Վերջին օծումը խորհուրդ մը չէ միայն անոնց համար, որոնք կը գտնուին մահուան եզրին։ Ո՛չ։ Կարեւոր է որ սա յստակ ըլլայ։ Երբ՝ քահանայ մը կը մօտենայ անձի մը՝ վերջին օծումը մատակարարելու համար, ան անպայման չ՝օգներ անոր կեանքէն հրաժեշտ առնելու համար։ Այսպէս մտածելը կը նշանակէ հրաժարիլ որեւէ յոյսէ։ Յ իշենք, որ հիւանդի վերջին օծումը բուժումի, խնամքի խորհուրդներէն մէկն է, որ հոգին կը բուժէ։ Եւ երբ՝ անձ մը շատ հիւանդ է, նպատակայարմար է անոր վերջին օծումը տալ։ Եւ երբ՝ անձ մը տարեց է լաւ կ՝ըլլայ, որ ան ստանայ վերջին օծումի խորհուրդը։"

PARAFIA CENTRALNA

Liturgia w ormiańskim obrządku katolickim zachwyca duchową głębią.

Wprawdzie rzadko bywam na Mszy Świętej w obrządku ormiańskokatolickim, ale za każdym razem, gdy w niej uczestniczę, odkrywam coś nowego. To „coś” to duchowa głębia, wypływająca między innymi z pieśni oraz treści wezwań, jakie padają podczas tej Eucharystii (można je śledzić w mszaliku w transkrypcji z alfabetu ormiańskiego na łaciński w tłumaczeniu na język polski).
W minioną niedzielę [16 czerwca 2024 r. - przyp. red.] zwróciły moją uwagę szczególnie dwa fragmenty. Pierwszy – tuż przed ofiarowaniem, gdy padły słowa: „Nikt ze słabą wiarą nie może przybliżyć się do Boskiej Tajemnicy”. Mimowolnie zadałam sobie pytanie: jaka jest moja wiara? I drugi fragment – po konsekracji: „Aby ta Ofiara stała się dla nas wszystkich przystępujących usprawiedliwieniem, przebaczeniem i odpuszczeniem grzechów”. Kapłan odwraca się wtedy do wiernych z kielichem i uniesioną nad nim Hostią i mówi: „Spożywajmy ze świętością… To jest życie, nadzieja, zmartwychwstanie, zgładzenie i odpuszczenie grzechów”. Takie słowa muszą uświadamiać, że Msza Święta nas oczyszcza i daje moc. I mobilizuje do przemiany na lepsze – „spożywajmy ze świętością…”. (...)

 
WATYKAN
„Gdzie Duch Pański, tam wolność”.
Prośmy Jezusa, aby uczynił nas, poprzez swojego Ducha Świętego prawdziwie wolnymi mężczyznami i kobietami. Wolnymi, by służyć w miłości i radości.
Podczas audiencji generalnej na Placu św. Piotra w środę 5 czerwca 2024 r. papież Franciszek kontynuował cykl katechez o Duchu Świętym rozważając biblijne imię trzeciej osoby Trójcy Świętej - Duch Święty:
Ale „Duch” to wersja zlatynizowana. Imię Ducha, pod którym znali Go prorocy, psalmiści, Maryja, Jezus i Apostołowie, to Ruach, co oznacza tchnienie, wiatr, oddech. W Wieczerniku Duch zstąpił na Apostołów „jakby uderzenie gwałtownego wiatru” [Dz 2, 2]. Obraz wiatru służy wyrażeniu mocy Ducha. Duch i moc to powtarzająca się kombinacja w całej Biblii. Jezus zwraca też uwagę na inny aspekt, na wolność. Wiatr jest jedyną rzeczą, której nie można okiełznać. Tak samo i Ducha nie da się zamknąć w definicjach czy traktatach. On tworzy i ożywia instytucje, ale sam nie może być zinstytucjonalizowany. „Gdzie Duch Pański – tam wolność” – pisze św. Paweł, wyjaśniając, że wolność ta to nie zachęta do hołdowaniu ciału, lecz dobrowolne czynienie dobra, bez przymusu.  

«Ուր որ Տիրոջ Հոգին է, այնտեղ ազատություն է»
Հունիսի 5-ի ընդհանուր ունկնդրության ժամանակ Ն. Ս. Ֆրանցիսկոս Սրբազան Քահանայապետը շարունակեց քրիստոնեական ուսուցումների շարքը Սուրբ Հոգու վերաբերյալ և խորհրդածեց Սուրբ Երրորդության երրորդ անձի աստվածաշնչյան անվան շուրջ:
Բոլորի կողմից ընդունված «Հոգի» անունը լատինացված տարբերակն է. մարգարեները, սաղմոսերգուները, Աստվածածինը, Հիսուս և առաքյալները Նրան անվանել են Ruah, որ նշանակում է շունչ, քամի, հևք, հիշեցրեց Նորին Սրբությունը: Պենտեկոստեի օրը Սուրբ Հոգին իջավ առաքյալների վրա՝ «սաստիկ հողմից եկած ձայնի» ուղեկցությամբ (տես՝ Գործք 2,2): Քամին աննկուն և անպարտելի ուժ է, որն ունակ է ալիքներ բարձրացնել: Քամին բնորոշում է Սուրբ Հոգու զորությունը, որն արարում է, բժշկում և առաջնորդում հավատացյալներին, որպեսզի նրանք քայլեն ճշմարիտ ճանապարհով:

» cały artykuł w j. ormiańskim  (strona Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej)



PARAFIA CENTRALNA

Niedzielna msza św. w Warszawie 16 czerwca była pod kilkoma względami wyjątkowa. Był to odpust św. Antoniego i błogosławienie jego relikwiami. Święcone były kopie Cudownych Obrazów Matki Bożej: Łaskawej ze Stanisławowa i Łysieckiej. Msza św. sprawowana była za dusze śp. Anny i Stanisława Widajewiczów.
Przyszło też wiele osób, w tym kilka zaproszonych dzień wcześniej przez ks. Józefa Naumowicza na Spotkaniu w Skarbnicy Polskich Ormian, stałych bywalców Warszawskiej Inicjatywy Kresowej Domu Spotkań z Historią (https://dziedzictwo.ormianie.pl/dom-spotkan-z-historia-w-skarbnicy-polskich-ormian/).
Była to ostatnia msza św. przed wakacjami z udziałem kleryków: Nareka i Aharaona, którzy jadą do domu, do Armenii. Na spotkaniu po mszy św. ogłoszona została inicjatywa powołania organizacji młodych Ormian (do 35. roku życia). 
mag
 
 
Kim jesteśmy?
Jesteśmy Katolickim Kościołem Wschodnim, pełnoprawnym członem Kościoła Katolickiego, uznającym władzę i autorytet Biskupa Rzymu. Wyróżnia nas starożytny obrządek ormiański.

czytaj więcej
Obrządek ormiański
Obrządek ormiański wywodzi się z Armenii, z tradycji św. Bazylego. Uformowany przez św. Grzegorza Oświeciciela. Charakterystycznym wyróżnikiem jest język liturgiczny - grabar czyli język staroormiański.
czytaj więcej