Nadal nie możemy spotykać się w kościołach na mszach św., nawet w tak ważnym dniu, jak 24 kwietnia, kiedy to odbywają się zwykle uroczystości dla upamiętnienia Ludobójstwa Ormian z 1915 r.
Możemy łączyć się w tym dniu oglądając transmisje uroczystych liturgii z Armenii i Libanu, które będą sprawowane bez udziału wiernych.
MSZA ŚW. ORMIAŃSKOKATOLICKA
będzie transmitowana z katedry w Giumri (Armenia)
W PIĄTEK 24 KWIETNIA 2020 R. O GODZINIE 10.30 (8.30 czasu polskiego)
na FB Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej
https://www.facebook.com/haykatoxikeekexeci/
W kościele ormiańskiego Kościoła apostolskiego pw. św. Neszana w Bejrucie (Liban)
W PIĄTEK 24 KWIETNIA 2020 R. O GODZINIE 12.30 (11.30 czasu polskiego)
zostanie odprawiona
LITURGIA EKUMENICZNA
dla upamiętnienia wszystkich Ofiar Ludobójstwa (uznanych przez Kościół apostolski za świętych),
w której wezmą udział przedstawiciele trzech Kościołów ormiańskich:
apostolskiego, protestanckiego i katolickiego
Liturgia będzie transmitowana na stronie ormiańskiego Kościoła apostolskiego w Libanie,
Լիբանանի Ազգային Առաջնորդարան - Armenian Prelacy of Lebanon
https://www.facebook.com/armprelacylb/
« Adolf Hyła, 1944.
Najbardziej znana wersja obrazu Jezusa Miłosiernego wykonana dla Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach. Pierwszy obraz namalowany w 1934 r. według projektu siostry Faustyny Kowalskiej przez Eugeniusza Kazimirowskiego znajduje się w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego (dawnym kościele Świętej Trójcy) w Wilnie.
NIEDZIELA BOŻEGO MIŁOSIERDZIA (Astwacajin Woghormutian)
Druga Niedziela Wielkanocna - Niedziela Nowa (orm.)
Զատկական Բ Կիրակի - Նոր կիրակի
W pierwszą niedzielę po Wielkanocy przypada Święto Miłosierdzia Bożego.
Zostało ono ogłoszone przez papieża Jana Pawła II podczas kanonizacji siostry Faustyny w 2000 r. jako wypełnienie prośby Chrystusa.
17 sierpnia 2002 Ojciec Święty Jan Paweł II w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach, dokonał Aktu Zawierzenia Świata Bożemu Miłosierdziu.
» O Święcie Miłosierdzia Bożego » „Dzienniczek" S. Faustyny (PDF)
W Kościele ormiańskim to druga niedziela wielkanocna (pierwszą była sama Wielkanoc), zwana Niedzielą Nową. Jak w całym okresie wielkanocnym, tak w ten dzień wspominany stworzenie świata i człowieka, i ich odnowienie przez zmartwychwstanie Jezusa. Dlatego w tę niedzielę Kościół ormiański czyta prolog »Ewangelii św. Jana. Słychać w nim echo opisu stworzenia świata z Księgi Rodzaju. Chrystus jest bowiem Słowem Bożym, które było zawsze u Boga i przez które wszystko się stało. Przez Chrystusa też wszystko staje się nowe. On dał moc, byśmy się stali dziećmi Bożymi we chrzcie, byśmy odnawiali się duchowo w eucharystii i byśmy otrzymywali „łaskę po łasce”, jedną pod drugiej, bez końca.
Figura Chrystusa Zmartwychwstałego (XVIII w.) z kościoła ormiańskokatolickiego w Stanisławowie |
|
NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
NAGRANIA MSZY ŚW. ZMARTWYCHWSTANIA:
Chrystus powstał z martwych ! Błogosławione jest zmartwychwstanie Chrystusa !
Kristos harjaw i mereloc ! Orhnial e harutjun Kristosi !
To wielkanocne pozdrowienie ormiańskich chrześcijan niech szczególnie mocno zabrzmi w naszych sercach w tym roku,
Obecnie nie do końca wiemy, ile dni kwarantanny nam pozostało i kiedy wrócimy do normalnej aktywności.
Do tych życzeń włączam księży związanych z duszpasterstwem ormiańskokatolickim w Polsce:
także ks. Marcin Kołodziej i o. Marek Miławicki OP z Wrocławia, ks. Henryk Błaszczyk ze Lwowa.
...mimo drzwi zamkniętych Jezus przychodzi - na pewno!
Zatrwożonym i wylękłym niezmiennie mówi: Ja jestem!
Ja to jestem, Ja Pierwszy i Ja Ostatni... i Niezwyciężony!
W jakże zmienionych okolicznościach przyszło nam świętować tegoroczną Wielkanoc,
tym serdeczniej więc, łączymy się w modlitwie i życzmy sobie nawzajem, tak zwyczajnie po ludzku,
wiele dobra, zdrowia, sił i męstwa. A nade wszystko niezmąconej ufności
w dobroć i miłosierdzie Boże.
Z modlitwą i świątecznym pozdrowieniem
mniszki benedyktynki z Wołowa
WIELKI TYDZIEŃ I WIELKANOC 2020 |
Zachęcamy do udziału w Liturgiach Wielkiego Tygodnia i Niedzieli Zmartwychwstania poprzez obserwację ich transmisji. Obok programy (godziny wg czasu miejscowego). Wg czasu polskiego godzinę wcześniej (Liban), dwie godziny wcześnie (Armenia).
♦ Patriarchat Ormiańskiego Kościoła Katolickiego w Libanie - odprawianych w kilku parafiach w Bejrucie, transmisje:
https://www.facebook.com/armeniancatholic/,
Wielki Czwartek 9 kwietnia:
- godz. 12.00 - msza święta Krzyżma Świętego, kościół św. Krzyża
- godz. 18.00 - Wieczór Pański, kościół Zwiastowania Najświętszej Marii Panny
Wielki Piątek 10 kwietnia: - godz. 16.00 Liturgia Męki Pańskiej, kościół św. Zbawiciela
Wielka Sobota 11 kwietnia: - godz. 11.00 Wigilia Paschalna, Godzina Święta, kościół Zwiastowanie Najświętszej Marii Panny
Wielkanoc, Niedziela Zmartwychwstania 12 kwietnia:
- godz. 11:00 msza Zmartwychwstania oprawia oprawiona przez Patriarchę - Katolikosa Krikora Bedrosa XX, katedra św. Eliasza w Bejrucie.
♦ Ordynariat Ormiańskiego Kościoła Katolickiego Dla Armenii i Europy Wschodniej w Armenii, transmisje liturgii z Erywania i katedry w Giumri:
https://www.facebook.com/haykatoxikeekexeci/
Szersze informacje w liście od ks. prof. JÓZEFA NAUMOWICZA,
duszpasterza ormiańskokatolickiej parafii centralnej oraz parafii południowej:
Serdecznie pozdrawiam Wszystkich uczestników liturgii ormiańskiej, środowiska ormiańskie w Polsce i ich sympatyków. Zachęcam bardzo do przeżywania Wielkiego Tygodnia i Wielkanocy także w duchu liturgii ormiańskiej.
Nie możemy spotkać się w naszych kościołach w Polsce, ale szczęśliwie, dostępne są transmisje pięknej liturgii ormiańskiej tych dni.
WIELKI TYDZIEŃ 2020 |
Podczas Wielkiego Tygodnia Kościół uroczyście celebruje paschalne tajemnice zbawienia: dzieło odkupienia człowieka i uwielbienia Boga, dokonane przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa Pana. Wielki Tydzień, rozpoczynający się Niedzielą Palmową Męki Pańskiej, rozciąga się dalej na dni od Wielkiego Poniedziałku do Wielkiego Czwartku, kiedy to Msza św. Wieczerzy Pańskiej inicjuje celebracje Triduum Paschalnego. Wigilia Paschalna rozpoczyna radosny okres wielkanocny, wraz z jego liturgicznymi celebracjami, stanowiącymi szczyt życia Kościoła oraz apogeum radości człowieka odkupionego. |
11 KWIETNIA – WIELKA SOBOTA Wigilia Paschalna ‹ Paniki, Armenia, 2016 r Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Według Tradycji apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica. Pogrzeb Jak Józefowi z Arymatei, uczniowi sprawiedliwemu i świętemu, daj mi Siebie jako dar łaski, który wszystkim rozdzielasz życie. św. Nerses Sznorhali TRANSMISJE LITURGII WIGILII PASCHALNEJ |
|
10 KWIETNIA – WIELKI PIĄTEK » Męka Jezusa Chrystusa wg św. Jana (J 18,1-19,42) Zniewagi Korona Cierniowa Ukrzyżowanie Śmierć Jezusa św. Nerses Sznorhali TRANSMISJE LITURGII MĘKI PAŃSKIEJ: » Katedra św. Męczenników, Giumri (Armenia) |
|
9 KWIETNIA – WIELKI CZWARTEK Ostatnia Wieczerza Ormiańskokatolicka parafia pw. Świętego Krzyża, › Wielki Czwartek to dzień pokuty – modlitwy, spowiedzi.
Ostatnia wieczerza* Tego wieczoru objawiłeś się i pokazałeś zbawcza tajemnicę Krzyża, rozdzielałeś i dawałeś Swe Ciało, źródło życia oraz kielich. Umycie nóg * Cytaty w kolejne dni Triduum Paschalnego pochodzą z poematu „Jezus, Syn jedyny Ojca” św. Nersesa Sznorhali, w przekładzie ks. Marka Starowieyskiego. TRANSMISJE LITURGII: |
|
» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 26, 3-16) namaszczenie Jezusa przez kobietę, zdrada Judasza » msza św., seminarium w Erywaniu (Armenia) |
|
6 KWIETNIA – WIELKI PONIEDZIAŁEK » Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 20, 17-28) ostatnia podróż Jezusa do Jerozolimy |
» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 25, 1-13) o pannach nierozsądnych i roztropnych |
|
ROZWAŻANIE NA NIEDZIELĘ PALMOWĄ, ks. prof. Józef Naumowicz |
« Niedziela Palmowa 9.04.2017, Ormiańskokatolicka Parafia Centralna, Warszawa;
poniżej: Tashir, prow. Lori, Armenia, 14.04.2019 r.
NIEDZIELA PALMOWA. Uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy
ԾԱՂԿԱԶԱՐԴ. Հիսուսի հաղթական մուտքը Երուսաղեմ
Niedziela Palmowa rozpoczyna Wielki Tydzień, który w Kościele ormiańskim, jak w innych Kościołach wschodnich oraz prawosławnych stanowi osobny okres i formalnie nie zalicza się już do Wielkiego Postu (w obrządku łacińskim Wielki Post kończy się w Wielki Czwartek rano, potem zaczyna się tzw. triduum paschalne - trzy wielkie dni Paschy, które w wszystkich wyznaniach chrześcijańskich są upamiętnieniem Ostatniej Wieczerzy, męki, ukrzyżowania, złożenia do grobu i zmartwychwstania Jezusa).
Na kilka dni przed Paschą Jezus udał się do Jerozolimy, by tam obchodzić – jak inni liczni pielgrzymi - wielkie doroczne święto. Ponieważ głośno było już o Jego nauczaniu, o niedawnym wskrzeszeniu Łazarza i innych cudach, wielu szło za Nim lub witało Go po drodze. „Ogromny tłum” kładł swe szaty przed Nim, „inni obcinali gałązki z drzew i ścielili na drodze”. Witano Go jak króla, proroka, Mesjasza. On jednak przybywał nie w charakterze zwycięzcy, nie na rydwanie czy w zbrojnym zaprzęgu, ale jako władca skromny i „łagodny, siedzący na osiołku”.
Niedziela Palmowa upamiętnia to uroczyste przybycie Jezusa do Jerozolimy na kilka dni przed świętem Paschy i kilka dni przed Jego Męką. Dziś dołączamy do owego ogromnego tłumu, który idzie za Jezusem, wielbi Go radosnymi okrzykami i śpiewem, wyznając w ten sposób swoją wiarę. Dziś błogosławimy i niesiemy w rękach palmy albo inne gałązki czy kwiaty: w tradycji ormiańskiej i polskiej są to często gałązki wierzby, które mają takie same znaczenie jak palmy, wyrażając cześć dla Przybywającego w imię Pańskie, ale także wiarę w Niego.
W liturgii ormiańskiej rzadziej używa się nazwy Niedziela Palmowa (Armavenyac Kiraki), częściej Niedziela Kwietna (Ծաղկազարդ, Caghkazard, dosłownie: Udekorowana kwiatami, ukwiecona, kwietna). Także w polskiej tradycji kiedyś nazwano ją Niedzielą Kwietną – nie dlatego, że zwykle przypada w czasie gdy pojawiają się pierwsze kwiaty, ale że wtedy błogosławiono zielone, świeżo rozkwitłe gałązki ku czci Jezusa.
Uroczyste przybycie Pana do Jerozolimy, poprzedzone wskrzeszeniem Łazarza, przygotowuje do męki oczekującej Chrystusa, ale jest także zapowiedzią radości wielkanocnej. Jak w życiu, tak i w liturgii radość przeplata się z powagą, krzyż łączy się z chwałą.
W Kościele ormiańskim w Niedzielę Palmową błogosławi się dzieci – na pamiątkę dzieci jerozolimskich, które podczas wjazdu Jezusa do Jerozolimy szczerze i radośnie witały Chrystusa wołając: „Hosanna Synowi Dawidowi”. Na Zachodzie słynna jest antyfona na Niedzielę Palmową Púeri Hebraeorum: „Dzieci Hebrajczyków wyszły na powitanie Pana, wołając: Hosanna na wysokości”.
» List do Filipian 4, 4-7, Ewangelia wg św. Mateusza (21, 1-17)
duszpasterz ormiańskokatolickiej parafii centralnej
oraz parafii południowej,
Wskrzeszenie Łazarza
Hiszatak Ghazaru harutianyn - Յիշատակ Ղազարու յարութեան
W liturgii ormiańskiej ważnym momentem jest sobota przed Niedzielą Palmową – to Sobota św. Łazarza upamiętniająca wskrzeszenie Łazarza jako zapowiedzi Zmartwychwstania. Nieszpory w tę sobotę rozpoczynają się od obrzędu „otwarcia drzwi” (Դռնբացեք - dyrnbacek) - to symbol otwarcia dla nas bram nieba, jak wyraża to dialog kapłana stojącego przed zamkniętymi drzwiami kościoła z kantorem wewnątrz świątyni. W niektórych parafiach ormiańskich obrzęd „otwarcia drzwi” odbywa się nie na początku sobotnich nieszporów, ale na początku liturgii Niedzieli Palmowej. W każdym razie, od nieszporów Soboty św. Łazarza zasłona ołtarzowa zakrywająca ołtarz przez cały Wielki Post, zostaje odsłonięta i odtąd jest używana podczas litugii jak w ciągu roku.
Sobota św. Łazarza to w liturgicznym kalendarzu ormiańskim 41. dzień Wielkiego Postu. Stąd ona kończy 40-dniowy okres wielkopostny.
ks. prof. Józef Naumowicz, 2019
15 lat temu, 2 kwietnia 2005 roku, Polska zatrzymała się na moment. Dokładnie o 21.37 Stolica Apostolska wydała komunikat: Ojciec Święty powrócił do domu Ojca. Dziś przypada 15. rocznica śmierci św. Jana Pawła II.
Papież Franciszek wspomniał o niej w środę, 1 kwietnia, podczas audiencji generalnej, która podobnie jak w ostatnich tygodniach w związku z pandemią, odbyła się bez udziału wiernych. Zwracając się do Polaków, powiedział między innymi: "W tych trudnych dniach, które przeżywamy, zachęcam was do zawierzenia siebie Bożemu Miłosierdziu i wstawiennictwu świętego Jana Pawła II w przededniu 15. rocznicy jego śmierci".
Jan Paweł II kierował Kościołem blisko 27 lat, po tym, jak 16 października 1978 r. konklawe wybrało na papieża kardynała Karola Wojtyłę. Tego dnia o godzinie 18.17 zgromadzeni na placu św. Piotra w Rzymie ujrzeli smugę białego dymu z kaplicy Sykstyńskiej.
Jego przesłanie odzwierciedlały słowa wypowiedziane na początku misji: „Nie lękajcie się, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi, otwórzcie drzwi jego zbawczej władzy”.
Jan Paweł II zmarł w sobotę, 2 kwietnia 2005 r. (w wigilię Niedzieli Miłosierdzia Bożego) o godzinie 21:37, mając prawie 85 lat, 59 i pół roku kapłaństwa, 27 i prawie pół roku pontyfikatu. Jan Paweł II przeszedł w nocy 30 marca ciężki zawał, ale po reanimacji odmówił przewiezienia do kliniki Gemelli i zmarł w swoim łóżku na Watykanie. Pontyfikat tego 264. następcy św. Piotra trwał 26 lat 5 miesięcy i 16 dni i był trzecim co do długości w historii papiestwa - po św. Piotrze i Piusie IX. Na datę liturgicznego wspomnienia św. Jana Pawła II wybrano 22 października - rocznicę uroczystej inauguracji pontyfikatu. Jego śmierć, jako głowy Kościoła katolickiego została ogłoszona publicznie, a informacja o niej natychmiast przekazana mediom. Był to ogromny szok dla wiernych.
Pogrzeb Jana Pawła II odbył się w Watykanie w piątek 8 kwietnia 2005, sześć dni po śmierci papieża. Prostą trumnę z drewna cyprysowego ustawiono na pl. Świętego Piotra. Mszy świętej koncelebrowanej przez 140 kardynałów oraz patriarchów katolickich Kościołów wschodnich przewodniczył kardynał Joseph Ratzinger, który jedenaście dni później został wybrany na papieża przyjmując imię Benedykta XVI.
Pogrzeb był jednym z największych zgromadzeń chrześcijan w historii świata. Szacuje się, że w nabożeństwie żałobnym brało udział ponad 200 prezydentów i premierów, a także przedstawiciele różnych religii światowych, w tym duchowni islamscy i żydowscy, łącznie ponad 300 tyś. osób, a w całym Rzymie na placach i skwerach 5 milionów, w tym ok. 1,5 mln pielgrzymów z Polski. Ponadto w wielu krajach świata odbyły się lokalne uroczystości żałobne.
Urodził się 19 kwietnia 1869 r. w Mardin na terenie Imperium Osmańskiego. Wychował się katolickiej rodzinie pochodzenia ormiańskiego. Był czwartym z ośmiorga dzieci. Na chrzcie otrzymał imię Choukrallah. Od najmłodszych lat pragnął zostać kapłanem. Kształcił się w klasztorze Matki Bożej w Bzommar w Libanie. Święcenia kapłańskie w obrządku ormiańskokatolickim przyjął w uroczystość Bożego Ciała w 1896 r. W dniu święceń za szczególnego patrona obrał sobie św. Ignacego z Antiochii. Od tego momentu posługiwał się imieniem świętego patrona. Jako kapłan ormiańskokatolicki pracował duszpastersko najpierw w Bzommarze, następnie w Aleksandrii w Egipcie. We wrześniu 1901 r. został mianowany wikariuszem patriarchy i przeniesiony do Kairu. Następnie przez blisko rok był sekretarzem patriarchy Konstantynopola. Po rezygnacji z urzędu ormiańskokatolickiego arcybiskupa Mardin, został jego następcą. Sakrę biskupią przyjął 22 października 1911 r. w Rzymie, podczas odbywającego się synodu katolickich biskupów ormiańskich. Powrócił do diecezji i z gorliwością pełnił swoją posługę biskupią.
» Bł. Ignacy Maloyan - pełny tekst
(za kalendarzem FKiDOP 2020 - w j. polskim i ormiańskim)
6. ROZWAŻANIE WIELKOPOSTNE, ks. prof. Józef Naumowicz |
W liturgii ormiańskiej ta niedziela przypomina, że Jezus przyjdzie na końcu czasów, wtedy objawi się w chwale jako Pan świata i zapyta nas o naszą miłość. To tzw. powtórne przyjście Pana. Stąd też nazwa: Niedziela Przyjścia (Գալստյան կիրակի - Galstyan Kiraki). Dlaczego taki temat na koniec Wielkiego Postu ? (dziś jest ostatnia niedziela 40-dniowego okresu, który kończy się najbliższą „sobotę Łazarza”, w tym roku 4 kwietnia, potem jest Niedziela Palmowa i Wielki Tydzień).
Dlaczego taki temat dzisiejszej niedzieli? Otóż, ormiański Wielki Post ma bardzo logiczny i przemyślany układ. Na początku przypomina o raju i o jego utracie przez człowieka. Kolejne niedziele przedstawiały drogi powrotu do pierwotnej szczęśliwości i do odnowienia więzi z Bogiem. A ostatnia niedziela wskazuje na koniec świata, kiedy Chrystus przyjdzie w swej chwale. Taki jest bieg świata i taki jest złoty łańcuch Wielkiego Postu. Wszystko zaczyna się od Boga, wszystko do Niego zmierza i w Nim znajduje spełnienie.
Ale to wszystko przeżywamy, rozważając pierwsze przyjście Jezusa Chrystusa. Rozważamy zwłaszcza Jego mękę i zmartwychwstanie, które dały nam nową szansę na zbawienie i otworzyły na nowo drogę do raju. W pierwszym przyjściu Chrystus objawił się jako uniżony, pokorny i cierpiący Sługa, ukryty za zasłoną człowieczeństwa, na końcu czasów objawia się jako pełen chwały Pan świata. Wtedy stanie się jasne, że On jest naszym wiecznym Królem. Wtedy także stanie się jawne, ile dobra i miłości było w naszym życiu.
Dzisiaj Ewangelia mówi nam, że najważniejsza jest miłość Boga i drugiego człowieka. Chociaż w życiu mamy wiele zasad, praw, obowiązków, przepisów, także Wielki Post przypomina o wielu z nich, jak potrzeba wstrzemięźliwości, modlitwy i czynienia dobra - jałmużny. Ale to wszystko nabiera wartości, jeśli przenika je miłość, jeśli wypływa z miłości i jest jej wyrazem. I co ważne: miłość Boga i miłość drugiego człowieka są nierozdzielne. To jedno przykazanie, najważniejsze.
W innych obrządkach na początku Wielkiego Postu czyta się Ewangelię o tym, jak Jezus przemienił się na Górze Tabor i odsłonił apostołom rąbek swojej chwały. W ten sposób Jezus umacniał apostołów przed swoją Meką, ale też pokazywał im właściwy cel Krzyża i właściwą drogę do chwały. Podobnie ta niedziela ormiańska ma nie tylko przypomnieć, że kiedyś na końcu naszego życia i naszego świata staniemy przed miłosiernym Sędzią, ale też, że zmierzamy do chwały, do raju i do życia z Bogiem w chwale, do Tego, który jest Panem dziejów.
Niedziela Przyjścia przygotowuje następną niedzielę, Niedzielę Palmową, która jest świętowaniem chwalebnego wejścia naszego Pana do Jerozolimy i która rozpoczyna Wielki Tydzień.
ks. prof.Józef Naumowicz, 2017,
duszpasterza ormiańskokatolickiej parafii centralnej
oraz parafii południowej,
Przekażmy Jezusowi nasze lęki, by to On je pokonał.
Wejście do lochu św. Grzegorza Oświeciciela
Syrpo Horyn mero Grigori Lusaworczi mutn i wirapn
Սրբոյ Հօրն մերոյ Գրիգորի Լուսաւորչի մուտն ի վիրապն
Sylwetkę klasztoru Chor Wirap widać z daleka. Wznosi się na skraju stromego wzgórza, dominującego nad rozległą doliną rzeki Araks. Horyzont zamyka masyw Araratu, bijący w niebo dwoma szczytami, Małym i Wielkim Araratem. Ten ostatni często zanurzony jest w morzu chmur. Miejsce to nieodłącznie jest związane z historią jednego z najbardziej spektakularnych nawróceń w dziejach chrześcijaństwa. Tyran i prześladowca wyznawców Chrystusa, pod wpływem świadectwa jednej ze swych ofiar, nawrócił się i podjął decyzję, która zmieniła bieg historii nie tylko jego kraju. (…)
Gdy król dowiedział się, że w jego otoczeniu przebywa chrześcijanin, wtrącił Grzegorza do głębokiego skalnego lochu (studni), znajdującego się w kompleksie cytadeli dominującej nad Artaszatem. W języku ormiańskim to miejsce nazywano Chor Wirap (głęboki loch). Dzisiaj wejście do niego znajduje się w niewielkiej kamiennej świątyni pw. Świętego Grzegorza, której wnętrze nazywane jest Salą Studni. (…)
W tym wyjątkowym okresie liturgicznym Wielkiego Postu nie możemy w tym roku - w związku z pandemią koronawirusa - uczestniczyć w spotkaniach, rekolekcjach, nie spotykamy się na Mszach świętych.
By poczuć jednak wspólnotę w Wielkopostnej modlitwie zapraszamy do przeczytania nauk rekolekcyjnych.
Od dzisiejszej niedzieli (22 marca 2020 r.) przez cztery kolejne dni będziemy tu przekazywać konferencje rekolekcyjne w opracowaniu ks. dr. Marcina Kołodzieja, kapłana towarzyszącego nam od przeszło dwóch lat swoją posługą podczas wrocławskich Mszy św. ormiańskokatolickich.
Bądźmy w Wielkim Poście razem. Módlmy się razem.
Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością (…). Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa (Rz 13, 8-10).
Bracia i Siostry w Chrystusie!
Pamiętam, jak w liceum przerabiałem taką lekturę. Dramat, komedia Gabrieli Zapolskiej – jak sama autorka wyznała – napisana z nienawiści do obłudy. Chodzi oczywiście o Moralność Pani Dulskiej. Tytułowa bohaterka to osoba, która terroryzowała swoją rodzinę, wiele rzeczy robiła na pokaz, potrafiła modlić się i jednocześnie bić swoją służącą. Takie trochę podwójne życie. Inaczej w domu, inaczej poza domem.
Niestety literatura okazuje się niekiedy być ponadczasowa. Nie brakuje przecież takiego podwójnego życia i obecnie. Jak żyjemy w domach? Jak dzieci mówią do rodziców? A w szkole mają zachowanie wzorowe. Jakie są relacje w sąsiedztwie, w pracy?
Taka trudna żona żaliła się jednemu księdzu, że jej mąż, to taki straszny, że z nim żyć się nie da. A ksiądz na to, po co pani za niego wychodziła? A ona, że przed ślubem taki nie był. A ksiądz na to: w takim razie stał się taki przy pani.
A zatem coś z tą naszą wzajemną miłością jest nie tak. Czegoś brakuje. Dlatego Pan Jezus upomina nas przez Apostoła Pawła: Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością (…). Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa (Rz 13, 8-10).
Skoro należymy do wspólnoty Kościoła, to chyba chcemy sobie postawić to pytanie, co zrobić, aby było jeszcze lepiej? Nawet, jeśli nie jest beznadziejnie, bo pewnie w wielu przypadkach nie jest beznadziejnie, to co zrobić, aby z miłością, z realizacją przykazań Bożych, z naszą wiarą było jeszcze lepiej?
Królestwo niebieskie podobne jest do czegoś drogocennego (Mt 13, 44-46).
(...)Bracia i Siostry w Chrystusie!
Potrzebujemy Jezusa Chrystusa obecnego w Eucharystii. Potrzebujemy Jezusa obecnego we wspólnocie Kościoła, bo wówczas lepiej też rozumiemy nas samych. Są tacy, którzy w obecnych czasach niepotrzebnie odchodzą od Kościoła, bo myślą, że wówczas odnajdą przepis na życie. Można odsunąć się od Eucharystii, można odejść od wspólnoty Kościoła, ale – zapewniam was – będzie jeszcze trudniej. Wystarczy spojrzeć na witraże w kościele. One są tak zrobione, że lepiej się je widzi wewnątrz budynku. Jak wyjdzie się z kościoła, nie można zobaczyć, co one przedstawiają. Podobnie jest w życiu. Lepiej trwać we wspólnocie Kościoła i żyć Eucharystią. Może nie zawsze jest idealnie, ale dzięki temu lepiej się widzi oraz rozumie Jezusa i innych ludzi. A poza tym Eucharystia to niebo na ziemi. To drogocenny dla nas znak królestwa Bożego.
Nie może mieć Boga za Ojca, kto nie ma Kościoła za matkę
(św. Cyprian z Kartaginy).
Bracia i Siostry w Chrystusie!
Panie Jezu Chryste, przez Twoją śmierć na krzyżu Bóg Ojciec wprowadził pokój między niebem i ziemią. Prosimy Cię, nie zważaj na grzechy nasze, lecz na wiarę swojego Kościoła i zgodnie z Twoją wolą napełniaj go pokojem i doprowadź do pełnej jedności. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków”.
Znamy te słowa? Pewnie wielu dobrze je kojarzy. To są słowa mszalnej modlitwy o pokój w obrządku rzymskim wypowiadanej przez kapłana, która poprzedza moment przyjęcia Komunii świętej. O czym te słowa nam przypominają? Że wiara całej wspólnoty Kościoła jest potężniejsza niż grzechy poszczególnych osób. My czasami za bardzo koncentrujemy się na naszych grzechach, a za mało na wierze całego Kościoła. A ta wiara jest przecież podstawą. Jest fundamentem, na którym budujemy naszą relację z Bogiem. Mówi św. Jan w swojej Ewangelii: Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3, 16). Wiarę otrzymaliśmy przecież za pośrednictwem Kościoła. Gdyby nie Kościół, nie poznalibyśmy osoby Jezusa Chrystusa. Dlatego warto czasem zastanowić się nad tym, czym jest Kościół?
Kim jesteśmy?
|
|
---|---|
Jesteśmy Katolickim Kościołem Wschodnim, pełnoprawnym członem Kościoła Katolickiego, uznającym władzę i autorytet Biskupa Rzymu. Wyróżnia nas starożytny obrządek ormiański.
|
Obrządek ormiański
|
|
---|---|
Obrządek ormiański wywodzi się z Armenii, z tradycji św. Bazylego. Uformowany przez św. Grzegorza Oświeciciela. Charakterystycznym wyróżnikiem jest język liturgiczny - grabar czyli język staroormiański.
|