Druga Niedziela Wielkanocna - Niedziela Nowa
Զատկական Բ Կիրակի - Նոր կիրակի
W obrządku łacińskim - Niedziela Bożego Miłosierdzia (Astwacajin Woghormutian)
To druga niedziela wielkanocna (pierwszą była sama Wielkanoc), zwana Niedzielą Nową. Jak w całym okresie wielkanocnym, tak w ten dzień wspominany stworzenie świata i człowieka, i ich odnowienie przez zmartwychwstanie Jezusa. Dlatego w tę niedzielę Kościół ormiański czyta prolog Ewangelii św. Jana. Słychać w nim echo opisu stworzenia świata z Księgi Rodzaju. Chrystus jest bowiem Słowem Bożym, które było zawsze u Boga i przez które wszystko się stało. Przez Chrystusa też wszystko staje się nowe. On dał moc, byśmy stali dziećmi Bożymi we chrzcie, byśmy odnawiali się duchowo w eucharystii i byśmy otrzymywali „łaskę po łasce”, jedną pod drugiej, bez końca.
» Ewangelia wg św. Jana 1, 1-17
ks. prof. Józef Naumowicz
» O Święcie Miłosierdzia Bożego
Աստուածային Ողորմութեան (լատ.)
Święto Wniebowzięcia NMP w Gdańsku
ARMENIA |
(Dz 1, 21-22)
«Հարություն առավ, այստեղ չէ».Հ. Գառնիկ վրդ. Հովսեփյանի զատկական քարոզը
kościół pw. św. Mikołaja, ul. Mikołaja Kopernika 9
GLIWICE, NIEDZIELA 23 KWIETNIA 2017 ROKU, GODZ. 11.00,
kościół św. Trójcy, ul. Mikołowska 2
WARSZAWA, NIEDZIELA 23 KWIETNIA 2017 ROKU, GODZ. 11.00,
kaplica św. Barbary, ul. Wspólna 67
Ewangelia czytana w liturgii ormiańskiej w pierwszy dzień Wielkanocy mówi o tym, co się wydarzyło przy pustym już grobie Jezusa, w którym został jedynie całun i inne płótna pogrzebowe, rankiem pierwszego dnia po szabacie, czyli w niedzielę rano.
» Ewangelia wg św. Marka (Ew. Mk 16, 2-8)
Przeżywając radosną, dobrą nowinę o zmartwychwstaniu Pana, w drugim dniu Wielkanocy w liturgii ormiańskiej modlimy się z nadzieją za naszych zmarłych, to ormiański dzień zaduszny - or mereloc.
ks. prof. Józef Naumowicz
Najbliższa niedzielna liturgia ormiańska w Warszawie (kaplica św. Barbary, ul. Wspólna 67):
niedziela, 14 maja 2017, godz. 11.00
♦
Z radością informujemy, że będziemy gościć
Abp Rafael Minassian, |
ks. arcybiskupa RAFAELA MINASSIANA,
ordynariusza Ordynariatu Ormiańskokatolickiego dla Armenii, Gruzji, Rosji i Europy Wschodniej,
który będzie sprawował dwie ormiańskie liturgie:
♦ w Warszawie (główny kościół parafialny św. Barbary)
czwartek 25 maja 2017, godz. 18.00;
(zapraszają: ks. prof. Józef Naumowicz i ks. prałat dr Maciej Szymański,
proboszcz rzymskokatolickiej parafii św. Barbary)
♦ w Gdańsku (Kościół Świętych Piotra i Pawła, ul. Żabi Kruk 3)
niedziela 28 maja 2017, godz. 12.00
Msza św. z okazji 80. rocznicy koronacji Cudownego Wizerunku Matki Bożej Łaskawej
pochodzącego z kościoła ormiańskiego w Stanisławowie.
(zaprasza ks. prałat Cezary Annusewicz)
Po mszy św. w Warszawie w czwartek 25 maja, Zespół Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich zaprasza na spotkanie
z arcybiskupem Rafaelem Minassianem do swojej siedziby - ul. Zgody 4/16.
» harmonogram Mszy św. dla Parafii Centralnej
» harmonogram Mszy św. dla Parafii Północnej
» harmonogram Mszy św. ogólnopolski
Szanowni Państwo! Drodzy Przyjaciele!
Kristos Hariaw i Mereloc ..... Orhnial e Harutiune Kristosy!
Chrystus Zmartwychwstał – Zmartwychwstał Prawdziwie
Błogosławione Zmartwychwstanie Chrystusa!
To pozdrowienie, zaczerpnięte z liturgii Kościoła ormiańskiego, kieruję wraz z życzeniami do Was i Waszych Rodzin.
Niech Święta Wielkiej Nocy obudzą na nowo w umysłach i sercach Wiarę, Nadzieję i Miłość.
Także solidarność i życzliwość wobec ludzi cierpiących, zagubionych i potrzebujących pomocy.
Jak nauczył patron roku 2017 - św. Brat Albert: „Bądźmy dobrze jak chleb”.
Alleluja, Alleluja!
ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski
proboszcz ormiańskokatolickiej parafii południowej w Gliwicach
pw. św. Grzegorza Oświeciciela
Wyjątkowo uroczysta była niedziela palmowa w parafii centralnej p.w. św. Grzegorza z Nareku.
Na zaproszenie ks. prof. Józefa Naumowicza naszą parafię odwiedził ks. Narek Mnoyan, duchowny ormiańskokatolicki z Armenii. Przyjechał z trzema młodzieńcami, którzy od miesiąca przebywają w Polsce i sposobią się do posługi kapłańskiej. Chór wspomagała gościnnie swoim świetnym sopranem Ormianka z Klebarka – Teresa Karapertyan.
» cały artykuł , film z obrzędu Otwarcia Drzwi, galeria zdjęć
WIELKI TYDZIEŃ 2017 |
» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 28, 1-20) Wigilia Paschalna |
Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Według Tradycji apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica. Dlatego też każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym. W wielkosobotni wieczór odprawia się uroczystą liturgię Zmartwychwstania. Rozpoczyna się ona w wygaszonej świątyni; światła rozpalają się dopiero na słowa z księgi Izajasza: „Powstań! Świeć, bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłyska nad tobą…”. Rozpoczyna się świętowanie Wielkanocy (Zatik) radosnym obrzędem zapalania świec. na podstawie: "Liturgia Triduum Paschalnego", ekai.pl |
» Ewangelia wg św. Jana (J 18,1-19,42) DZIEŃ MĘKI PAŃSKIEJ |
» Rozważania podczas Drogi Krzyżowej w Koloseum pod przewodnictwem papieża Franciszka Po wieczerzy Jezus wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron. Był tam ogród, do którego wszedł On i Jego uczniowie. Także i Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus i uczniowie Jego często się tam gromadzili. Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią. A Jezus wiedząc o wszystkim, co miało na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: + Kogo szukacie? Odpowiedzieli Mu: Jezusa z Nazaretu. Rzekł do nich Jezus: + Ja jestem. Również i Judasz, który Go wydał, stał między nimi. Skoro więc rzekł do nich: Ja jestem, cofnęli się i upadli na ziemię. Powtórnie ich zapytał: + Kogo szukacie? Oni zaś powiedzieli: Jezusa z Nazaretu. Jezus odrzekł: + Powiedziałem wam, że Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie, pozwólcie tym odejść. Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: Nie utraciłem żadnego z tych, których Mi dałeś. Wówczas Szymon Piotr, mając przy sobie miecz, dobył go, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. A słudze było na imię Malchos. Na to rzekł Jezus do Piotra: + Schowaj miecz do pochwy. Czyż nie mam pić kielicha, który Mi podał Ojciec? (...) |
» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 26, 17-30) Ostatnia Wieczerza |
♦ ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski
♦ |
Wszystkim Kapłanom, a szczególnie tym posługującym w naszych trzech (red) |
Wielki Czwartek w kościele ormiańskim to dzień pokuty – modlitwy, spowiedzi. Na ostatnią, bezsenną noc na ziemi. |
11 KWIETNIA – WIELKI WTOREK |
|
» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 25, 1-13) o pannach nierozsądnych i roztropnych |
» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 26, 3-16) namaszczenie Jezusa przez kobietę, zdrada Judasza |
Wielki Wtorek to czas szczególnego przygotowania na nadejście Oblubieńca. Kościół rozważa tego dnia przypowieść o pannach roztropnych i nierozsądnych (Mt 25,1–13), pouczając wiernych o gotowości, którą trzeba okazać w chwili, gdy Pan będzie się zbliżał. Zaś w Wielką Środę, podobnie jak w Wielki Poniedziałek obrządku łacińskiego, czytana jest Ewangelia o zdradzie Judasza i namaszczeniu Chrystusa na Jego pogrzeb (Mt 26,3–16). (na podstawie: "Kristos harjaw! Ormiańska Wielkanoc", o. Grzegorz Hawryłeczko) |
Zapraszam na niedzielną liturgię ormiańską w Warszawie
9 kwietnia, o godz. 11.00
(kaplica przy kościele św. Barbary, ul. Wspólna 67),
którą będę koncelebrował razem z ks. Narekiem z Armenii. Będę także inni goście z Armenii.
Następna liturgia w Warszawie - 23 kwietnia, połączona z uczczeniem ofiar ludobójstwa Ormian.
Z modlitwą – ks. Józef
Kolejne Msze św. ormiańskokatolickie:
- 14 maja 2017 r.
- 4 czerwca 2017 r.
Ormiańska liturgia Niedzieli Palmowej rozpoczyna się od obrzędu „otwarcia drzwi” (Դռնբացեք - dyrnbacek). To symbol otwarcia dla nas bram nieba, jak wyraża to dialog kapłana stojącego przed zamkniętymi drzwiami kościoła z kantorem wewnątrz świątyni.
ROZWAŻANIE NA NIEDZIELĘ PALMOWĄ, ks. prof. Józef Naumowicz |
Na kilka dni przed Paschą Jezus udał się do Jerozolimy, by tam obchodzić – jak inni liczni pielgrzymi - wielkie doroczne święto. Ponieważ głośno było już o Jego nauczaniu, o niedawnym wskrzeszeniu Łazarza i innych cudach, wielu szło za Nim lub witało Go po drodze. „Ogromny tłum” kładł swe szaty przed Nim, „inni obcinali gałązki z drzew i ścielili na drodze”. Witano Go jak króla, proroka, Mesjasza. On jednak przybywał nie w charakterze zwycięzcy, nie na rydwanie czy w zbrojnym zaprzęgu, ale jako władca skromny i „łagodny, siedzący na osiołku”.
Niedziela Palmowa upamiętnia to uroczyste przybycie Jezusa do Jerozolimy na kilka dni przed świętem Paschy i kilka dni przed Jego Męką. Dziś dołączamy do owego ogromnego tłumu, który idzie za Jezusem, wielbi Go radosnymi okrzykami i śpiewem, wyznając w ten sposób swoją wiarę. Dziś błogosławimy i niesiemy w rękach palmy albo inne gałązki czy kwiaty: w tradycji ormiańskiej i polskiej są to często gałązki wierzby, które mają takie same znaczenie jak palmy, wyrażając cześć dla Przybywającego w imię Pańskie, ale także wiarę w Niego.
W liturgii ormiańskiej rzadziej używa się nazwy Niedziela Palmowa (Armavenyac Kiraki), częściej Niedziela Kwietna (Ծաղկազարդ, Caghkazard, dosłownie: Udekorowana kwiatami, ukwiecona, kwietna). Także w polskiej tradycji kiedyś nazwano ją Niedzielą Kwietną – nie dlatego, że zwykle przypada w czasie gdy pojawiają się pierwsze kwiaty, ale że wtedy błogosławiono zielone, świeżo rozkwitłe gałązki ku czci Jezusa.
Uroczyste przybycie Pana do Jerozolimy, poprzedzone wskrzeszeniem Łazarza, przygotowuje do męki oczekującej Chrystusa, ale jest także zapowiedzią radości wielkanocnej. Jak w życiu, tak i w liturgii radość przeplata się z powagą, krzyż łączy się z chwałą.
♦
Hosanna Synowi Dawida! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie! Hosanna na wysokościach!
Te okrzyki ku czci Jezusa były wyznaniem wiary. To podczas wielkich procesji religijnych, np. wokół ołtarza w Świątyni jerozolimskiej wielbiono Boga powtarzając wezwanie: Hosanna (słowo to pierwotnie znaczyło: „zbaw, proszę”, ale stało się radosnym okrzykiem uwielbienia). Jezus jest nazwany synem Dawida (tytuł mesjański, bo z rodu Dawida miał pochodzić Mesjasz), przybywającym w imię Pańskie czyli z woli Boga i w Jego imieniu dokonującym wielkiego dzieła. Jego przyjście jest odczytane jako dar nieba, stąd radosny okrzyk: Hosanna na wysokościach (to oddanie chwały także niebiosom, czyli wysokościom, Bogu Najwyższemu). Tymi wezwaniami witamy też Jezusa w głównym momencie Mszy, gdy Ten, który jest trzykroć Święty przybywa jako Zbawca do nas, staje się obecny na ołtarzu pod postaciami chleba i wina.
♦
W Kościele ormiańskim w Niedzielę Palmową błogosławi się dzieci – na pamiątkę dzieci jerozolimskich, które podczas wjazdu Jezusa do Jerozolimy szczerze i radośnie witały Chrystusa wołając: „Hosanna Synowi Dawidowi”. Na Zachodzie słynna jest antyfona na Niedzielę Palmową Púeri Hebraeorum: „Dzieci Hebrajczyków wyszły na powitanie Pana, wołając: Hosanna na wysokości”.
» List do Filipian 4, 4-7, Ewangelia wg św. Mateusza (21, 1-17)
1. rozważanie | 2. rozważanie | 3. rozważanie | ||
4. rozważanie | 5. rozważanie | 6. rozważanie |
W niedzielę, 2 kwietnia 2017 roku mija 12 lat od śmierci Jana Pawła II.
„I o to proszę – proszę, abyście się za mnie modlili za życia mojego i po śmierci”
– tak powiedział podczas swojej pierwszej papieskiej podróży do Ojczyzny Jan Paweł II do wiernych zebranych w Kalwarii Zebrzydowskiej.
Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 roku o godz. 21.37.
Jego beatyfikacji dokonał Papież Benedykt XVI 1 maja 2011 r., a kanonizacji Franciszek 27 kwietnia 2014 r.
Dzień liturgicznego wspomnienia Jana Pawła II został wyznaczony na 22 października.
6. ROZWAŻANIE WIELKOPOSTNE, ks. prof. Józef Naumowicz |
Niedziela Przyjścia (Pana) - Գալստյան կիրակի
W liturgii ormiańskiej ta niedziela przypomina, że Jezus przyjdzie na końcu czasów, wtedy objawi się w chwale jako Pan świata i zapyta nas o naszą miłość. To tzw. powtórne przyjście Pana. Stąd też nazwa: Niedziela Przyjścia (Գալստյան կիրակի - Galstyan Kiraki). Dlaczego taki temat na koniec Wielkiego Postu ? (dziś jest ostatnia niedziela 40-dniowego okresu, który kończy się najbliższą „sobotę Łazarza”, 8 kwietnia, potem jest Niedziela Palmowa i Wielki Tydzień).
Dlaczego taki temat dzisiejszej niedzieli? Otóż, ormiański Wielki Post ma bardzo logiczny i przemyślany układ. Na początku przypomina o raju i o jego utracie przez człowieka. Kolejne niedziele przedstawiały drogi powrotu do pierwotnej szczęśliwości i do odnowienia więzi z Bogiem. A ostatnia niedziela wskazuje na koniec świata, kiedy Chrystus przyjdzie w swej chwale. Taki jest bieg świata i taki jest złoty łańcuch Wielkiego Postu. Wszystko zaczyna się od Boga, wszystko do Niego zmierza i w Nim znajduje spełnienie.
Ale to wszystko przeżywamy, rozważając pierwsze przyjście Jezusa Chrystusa. Rozważamy zwłaszcza Jego mękę i zmartwychwstanie, które dały nam nową szansę na zbawienie i otworzyły na nowo drogę do raju. W pierwszym przyjściu Chrystus objawił się jako uniżony, pokorny i cierpiący Sługa, ukryty za zasłoną człowieczeństwa, na końcu czasów objawia się jako pełen chwały Pan świata. Wtedy stanie się jasne, że On jest naszym wiecznym Królem. Wtedy także stanie się jawne, ile dobra i miłości było w naszym życiu.
Dzisiaj Ewangelia mówi nam, że najważniejsza jest miłość Boga i drugiego człowieka. Chociaż w życiu mamy wiele zasad, praw, obowiązków, przepisów, także Wielki Post przypomina o wielu z nich, jak potrzeba wstrzemięźliwości, modlitwy i czynienia dobra - jałmużny. Ale to wszystko nabiera wartości, jeśli przenika je miłość, jeśli wypływa z miłości i jest jej wyrazem. I co ważne: miłość Boga i miłość drugiego człowieka są nierozdzielne. To jedno przykazanie, najważniejsze.
W innych obrządkach na początku Wielkiego Postu czyta się Ewangelię o tym, jak Jezus przemienił się na Górze Tabor i odsłonił apostołom rąbek swojej chwały. W ten sposób Jezus umacniał apostołów przed swoją Meką, ale też pokazywał im właściwy cel Krzyża i właściwą drogę do chwały. Podobnie ta niedziela ormiańska ma nie tylko przypomnieć, że kiedyś na końcu naszego życia i naszego świata staniemy przed miłosiernym Sędzią, ale też, że zmierzamy do chwały, do raju i do życia z Bogiem w chwale, do Tego, który jest Panem dziejów.
Niedziela Przyjścia przygotowuje następną niedzielę, Niedzielę Palmową, która jest świętowaniem chwalebnego wejścia naszego Pana do Jerozolimy i która rozpoczyna Wielki Tydzień.
1. rozważanie | 2. rozważanie | 3. rozważanie | ||
4. rozważanie | 5. rozważanie |
Przypominamy terminy Mszy św. ormiańskokatolickich zaplanowanych w parafii centralnej pw. św. Grzegorza z Nareku w Warszawie:
Najbliższa msza św. – 26 marca 2017V Niedziela Wielkiego Postu - Niedziela Niesprawiedliwego Sędziego
Celebrans: ks. prof. dr hab. Józef Naumowicz
- 9 kwietnia 2017 r. - Niedziela Palmowa, w obrządku ormiańskim ze specjalny obrzędem otwarcia drzwi
- 14 maja 2017 r.
- 4 czerwca 2017 r.
5. ROZWAŻANIE WIELKOPOSTNE, ks. prof. Józef Naumowicz |
Niedziela niesprawiedliwego sędziego
Kolejna niedziela ormiańskiego Wielkiego Postu przypomina o wartości modlitwy i jej potrzebie. W Ewangelii Jezus podaje dwie piękne przypowieści:
(1). przypowieść o wdowie, która wytrwale błaga sędziego o pomoc. Wdowa czuje się bezbronna i bezsilna wobec przeciwnika. Wie, że sama nie da rady. Stąd bła-ga sędziego o pomoc. Nie przejmuje się tym, że sędzia wydaje się obojętny, że wydaje się nie słuchać jej próśb. Nie ustaje w błaganiu i jej wytrwałość zostaje nagrodzona. Przypowieść ta zazwyczaj nosi tytuł: „O [złym, niesprawiedliwym] sędzim”, dlatego dzisiaj w liturgii ormiańskiej mamy „Niedzielę sędziego” (Դատավորի կիրակի -Datawori Kiraki - to znaczy niedziela, w której czyta się tę przypowieść).
(2) przypowieść o faryzeuszu i celniku. Faryzeusz czyni bardzo wiele dobra, ale to staje się źródłem jego pychy i zadufania w sobie. Na modlitwie wynosi się nad innych; mówi wyłącznie o sobie, o swoich zasługach, modlitwa ma pomóc mu się dowartościować i wywyższyć; nie widzi Boga, o nic Go nie prosi, niczego od Niego nie oczekuje, nie dziękuje za Jego wielkość i miłosierdzie. A celnik ? Stoi pełen skruchy, ma poczucie niegodności, nie porównuje się z innymi, nie czuje się lepszy. Ma świadomość, że potrzebuje Boga, Jego miłosierdzia i łaski. Świadomość swych słabości rodzi w nim pokorę wobec Boga i siebie, jak również wyrozumiałość dla słabości i grzechów innych.
1. rozważanie | 2. rozważanie | 3. rozważanie | ||
4. rozważanie |
Te „śpiewy” to zbiór szczerych modlitw, pełnych pokory i ufności. To zapis wiary w cudowną moc działania Boga, wołanie o Jego zmiłowanie i łaskę. Poeta, świadomy swej małości, swą ufność pokłada w miłosierdziu Boga.
- ufna i pokorna, połączona z przekonaniem o mocy Boga, o Jego miłości i miłosierdziu.
- wierna. Jeśli będziemy wierni w modlitwie, to rozproszenia i inne przeszkody znikną, a nasza relacja z Bogiem stanie się bardziej żywa i serdeczna.
ks. Józef Naumowicz
Tajemnica Wcielenia stanowi szczególne świadectwo Bożego upodobania w człowieku. Tę prawdę Jan Paweł II wyraził w pierwszej encyklice: „W tym zbawczym wydarzeniu dzieje człowieka w Bożym planie miłości osiągnęły swój zenit. Bóg wszedł w te dzieje, stał się — jako człowiek — ich podmiotem, jednym z miliardów, a równocześnie Jedynym! Ukształtował przez swe Wcielenie ten wymiar ludzkiego bytowania, jaki zamierzył nadać człowiekowi od początku” (Redemptor hominis, 1).
4. ROZWAŻANIE WIELKOPOSTNE, ks. prof. Józef Naumowicz |
Niedziela rządcy
Dzisiejsza Ewangelii, zawierająca przypowieść o (za)rządcy, jest jedną z trudniejszych w interpretacji. Staje się ona jeszcze mniej zrozumiała, jeśli zamiast krótkiej nazwy tej niedzieli, jaką ma ona w liturgii ormiańskiej: „Niedziela rządcy” (Տնտեսի Կիրակի - Tyntesi Kiraki), dowolnie rozwija się jej nazwę, w formie: „Niedziela o nieuczciwym (niesprawiedliwym, przewrotnym, przebiegłym) rządcy”. Dlaczego więc rządcę spotyka pochwała? Jakie przesłanie ma ormiańska 4. niedziela Wielkiego Postu?
Przypomnijmy, że od ubiegłej niedzieli Wielkiego Postu, liturgia ormiańska wskazuje nam różne sposoby zbliżenia się do Boga, drogi powrotu do utraconego raju i do szczęścia.
Dzisiaj przykładem jest rządca, który otrzymał od pana w zarząd dobra, ale je lekkomyślnie roztrwonił. Ma zdać sprawę ze swej działalności i grozi mu utrata urzędu i godności. Nie poddaje się jednak i nie czeka z założonymi rękoma. Jak syn marnotrwany uznaje swój błąd i zabiega o to, by odzyskać zaufanie swego pana i zapewnić sobie dobrą przyszłość.
Ta niedziela przypomina nam, że Bóg jest panem świata, ale tu nas umieścił jako menadżerów i gospodarzy, polecając: „Czyńcie sobie ziemię poddaną” (Rdz 1,28).
Jesteśmy szafarzami Bożych darów i pozostajemy przed Nim odpowiedzialni za to, co robimy i jak wykorzystujemy nasze dary, talenty, kompetencje.
W Wielkim Poście mamy więc jeszcze bardziej wykorzystać nasze serce i nasz rozum, by wygrać i zachować nasze życie duchowe, by właściwie używać dóbr tego świata, by w sprawach duchowych wykazać tyle samo roztropności i zaangażowania - albo jeszcze więcej - niż w sprawach ziemskich.
„Pan pochwalił nieuczciwego zarządcę za jego rozsądek” (inne tłum.: „że roztropnie postąpił”).
Oczywiście, nie dlatego go pochwalił, że był on nieuczciwy, niesprawiedliwy, przewrotny czy przebiegły.
Pochwalił go „za jego rozsądek”. Za to, że był roztropny, przewidujący, inteligentny, że podjął działanie, że okazał się dobrym menadżerem swego życia, że wykorzystał dany czas, możliwości, talenty.
1. rozważanie | 2. rozważanie | 3. rozważanie | ||
(strona Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii, Gruzji, Rosji i Europy Wschodniej)
PARAFIA POŁUDNIOWA |
odprawi w Gliwicach Mszę św. ormiańskokatolicką.
Kim jesteśmy?
|
|
---|---|
Jesteśmy Katolickim Kościołem Wschodnim, pełnoprawnym członem Kościoła Katolickiego, uznającym władzę i autorytet Biskupa Rzymu. Wyróżnia nas starożytny obrządek ormiański.
|
Obrządek ormiański
|
|
---|---|
Obrządek ormiański wywodzi się z Armenii, z tradycji św. Bazylego. Uformowany przez św. Grzegorza Oświeciciela. Charakterystycznym wyróżnikiem jest język liturgiczny - grabar czyli język staroormiański.
|