default_mobilelogo

Dzieje Apostolskie
Gdy rozruch ustał, Paweł przywołał uczniów, dodał im ducha, pożegnał się i wyruszył w podróż do Macedonii. Przeszedłszy przez owe strony, udzielił im wielu napomnień. Potem przybył do Grecji. Kiedy po trzymiesięcznym pobycie zamierzał odpłynąć do Syrii, Żydzi uknuli przeciwko niemu spisek. Postanowił więc wracać przez Macedonię. Aż do Azji towarzyszył mu Sopater, syn Pyrrusa z Berei, z Tesaloniczan Arystarch i Sekundus, Gajus z Derbe i Tymoteusz, z Azji Tychik i Trofim. Ci poszli naprzód i czekali na nas w Troadzie. A my odpłynęliśmy z Filippi po Święcie Przaśników i po pięciu dniach przybyliśmy od nich do Troady, gdzie spędziliśmy siedem dni. 

W pierwszym dniu po szabacie, kiedy zebraliśmy się na łamanie chleba, Paweł, który nazajutrz zamierzał odjechać, przemawiał do nich i przedłużył mowę aż do północy. Wiele lamp paliło się w górnej sali, gdzie byliśmy zebrani. Pewien młodzieniec, imieniem Eutych, siedział na oknie pogrążony w głębokim śnie. Kiedy Paweł przedłużał przemówienie, zmorzony snem spadł z trzeciego piętra na dół. Podniesiono go martwego. Paweł zeszedł, przypadł do niego i wziął go w ramiona: «Nie trwóżcie się – powiedział – bo on żyje». I wszedł na górę, łamał chleb i spożywał, a mówił jeszcze długo, bo aż do świtania. Potem wyruszył w drogę. A chłopca przyprowadzono żywego ku niemałej radości [zebranych]. A my, wsiadłszy wcześniej na okręt, popłynęliśmy do Assos, skąd mieliśmy zabrać Pawła, bo tak zarządził, chcąc iść pieszo.
Kiedy spotkał się z nami w Assos, zabraliśmy go. Przybyliśmy do Mityleny. Odpłynąwszy stamtąd, znaleźliśmy się nazajutrz naprzeciw Chios, a następnego dnia przybyliśmy do Samos; dzień później dotarliśmy do Miletu, gdyż Paweł postanowił ominąć Efez, aby nie tracić czasu w Azji. Śpieszył się bowiem, aby, jeśli to możliwe, być na dzień Pięćdziesiątnicy w Jerozolimie.
(Dz. 20, 1-16)

Երբ ամբոխը հանդարտուեց, Պօղոսը կանչեց աշակերտներին ու նրանց յորդորելով՝ հրաժեշտի ողջոյն տուեց եւ ելաւ գնաց Մակեդոնիա։ Այդ կողմերում շրջելուց եւ նրանց բազում խօսքերով յորդորելուց յետոյ եկաւ Յունաստան։ Մօտ երեք ամիս այնտեղ անցկացնելուց յետոյ, մինչ կամենում էր Ասորիք բարձրանալ, հրեաների կողմից նրա դէմ դաւ նիւթուեց. ուստի խորհեց Մակեդոնիայով վերադառնալ։ Եւ մինչեւ Ասիա նրա հետ էին գնում Պիւռոսի որդի Սոսիպատրոս Բերիացին, թեսաղոնիկեցիներից՝ Արիստարքոսը եւ Սեկունդոսը, Գայիոս Դերբացին ու Տիմոթէոսը եւ ասիացիներ Տիւքիկոսն ու Տրոփիմոսը։ Սրանք առաջ էին գնացել եւ Տրովադայում մեզ էին սպասում։ Իսկ մենք Բաղարջակերաց տօնի օրերից յետոյ նաւարկեցինք Փիլիպպէից ու հինգ օրից հասանք Տրովադա, նրանց մօտ. այնտեղ կանգ առանք եօթը օր։ Եւ շաբաթ օրը, մինչ հաւաքուել էինք հացը կտրելու, Պօղոսը, որ յաջորդ օրը մեկնելու էր, խօսում էր նրանց հետ. եւ նա խօսքը երկարեց մինչեւ կէսգիշեր։ Եւ այն վերնատանը, ուր հաւաքուած էինք, բազում լապտերներ կային։ Իսկ Եւտիքոս անունով մի երիտասարդ նստել էր պատուհանին ու խոր քնի մէջ էր ընկել։ Երբ Պօղոսը խօսելը երկարաձգեց, նա, խոր քնից թուլացած, երրորդ յարկից ցած ընկաւ. ու վերցրին նրան մեռած։ Պօղոսը, ցած իջնելով, ընկաւ նրա վրայ, նրան իր գիրկը վերցրեց ու ասաց. «Մի՛ խռովուէք, քանի որ սրա հոգին վրան է»։ Յետոյ վեր ելաւ, հացը կտրեց ու կերաւ. եւ մինչեւ առաւօտ շատ բաներ եւս խօսեց ու ապա ելաւ գնաց։ Իսկ պատանուն կենդանի ներս բերեցին եւ շատ մխիթարուեցին։ Եւ մենք նաւ մտնելով՝ ուղղուեցինք դէպի Ասոն. յոյս ունէինք այնտեղից Պօղոսին նորից վերցնել, որովհետեւ այդպէս էր պատուիրել, ըստ որում ինքը ցամաքով էր գնալու։ Եւ երբ նա մեզ հանդիպեց Ասոնում, նրան առնելով եկանք Միտիլինէ։ Եւ այնտեղից նաւարկելով՝ յաջորդ օրը գնացինք Քիոսի դիմացը, իսկ միւս օրը հասանք Սամոս եւ հետեւեալ օրը եկանք Միլետոն, որովհետեւ Պօղոսը մտադիր էր նաւարկել Եփեսոսի մօտով, որպէսզի Ասիայում ժամանակ չկորցնի, քանի որ շտապում էր Պենտեկոստէի օրը Երուսաղէմ հասնել, եթէ այդ նրան յաջողուէր։
(ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 20, 1-16)

Ewangelia wg św. Jana
Przechodząc obok ujrzał pewnego człowieka, niewidomego od urodzenia. Uczniowie Jego zadali Mu pytanie: «Rabbi, kto zgrzeszył, że się urodził niewidomym - on czy jego rodzice?» Jezus odpowiedział: «Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale [stało się tak], aby się na nim objawiły sprawy Boże. Potrzeba nam pełnić dzieła Tego, który Mnie posłał, dopóki jest dzień. Nadchodzi noc, kiedy nikt nie będzie mógł działać. Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata». To powiedziawszy splunął na ziemię, uczynił błoto ze śliny i nałożył je na oczy niewidomego, i rzekł do niego: «Idź, obmyj się w sadzawce Siloam» - co się tłumaczy: Posłany. On więc odszedł, obmył się i wrócił widząc. A sąsiedzi i ci, którzy przedtem widywali go jako żebraka, mówili: «Czyż to nie jest ten, który siedzi i żebrze?» Jedni twierdzili: «Tak, to jest ten», a inni przeczyli: «Nie, jest tylko do tamtego podobny». On zaś mówił: «To ja jestem». Mówili więc do niego: «Jakżeż oczy ci się otwarły?» On odpowiedział: «Człowiek zwany Jezusem uczynił błoto, pomazał moje oczy i rzekł do mnie: "Idź do sadzawki Siloam i obmyj się". Poszedłem więc, obmyłem się i przejrzałem». Rzekli do niego: «Gdzież On jest?» On odrzekł: «Nie wiem». Zaprowadzili więc tego człowieka, niedawno jeszcze niewidomego, do faryzeuszów. A tego dnia, w którym Jezus uczynił błoto i otworzył mu oczy, był szabat. I znów faryzeusze pytali go o to, w jaki sposób przejrzał. Powiedział do nich: «Położył mi błoto na oczy, obmyłem się i widzę». Niektórzy więc spośród faryzeuszów rzekli: «Człowiek ten nie jest od Boga, bo nie zachowuje szabatu». Inni powiedzieli: «Ale w jaki sposób człowiek grzeszny może czynić takie znaki?» I powstało wśród nich rozdwojenie. Ponownie więc zwrócili się do niewidomego: «A ty, co o Nim myślisz w związku z tym, że ci otworzył oczy?» Odpowiedział: «To prorok». Jednakże Żydzi nie wierzyli, że był niewidomy i że przejrzał, tak że aż przywołali rodziców tego, który przejrzał, i wypytywali się ich w słowach: «Czy waszym synem jest ten, o którym twierdzicie, że się niewidomym urodził? W jaki to sposób teraz widzi?» Rodzice zaś jego tak odpowiedzieli: «Wiemy, że to jest nasz syn i że się urodził niewidomym. Nie wiemy, jak się to stało, że teraz widzi, nie wiemy także, kto mu otworzył oczy. Zapytajcie jego samego, ma swoje lata, niech mówi za siebie». Tak powiedzieli jego rodzice, gdyż bali się Żydów. Żydzi bowiem już postanowili, że gdy ktoś uzna Jezusa za Mesjasza, zostanie wyłączony z synagogi. Oto dlaczego powiedzieli jego rodzice: «Ma swoje lata, jego samego zapytajcie!» Znowu więc przywołali tego człowieka, który był niewidomy, i rzekli do niego: «Daj chwałę Bogu. My wiemy, że człowiek ten jest grzesznikiem». Na to odpowiedział: «Czy On jest grzesznikiem, tego nie wiem. Jedno wiem: byłem niewidomy, a teraz widzę». Rzekli więc do niego: «Cóż ci uczynił? W jaki sposób otworzył ci oczy?» Odpowiedział im: «Już wam powiedziałem, a wyście mnie nie wysłuchali. Po co znowu chcecie słuchać? Czy i wy chcecie zostać Jego uczniami?» Wówczas go zelżyli i rzekli: «Bądź ty sobie Jego uczniem, my jesteśmy uczniami Mojżesza. My wiemy, że Bóg przemówił do Mojżesza. Co do Niego zaś nie wiemy, skąd pochodzi». Na to odpowiedział im ów człowiek: «W tym wszystkim to jest dziwne, że wy nie wiecie, skąd pochodzi, a mnie oczy otworzył. Wiemy, że Bóg grzeszników nie wysłuchuje, natomiast Bóg wysłuchuje każdego, kto jest czcicielem Boga i pełni Jego wolę. Od wieków nie słyszano, aby ktoś otworzył oczy niewidomemu od urodzenia. Gdyby ten człowiek nie był od Boga, nie mógłby nic czynić». Na to dali mu taką odpowiedź: «Cały urodziłeś się w grzechach, a śmiesz nas pouczać?» I precz go wyrzucili. Jezus usłyszał, że wyrzucili go precz, i spotkawszy go rzekł do niego: «Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego?» On odpowiedział: «A któż to jest, Panie, abym w Niego uwierzył?» Rzekł do niego Jezus: «Jest Nim Ten, którego widzisz i który mówi do ciebie». On zaś odpowiedział: «Wierzę, Panie!» i oddał Mu pokłon.

(Ew. Jana 9, 1-38)

Եվ մինչ անցնում էր,ի ծնե կույր մի մարդու տեսավ։Նրա աշակերտները հարցրին. "Ռաբբի՛, մեղքն ու՞մն է, որ կույր է ծնվել, սրա՞նն է,թե հորն ու մորը"։Հիսուսը պատասխանեց."Ո՛չ դրա մեղքն է և ո՛չ էլ իր հոր ու մոր, այլ որպեսզի դրա վրա Աստծու գործերը հայտնի լինեն։ Եվ քանի դեռ ցերեկ է, ես պետք է կատարեմ գործերը նրա,ով ինձ ուղարկեց.կգա գիշերը, երբ ոչ ոք չի կարող գործել։ Քանի դեռ աշխարհում եմ, աշխարհի լույսն եմ"։ Այս ասելով՝ թքեց գետնին,թքով ու փոշով կավ շինեց,կավը ծեփեց կույրի աչքերին ու ասաց նրան."Գնա՛ լվացվիր Սիլովամի ավազանում"։Գնաց լվացվեց, եկավ և տեսնում էր։ Իսկ հարևանները և նրանք, որ նախապես տեսել էին նրան,որ մուրացիկ էր, ասում էին. "Սա չէ՞ր, որ նստում էր և մուրում"։ Ոմանք ասում էին՝ նա է.ուրիշներ ասում էին՝ ո՛չ,այլ պարզապես նման է նրան։Իսկ ինքն ասում էր՝ ես եմ։ Նրան ասացին."Իսկ ինչպե՞ս բացվեցին արքերդ" Նա պատասխանեց."Հիսուս անունով մի մարդ կավ շինեց, աչքերս ծեփեց ու ինձ ասաց."Գնա՛ Սիլովամ և լվացվի՛ր"։Գնացի, լվացվեցի և տեսնում եմ"։ Նրան ասացին. "Ու՞ր է նա"։Նրանց ասաց՝ չգիտեմ։Նրան, որ մի ժամանակ կույր էր, բերեցին փարի սեցիների մոտ։ Փարիսեցիներն էլ կրկին հարցրին նրան."Ինչպե՞ս եղավ, որ տեսնում ես"։ Եվ նա ասաց նրանց."Կավ դրեց աչքերիս վրա, լվացվեցի ու տեսնում եմ"։Փարիսեցիներից ոմանք ասացին. "Այդ մարդն Աստծուց չէ, քանի որ շաբաթ օրը չի պահում"։ Ոմանք ասում էին."Իսկ մեղավոր մի մարդ ինչպե՞ս կարող է այսպիսի նշաններ անել"։ Եվ նրանց մեջ պառակտում կար։ Կույրին դարձյալ ասացին."Իսկ դու ի՞նչ ես ասում նրա մասին, քանի որ նա քո աչքերը բացեց"։ Նա ասաց՝ մարգարե է։ Հրեաները չէին հավատում,թե նա կույր էր և բժշկվել էր, մինչև որ կանչեցին աչքերը բացվածի ծնողներին ու հարցրին նրանց՝ ասելով. "Սա՞է ձեր որդին, որի մասին ասում էիք, թե Կույր ծնվեց". իսկ այժմ ինչպե՞ս է տեսնում"։ Նրա ծնողները պատասխանե ցին."Գիտենք, որ սա մեր որդին է, և որ կույր ծնվեց.բայց թե ինչպե՛ս է այժմ տեսնում, չգիտենք, կամ թե՝ ո՛վ բացեց դրա աչքերը, նույնպես չգիտենք, հենց իր՛են հարցրեք, ինքն արդեն չափահաս է, իր մասին ինքը թող խոսի"։Նրա ծնողներն այսպես ասացին, որովհետև հրեաներից վախենում էին, քանի որ հրեաները երդվել էին, որ եթե մեկը նրան Քրիստոս խոստովանի, հեռացվի ժողովարանից։ Դրա համար էլ նրա ծնողներն ասացին. "Ինքն արդեն չափահաս է, իրեն հարցրեք" Երկրորդ անգամ կանչեցին այդ մարդուն, որ կույր էր, ու ասացին."Աստծու առաջ ճշմարտությու՛նն ասա.մենք գիտենք,որ այն մարդը մեղավոր է"։ Իսկ նա ասաց. "Թե մեղավոր է, ես չգիտեմ, բայց այն գիտեմ, որ կույր էի և հիմա տեսնում եմ"։ Դարձյալ ասացին նրան."Քեզ ի՞նչ արեց,քո աչքերն ինչպե՞ս բացեց"։ Նրանց պատաս խանեց."Նոր ասացի ձեզ, և չեք լսում, ինչու՞ եք ուզում նորից լսել.մի՞թե դուք էլ եք կամե նում աշակերտել նրան"։ Նրանք նախատում էին նրան ու ասում."Դու՛ եղիր նրան աշակերտ, իսկ մենք Մովսեսի՛ աշա կերտներն ենք։ Մենք գիտենք, որ Աստված Մովսեսի հետ խոսեց. իսկ սրան չգիտենք,թե որտեղի՛ց է"։ Մարդը պատաս խանեց նրանց."Զարմանալին էլ այն է, որ դուք չգիտեք, թե նա որտեղի՛ց է,սակայն իմ աչքերը բացեց։ Գիտենք,որ Աստված մեղավորներին չի լսում, բայց եթե մեկն աստվածապաշտ է ու նրա կամքը կատա րում է, նրան լսում է։ Աշխարհի սկզբից ոչ ոք չի լսել, թե մեկն ի ծնե կույրի աչքերը բացած լինի։ Եթե այդ մարդն Աստծուց չլիներ, որևէ բան անել չէր կարող"։ Պատասխան տվեցին և ասացին նրան."Ամբողջովին մեղքի մեջ ես ծնված և դու մեր գլխին վարդապե՞տ ես դարձել"։ Եվ նրան դուրս հանեցին։
Հիսուսը լսեց, որ նրան դուրս են հանել, և երբ նրան գտավ, ասաց."Դու Աստծու Որդուն հավատու՞մ ես"։Նա պատասխան տվեց."Տե՛ր, ո՞վ է, որ նրան հավատամ"։ Հիսուսը նրան ասաց."Ե՛վ տեսար նրան, և՛ նա է, ով խոսում է քեզ հետ"։Ու նա ասաց. "Հավատում եմ, Տե՛ր"։ Եվ երկրպագեց նրան։
(ԱՎԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ 9, 1-38)
»