Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցին Լեհաստանում

Święto Przemienienia Pańskiego zwane Wardawar:
Տօն Պատառակերպութեան Տ.Մ. – Վարդավառ.

„Tam przemienił się wobec nich:
twarz Jego zajaśniała jak słońce,
odzienie zaś stało się białe jak światło.
A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim.
Wtedy Piotr rzekł  do Jezusa: Panie, dobrze, że tu jesteśmy” (Mt 17,2n).

U Ormian to jedno z największych świąt w roku, mocno też zakorzenione w ormiańskiej tradycji i kulturze, o czym przypomnimy sobie w niedzielę 11 lipca. W tym roku nie można zorganizować tradycyjnego festynu z okazji Wardawaru, ale po Mszy świętej odbędzie na Bielanach - przynajmniej w formie symbolicznej,  z zachowaniem ścisłych obostrzeń pandemicznych  - spotkanie świąteczne przy ormiańskim stole!

A kiedyś bywało tak: „Na Boże Narodzenie, Wielkanoc, Przemienienie Pańskie, Wniebowzięcie i uroczystość Świętego Krzyża [Ormianie] poświęcają baranki, lub woły, biją takowe, pieką i gotują przed kościołem, gdzie też spożywają swobodnie, jedną część oddają kapłanom, drugą ubogim, trzecią między siebie dzielą. Nie są to ofiary bałwochwalcze, jeno uczty duchowne, które się także w innych wschodnich kościołach praktykują” – pisał ojciec Sadok Barącz OP z klasztoru w Podkamieniu pod Lwowem (Rys dziejów ormiańskich, Tarnopol 1869, s. 314).

Jak po innych wielkich świętach, w poniedziałek po Wardawrze przypada Dzień modlitw za zmarłych (Or mereloc - Օր Մեռելոց). Ten poniedziałek w kalendarzu liturgicznym to drugi dzień Wardawaru (Բ. օր Վարդավառի). I tak jest aż do święta Wniebowzięcia (w tym roku 15 sierpnia), że poniedziałki, wtorki, czwartki i piątki, jeśli nie ma wtedy wspomnienia świętych, są kolejnymi dniami obchodów Przemienienia Pańskiego - Wardawaru. 

ks. Józef Naumowicz