10 stycznia Patriarcha gościł w parafii w Wieniowie (obejmującej cały obwód tulski).
| SOCZI - relacja filmowa (Telepace Armenia): https://fb.watch/aAOT8odFpA/ |
   |
   |
   |
| WIENIOW - krótka relacja filmowa (Telepace Armenia): https://fb.watch/aAOo5gKeLg/ |
Ojciec Święty przyjął na audiencji uczestników sesji plenarnej Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich oraz sympozjum z okazji 25. rocznicy opublikowania Instrukcji w sprawie stosowania przepisów liturgicznych Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich wydanej przez Kongregację ds. Kościołów Wschodnich.Kodeks ten obowiązuje jednakowo wszystkie katolickie kościoły wschodnie. Jest jednolitym zbiorem przepisów prawa kanonicznego dla katolickich Kościołów wschodnich, promulgowanym 18 października 1990 r. przez papieża Jana Pawła II konstytucją Sacri canones. Wszedł w życie 1 października 1991 r.
Rano w Bazylice św. Piotra w Rzymie kard. Leonardo Sandri, prefekt Kongregacji Kościołów Wschodnich, odprawił Mszę św. z udziałem Patriarchów. Obecny był też rektor Kolegium Ormiańskiego w Rzymie ks. Nareg Naamoyan i ormiańskie siostry ze Zgromadznia Sióstr Niepokalanego Poczęcia NMP, a klerycy zaśpiewali hymn.
W mszy św. i audiencji brał udział również katolikos-patriarcha Cylicji dla Ormian katolików, Rafał Piotr (Rafael Bedros) XXI Minassian.
| ORDYNARIAT POZA ARMENIĄ |
| Transmisja non-stop na żywo z Sanctuaire Notre-Dame w Lourdes (Francja). |
Sprawom ludzi chorych Jan Paweł II, sam doświadczający licznych chorób, poświęcił wiele miejsca w swoim nauczaniu. Często spotykał się z chorymi i niepełnosprawnymi, tak w Rzymie, jak i w czasie podróży apostolskich. Chorych prosił już na samym początku pontyfikatu o wsparcie modlitewne.
za: brewiarz.pl
Trwając na drodze miłosierdzia przy tych, którzy cierpią
Jezus, miłosierdzie Ojca
Największym świadkiem miłosiernej miłości Ojca do chorych jest Jego jednorodzony Syn. Ileż to razy Ewangelie opowiadają nam o spotkaniach Jezusa z ludźmi cierpiącymi na różne choroby! On „chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach, głosząc Ewangelię o Królestwie i lecząc wszelkie choroby i dolegliwości wśród ludu” (Mt 4, 23). Możemy zadać sobie pytanie: skąd ta szczególna uwaga Jezusa wobec chorych, do tego stopnia, że staje się ona również głównym dziełem w misji apostołów, posłanych przez Mistrza, by głosić Ewangelię i uzdrawiać chorych? (por. Łk 9, 2).
XX-wieczny myśliciel podsuwa nam motywację: „Ból absolutnie izoluje i z tej absolutnej izolacji rodzi się apel do drugiego, wzywanie drugiego”. Kiedy człowiek doświadcza słabości i cierpienia we własnym ciele z powodu choroby, jego serce staje się cięższe, wzrasta lęk, mnożą się pytania, coraz bardziej palące staje się pytanie o sens wszystkiego, co się dzieje. Jakże nie wspomnieć w tym kontekście o wielu chorych, którzy w czasie pandemii przeżyli ostatni etap swojego życia w samotności na oddziale intensywnej terapii, z pewnością pod opieką wspaniałych pracowników służby zdrowia, ale z dala od najbliższych i najważniejszych osób w ich ziemskim życiu? Dlatego tak ważne jest, by mieć u swego boku świadków Bożego miłosierdzia, którzy za przykładem Jezusa, miłosierdzia Ojca, wylewają na rany chorych olej pocieszenia i wino nadziei.
w orędziu wydanym na I Światowy Dzień Pokoju (1.01.1968), papież Paweł VI, przedstawiając jego ideę, napisał m.in.:
"Zwracamy się do wszystkich ludzi dobrej woli z wezwaniem, aby dzień 1 stycznia 1968 r. był obchodzony na całym świecie jako "Dzień Pokoju". Pragnęlibyśmy też, by obchody te ponawiano każdego roku, tak aby pierwszy dzień w kalendarzu, który odmierza rytm ludzkiego życia w czasie, stał się jak gdyby zapowiedzią i obietnicą tego, iż w przyszłych dziejach ludzkości będzie panował pokój, oparty na sprawiedliwej i dobroczynnej równowadze."
O krzewienie dialogu między pokoleniami, jako podstawy realizacji wspólnych planów, edukacji, jako czynnika wolności, odpowiedzialności i rozwoju oraz podejmowanie działań na rzecz pełnej realizacji ludzkiej godności i zapewnienie pracy apeluje papież Franciszek w Orędziu.
Temat tegorocznego orędzia brzmi: „Dialog międzypokoleniowy, edukacja, praca: narzędzia budowania trwałego pokoju”.
ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA
NA 55. ŚWIATOWY DZIEŃ POKOJU
1 stycznia 2022 r.
DIALOG MIĘDZYPOKOLENIOWY, EDUKACJA, PRACA: NARZĘDZIAMI BUDOWANIA TRWAŁEGO POKOJU
Słowa proroka Izajasza wyrażają pocieszenie, westchnienie ulgi ludu wygnanego, wyczerpanego przemocą i niesprawiedliwością, narażonego na upokorzenie i śmierć. Prorok Baruch zastanawiał się nad tym: „Cóż się to stało, Izraelu, że jesteś w kraju nieprzyjaciół, wynędzniały w ziemi obcej, uważany za nieczystego na równi z umarłymi, zaliczony do tych, co schodzą do Otchłani?” (3, 10-11). Dla tych ludzi przybycie zwiastuna pokoju oznaczało nadzieję na odrodzenie się z gruzów historii, początek świetlanej przyszłości. (...)
2. Dialog międzypokoleniowy na rzecz budowania pokoju
W świecie, gdzie nadal panuje pandemia, która spowodowała nazbyt wiele problemów, „niektórzy próbują uciec od rzeczywistości, chroniąc się w prywatne światy, a inni stawiają jej czoło z destrukcyjną przemocą, ale między egoistyczną obojętnością a protestem odwołującym się do przemocy istnieje opcja, która jest zawsze możliwa – dialog. Dialog między pokoleniami”[5].
Każdy szczery dialog, choć nie jest pozbawiony słusznej i pozytywnej dialektyki, zawsze wymaga podstawowego zaufania między rozmówcami. Musimy powrócić do tego wzajemnego zaufania i je odzyskać! (...)
Na początku homilii Katolikos przywitał i pobłogosławił księży - ormiańskich i łacińskich - koncelebrujących z nim mszę św., a także wszystkich zgromadzonych w katedrze. Wyraził wielką radość z obecności wielu dzieci w kościele. To równocześnie ich święto. Są jak Aniołowie, którzy przynieśli wiadomość o narodzeniu zbawiciela Chrystusa.
Zadziwiające, że tak jak dzisiaj śpiewamy, Zbawiciel zechciał przyjść na ziemię właśnie w taki sposób - wejść w historię człowieczeństwa i narodzić się jako dziecko. Leżący w ciemnej stajence, wśród zwierząt, stał się Światłem dla ciemności świata. On zbawiciel, on Boży Syn.
Bóg Ojciec wysłał aniołów, by obwieścili tą radość, i posłał ich do pastuszków, do biednych ludzi, a nie do tych, którzy żyją w pałacach. I w ten właśnie sposób Bóg zwraca się do nas z przesłaniem: być Pasterzem. Byśmy byli Pasterzami w tym świecie. Nie tylko duchowni, ale każdy z nas, na swoim miejscu, ma być Pasterzem. Ojcowie i matki, to Pasterze dla swoich rodzinach, dla swoich dzieci. Ma się to przejawiać w byciu świadkiem, w dawaniu świadectwa o Chrystusie.
Chce podsumować wszystko jedną myślą: kochajcie się wzajemnie tak, jak Chrystus nas kocha. Kochajcie swoje dzieci. Kochajcie swoich rodziców. Kochajcie chorych, którzy są wśród Was. Kochajcie ludzi potrzebujących, opuszczonych, którzy nie maja nikogo, kto by ich kochał, o nich się troszczył. Być chrześcijaninem wydaje się łatwo, ale z drugiej strony i bardzo ciężko, gdy chcemy przezywać i wprowadzać w życie to wszystko, o czym właśnie usłyszeliśmy.
Cieszcie się, Chrystus się narodził!
» artykuł na stronie Ordynariatu (w j. ormiańskim)
 |
 |
27 czerwca 2020 r. kościół ormiańskokatolicki świętował odnalezienie relikwii św. Grzegorza Oświeciela.
Jest to główne święto moskiewskiej parafii ormiańskokatolickiej. Uroczysta msza św. została odprawiona w katedrze katolickiej pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny. Przewodniczył jej Wikariusz Generalny ormiańskiego Kościoła katolickiego na Rosję, proboszcz parafii ks. Petros Yesayan. dział wzięło wielu dostojników kościelnych - nuncjusz apostolski, biskup Kościoła łacińskiego w Moskwie, przeor franciszkanów, przedstawiciele Kościoła grekokatolickiego i Opus Dei, zgromadzenia salezjańskiego, siostry Miłosierdzia, ambasador Armenii w Rosji wraz z małżonką.
» artykuł na stronie Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego
dla Armenii i Europu Wschodniej (W J. ROSYJSKIM)
„Początkiem mojego kapłaństwa, tu w Libanie, była wojna bratobójcza, a dziś, na początku
mojego panowania, wracam tutaj, do wiecznie zielonych cedrów, do naszej Ojczyzny,
aby dzielić z moimi siostrami i braćmi wszystkie trudy i cierpienia.”
(słowa Katolikosa Rafaela Bedrosa XXI na początku rozważania, w którym skupił się na kapłańskim powołaniu).
W niedzielę 24 października 2021 r. odbył się w Bejrucie (Liban), w katedrze patriarchatu ormiańskiego Kościoła katolickiego pw. św. Eliasza i św. Grzegorza Oświeciciela ingres nowego patriarchy Cylicji dla Ormian katolików Rafaela Bedrosa (Rafała Piotra) XXI Minassiana. Wybrany on został 23 września 2021 r. przez biskupów zgromadzonych na Świętym Synodzie Ormiańskiego Kościoła Katolickiego, jako następca zmarłego w maju Krikora Bedrosa (Grzegorza Piotra) XX Ghabroyana.
Starożytna ceremonia intronizacji składała się z następujących po sobie pieśni, modlitw, wypowiadanych przez biskupów katolickiego Kościoła ormiańskiego i wiernych. Nowy zwierzchnik Kościoła został przedstawiony ludowi Bożemu, najstarszy nominacją arcybiskup wezwał go do złożenia wyznania wiary, po czym nastąpił moment intronizacji. Biskupi nałożyli na głowę nowego patriarchy złoty welon, który symbolizuje władzę kościelną pochodzącą od Ducha Świętego. Otrzymał też patriarszy pastorał. Dwaj biskupi zaprowadzili go na tron patriarszy i przekazali mu znak pokoju. W tym czasie biły dzwony katedry.
W ceremonii wzięło udział wielu wiernych i wysokiej rangi przedstawicieli Kościoła, przedstawicieli władz i instytucji świeckich. Obecni byli m.in.: patriarcha maronicki kard. Béchara Boutros Räi; patriarcha melchicki Youssef Absi; przedstawiciel greckiego Kościół prawosławnego w Antiochii bp Konstantyn Kayal; przedstawiciele patriarchów ormiańskiego Kościoła apostolskiego Arama I i Karekina II; przewodniczący Unii Ormiańskich Kościołów Ewangelickich Bliskiego Wschodu, ks. Mkrtich Garakeozian; duchowni ormiańscy z Armenii, Libanu i innych państw, siostry zakonne.
Intronizacji przewodniczył dotychczasowy administrator Kościoła Patriarchalnego, arcybiskup Bedros Miriatian, w otoczeniu ojców synodalnych. Podczas ceremonii Ewangelię po arabsku odczytał patriarcha Absi, a podczas liturgii odczytał (również po arabsku) patriarcha Räi.
Po ceremonii intronizacji patriarcha – katolikos Rafael Bedros XXI odprawił swoją pierwszą mszę św. wraz z bp. Michaelem Muradianem, ordynariuszem ormiańskiego Kościoła katolickiego Stanów Zjednoczonych i Kanady i biskupem pomocniczy patriarchatu bp. Keworkiem Assadurianem.
Na zakończenie liturgii prefekt Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich przy Stolicy Apostolskiej, kard. Leonardo Sandri, przekazał nowemu patriarsze gratulacje od Ojca Świętego. Po jej zakończeniu wszyscy obecni na uroczystości składali mu gratulacje, przekazywali najlepsze życzenia.
Cały ingres – ceremonia intronizacji i pierwsza msza św. odprawiona przez Patriarchę – Katolikosa Rafaela Bedrosa XXI (wraz z długotrwałymi gratulacjami) był wyjątkowym i pięknym wydarzeniem, trwającym przeszło trzy godziny!
Dzięki bezpośrednim transmisjom prowadzonym przez patriarchat ormiańskiego Kościoła katolickiego oraz libańską stację telewizyjną Noursat Network z Bejrutu można było w nim uczestniczyć na całym świecie.
EŁ; na podstawie ekai.pl
i artykułu na stronie patriarchatu armeniancatholic.org
6 stycznia 2022 r. w święto Objawienia i Chrztu Pańskiego Mszę św. w parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Panik odprawił jej proboszcz, ks. Karnik Hovsepian.
Działający w Gruzji Caritas 4 listopada 2019 r. świętował 25 lat swojego istnienia. Jest bardzo aktywny, realizuje różne projekty. Katolicy prowadzą w Gruzji różne charytatywne organizacje, w tym centrum rehabilitacyjne dla niepełnosprawnych.
Ormiańska wspólnota katolicka w Tbilisi świętowała rocznicę utworzenia Caritas w Gruzji. W wydarzeniu wzięło udział wielu dostojnych gości, m.in. Dyrektor Generalny Caritas Armenii, Sekretarz Generalny Caritas Europy.
Również byli obecni dostojnicy kościelni - Eparcha Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej abp. Rafał Minassian w towarzystwie kilku księży z Armenii, abp. Giuseppe Pasotto, założyciel Caritas Gruzji, Nuncjusz Apostolski dla Armenii i Gruzji abp José Avelino Bettencourt, ks. Witold Szulczyński, pierwszy Dyrektor Caritas Gruzji.
Uroczyste świętowanie rozpoczęła msza św. sprawowana w Katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przez abp. Giuseppe Pasotto, prymasa Kościoła katolickiego w Gruzji, w obecności pozostałych duchownych. Oprócz ormiańskiego duchowieństwa katolickiego we mszy św. uczestniczyli także duchowni łacińscy służący w Gruzji.
Abp José Avelino Bettencourt w swoim wystąpieniu, zwracając się do obecnych powiedział m.in., że miłość jest główną istota nauczania Kościół. Kościół żyje miłością. Na początku roku papież Franciszek przypomniał, że miłość nie tylko zapewnia materialne wsparcie ludziom ale i troszczy się o dusze, co jest nawet ważniejsze niż wsparcie materialne. Wspólnota chrześcijańska, to bezinteresowna hojność w imię Jezusa Chrystusa.
Po mszy św. odbyła się oficjalna uroczystość jubileuszowa. Kolejno zabierali głos przybyli goście, podkreślając naczelne zadania Caritas - ochronę godności ludzkiej, wolności i wartości demokratycznych, ochronę praw człowieka, przezwyciężanie niesprawiedliwości społecznej.
Jako pierwsza wystąpiła Anahit Mkhoyan, dyrektor wykonawczy Caritas Gruzji. Następnie poprosiła o zabranie głosu abp. Giuseppe Pasotto. Arcybiskup przedstawił różne formy działalności gruzińskiej Caritas. Po nim, w obszernym wystąpieniu, głos zabrał abp. Rafał Minassian.
Następnie ks. Witold Szulczyński i czterech pracowników gruzińskiej Caritas opowiedziało o swoich doświadczeniach, o trudnościach, jakie trzeba było przezwyciężać w tatach 90., jak mimo to udało się utrzymać i rozwijać działania Caritas.
Pod koniec uroczystości obecni na niej goście obejrzeli gruzińskie tańce, pokrojono wspaniały tort okolicznościowy.
oprac. EŁ
Na podstawie artykułu na stronie Ordynariatu Armenii, Gruzji Rosiji i Europy Wschodniej
http://armenianchurchco.com/11124.html
Zdjęcia: FB ks. Karnik Hovsepian
Ceremonia rozpoczęła się przed kościołem, gdzie odbył się obrzęd "Otwarcia drzwi". Następnie duchowni, pod przewodnictwem kard. Sandri weszli do środka kościoła, śpiewając szarakan „Otwórz dla nas bramy Twego miłosierdzia!”.
Po modlitwie podsekretarz zarządu Kongregacji ks. Flavio Pace podzielił się uwagami o pracach renowacyjnych, które zostały wykonane w kościele i gratulował ormiańskiej wspólnocie Rzymu ponownego otwarcia kościoła św. Błażeja. Patriarcha Rafel Bedros XXI pobłogosławił nową kamienną tablicę z datą ponownego otwarcia pod Jego zwierzchnictwem, z błogosławieństwem Ojca Świętego Franciszka.
Na koniec patriarcha pobłogosławił ponownie otwarty kościół.
Kościół San Biagio degli Armeni, zwany także San Biagio della Pagnotta, od małych bochenków chleba, które każdego roku – 3 lutego – błogosławiono i rozdawano tu ubogim.To ormiański kościół z X w. – kilkukrotnie wzmiankowany w średniowiecznych katalogach, po raz pierwszy w 1072 r. z okazji pierwszej restauracji świątyni. W XVIII w. umieszczono tu relikwię – gardło św. Błażeja (Biagio, Blaise).
Na fasadzie wykonanej w XVII w., która jest dziełem Giovanniego Antonio Prefetti, nad portykiem znajduje się fresk „Cud św. Błażeja”. Legenda głosi, że święty, prowadzony na szubienicę za niezłomną wiarę (było to w czasach prześladowań chrześcijan), spotkał kobietę niosącą dziecko umierające z powodu ości, która utknęła mu w gardle. Św. Błażej położył dłonie na gardle dziecka, ratując mu życie. Inna wersja legendy głosi, że owego cudu dokonał w więzieniu a zginął nie na szubienicy lecz przez ścięcie mieczem. Jak to legenda – ma wiele wersji.... Ważne, że cudu św. Błażej dokonał, i od tamtej pory jest patronem ludzi chorych na gardło.
Odnowione w XIX wieku przez Philipa Navone wnętrze świątyni wraz z oryginalnymi malowidłami aniołów adorujących Najświętszy Sakrament autorstwa Pietro da Cartony, to niezwykła gratka dla pasjonatów sztuki sakralnej.
zdjęcia: FB Pontificio Collegio Armeno (Քահանայապետական Լեւոնեան Հայ Վարժարան)
W sobotę 20 listopada 2021 r. w Ghazanchi, jednej z górskich wiosek położonych w prowincji Szirak, w rejonie Aszocka (7 km od granicy gruzińskiej i 20 km od granicy tureckiej), odbyła się uroczystość poświęcenia i osadzenia krzyża (i zawieszenia dzwonu) na wieży nowo wybudowanego kościoła pw. św. Józefa.
Na terenie starej wsi, z której obecnie pozostały tylko ruiny, był wybudowany też kościół. Niestety tylko fundamenty się zachowały. Teraz nikt nawet nie pamięta, w którym roku go wybudowano.
Budowa nowego kościoła (przez ormiański Kościół katolicki), który stoi już na terenie nowej wsi, rozpoczęła się w 2020 roku, z inicjatywy i przy wsparciu ówczesnego Ordynariusza, obecnego Patriarchy – katolikosa Rafaela Bedrosa XXI. Dzięki też jego staraniom pomocy budowę wsparł Kościół katolicki spoza Armenii, w tym „Renovabis” -niemiecka katolicka organizacja charytatywna.
Większość prac zakończono, obecnie trwa wyposażanie wnętrza. Kościół - jak Bóg da! - będzie gotowy na przyjęcie wiernych prawdopodobnie latem przyszłego roku.
Do tej pory, ponieważ wieś nie miała kościoła, mieszkańcy brali udział w nabożeństwach i liturgiach w jednej z sal budynku Centrum Młodzieży.
Ceremonii poświęcenia krzyża przewodniczył ks. prałat Karnik Hovsepyan, wikariusz generalny, administrator Ordynariatu, działając w imieniu patriarchy Rafaela Bedrosa XXI. W uroczystości uczestniczyli również księża: Ks. Hovsep Galstian, duszpasterz w Ghazanchi i kilku innych wiosek: Mets Sepasar, Sizavet, Bavra; ks. prałat Krigor Mkrtchyan, proboszcz katedry w Giumri, ks. Elia KhayTerz z Arpeni, ks. Armen Domburyan z Azatan.
Podczas uroczystości było też wielu wiernych, w tym członkowie bardzo aktywnie w tych miejscowościach działającego Ormiańskokatolickiego Związku Młodzieży - z Ghazanchi i Mets Sepasar.
Zgodnie z rytuałem, piękny metalowy krzyż został obmyty wodą i winem, czemu towarzyszyły psalmy. Po obmyciu krzyża i odczytaniu Ewangelii, ks. Karnik Hovsepian namaścił środek krzyża Myronem, olejem Krzyżma Świętego, obdarzając mocą Ducha Świętego znak zbawienia, by chronił wiernych. Po wspólnej modlitwie w słowie skierowanym do wiernych przypomniał, że ten rok papież Franciszek ustanowił rokiem św. Józefa i dla tego tez decyzją patriarchy Rafaela Bedrosa XXI nowy kościół w Ghazanchi został mu poświecony. Prosił, by przyjąć św. Józefa jako wzór rodziny, pobożności, świętości i dobroci. A Krzyż, dziś poświęcony, niech chroni wszystkie rodziny.
Potem głos zabrał duszpasterz tego miejsca, ks. Hovsep Galstian, który podziękował pełnomocnikowi patriarchy za namaszczenie krzyża i wyraził radość, z tego, że po dziesiątkach lat oczekiwań, teraz dobiega końca budowa kościoła, którego poświęcenie planowane jest w przyszłym roku. Poświęcenie Krzyża jest pięknym do tego wstępem. Ks. Hovsep (orm. Józef…) modlił się również do św. Józefa o wstawiennictwo w sprawie dokończenia dla tutejszej wspólnoty budowy kościoła, który nosi Jego imię.
Również głos zabrał ks. Krigor Mkrtchyan, który jest odpowiedzialny za budowę kościoła. Zwrócił się do wiernych z prośbą, by tylu, co w dniu konsekracji było ich w każdą kolejną niedzielę na mszy św., bo tylko wtedy ten wysiłek budowy kościoła będzie mieć sens.
Uroczystą ceremonię zakończyła msza św., którą odprawił ks. Hovsep Galstian (jeszcze w Sali Centrum Młodzieży…).
EŁ;
na podstawie artykułu ks. Hovsepa Galstiana
