default_mobilelogo

We wrześniu ubiegłego [2020] roku pisaliśmy o projekcie  „Kard. Aghajanian Hall”, wyremontowania sali im. Kard. Agadżaniana, części budynku Oratorium, projekcie niezmiernie ważnym dla społeczności katolickiej Panik. Członkowie wspólnoty borykają się z wieloma problemami, a ormiańskokatolicka parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny podejmuje różne inicjatywy, by pomóc w ich rozwiązywaniu.
Piszemy o tym, bo projekt właśnie udało się zrealizować! Także dzięki wsparciu z Polski.

*

W trzecią niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego, 13 czerwca 2021 r.,  odbyło się otwarcie, po przeprowadzonym remoncie, sali im. Kard. Agadżaniana (Aghajanian Hall) w Panik, części budynku Oratorium obok kościoła.

Ceremonii przewodniczył abp Rafał Minassian, Ordynariusz Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii, Gruzji, Rosji i Europu Wschodniej. Obecny był też bp Michael Muradian, Ordynariusz Ormiańskiego Kościoła Katolickiego Stanów Zjednoczonych i Kanady, a także gospodarz i organizator wydarzenia, ks. Karnik Hovsepian, Proboszcz kościoła w Panik.

Wśród zaproszonych gości byli: o. Anton J. Totunjian z konwentu Mechitarystów w Wiedniu, ks. Narek Daturian ze szpitala im. Matki Bożej z Nareku w Aszocku, dyrektor ormiańskiej Caritas, s-ca gubernatora prow. Szirak, burmistrz Panik i przedstawiciele organizacji pozarządowych.

Na tę piękną ceremonie przyszło bardzo wielu mieszkańców Panik, dla których powstanie takiego ważnego dla nich miejsca to wielka radość. 

Po przecięciu wstęgi uroczyście poświęcono nową salę. Została przedstawiona sylwetka  kardynała Grzegorza Piotar XV Agadżaniana, nastepnie głos zabrał ks. Karnik Hovsepian.

Wyraził swoją wdzięczność Panu Bogu i wszystkim dobroczyńcom, dzięki których wsparciu i zaangażowaniu udało się ten ważny dla miejscowej społeczności projekt zrealizować. Dziękował szczególnie abp. Rafałowi Minassianowi za błogosławieństwo i wsparcie, ks. Rafałowi Krawczykowi, proboszczowi ormiańsko katolickiej parafii pw. Św. Krzyża w Soczi, ormiańskiemu oddziału organizacji SOS Chrétiens d'Orient, oraz społeczności osób wywodzących się z Panik a obecnie mieszkających za granicą. Ks. Karnik modlił się, za wstawiennictwem kard. Agadżaniana, za wszystkich obecnych oraz o pomyślność  i pokój dla narodu ormiańskiego.

Następnie do obecnych zwrócił się Ordynariusz abp Rafał Minassian. Wyraził radość, że jest wśród nich, i wdzięczność wszystkim dobrodziejom, dzięki którym otwarto „Aghajanian Hall”. Powiedział o kard. Agadżanianie, który był znany na całym świecie ze swojej skromności, pokory, świętości i prostoty. Wspomniał również epizod z własnego życia, gdy rozmowa, na którą go wezwał – już wtedy chory – Kardynał widząc, że przechodzi kryzys powołania, zapobiegła temu, gdy w 1972 roku  postanowił zrezygnować i nie przyjmować święceń kapłańskich. 

Zabrali głos również: bp Michael Muradian, Ordynariusz Ormiańskiego Kościoła Katolickiego Stanów Zjednoczonych i Kanady, zastępca gubernatora prowincji Szirak oraz przedstawiciel społeczności Panik Vardan Makeyan.

Zaproszonym gościom wręczono okolicznościowe pamiątki, a abp Rafał Minassian przekazał listy z błogosławieństwem i podziękowaniami za wsparcie renowacji ormiańskokatolickiej sali im. Kard. Agadżaniana w Panik dla: Stowarzyszenia Chrześcijan Wschodnich „organizacji SOS Chrétiens d'Orient”, ks. Leszka Kryży [dyrektora Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Konferencji Episkopatu Polski], ks. Rafała Krawczyka, proboszcza parafii pw. Św. Krzyża w Soczi, wszystkich wiernych z Panik, z regionu Shirak i Lori.

Oficjalną uroczystość zakończyło wspólne pokrojenie przez Duchownych świątecznego tortu i koncert zespołu z Wyższej Szkoły Muzycznej.

oprac. EŁ;
na podstawie: „Փանիկի եկեղեցու հոգևոր կենտրոնում բացվեց «Աղաջանյան» սրահը”, ks. Karnik Hovsepian,
proboszcz parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Panik, przewodniczący Związku Młodzieży Katolickiej.

    
    
    
  

  » ceremonia otwarcia sali im. kard. Agadżaniana (nagranie)     » artykuł w VATICAN NEWS w j. ormiańskim)

 

W najbliższy piątek, 11 lutego, obchodzić będziemy już XXX Światowy Dzień Chorego.
Światowy Dzień Chorego ustanowił Jan Paweł II w liście skierowanym 13 maja 1992 r. do ówczesnego przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, kard. Fiorenzo Angeliniego. Papież wyznaczył też od razu na obchody tego Dnia wspomnienie objawienia Matki Bożej w Lourdes, które przypada 11 lutego. Ogólnoświatowe obchody tego Dnia odbywają się co roku w jednym z sanktuariów maryjnych na świecie.
Po raz pierwszy Dzień Chorego obchodzono w 1993 r., a główne uroczystości odbyły się wtedy w Lourdes i - częściowo - w Rzymie.
Ustanowienie Światowego Dnia Chorego stało się wezwaniem do całego Kościoła powszechnego, aby poświęcić jeden dzień w roku modlitwie, refleksji i dostrzeżeniu miejsca tych, którzy cierpią na duszy i na ciele. Jan Paweł II we wspominanym liście zaznaczył, że "ma on na celu uwrażliwienie ludu Bożego i - w konsekwencji - wielu katolickich instytucji działających na rzecz służby zdrowia oraz społeczności świeckiej na konieczność zapewnienia lepszej opieki chorym; pomagania chorym w dowartościowaniu cierpienia na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim na płaszczyźnie nadprzyrodzonej; włączenie w duszpasterstwo służby zdrowia wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych, popieranie coraz cenniejszego zaangażowania wolontariatu..."
Transmisja non-stop na żywo z Sanctuaire Notre-Dame w Lourdes (Francja).

Sprawom ludzi chorych Jan Paweł II, sam doświadczający licznych chorób, poświęcił wiele miejsca w swoim nauczaniu. Często spotykał się z chorymi i niepełnosprawnymi, tak w Rzymie, jak i w czasie podróży apostolskich. Chorych prosił już na samym początku pontyfikatu o wsparcie modlitewne.

za: brewiarz.pl

Jak co roku, papież Franciszek wystosował Orędzie [PEŁNY TEKST] na na XXX ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO 2022 r. (opublikowane: Rzym, u św. Jana na Lateranie, 10 grudnia 2021 r., we wspomnienie Matki Bożej Loretańskiej). 
„Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6, 36)
Trwając na drodze miłosierdzia przy tych, którzy cierpią
 
Z Orędzia:
Jezus, miłosierdzie Ojca
Największym świadkiem miłosiernej miłości Ojca do chorych jest Jego jednorodzony Syn. Ileż to razy Ewangelie opowiadają nam o spotkaniach Jezusa z ludźmi cierpiącymi na różne choroby! On „chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach, głosząc Ewangelię o Królestwie i lecząc wszelkie choroby i dolegliwości wśród ludu” (Mt 4, 23). Możemy zadać sobie pytanie: skąd ta szczególna uwaga Jezusa wobec chorych, do tego stopnia, że staje się ona również głównym dziełem w misji apostołów, posłanych przez Mistrza, by głosić Ewangelię i uzdrawiać chorych? (por. Łk 9, 2).

XX-wieczny myśliciel podsuwa nam motywację: „Ból absolutnie izoluje i z tej absolutnej izolacji rodzi się apel do drugiego, wzywanie drugiego”. Kiedy człowiek doświadcza słabości i cierpienia we własnym ciele z powodu choroby, jego serce staje się cięższe, wzrasta lęk, mnożą się pytania, coraz bardziej palące staje się pytanie o sens wszystkiego, co się dzieje. Jakże nie wspomnieć w tym kontekście o wielu chorych, którzy w czasie pandemii przeżyli ostatni etap swojego życia w samotności na oddziale intensywnej terapii, z pewnością pod opieką wspaniałych pracowników służby zdrowia, ale z dala od najbliższych i najważniejszych osób w ich ziemskim życiu? Dlatego tak ważne jest, by mieć u swego boku świadków Bożego miłosierdzia, którzy za przykładem Jezusa,  miłosierdzia Ojca, wylewają na rany chorych olej pocieszenia i wino nadziei.
zdjęcie: strona Archidiecezji Przemyskiej

Tashir, Święto Ofiarowania Pańskiego 2021

Według Ewangelii Jezus, zgodnie z prawem, jako pierworodny syn był ofiarowany Bogu w świątyni. Wtedy też starzec Symeon wypowiedział proroctwo, nazywając Jezusa "światłem na oświecenie pogan i chwałą Izraela". Dlatego święto to jest bogate w symbolikę światła. Od X w. pojawia się obrzęd poświęcenia świec, który jeszcze podkreśla i ubogaca tą symbolikę, odbywają się uroczyste procesje ze świecami.
Zgodnie z tradycją uroczystości rozpoczynają się wieczorem 1 lutego. Śpiewany jest przepiękny hymn Exsultet (od pierwszego słowa hymnu, z łacińskiego "Ex saltare", co znaczy "skakać z radości"), czytane fragmenty Księgi Kapłańskiej i Księgi Przysłów, proroctwa apostoła Pawła z listu do Galatów (Ga 3: 24-29), fragment Ewangelii wg św. Łukasza (Łk 2: 22-40), opisujący ofiarowanie Dzieciątka Jezus w Świątyni jerozolimskiej.
Podczas czytania Ewangelii kapłan rozpala ognisko. Ogień symbolizuje Chrystusa - niebiańskie Światło, czci się Maryję, która to Światło na ziemię sprowadziła. 
W kościele w Mets Sepasaru (podobnie jak w Bavrze 2 lutego), w wigilię uroczystości, po modliwtwie i mszy św., rozpaleniu ogniska, młodzież spotkała się przy herbacie, recytowała wiersze. Nie było w tym roku radosnych śpiewów i tańców - co zwykle kończy uroczystość Ofiarowania. Uszanowano tym pamięć żołnierzy, którzy zgineli w ostaniej wojnie w Arcachu, modlono się za nich.

Poniżej kilka zdjęc z tegorocznego (2021 r.) święta.

METS SEPASAR           

BAVRA           

PANIK       

     

TASHIR           

 EŁ;
zdjęcia:FB :ks. Hovsepa Galstiana, ks. Karnik Hovsepian, ks. Nerses Galstyan



Światowy Dzień Pokoju – ustanowiony z inicjatywy francuskiego filozofa, podróżnika i humanisty Raoula Follereau przez papieża Pawła VI listem z 8 grudnia 1967, skierowanym nie tylko do wiernych Kościoła katolickiego, ale do wszystkich ludzi dobrej woli. Obchodzony jest 1 stycznia. Co roku ma inny temat wybrany przez papieża, który wydaje z tej okazji orędzie, poruszające różne problemy związane z tematyką pokoju.
orędziu wydanym na I Światowy Dzień Pokoju (1.01.1968), papież Paweł VI, przedstawiając jego ideę, napisał m.in.:
"Zwracamy się do wszystkich ludzi dobrej woli z wezwaniem, aby dzień 1 stycznia 1968 r. był obchodzony na całym świecie jako "Dzień Pokoju". Pragnęlibyśmy też, by obchody te ponawiano każdego roku, tak aby pierwszy dzień w kalendarzu, który odmierza rytm ludzkiego życia w czasie, stał się jak gdyby zapowiedzią i obietnicą tego, iż w przyszłych dziejach ludzkości będzie panował pokój, oparty na sprawiedliwej i dobroczynnej równowadze."
*
21 grudnia 2021 r. w papieskim biurze prasowym ogłoszono, podpisane 8 grudnia 2021 r. w Watykanie orędzie papieża Franciszka na 55. Światowy Dzień Pokoju, który obchodzony będzie 1 stycznia 2022 r.. W przesłaniu tym Ojciec Święty pisze o drodze pokoju, która niestety wciąż pozostaje odległa od realnego życia. Na świecie nasilają się wojny i konflikty. Wskazuje trzy drogi budowania pokoju.
O krzewienie dialogu między pokoleniami, jako podstawy realizacji wspólnych planów, edukacji, jako czynnika wolności, odpowiedzialności i rozwoju oraz podejmowanie działań na rzecz pełnej realizacji ludzkiej godności i zapewnienie pracy apeluje papież Franciszek w Orędziu.
Temat tegorocznego orędzia brzmi: „Dialog międzypokoleniowy, edukacja, praca: narzędzia budowania trwałego pokoju”.

ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA
NA 55. ŚWIATOWY DZIEŃ POKOJU
1 stycznia 2022 r.
DIALOG MIĘDZYPOKOLENIOWY, EDUKACJA, PRACA: NARZĘDZIAMI BUDOWANIA TRWAŁEGO POKOJU

1. „Jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna, (… ) który ogłasza pokój” (Iz 52, 7). 
Słowa proroka Izajasza wyrażają pocieszenie, westchnienie ulgi ludu wygnanego, wyczerpanego przemocą i niesprawiedliwością, narażonego na upokorzenie i śmierć. Prorok Baruch zastanawiał się nad tym: „Cóż się to stało, Izraelu, że jesteś w kraju nieprzyjaciół, wynędzniały w ziemi obcej, uważany za nieczystego na równi z umarłymi, zaliczony do tych, co schodzą do Otchłani?” (3, 10-11). Dla tych ludzi przybycie zwiastuna pokoju oznaczało nadzieję na odrodzenie się z gruzów historii, początek świetlanej przyszłości. (...)

2. Dialog międzypokoleniowy na rzecz budowania pokoju
W świecie, gdzie nadal panuje pandemia, która spowodowała nazbyt wiele problemów, „niektórzy próbują uciec od rzeczywistości, chroniąc się w prywatne światy, a inni stawiają jej czoło z destrukcyjną przemocą, ale między egoistyczną obojętnością a protestem odwołującym się do przemocy istnieje opcja, która jest zawsze możliwa – dialog. Dialog między pokoleniami”[5]
Każdy szczery dialog, choć nie jest pozbawiony słusznej i pozytywnej dialektyki, zawsze wymaga podstawowego zaufania między rozmówcami. Musimy powrócić do tego wzajemnego zaufania i je odzyskać! (...)

 

Przed świętami Bożego Narodzenia wrocławska "Wiosna Rodzin", katolicka wspólnota, zebrała i przekazała pomoc finansową dla rodzin, uchodźców z Górskiego Karabachu przebywających w Armenii pod opieką ormiańskiego Kościoła katolickiego.

Rozdysponowaniem przesłanej kwoty zajęli się Gohar i Vardan Shakhulyan, małżeństwo z katolickiej wspólnoty z Giumri. Część jej przeznaczono na zakup świątecznych prezentów, sprawiając tym ogromną radość wszystkim obdarowanym, a przede wszystkim dzieciom. Pieniądze i podarunki trafiły do dwudziestu dwóch rodzin, a trzydziestu czterem dzieciom „podarowano uśmiech” - jak piszą w podziękowaniu dla polskich przyjaciół Gohar i Vardan.

Część pomocy trafiła do Ks. Hovsepa Galstiana, duszpasterza Kościoła katolickiego w górskich parafiach prowincji Szirak, który przekazał pomoc finansowa i prezenty pięciu rodzinom. W każdej z nich ktoś zginął lub został ranny, walcząc jako żołnierz w wojnie o Arcach.

„Wiosny Rodzin” kilkakrotnie (przed pandemią...) zapraszała do Polski rodziny katolickie z Armenii, jej przedstawiciele również dwukrotnie gościli w Armenii, pomagając w tworzeniu wspólnot rodzin dla ormiańskich katolików. Współpracę tej wspólnoty z ormiańskim Kościołem katolickim zapoczątkowało spotkanie w 2017 r. z ks. Rafałem Krawczykiem, duszpasterzem tego Kościoła, podczas jego pobytu w jednej z wrocławskich parafii. W październiku 2019 r. przy katedrze pw. Św. Męczenników w Giumri, odbyło się spotkanie „Rodzina chrześcijańska kochająca Kościół”, którego tematem było tworzenie wspólnot rodzin chrześcijańskich, w którym uczestniczyli przedstawiciele „Wiosny Rodzin (TUTAJ o tym pisaliśmy). W lutym 2020 r. „Wiosna Rodzin” zorganizowała w Erywaniu rekolekcje dla małżeństw z Armenii. (TUTAJ artykuł).

Gdy pandemia przeszkodziła w wyjeździe na kolejne rekolekcje w Armenii (były planowane w sierpniu), pan Jurek Demski (obecnie diakon), główny prowadzący rekolekcji, kontynuował, na prośbę  rodzin z Armenii, wykłady i spotkania ol-line, a fundusze, które zgromadzono na cel tego wyjazdu zasiliły przedświąteczną pomoc przekazaną dla rodzin uchodźców.

oprac. EŁ
na podstawie informacji "Wiosny Rodzin", foto.: Armenian Caritas

» artykuł w j. ormiańskim - Vatican News

 

„Początkiem mojego kapłaństwa, tu w Libanie, była wojna bratobójcza, a dziś, na początku
mojego panowania, wracam tutaj, do wiecznie zielonych cedrów, do naszej Ojczyzny,
aby dzielić z moimi siostrami i braćmi wszystkie trudy i cierpienia.”

(słowa Katolikosa Rafaela Bedrosa XXI na początku rozważania, w którym skupił się na kapłańskim powołaniu).

W niedzielę 24 października 2021 r. odbył się w Bejrucie (Liban), w katedrze patriarchatu ormiańskiego Kościoła katolickiego pw. św. Eliasza i św. Grzegorza Oświeciciela ingres nowego patriarchy Cylicji dla Ormian katolików Rafaela Bedrosa (Rafała Piotra) XXI Minassiana. Wybrany on został 23 września 2021 r. przez biskupów zgromadzonych na Świętym Synodzie Ormiańskiego Kościoła Katolickiego, jako następca zmarłego w maju Krikora Bedrosa (Grzegorza Piotra) XX Ghabroyana.

Starożytna ceremonia intronizacji składała się z następujących po sobie pieśni, modlitw, wypowiadanych przez biskupów katolickiego Kościoła ormiańskiego i wiernych. Nowy zwierzchnik Kościoła został przedstawiony ludowi Bożemu, najstarszy nominacją arcybiskup wezwał go do złożenia wyznania wiary, po czym nastąpił moment intronizacji. Biskupi nałożyli na głowę nowego patriarchy złoty welon, który symbolizuje władzę kościelną pochodzącą od Ducha Świętego. Otrzymał też patriarszy pastorał. Dwaj biskupi zaprowadzili go na tron patriarszy i przekazali mu znak pokoju. W tym czasie biły dzwony katedry.

W ceremonii wzięło udział wielu wiernych i wysokiej rangi przedstawicieli Kościoła, przedstawicieli władz i instytucji świeckich. Obecni byli m.in.: patriarcha maronicki kard. Béchara Boutros Räi; patriarcha melchicki Youssef Absi; przedstawiciel greckiego Kościół prawosławnego w Antiochii bp Konstantyn Kayal; przedstawiciele patriarchów ormiańskiego Kościoła apostolskiego Arama I i Karekina II; przewodniczący Unii Ormiańskich Kościołów Ewangelickich Bliskiego Wschodu, ks. Mkrtich Garakeozian; duchowni ormiańscy z Armenii, Libanu i innych państw, siostry zakonne.

Intronizacji przewodniczył dotychczasowy administrator Kościoła Patriarchalnego, arcybiskup Bedros Miriatian, w otoczeniu ojców synodalnych. Podczas ceremonii Ewangelię po arabsku odczytał patriarcha Absi, a podczas liturgii odczytał (również po arabsku) patriarcha Räi.

Po ceremonii intronizacji patriarcha – katolikos Rafael Bedros XXI odprawił swoją pierwszą mszę św. wraz z bp. Michaelem Muradianem, ordynariuszem ormiańskiego Kościoła katolickiego Stanów Zjednoczonych i Kanady i biskupem pomocniczy patriarchatu bp. Keworkiem Assadurianem.

Na zakończenie liturgii prefekt Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich przy Stolicy Apostolskiej, kard. Leonardo Sandri, przekazał nowemu patriarsze gratulacje od Ojca Świętego. Po jej zakończeniu wszyscy obecni na uroczystości składali mu gratulacje, przekazywali najlepsze życzenia.

Cały ingres – ceremonia intronizacji i pierwsza msza św. odprawiona przez Patriarchę – Katolikosa Rafaela Bedrosa XXI (wraz z długotrwałymi gratulacjami) był wyjątkowym i pięknym wydarzeniem, trwającym przeszło trzy godziny!

Dzięki bezpośrednim transmisjom prowadzonym przez patriarchat ormiańskiego Kościoła katolickiego oraz libańską stację telewizyjną Noursat Network z Bejrutu można było w nim uczestniczyć na całym świecie.

EŁ; na podstawie ekai.pl
i artykułu na stronie patriarchatu armeniancatholic.org

W dniach 5-9 grudnia 2020 r. odwiedził Armenię Nuncjusz Apostolski abp José Avellino Betancourt. Przekazał wiernym katolickich wspólnot, z którymi się spotkał, wyrazy solidarności i wsparcia, wraz z błogosławieństwem od papieża Franciszka.
Niemal w przeddzień  32. rocznicy trzęsienia ziemi, które nawiedziło Armenię 7 grudnia 1988 r. 5 grudnia po południu arcybiskup złożył wizytę w szpitalu w Aszocku, ufundowanym przez św. Jana Pawła II dla ofiar tego trzęsienia. Obecnie szpital jest jednym z ośrodków na przyjęcie chorych na COVID 19, udziela też pomocy humanitarnej ofiarom wojny w Arcachu (Górskim Karabachu).
Tego samego popołudnia Nuncjusz Apostolski modlił się przy grobach żołnierzy, którzy zginęli podczas wojny. Odwiedził też wspólnotę sióstr Miłosierdzia Matki Teresy z Kalkuty w miejscowości Spitak. Siostry w tej chwili opiekują się żołnierzami okaleczonymi podczas wojny.
W niedziele 6 grudnia abp Betancourt uczestniczył w mszy św. w ormiańskokatolickiej katedrze pw. Świętych Męczenników w Giumri, tam też spotkał się z ofiarami wojny o Arcah i przybyłymi tu uchodźcami – modlił się z nimi, dodawał otuchy. Na spotkaniu z dyrektorem wykonawczym ormiańskiej Caritas rozmawiano o projektach realizowanych dla uchodźców i licznych sierot.
Również tego dnia po południu arcybiskup złożył pierwszą oficjalna wizytę w kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Panik, gdzie towarzyszył mu ks. Karnik Hovsepian, proboszcz tej parafii. Spotkał się z członkami miejscowego związku młodzieży. Ks. Karnik udzielił wyjaśnień o działaniach tutejszej wspólnoty katolickiej. Odwiedzili jarmark w budynku Oratorium, Muzeum Chleba i remontowaną salę im. Kard. Agadżaniana (Aghajanian Hall), części budynku Oratorium, która jest bardzo potrzebna i ma służyć tutejszym mieszkańcom, jednej z największych ormiańskich wspólnot katolickich. Wizytę w Panik zakończyło skromne przyjęcie.
W poniedziałek abp Betancourt gościł w Erywaniu u abp. Rafała Minassiana, Ordynariusza Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej. Spotkał się też z rektorem erywańskiego Seminarium Duchownego pw. Świętych Archaniołów, ks. Masztocem. Na spotkaniach rozmawiano o działaniach humanitarnych Ordynariatu na rzecz uchodźców, o trudnościach z jakimi obecnie mierzy się Kościół katolicki i cały naród.
7 grudnia delegat papieża został w Eczmiadzynie przyjęty przez patriarchę Kościoła apostolskiego, katolikosa Karekina II.
W uroczystość Niepokalanego Poczęcia Nuncjusz Apostolski odprawił mszę św. w domu sióstr Miłosierdzia Matki Teresy z Kalkuty, podczas której dwie nowicjuszki odnowiły śluby.
Tego samego dnia spotkał się z ministrem spraw Zagranicznych, oraz odbył oficjalna wizytę u Prezydenta Armenii, Armena Sarkisjana [TUTAJ artykuł]

» artykuł o wizycie na stronie Nuncjatury Armenii i Gruzji (w j. angielskim, włoskim)

SIOSTRY MIŁOSIERDZIA MATKI TERESY Z KALKUTY 

GIUMRI

PANIK

 

W niedziela, 10 października 2021 r. w południe, pod przewodnictwem Jego Świątobliwości katolikosa-patriarchy Cylicji dla Ormian katolików, Rafaela Bedrosa XXI  został pobłogosławiony i ponownie, po przeprowadzonej renowacji, otwarty ormiański kościół katolicki pw. św. Błażej w Rzymie (San Biagio della Pagnotta lub San Biagio degli Armeni). Na uroczystości obecni byli: prefekt Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich kard. Leonardo Sandri, papieski wikariusz generalny Rzymu, kard. Angelo De Donatis, sekretarz Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich abp Giorgio Demetrio Gallaro, ormiańskokatoliccy biskupi: Mikael Mouradian, Pablo Hakiman,  rektor Kolegium Ormiańskiego w Rzymie ks. Nareg Naamoyan, arcybiskup Kościoła apostolskiego Khajag Barsamian, a także wielu innych duchownych Kościoła katolickiego ormiańskiego i łacińskiego, Kościoła apostolskiego, ormiańskie siostry katolickie Niepokalanego Poczęcia, z matką przełożoną Arousiag Sajonian.
Ceremonia rozpoczęła się przed kościołem, gdzie odbył się obrzęd "Otwarcia drzwi". Następnie duchowni, pod przewodnictwem kard. Sandri weszli do środka kościoła, śpiewając szarakan „Otwórz dla nas bramy Twego miłosierdzia!”.
Po modlitwie podsekretarz zarządu Kongregacji ks. Flavio Pace podzielił się uwagami o pracach renowacyjnych, które zostały wykonane w kościele i gratulował ormiańskiej wspólnocie Rzymu ponownego otwarcia kościoła św. Błażeja. Patriarcha Rafel Bedros XXI pobłogosławił nową kamienną tablicę z datą ponownego otwarcia pod Jego zwierzchnictwem, z błogosławieństwem Ojca Świętego Franciszka.
Na koniec patriarcha pobłogosławił ponownie otwarty kościół.
*
Kościół San Biagio degli Armeni, zwany także San Biagio della Pagnotta, od małych bochenków chleba, które każdego roku – 3 lutego – błogosławiono i rozdawano tu ubogim.
To ormiański kościół z X w. – kilkukrotnie wzmiankowany w średniowiecznych katalogach, po raz pierwszy w 1072 r. z okazji pierwszej restauracji świątyni. W XVIII w. umieszczono tu relikwię – gardło św. Błażeja (Biagio, Blaise).
Na fasadzie wykonanej w XVII w., która jest dziełem Giovanniego Antonio Prefetti, nad portykiem znajduje się fresk „Cud św. Błażeja”. Legenda głosi, że święty, prowadzony na szubienicę za niezłomną wiarę (było to w czasach prześladowań chrześcijan), spotkał kobietę niosącą dziecko umierające z powodu ości, która utknęła mu w gardle. Św. Błażej położył dłonie na gardle dziecka, ratując mu życie. Inna wersja legendy głosi, że owego cudu dokonał w więzieniu a zginął nie na szubienicy lecz przez ścięcie mieczem. Jak to legenda – ma wiele wersji.... Ważne, że cudu św. Błażej dokonał, i od tamtej pory jest patronem ludzi chorych na gardło.
Odnowione w XIX wieku przez Philipa Navone wnętrze świątyni wraz z oryginalnymi malowidłami aniołów adorujących Najświętszy Sakrament autorstwa Pietro da Cartony, to niezwykła gratka dla pasjonatów sztuki sakralnej.
Pamięć św. Błażeja czczona jest 3 lutego i tego dnia duchowny błogosławi gardła wiernych dwiema skrzyżowanymi świecami.
EŁ; na podstawie: Wikipedia, FB Pontificio Collegio Armeno w Rzymie ;
zdjęcia: FB Pontificio Collegio Armeno (Քահանայապետական Լեւոնեան Հայ Վարժարան)
    

    

    

    

W dniach 14 – 21 listopada 2020 r. w Armenii przebywał ks. Leszek Kryża TChr, dyrektor biura Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Konferencji Episkopatu Polski. Zespół, powołany przez KEP w roku 1989, ma na celu organizowanie i niesienie pomocy duchowej i materialnej katolikom na Wschodzie. Przyjazd ks. Leszka Kryży do Armenii to świadectwo solidarności z ormiańskim narodem, to realizacja misji Zespołu, czyli – pomoc Kościołowi.

Wyjazd był przygotowywany od blisko miesiąca, a jego program imponuje. Pobyt zorganizował Ordynariat Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej. Z prośbą o pomocy dla Kościoła Armenii zwrócił się do Zespołu w pierwszych dniach wojny ks. Rafał Krawczyk, duszpasterz tego Ordynariatu, proboszcz parafii Świętego Krzyża w Soczi.

Celem misji ks. Leszka Kryży było przede wszystkim osobiste zapoznanie się na miejscu z aktualną sytuacją życiową i potrzebami dziesiątek tysięcy uchodźców przybyłych do Armenii z Arcachu w wyniku wojny i warunków podpisanego rozejmu, objętych opieką Ormiańskiego Kościoła Katolickiego. Ale także zapoznanie się z obecnością, zaangażowaniem i warunkami życia niewielkich katolickich wspólnot – często skrajnie ubogich, szczególnie w górskim rejonie Aszocka (północna Armenii, prowincja Szirak), gdzie żyje najwięcej Ormian katolików.

Podczas pobytu Księdzu Dyrektorowi towarzyszyli: wraz z nim przybyły z Polski, ks. Rafał Krawczyk i ks. Karnik Hovsepian – duszpasterze ormiańskiego Kościoła katolickiego, główni organizatorzy i realizatorzy programu pobytu ks. Leszka Kryży w Armenii. A jednocześnie przewodnicy, tłumacz (ks. Rafał), kierowca (ks. Karnik). Ks. Krawczyk obserwował i komentował na żywo tamtejszą sytuację również dla Caritas Polska, przygotowując osobne materiały.

Reprezentowany przez ks. Leszka Zespół już udzielił skromnej pomocy materialnej, a przewidziana jest dalsza, dla tutejszego ormiańskiego Kościoła katolickiego, który – na miarę swoich możliwości – natychmiast, gdy tylko powstała taka potrzeba, włączył się w pomoc; dla niewielkiego, ubogiego Kościoła, który ma obecnie pod swoją opieką ok. 8-10 tys. uchodźców. Ponieważ exodus Ormian z Górskiego Karabachu (Arcachu) trwa – liczba ta niewątpliwie znacznie się zwiększy. W pomoc jest zaangażowane całe duchowieństwo i wolontariusze.

W rejonie Giumri część uchodźców mieszka w obozie stworzonym w młodzieżowo - dziecięcym Centrum Kościoła Katolickiego im. Kard. Agadżaniana  w wiosce Toros, w pobliżu Aszocka. Również w Centrum Edukacyjno – Wychowawczym, prowadzonym przez ormiańskie siostry Niepokalanego Poczęcia NMP w Giumri, przebywa obecnie ok. 55 rodzin. Siostry opiekują się też tymi rodzinami uchodźców, które zajmują mieszkania w sąsiednich blokach.

Pobyt w Armenii rozpoczął się od spotkania przybyłych z Polski księży z abp. Rafałem Minassianem, Ordynariuszem Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej. Rozmawiano o sytuacji Kościoła i narodu ormiańskiego, będącej skutkiem konfliktu i podpisanego 10 listopada rozejmu, ich potrzebach, a także o możliwości zaangażowania innych organizacji na rzecz pomocy uchodźcom. W rozmowie abp. Minassian (Ordynariusz Kościoła a jednocześnie dyrektor Caritas Armenia) podkreślał, że w tej chwili najbardziej potrzebne są środki na zapewnienie ciepłych ubrań, wyżywienia, ale też na opłacenie kosztów bytowych – wody, prądu, ogrzewania.

Kolejne spotkanie w Erywaniu odbyło się z Ambasadorem Rzeczpospolitej Polskiej, Pawłem Cieplakiem. Rozmawiano o organizacji ewentualnych działań pomocowych dla uchodźców ze strony państwa polskiego.

W niedzielę po mszy św. pod przewodnictwem ks. Rafała Krawczyka w ormiańskokatolickiej katedrze pw. Świętych Męczenników w Giumri, odbyło się spotkanie księży z tamtejszymi wiernymi w niewielkim – ze względu na pandemię – gronie. Po południu – wyjazd z pomocą do uchodźców przebywających w obozie w Centrum im. Kard. Agadżaniana. Tam też spotkania z ludźmi, którzy ratując życie, stracili cały swój dobytek. Dla nich w tej chwili jest bardzo ważne takie  okazanie zainteresowania, współczucia, bycie z nimi w biedzie. Dziękowali za wsparcie i opiekę. Dziękują za wszystko, bo nie mają niczego. Dzielili się swoim bólem. Ale i kawą częstowali…

Kolejne dni, to wizyta księży w górskich wioskach: Arpeni (modlitwa w kościele zbudowanym przez ks. Rafała, dzięki ofiarności wspólnot katolickich w Polsce) i Ghazanci, gdzie trwa budowa nowego kościoła katolickiego. Następnie odwiedziny w szpitalu w Aszocku – ufundowanym przez św. Jana Pawła II po trzęsieniu ziemi w 1988 r., u uchodźców przebywających w Giumri pod opieką sióstr i msza św. w kościele w Azatan (na południe od Giumri). Po drodze – widok drogi zapchanej pojazdami Ormian, ciągnącymi tu z Arcachu.

Środa 18 listopada, to już odjazd z Giumri po porannej, pożegnalnej z tym miastem, mszy św. w Katedrze. Wyjazd do wioski Marmashen, tam odwiedziny i modlitwa – wyśpiewana na dwa głosy ormiańskich księży i trzeci, kobiecy – w starym kościele z X w. Stamtąd w drogę w kierunku Erywania. Po drodze przystanek, by popatrzeć na rozległe widoki na pustkowia wokół Marmashen, Giumri. Ks. Karnik zaprosił gości do swojej parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Panik, której jest proboszczem. Tu też wspólna modlitwa, m.in. przy znajdujących się przy kościele grobach: pierwszego biskupa Ordynariatu Nersesa Nersesiana i ks. Komitasa, tutejszego proboszcza w latach 1991 - 1997.

Po przyjeździe do Erywania modlitwa i spotkanie ks. Leszka i towarzyszących mu księży z rektorem seminarium, ks. Masztocem i seminarzystami w kaplicy tutejszego Seminarium Duchownego pw. św. Archaniołów.

Następnego ranka wstrząsające, jedno z najtrudniejszych w czasie tego pobytu, doświadczenie – wyjazd na cmentarz w Erywaniu, gdzie spotyka się całe kwatery świeżych grobów – ziemnych mogił pokrytych warstwami kwiatów, flagami Armenii. Spoczęli tu młodzi żołnierze, którzy zginęli na wojnie. Żołnierze, którzy odbywali służbę wojskową, wezwani w ramach ogólnej mobilizacji, ale też ochotnicy. Mieli po 18, 19, czy dwadzieścia parę lat. Księża modlili się wśród mogił, modlili się nad mogiłami wraz z bliskimi tych, którzy w nich spoczęli.

W Erywaniu jest większość z tych świeżych grobów – ale nie jedyny to taki cmentarz. Tu już zresztą brakuje miejsca, choć słychać było, że koparka przygotowywała jeszcze kolejne miejsca pochówków. Wielu żołnierzy zostaje pochowanych na innych cmentarzach Armenii, co też zależy od woli rodziny – w Giumri, na cmentarzach parafialnych, a także np. przy klasztorze Chor Wirap. Ciągle jeszcze poszukuje się zaginionych.

Wieczny odpoczynek racz Im dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj Im świeci. Niech odpoczywają w pokoju. Amen. 
Ով Տէր հավերժական հանգիստ շնորհէ անոր հոգւոյն, հավերժական լույսերով լուսաւորէ զինք, թող որ խաղաղութեամբ ննջէ: ԱՄԷՆ

Po wizycie w ośrodku Caritas Armenia, w mieście Artaszat (prowincja Ararat, ok. 30 km od Erywania), usytuowanym przy drodze z Erywania do Arcachu, odwiedziny i spotkanie z uchodźcami zakwaterowanymi w przedszkolu udostępnionym przez sołtysa pobliskiej wioski. Ludzie, z którymi tu księża się spotkali, świeżo po utracie ziemi, domów, często bliskich – są przygnębieni, w opłakanym stanie psychicznym. Dzieci, początkowo bardzo wystraszone,  pomału dochodzą do siebie.

W tym rejonie znajduje się ok. 10 tys. uchodźców objętych opieką państwa, przy aktywnej pomocy ośrodka Caritas. Rozmieszczeni są w Artaszacie i miejscowościach na terenie całej ararckiej prowincji – w domach mieszkalnych, szkołach i innych państwowych obiektach. Z Artaszatu wiedzie droga, w kierunku Arcachu, do drugiego dużego ośrodka dla uchodźców w mieście Goris (ok. 200 km stąd).

Po spotkaniu i błogosławieństwie uchodźców, wizyta w klasztorze Chor Wirap, położonym kilka kilometrów na południe od Artaszatu, tuż przy granicy z Turcją. Chor Wirap  jest jednym z symboli Armenii, miejscem uwięzienia przez 13 lat Grzegorza Oświeciciela, jednym z najczęściej odwiedzanych w Armenii.

Następny dzień był ostatnim tej tygodniowej wizyty. Rozpoczęła go audiencja księży i przedstawicieli polskiej dyplomacji, w tym ambasadora Polski Pawła Cieplaka i dwóch konsulów – Bartosza Jabłońskiego i Jarosława Strychalskiego, u Ordynariusza abp. Rafała Minassiana. Było to pierwsze po długiej przerwie, spowodowanej pandemią koronawirusa, spotkanie polskich dyplomatów z arcybiskupem. Rozpoczęło się mszą św. po polsku w kaplicy w jego siedzibie. Potem nastąpiło spotkanie w sali audiencyjnej, podczas którego abp. Minassian m.in. skierował podziękowania dla przedstawicieli Polski za solidarność Polaków z Armenią, ich zaangażowanie i wsparcie. Szczególne podziękowanie arcybiskup przekazał na ręce ambasadora za obecność ks. Rafała Krawczyka – za jego wieloletnie zaangażowanie dla Narodu Ormiańskiego i jego Kościoła – który i teraz, w tak trudnym czasie, nie pozostawił go.

Po audiencji kolejny punkt programu, to wyjazd do Eczmiadzyna – odwiedzenie grobu św. Rypsymy (Hripsyme) w podziemiach kościoła jej imieniem, kościoła św. Gajany (Gajane), eczmiadzyńskiego pomnika Ludobójstwa Ormian.

Zwieńczeniem wizyty w Armenii był wyjazd księży na Cicernakaberd („Twierdza Jaskółki”) – wzgórze z kompleksem pomnikowy w Erywaniu. Jest to największy w Armenii pomnik poświęcony pamięci ofiar Ludobójstwa Ormian w 1915 roku, wzniesiony w 1965 r. Tutaj złożenie wiązanki kwiatów w polskich barwach, którą księża - Polacy przenieśli, modląc się, całą długą drogą prowadząca do monumentu. Potem modlili się przy wiecznie płonącym zniczu w jego sercu.

To już koniec tej tygodniowej, trudnej i bardzo emocjonującej – ze względu na zetknięcie się z panującą w całym kraju żałobą, z nieszczęściem i bólem spotykanych ludzi – „pielgrzymki” ks. Leszka Kryży TChr z Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie i duszpasterzy ormiańskiego Kościoła katolickiego.

Oprac. EŁ,
na podstawie: i
nformacje od ks. Rafała Krawczyka, FB ks. Karnika Hovsepiana,
Tweeter i strona www Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie,
relacje i rozmowy publikowane przez Radio Maryja, Nasz Dziennik, Caritas Polska.
21 listopada 2020 r

TUTAJ FOTORELACJA


W niedzielę 26 września o godz. 11 w Kolegium Ormiańskim w Rzymie (Pontificio Collegio Armeno) nowo wybrany katolikos-patriarcha Cylicji dla Ormian katolików Rafael Bedros XXI Minassian odprawił Mszę Świętą dziękczynienia i z okazji 30. rocznicy niepodległości Armenii. Obecni byli biskupi ormiańskiego kościoła katolickiego, a także arcybiskup Khajag Barsamian, przedstawiciel Kościoła apostolskiego, ambasador Republiki Armenii w Stolicy Apostolskiej Karen Nazarian, ormiańskie Siostry Niepokalanego Poczęcia i wierni.

     

    

    

  

zdjęcia: FB Pontificio Collegio Armeno, Rzym

 

 

W środę, 11 listopada 2020 r., w katedrze ormiańskiego Kościoła katolickiego pw. Świętych Męczenników w Gyumri bardzo uroczyście (na ile pozwoliły obecne warunki) obchodzony był Narodowy Dzień Niepodległości Polski.

W wydarzeniu uczestniczyli m.in. obecny Ambasador RP Paweł Cieplak (wirtualnie…), Konsul RP Bartosz Jabłoński, pani Liana Harutyunyan, prezes Związku Polaków w Armenii „Polonia”, a także ks. Karnika Hovsepian, reprezentujący abp. Rafała Minassiana, proboszcz parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Panik, przewodniczący Związku Młodzieży Katolickiej.

Przed rozpoczęciem minutą ciszy wszyscy obecni uczcili pamięć  Ormian, którzy zginęli w trakcie wojny w Arcachu.

Odśpiewano hymn Rzeczypospolitej Polskiej, następnie przemówienie wygłosił przedstawiciel ormiańskiego Kościoła katolickiego z Panik.
Ks. Garnik Hovsepian przekazał serdeczne życzenia od abp. Minassiana wszelkiej pomyślności dla Polskiego Narodu z okazji jego Święta Narodowego, wraz z błogosławieństwem -  skierowane do wszystkich obecnych, do wszystkich Polaków, oraz jego słowa, w których pokrótce przedstawił fragment historii Polski, okoliczności uzyskania przez nią po 123 latach w 1918 r. niepodległości, odbudowę po I. wojnie i latach rozbiorów. Zapewnił o modlitwie za Polskę, za Polaków historycznych przyjaciół Ormian. Ormianie to naród od wieków związany z historią Polski.

Niech Bóg Wszechmogący strzeże i chroni Rzeczpospolitą Polską ” - zakończył.

Po oficjalnych wystąpieniach ks. Karnik odprawił Msze św. Wygłosił kazanie, nawiązując do czytania przypadającego na ten dzień - fragmentu listu św. Pawła do Efezjan (Ef 6, 1–9). Skomentował w nim również dzisiejszą Ewangelie wg św. Łukasza (Ew. Łk 9, 10–17).
Na zakończenie uroczystości polonijny chór "Gwiazdeczka" dał koncert polskich pieśniami patriotycznych.

EŁ; na podstawie artykułu ks. Karnika Hovsepiana, za VATICAN NEWS
zdjęcia: FB Polish Community in Armenia - Polonia - Związek Polaków w Armenii


  


 

 „Kościół nie może milczeć, nie może pozwolić ograniczać się do ciszy: musi nadawać twarzy każdego człowieka wspaniały blask Chrystusa zmartwychwstałego” – zaapelował kard. Angelo Bagnasco w homilii podczas Mszy św. otwierającej 52. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Budapeszcie.

Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny rozpoczęła mszą św. w niedzielę 5 września o godz. 15.00 na placu Bohaterów w Budapeszcie. Przewodniczył jej kard. Angelo Bagnasco z Genui, przewodniczący Rady Konferencji Biskupich Europy (CCEE). Kongres gromadzi przedstawicieli Kościołów z całego świata. Jest to wydarzenie uniwersalne łączące wszystkich katolików. Mottem wydarzenia są słowa Psalmu 87: „Wszystkie moje źródła są w Tobie”.

To wielkie wydarzenie w życiu Kościoła katolickiego ma na celu pogłębianie zrozumienia i czci dla sakramentu Eucharystii w Kościele lokalnym i powszechnym. Przez kolejne pięć dni uczestnicy gromadzić się będą w hali Hungexpo. Po porannej modlitwie wysłuchają katechezy, świadectwa, wezmą udział w Mszy św., a po obiedzie – w tematycznych warsztatach. Wieczorami odbywać się będą koncerty w różnych punktach stolicy Węgier. (TUTAJ szczegółowy program kolejnych dni Kongresu).

Na Kongresie ormiański Kościół katolicki reprezentować będą:  abp Rafał Minassian, ordynariusz Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii, Gruzji, Rosji i Europy Wschodniej  i ks. Vardan Kazanjian z ormiańskokatolickiego kościoła pw. Św. Jana w Istambule, przedstawiciel archieparchy Istanbułu, abp. Lewona Zekijana.
W ramach 52. Kongresu Eucharystycznego 7 września o godz. 17.00 w ormiańskokatolickim kościele pw. Matki Bożej w Budapeszcie odprawiona zostanie liturgia ormiańska, pod przewodnictwem  arcybiskup Rafała Minassiana, w obecności ks. Vardana Gazanjyana i ks. Mashtotsa Vahe Ghazaryana.
Zwieńczeniem Kongresu będzie msza św. pod przewodnictwem papieża Franciszka. W niedzielę 12 września papież odprawi o 11.30 na placu Bohaterów Mszę św. kończącą 52. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Budapeszcie. Oprawę muzyczną zapewni 120-osobowa orkiestra węgierskiej opery narodowej oraz chór, liczący 2 tys. śpiewaków.
*
Przypomnijmy, że w Polsce, we Wrocławiu, również odbył się - 46. - Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w 1997 r.
Miało też wtedy miejsce wyjątkowe dla Ormian Polskich wydarzenie. Szóstego dnia Kongresu w kościele dominikanów pw. św. Wojciecha odprawiona została uroczysta Msza św. w obrządku ormiańskim. Głównym celebransem był Wielce Błogosławiony Howannes Bedros (Jan Piotr) XVIII Kasparian, ówczesny Patriarcha – Katolikos Ormian, w asyście Arcybiskupów i Biskupów obrządku ormiańskiego. Po Mszy św. w kaplicy św. Józefa miało jeszcze miejsce spotkanie Katolikosa ze środowiskiem Ormian polskich. Przypominaliśmy to wydarzenie TUTAJ.
EŁ, na podstawie: VATICAN NEWS, ekai.pl

Jest to ważna inicjatywa dla - w większości katolickiej - społeczności Panik.
Beneficjenci tego projektu, to 2324. mieszkańców gminy, a także osoby obecnie pracujące za granicą, goście i mieszkańcy sąsiednich gmin.

Panik to wieś we wschodniej części prowincji Shirak.  Została założona przez ormiańskich katolików, emigrantów z rejonu Alashkert w zachodniej Armenii, przybyłych tu w 1812 r. 

W wiosce znajduje się kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, wybudowany w 1846 r., w miejscu kaplicy powstałej w 1829 r. Obecnie jego proboszczem jest  ks. Karnik Hovsepian, protoarchimandryta ormiańskiego Kościoła katolickiego. Od niego też pochodzi informacja o niniejszym projekcie.

Społeczność Panik, w większości katolicka, jest jedną z największych w prowincji Shirak. Boryka się z wieloma problemami, m.in. brakiem pracy, lokali na spotkania czy domu kultury. Doprowadza to do ​​opuszczania wioski przez ludzi młodych, a także przez całe rodziny. Przenoszą się do dużych miast lub za granicę. Dlatego ormiańskokatolicka parafia w Panik podejmuje różne inicjatywy by pomóc w rozwiązywaniu problemów członków wspólnoty.

Jedną z nich jest obecny projekt wyremontowania sali im. Kard. Agadżaniana (Aghajanian Hall), części budynku Oratorium.

Obecnie z powodu braku odpowiedniego miejsca w gminie Panik uroczystości związane z chrzcinami, urodzinami, przyjęcia weselne, a także stypy odbywają się w prywatnych domach. Jest to niewygodne organizacyjnie (małe pomieszczenia, brak stołów, krzeseł i naczyń).  Dlatego też mieszkańcy Panik korzystają czasem z wynajmu sali w mieście Artik, co – łącznie z dodatkowymi kosztami transportu - jest bardzo drogie.

Celem opisywanego projektu jest właśnie stworzenie takiej sali na imprezy okolicznościowe przy kościele w Panik, w budynku Oratorium, wyremontowanie jednej jego części - sali im. kard. Agadżaniana, umeblowanie holu głównego, kuchni i spiżarni. Budynek jest obecnie w opłakanym stanie. Jest opracowywany projekt renowacji.

» więcej informacji na temat projektu
a także możliwość przekazania darowizny na ten cel 

Darowizny można również wpłacać na konto:
ks. Rafał Krawczyk, 43 1020 1026 0000 1502 0225 0215; tytuł płatności: "Panik, projekt Aghajanian Hall"

Grzegorz Piotr XV Agadżanian

Sala nosi imię kardynała Grzegorza Piotar XV Agadżaniana,  w latach 1937 - 1962 patriarchy Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego.

22 marca 2020 r. w Watykanie została podana informacja o proces beatyfikacyjny patriarchy ormiańskiego Kościoła katolickiego Grzegorza Piotra XV Agadżaniana (artykuł na ten temat}