Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցին Լեհաստանում

Maj - czerwiec, to okres I Komunii Świętych. Również w Armenii. W tym roku abp. Rafał Minassian uczestniczył w tych uroczystościach w kościołach w prowincji Szirak -  Panik i Arpeni.

W nowym (stary zniszczyło trzęsienie ziemi w 1988 r.) kościele w Arpeni, którego budowa została zakończona jesienią ubiegłego roku (konsekrowany 28 października 2019 r.) jest to pierwsza taka uroczystość. Mszę św. wraz z arcybiskupem koncelebrował proboszcz miejscowej parafii pw. św. Jana Chrzciciela.

W kościele w Panik wizyta arcybiskupa rozpoczęła się od przywitania Dostojnego Gościa chlebem i solą przez dzieci pierwszokomunijne. W sprawowaniu mszy św. abp. Minassianowi towarzyszył ks. Karnik Hovsepian.

zdjęcia: FB ks. Karnika Hovsepiana
i  kościoła pw. św. Jana Chrzciciela w Arpeni
oprac. EŁ

Arpeni, sobota 8 czerwca 2019

Panik, niedziela 9 czerwca 2019

Maj to był czas szczególnie poświęcony Najświętszej Maryi Pannie. Okres, w którym Kościół zaprasza do pogłębienia z Nią relacji.

W maju Kościół katolicki oddaje szczególną cześć Matce Bożej. Jest to miesiąc, w którym w całej Polsce przy przydrożnych kapliczkach i figurach oraz w kościołach, modląc się przed Najświętszym Sakramentem, odprawiane są nabożeństwa majowe. Centralnym punktem nabożeństwa jest litania loretańska do Najświętszej Maryi Panny. O znaczeniu tej modlitwy mówi o. Marian Waligóra — przeor klasztoru jasnogórskiego:
— Modlitwa litanii loretańskiej jest ubogaceniem duchowym, ponieważ przypominamy sobie, jak wielkim darem jest Maryja dla Kościoła i dla każdego z nas. Powtarzanie wezwań do Maryi i wołanie „módl się za nami” to modlitwa, która podnosi serce ku górze i jest zaproszeniem do tego, by przemieniać swoje życie, stawać się podobnym do Matki Bożej, naśladować Jej postawy, które kontemplujemy patrząc na Jej miłość do Chrystusa.

Również w katolickim kościele w Armenii w maju odbywały się nabożeństwa i procesje poświęcona Najświętszej Marii Pannie, modlono się na różańcu.
Poniżej zdjęcia z procesji w ostatnim dniu tego pięknego miesiąca w Panik (prowincja Szirak, Armenia), pod przewodnictwem ks. Karnika Hovsepiana.

zdjęcia: FB ks. Karnika Hovsepiana,

Droga Krzyżowa odprawiona w kościele w PANIK (prowincja Szirak), pod przewodnictwem ks. Karnika Hovsepiana.

Եկրորդ Ուրբաթը ՅԻՍՈՒՍԻ ՀԵՏ ԽԱՉԻ ՃԱՆԱՊԱՐՀԻՆ ՎՐԱՅ:
Աղօթք :
պատրաստութեան
 Ո՜վ աստուածային Փրկիչ, ցանկանում եմ խոնարհ սրտով մտաբերել քո դառնակսկիծ չարչարանքներն ու մահը՝ լաւ ըմբռնելու համար Խաչի վրայ քո զոհուելու իմաստը, դէպի մարդկութիւնը տածած քո անսահման սէրհ, բայց, յատկապես, մեր մեղքերի վատութիւնն ու ծանրութիւնը, որոնք Գողգոթայի արիւնոտ ճանապարհին քո կրած տառապանքների պատճառ եղան. Ամէն։ 

   zdjęcia i informacje: FB ks. Karnika Hovsepiana,    

 ERYWAŃ, Droga Krzyżowa w kaplicy pw. św. Grzegorza z Nareku, pod przewodnictwem ks. Mashdotsa Zahteriana

zdjęcia: FB ks. Mashdotsa Zahteriana 

Katolicki Kościół Ormiański obchodzi, jak i cały kościół katolicki, święto Ofiarowania Pańskiego 2 lutego, 40 dni po Bożym Narodzeniu (25 grudnia). W tym dniu w miejscowości Panik ks. Karnik Hovsepian odprawił mszę św. z poświęceniem świec. Obrzęd ten, który pojawił się od X w. jeszcze podkreśla i ubogaca symbolikę światła, odbywają się uroczyste procesje ze świecami.
Uroczystości, zgodnie z tradycją, rozpoczęły się wieczorem 1 lutego. Śpiewany jest przepiękny hymn Exsultet (od pierwszego słowa hymnu, z łacińskiego "Ex saltare", co znaczy "skakać z radości"), czytane fragmenty Księgi Kapłańskiej i Księgi Przysłów, proroctwa apostoła Pawła z listu do Galatów (Ga 3: 24-29), fragment Ewangelii wg św. Łukasza (Łk 2: 22-40), opisujący ofiarowanie Dzieciątka Jezus w Świątyni jerozolimskiej.
Według Ewangelii Jezus, zgodnie z prawem, jako pierworodny syn był ofiarowany Bogu w świątyni. Wtedy też starzec Symeon wypowiedział proroctwo, nazywając Jezusa "światłem na oświecenie pogan i chwałą Izraela". Dlatego święto to jest bogate w symbolikę światła.
Kapłan rozpalił ognisko przed kościołem. Ogień symbolizuje Chrystusa - niebiańskie Światło, czci się Maryję, która to Światło na ziemię sprowadziła. Obrzęd ten pochodzi z obrzędowości pogańskiej, jest jednak silnie zakorzenione w narodzie ormiańskim. Obrzęd kończy modlitwa i zaczynają się śpiewy, tańce, radosna zabawa.

zdjęcia i informacje: FB ks. Karnika Hovsepiana,
strona Ordynariatu dla Armenii, Gruzji, Rosji i Europy Wschodniej
oprac. EŁ