Tegoroczny kalendarz FKiDOP po raz pierwszy prezentuje w wersji drukowanej bezcenny, unikatowy adres dziękczynny z roku 1937, wystosowany do arcybiskupa Józefa Teofila Teodorowicza dla uczczenia jego 50. rocznicy święceń kapłańskich i 25. rocznicy otrzymania sakry biskupiej.
Kolejne miesiące kalendarza zawierają opisy ówczesnych ormiańskokatolickich kościołów Archidiecezji Lwowskiej parafii Lwowa, Brzeżan, Czerniowiec, Horodenki, Kut, Łyśca, Stanisławowa, Śniatyna i Tyśmienicy, a zostały zilustrowane reprodukcjami akwarel tych kościołów.
Za kalendarzem przedstawimy w kolejnych miesiącach te kościoły (wszystkie artykuły znajdą się w zakładce NASZ KOŚCIÓŁ).
Kolejne miesiące kalendarza zawierają opisy ówczesnych ormiańskokatolickich kościołów Archidiecezji Lwowskiej parafii Lwowa, Brzeżan, Czerniowiec, Horodenki, Kut, Łyśca, Stanisławowa, Śniatyna i Tyśmienicy, a zostały zilustrowane reprodukcjami akwarel tych kościołów.
Za kalendarzem przedstawimy w kolejnych miesiącach te kościoły (wszystkie artykuły znajdą się w zakładce NASZ KOŚCIÓŁ).
*
Po zajęciu Podola przez Turków w 1672 r. część ormiańskich uciekinierów trafiła do Łyśca niedaleko Stanisławowa. Około 1728 r. powstała tu prawdopodobnie parafia ormiańskokatolicka. Pierwszy drewniany kościół spłonął w 1779 r., a w nim spaliło się też archiwum parafialne W kolejnej świątyni, także drewnianej, odbywały się msze św. zarówno w obrządku łacińskim, jak i ormiańskim. Na początku XIX w. zanotowano 300 wiernych parafii ormiańskiej. Budynek kościoła przetrwał do 1830 r., kiedy to strawił go pożar.
Za sprawą gubernatora Galicji i właściciela Łyśca, hr. Rudolfa Stadiona, oraz proboszcza Dominika Barącza powstała nowa murowana, otynkowana świątynia. Konsekrowana w 1854 r. pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny była wspólnym kościołem parafialnym obu obrządków katolickich. W łysieckim kościele po II wojnie znajdowały się sowiecka komisja poborowa i skład towarów.
Za sprawą gubernatora Galicji i właściciela Łyśca, hr. Rudolfa Stadiona, oraz proboszcza Dominika Barącza powstała nowa murowana, otynkowana świątynia. Konsekrowana w 1854 r. pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny była wspólnym kościołem parafialnym obu obrządków katolickich. W łysieckim kościele po II wojnie znajdowały się sowiecka komisja poborowa i skład towarów.