Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցին Լեհաստանում

15 KWIETNIA – WIELKA SOBOTA

                                    ‹ Paniki, Armenia, 2016 r

» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 28, 1-20)

Wigilia Paschalna

Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Według Tradycji apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica. Dlatego też każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym.
Po śmierci krzyżowej i złożeniu do grobu wspomina się zstąpienie Jezusa do otchłani. Wiele starożytnych tekstów opisuje Chrystusa, który „budzi” ze snu śmierci do nowego życia Adama i Ewę, którzy wraz z całym rodzajem ludzkim przebywali w Szeolu.
Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych: chleba – na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy na pustyni; mięsa – na pamiątkę baranka paschalnego, którego spożywał Jezus podczas uczty paschalnej z uczniami w Wieczerniku oraz jajek, które symbolizują nowe życie. W zwyczaju jest też masowe odwiedzanie różnych kościołów i porównywanie wystroju Grobów.

W wielkosobotni wieczór odprawia się uroczystą liturgię Zmartwychwstania. Rozpoczyna się ona w wygaszonej świątyni; światła rozpalają się dopiero na słowa z księgi Izajasza: „Powstań! Świeć, bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłyska nad tobą…”. Rozpoczyna się świętowanie Wielkanocy (Zatik) radosnym obrzędem zapalania świec. 

na podstawie: "Liturgia Triduum Paschalnego", ekai.pl
"Kristos harjaw! Ormiańska Wielkanoc", o. Grzegorz Hawryłeczko

14 KWIETNIA – WIELKI PIATEK

                                    ‹ Paniki, Armenia, 2016 r

» Ewangelia wg św. Jana (J 18,1-19,42)

DZIEŃ MĘKI PAŃSKIEJ

» Rozważania podczas Drogi Krzyżowej w Koloseum pod przewodnictwem papieża Franciszka
(za: www.ekai.pl)

Po wieczerzy Jezus wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron. Był tam ogród, do którego wszedł On i Jego uczniowie. Także i Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus i uczniowie Jego często się tam gromadzili. Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią. A Jezus wiedząc o wszystkim, co miało na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: + Kogo szukacie? Odpowiedzieli Mu: Jezusa z Nazaretu. Rzekł do nich Jezus: + Ja jestem. Również i Judasz, który Go wydał, stał między nimi. Skoro więc rzekł do nich: Ja jestem, cofnęli się i upadli na ziemię. Powtórnie ich zapytał: + Kogo szukacie? Oni zaś powiedzieli: Jezusa z Nazaretu. Jezus odrzekł: + Powiedziałem wam, że Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie, pozwólcie tym odejść. Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: Nie utraciłem żadnego z tych, których Mi dałeś. Wówczas Szymon Piotr, mając przy sobie miecz, dobył go, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. A słudze było na imię Malchos. Na to rzekł Jezus do Piotra: + Schowaj miecz do pochwy. Czyż nie mam pić kielicha, który Mi podał Ojciec? (...)
(J 18,1-19,42)

13 KWIETNIA – WIELKI CZWARTEK

                                            ‹  Giumri, Armenia, 2016 r.

» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 26, 17-30)

Ostatnia Wieczerza
Dzień ustanowienia Najświętszego Sakramentu i Sakramentu Kapłaństwa.

♦
Dziś Wielki Czwartek.
Braciom Kapłanom w dniu naszego wspólnego święta
składam najserdeczniejsze życzenia - Wiary, Nadziei i Miłości.
A także wytrwałości, wierności i gorliwości w służbie Jezusowi Chrystusowi i bliźnim,
szczególnie tym cierpiącym i zagubionym.
Sursum corda!

Wszystkim Kapłanom, a szczególnie tym posługującym w naszych trzech
ormiańskokatolickich parafiach składamy jak najserdeczniejsze życzenia
wszystkiego najlepszego, radości i satysfakcji z każdego dnia kapłańskiej posługi,
powodzenia we wszelkich zamierzeniach, Bożego Błogosławieństwa.

(red)

» Liturgia Wielkiego Czwartku w Armenii (Giumri, Erywań, Panik, Lanijk, Mets Sepasar, Ghazanchi, Sizavet, Arpeni, Hovtun)
«Սիրեց յուրայիններին, ի սպառ սիրեց նրանց». Ավագ հիգշաբթի, Սբ. Պատարագ և Ոտնլվա

Wielki Czwartek w kościele ormiańskim to dzień pokuty – modlitwy, spowiedzi.
Liturgię tego dnia rozpoczynają nieszpory, po których następuje obrzęd umywania nóg przez kapłana i msza święta Wieczerzy Pańskiej. Po krótkiej przerwie, zaczyna się nocne czuwanie, odprawiane jest nabożeństwo Khawarum („Ciemność”), podobne do Ciemnej Jutrznii. Podczas niej czyta się 6 długich fragmentów z Ewangelii. Pierwszy, najdłuższy, pochodzi z Ewangelii według świętego Jana.
W trakcie nabożeństwa wystawiony jest świecznik z trzynastoma zapalonymi świecami. W centrum znajduje się biała [czerwona] świeca, która symbolizuje Jezusa. Skrajna świeca, czarna – Judasza. Po przeczytaniu każdego kolejnego fragmentu Ewangelii kapłan gasi po dwie świece, zaczynając od zewnętrznych. W pierwszej parze gaszona jest świeca Judasza. Po przeczytaniu wszystkich fragmentów pozostaje zapalona tylko jedna z nich – środkowa świeca. Chrystusa.
Chrystus zostaje sam.

Na ostatnią, bezsenną noc na ziemi.

12 KWIETNIA – WIELKA ŚRODA

Wielki Wtorek to czas szczególnego przygotowania na nadejście Oblubieńca. Kościół rozważa tego dnia przypowieść o pannach roztropnych i nierozsądnych (Mt 25,1–13), pouczając wiernych o gotowości, którą trzeba okazać w chwili, gdy Pan będzie się zbliżał. Zaś w Wielką Środę, podobnie jak w Wielki Poniedziałek obrządku łacińskiego, czytana jest Ewangelia o zdradzie Judasza i namaszczeniu Chrystusa na Jego pogrzeb (Mt 26,3–16).

(na podstawie: "Kristos harjaw! Ormiańska Wielkanoc", o. Grzegorz Hawryłeczko)