default_mobilelogo
Uroczystość obchodzona tego dnia zarówno w obrządku rzymskim jak i ormiańskim.
Przypomina nam o tym wielkim zdarzeniu, od którego rozpoczęła się nowa era w dziejach ludzkości. Archanioł Gabriel przyszedł do Maryi, niewiasty z Nazaretu, by zwiastować Jej, że to na Niej spełnią się obietnice proroków, a Jej Syn, którego pocznie w cudowny i dziewiczy sposób za sprawą Ducha Świętego, będzie Synem samego Boga. Fakt, że uroczystość ta przypada często w trakcie Wielkiego Postu uzmysławia nam, że tajemnica Wcielenia jest nierozerwalnie związana z tajemnicą śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
Początki tej uroczystości są nadal przedmiotem dociekań. Najprawdopodobniej nie została ona wprowadzona jakimś formalnym dekretem władzy kościelnej, ale wyrosła z refleksji nad wydarzeniem tak szczegółowo przedstawionym na kartach Ewangelii.

za: brewiarz.pl

»  cały artykuł

 Przypowieść (Ew. Łk 16, 1-13)

Dzisiejsza Ewangelii, zawierająca przypowieść o (za)rządcy, jest jedną z trudniejszych w interpretacji. Staje się ona jeszcze mniej zrozumiała, jeśli zamiast krótkiej nazwy tej niedzieli, jaką ma ona w liturgii ormiańskiej: „Niedziela rządcy” (Տնտեսի Կիրակի - Tyntesi Kiraki), dowolnie rozwija się jej nazwę, w formie: „Niedziela o nieuczciwym (niesprawiedliwym, przewrotnym, przebiegłym) rządcy”. Dlaczego więc rządcę spotyka pochwała? Jakie przesłanie ma ormiańska IV niedziela Wielkiego Postu?

» o Niedzieli (Za)rządcy

Մի օր Աստուած հարցնելու է.«Ինչպէ՞ս վարեցիր տնտեսութիւնդ»

«Եթէ օտարինը եղող բանի մէջ հաւատարիմ չեղաք, ձերը ո՞վ կտայ ձեզ», Ղկ., 16,12«Տնտեսի կիրակի». այսպէս է կոչւում Մեծ Պահոց Դ կիրակին: Ինչպէս Մեծ Պահոց նախորդ կիրակիներին, այս դէպքում եւս անուանումը բխում է ճաշու աւետարանական հատուածից, որ Ղուկասի Աւետարանի 16-րդ գլխի 1-13 համարներն են:

» rozważanie ze strony Ordynariatu Katolickiego Kościoła Ormiańskiego
dla Armenii i Europu Wschodniej (w j. ormiańskim)

 

 Laureaci wyróżnień przyznawanych przez Instytut Pamięci Narodowej.

Replika Krzyża Obrony Lwowa »

W Dolnośląskim Urzędzie Wojewódzkim 21 marca 2019 wrocławski oddział Instytutu Pamięci Narodowej po raz pierwszy przyznał nagrodę honorową „Świadek Historii”. Jest to lokalny odpowiednik ogólnopolskiego wyróżnienia „Kustosz Pamięci Narodowej”.

Również z okazji 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości oraz 100. rocznicy polskiej obrony Lwowa Instytut Pamięci Narodowej przygotował pamiątkowe repliki Krzyża Obrony Lwowa. To nimi właśnie uhonorował instytucje i osoby, które zasłużyły się na Dolnym Śląsku w propagowaniu najnowszej historii Polski.

Takie wyróżnienie, dla swoich lwowskich Poprzedniczek, Sióstr Benedyktynek Ormiańskich, otrzymało również Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek z Wołowa. Odebrała je Siostra Przełożona Maria Trybała, która mówi: "Jesteśmy z Nich dumne. Siostry Benedyktynki Ormianki z Lwowa odstąpiły część swojego majątku na Cmentarz Orląt Lwowskich".

» cały artykuł na stronie gosc.pl


PARAFIA POŁUDNIOWA


 
Zapraszamy na ormiańskokatolicką mszę św.
w IV Niedzielę Wielkiego Postu

Z REKOLEKCJAMI WIELKOPOSTNYMI

we WROCŁAWIU

W NIEDZIELĘ 24 marca 2019 R. GODZ. 16.00

Kościół Bożego Ciała, ul. Bożego Ciała 1
(wejście od ul. Świdnickiej)

Po mszy św. Konferencja Wielkopostna w kościele.

Mszę św. odprawi ks. prof. Józef Naumowicz
duszpasterz ormiańskokatolickiej parafii centralnej
oraz parafii południowej


» 
harmonogram Mszy św. dla Parafii Południowej
» 
harmonogram Mszy św. ogólnopolski 

 

W tym roku niedziela ta, III Niedziela Wielkiego Postu, wypada 17 marca 2019. Nazwa tej niedzieli i dwóch następnych pochodzi od czytanych podczas liturgii ewangelicznych przypowieści, które obrazują ziemski los człowieka poszukującego drogi do raju.

 Przypowieść (Łk 15, 11-32)

Przypomnijmy: w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu liturgia ormiańska rozważa pobyt ludzi w raju, w drugą zaś - utratę raju. Podkreśla, że po utracie pierwotnej szczęśliwości, człowiek cierpi, ale nie jest całkowicie zgubiony: został bowiem umieszczony „naprzeciw raju, na drodze do niego”. W swym sumieniu zachował pamięć o Stwórcy. Odtąd tęskni za rajem i go pragnie. Bóg przygotowuje powrót człowieka, ale szanując jego wolność człowieka, zaprasza go do zaangażowania.
Następne ormiańskie niedziele wielkopostne wskazują, jak wrócić do stanu „dobrego życia” w raju.

» o Niedzieli marnotrawnego (zagubionego) syna

Աստուած մեզ բաշխում է Իր կեանքը, չվատնե՛նք այն ի զուր. Անառակի կիրակի
Եթե սիրում ենք Աստծուն, պէտք է պատրաստ լինենք կիսելու Նրա ուրախութիւնը, երբ տեսնում ենք, որ Աստծո կորուսեալ զաւակներից մէկը վերադառնում է…

» rozważanie ze strony Ordynariatu Katolickiego Kościoła Ormiańskiego
dla Armenii i Europu Wschodniej (w j. ormiańskim)

ARMENIA

W ormiańskim kościele katolickim w okresie Wielkiego Postu, podobnie, jak w większości kościołów katolickich odprawiane są nabożeństwa Drogi Krzyżowej.
Kilka zdjęć z ostatniego piątku (15 III 2019) z Drogi Krzyżowej odprawionej w kościele w PANIK (prowincja Szirak), pod przewodnictwem ks. Karnika Hovsepiana  i z ERYWANIA - Droga Krzyżowa w kaplicy pw. św. Grzegorza z Nareku, pod przewodnictwem ks. Mashdotsa Zahteriana

» więcej zdjęć  




 

PARAFIA CENTRALNA

Serdecznie zapraszam do udziału w mszy św. ormiańskokatolickiej

w niedzielę, 17 marca 2019 roku o g. 11.00
w kaplicy Matki Bożej, przy ul. Łazienkowskiej 14 w Warszawie.

Po mszy św., jak zawsze, spotkanie przy kawie i herbacie.

Kolejna msza św. w Parafii Centralnej zostanie odprawiona w Niedzielę Palmową 14 kwietnia o godz. 11.00, wraz z ormiańskim rytuałem „Otwarcia drzwi”, poświęceniem palm oraz inauguracją dwóch obrazów patrona naszej parafii - św. Grzegorza z Nareku.

Z modlitwą – ks. Józef Naumowicz

 » harmonogram Mszy św. dla Parafii Centralnej                 » ogólnopolski harmonogram Mszy św.

 

Druga niedziela ormiańskiego Wielkiego Postu wspomina wygnanie Adama i Ewy z raju.
Przypomina też o smutnych skutkach grzechu.

» o Niedzieli Wygnania

«Ու՞ր ես Ադամ». հարցնում է Աստված յուրաքանչյուրիս
«Լսեցի քո ձայնն այստեղ՝ դրախտում, եւ ամաչեցի, որովհետեւ մերկ էի եւ թաքնուեցի»», Ծննդ. 3, 9-10

» rozważanie ze strony Ordynariatu Katolickiego Kościoła Ormiańskiego
dla Armenii i Europu Wschodniej (w j. ormiańskim)

29 lutego 2019 r. wieczorem w programie "Ludzkim Głosem" w Radio Plus odbyła się rozmowa o Kościele ormiańskim w Polsce - o jego tradycjach, obrządkach i polskich parafiach. Gościem programu był ks. prof. Józef Naumowicz - duszpasterz Ormian katolików w naszym kraju.
Rozmawiali:
Patrycja Michońska i ks. Zbigniew Kapłański.

» audycja do wysłuchania na stronie Radia Plus



PARAFIA CENTRALNA

Msza św. w orm.-kat. parafii centralnej, zgodnie z tradycją ormiańskiego Wielkiego Postu, który właśnie się rozpoczął, sprawowana była za zaciągniętą kotarą. Ta pierwsza niedziela ma charakter radosny, przywołujący wspomnienie raju. Wspominaliśmy też patrona naszej parafii, doktora Kościoła, św. Grzegorza z Nareku, którego święto minęło 27 lutego. Na zakończenie mszy św., nasz chórmistrz Jakub Kopczyński otrzymał specjalne podziękowania za pięć lat wytrwałości i bezinteresownej pracy nad szlifowaniem umiejętności naszego parafialnego chóru.

Najważniejszym akordem tego dnia, było spotkanie ze współautorem nowo wydanego albumu-książki "Ormiańska Polska", prof. dr. hab. Krzysztofem Stopką. Wespół z dr. hab. Andrzejem A. Ziębą stworzyli wspaniałą pozycję, jest to rzetelny, oparty na źródłach historycznych, podany niezwykle ciekawym językiem, opis historii Ormian polskich. Ważnym uzupełnieniem jest świetnie opracowana szata graficzna autorstwa Moniki Sutryk-Zołoteńki.

Maria Ohanowicz-Tarasiuk

3 MARCA - NIEDZIELA DOBREGO ŻYCIA, POCZĄTEK WIELKIEGO POSTU
I Niedziela Wielkiego Postu, Bun Barekentan
Բուն Բարեկենդան
Ա. Կիրակր Քառասնորդաց

4 MARCA - PONIEDZIAŁEK POPIELCOWY
Or Mochroc - Օր Մոխրոց

Wielki Post (Mec Pahk) rozpoczyna się od Niedzieli Dobrego Życia (Bun Barekentan). W tym roku niedziela ta przypada – jak podaje ormiańskokatolicki kalendarz liturgiczny – 3 marca.
Poniedziałek, 4 marca, to ormiański Poniedziałek Popielcowy (Or Mochroc).
Według liturgicznego porządku jest to I Niedziela Wielkiego Postu, która nie ma takiego charakteru jak w tradycji łacińskiej. Jest to ostatni dzień radosny, ale wzywa do rozpoczęcia Wielkiego Postu – do modlitwy, postu i jałmużny. W sensie wschodnim pierwszy dzień postu to ostatni dzień objadania się i radości, aby dobrze przygotować się na 40 dniowy post – do którego zachęcają czytania liturgiczne. Niedziela Bun Barekentan, to rodzaj małego karnawału. Tego dnia przyrządza się specjalne potrawy i urządza przyjęcia.
Już w sobotę wieczorem przed tą niedzielą zamykana jest na cały okres wielkopostny zasłona oddzielająca ołtarz od nawy kościoła.
W okresie Wielkiego Postu Ormianie poszczą szczególnie surowo. Okres ten bywał nazywany agh u hac - „sól i chleb”.

Kościół w Panik (prow. Szirak, Armenia). Msza św. 3.03.2019 r. »
 Zasłona już od wczorajszego wieczora zamknięta.

3 marca zaczyna się ormiański Wielki Post, chociaż pierwszy dzień ma jeszcze charakter radosny, wręcz karnawałowy. To tzw. Niedziela Dobrego / Szczęśliwego Życia (Բուն Բարեկենդան), która jest wspomnieniem raju czyli faktu, że Bóg stworzył nas do życia szczęśliwego i czeka, by na nowo obdarzyć nas jeszcze większymi darami, bylebyśmy podjęli drogę wiary, miłości, modlitwy, przemiany życia. Właściwy ormiański post, surowy i wymagający zaczyna się w poniedziałek 4 marca (w obrządku ormiańskokatolickim to tzw. poniedziałek popielcowy). W drugą niedzielę ormiańskiego Wielkiego Postu, 10 marca wspomina się wygnanie z raju, a w kolejne - drogi nawrócenia, ludzkie szanse i zmagania.
Od 3 marca aż do Niedzieli Palmowej podczas liturgii ołtarz jest zasłonięty kurtyną, celebrans wychodzi przed nią jedynie na liturgię Słowa i z Komunią św. Wszak wciąż jesteśmy wygnańcami z krainy życia i przygotowujemy się do tego, by Bóg mógł ją otworzyć dla nas na nowo.
(za FB ks. prof Józefa Naumowicza, 2.03.2019)

» O wielkopostnej zasłonie

7 lutego odszedł Tadeusz Petrowicz, z 95 lat swego życia wiele przeżyć i wspomnień zapisał na kartach książek, które pozostawił.
Był autorem książki "Od Czarnochory do Lublina" opisuje w niej dzieciństwo i młodość przypadającą na czas okupacji na kresach, morderstwa UPA na ludności polskiej. ucieczkę z rodzinnej Worochty do Proszowic. Po ukończeniu szkoły spędził młodość w Czarnohorze, pracę zawodową rozpoczął w Nadleśnictwie Worochta. Po wojnie pracował jako leśnik w Krynicy, Muszynie i Białowieży. Ten okres opisuje w książkach "Od Czarnohory do Białowieży" i "Zaczęło się w Czarnohorze", są to wspomnienia leśnika, ukazujące koloryt kresów wschodnich przedwojennej Rzeczypospolitej, ormiańskie tradycje, powojenną pracę w leśnictwach południowej Polski. Opisuje wyjazd do Białowieży i pracę w Parku Narodowymi oraz ostatni okres swojej pracy zawodowej w Ogrodzie Botanicznym UMCS w Lublinie. W książce z 1988 roku "Pies, strzelba i ja" wraca myślami do gór i szumiących lasów.

Wieczne odpoczywanie racz Mu dać, Panie...


W Watykanie opublikowano papieskie orędzie na Wielki Post. Franciszek zachęca w nim do podjęcia refleksji nad odpowiedzialnością człowieka za powierzone mu dzieło stworzenia. Papieskie przesłanie nosi tytuł: „Stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych”.

Ojciec Święty przypomina, że grzech zerwał komunię z Bogiem, a to naruszyło także harmonijny związek ludzi ze środowiskiem, w którym zostali powołani do życia, zamieniając ogród w pustynię. „Kiedy zostaje odrzucone prawo Boże, prawo miłości, wtedy potwierdza się prawo panowania silniejszego nad słabszym” – pisze Papież. Podkreśla, że stworzenie pilnie potrzebuje objawienia się synów Bożych, tych, którzy stali się „nowym stworzeniem” w Chrystusie. Zauważa, że dzięki nim także stworzenie może „przeżyć Wielkanoc”. Potrzeba do tego prawdziwego nawrócenia, a drogowskazami na tej drodze są post, modlitwa i jałmużna.

Vatican News

» pełny tekst Orędzia - j. polski
» pełny tekst Orędzia - j. ormiański


PARAFIA CENTRALNA

 

W niedzielę, 3 marca 2019 r.
obchodzimy uroczystość 
patrona Parafii Centralnej, św. Grzegorza z Nareku.

Z tej okazji zapraszam na mszę św. ormiańskokatolicką

o g. 11.00  do kaplicy Matki Bożej, ul. Łazienkowska 14 w Warszawie.

Obchodzić też będziemy 5-lecie działalności chóru parafii kierowanego przez Jakuba Kopczyńskiego.

Po mszy św. – spotkanie z prof. dr. hab. Krzysztofem Stopką, współautorem świeżo wydanego albumu-książki pt. "Ormiańska Polska"
oraz autorką szaty graficznej, Moniką Sutryk-Zołoteńką.

Z modlitwą – ks. Józef Naumowicz

 » harmonogram Mszy św. dla Parafii Centralnej                 » harmonogram Mszy św. ogólnopolski


„Ormianie katolicy w Armenii i Gruzji. Historia, pamięć, tożsamość”  to publikacja autorstwa prof. dr. hab. Krzysztofa Stopki, dr. Jakuba Osieckiego i Konrada Siekierskiego.
Książka przedstawia rozwój katolicyzmu wśród Ormian od średniowiecza do czasów współczesnych. Składa się z trzech części – dwóch historycznych  (Krzysztof Stopka, XIII-XVIII wiek; Jakub Osiecki, XIX-XX wiek) i jednej antropologiczno-etnologicznej (Konrad Siekierski, XXI wiek).  Części historyczne  omawiają rozwój Kościoła rzymskiego na terenie Armenii i Gruzji w dwóch obrządkach: łacińskim i ormiańskim. Obrządek łaciński został wprowadzony w Armenii i Gruzji w XIV wieku w związku z rozwojem misji franciszkańskich i dominikańskich.  Oba kraje weszły w skład metropolii Sułtanije  erygowanej przez papieża Jana XXII w 1318 roku dla katolików imperium perskiego. Szczególną rolę w rozwoju katolicyzmu odegrały biskupstwa w Tyflisie (Tbilisi) i Nachiczewanie. Pierwsze zanikło pod koniec XV wieku, natomiast  drugie przekształciło się na przełomie XVI/XVII wieku w arcybiskupstwo.  Duszpasterstwem wśród Ormian katolików obrządku łacińskiego zajmowała się Kongregacja Braci Unitów Wielkiej Armenii, włączona w 1582 roku w skład zakonu dominikańskiego (prowincja Armenia). Arcybiskup nachiczewański rezydował w klasztorze w Abaranie (Aparanie) i sprawował opiekę nad kilkunastu tysiącami rzymskich katolików mieszkających w dolinie rzeki Jerndżak (dziś Əlincəçay). Osadnictwo katolików zwanych „frankami” miało tam charakter zwarty, a na terenie przez nich zamieszkałych stanowili absolutną większość.  Obrządek łaciński i sakramenty sprawowane były w języku ormiańskim. 

» cały artykuł na stronie
Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich


 Święto św. Sarkisa – Surp Sarkis (pol. św. Sergiusza) to dzień błogosławieństwa młodzieży.
Jest świętem ruchomym, w tym roku – wg ormiańskokatolicjkiego kalendarza liturgicznego – przypada 16 lutego
.
Św. Sarkis jest uznawany za patrona zakochanych.

 o św. Sarkisie w j. polskim 
 o św. Sarkisie w j. ormiańskim

(Սուրբ Սարգսի տոնի մասին)
 

 Zgodnie z ludową tradycją, dzień wcześniej młodzi ludzi pieką i jedzą bardzo
(bardzo!) słone ciasteczka i  modląc się do świętego zasypiają, nie pijąc nawet kropli wody! 

Upieczone wczoraj ciasteczka w Panik (prow. Szirak, Armenia; 15 lutego 2019). Fot. FB Սեդ Քալաշյան


 Logo XXVII. Światowego Dnia Chorego

Światowy Dzień Chorego – obchodzony jest corocznie 11 lutego w liturgiczne święto Matki Bożej z Lourdes (rocznica pierwszego z osiemnastu objawień) ustanowiony przez papieża Jana Pawła II w dniu 13 maja 1992 roku w liście do przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia kardynała Fiorenza Angeliniego. Miało to miejsce w 75. rocznicę objawień fatimskich i w 11. rocznicę zamachu na życie świętego papieża. Jan Paweł II we wspominanym liście zaznaczył, że „ma on na celu uwrażliwienie ludu Bożego i – w konsekwencji – wielu katolickich instytucji działających na rzecz służby zdrowia oraz społeczności świeckiej na konieczność zapewnienia lepszej opieki chorym; pomagania chorym w dowartościowaniu cierpienia na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim na płaszczyźnie nadprzyrodzonej; włączenie w duszpasterstwo służby zdrowia wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych, popieranie coraz cenniejszego zaangażowania wolontariatu…”

 » Modlitwa św. Jana Pawła II za chorych i umierających

ORĘDZIE PAPIEŻA FRANCISZKA NA XXVII ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO 2019
„Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mt 10,8)

Drodzy Bracia i Siostry,

„Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mt 10,8). Są to słowa wypowiedziane przez Jezusa, gdy wysłał apostołów do szerzenia Ewangelii, aby Jego Królestwo było propagowane przez gesty bezinteresownej miłości.

Z okazji XXVII Światowego Dnia Chorego, który w sposób uroczysty będzie obchodzony w Kalkucie w Indiach dnia 11 lutego 2019 roku, Kościół – Matka wszystkich swoich dzieci, zwłaszcza słabych – pamięta, że gesty wielkodusznego daru, jak te Miłosiernego Samarytanina, są najbardziej wiarygodną drogą ewangelizacji. Opieka nad chorymi wymaga profesjonalizmu i czułości, bezinteresownych gestów, niezwłocznych i prostych, jak zwyczajny dotyk, poprzez które daje się odczuć drugiemu, że jest „ważny”.

Życie jest darem od Boga, jak napomina święty Paweł: „Cóż masz, czego byś nie otrzymał?” (1 Kor 4,7). Egzystencja, właśnie dlatego, że jest darem, nie może być uważana za zwykłe posiadanie czy prywatną własność, zwłaszcza w obliczu zdobyczy medycyny i biotechnologii, które mogłyby doprowadzić człowieka do ulegnięcia pokusie manipulowania „drzewem życia” (por. Rdz 3,24). (…)

» pełny tekst Orędzia

 

 Zdjęcie z 1919 roku, na ambonie abp. J. Teodorowicz głosi kazanie. fot. Biblioteka Sejmowa

» relacja z uroczystości na stronie Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich

» relacja z uroczystości na stronie Ordynariatu dla Armenii, Gruzji, Rosjii i Europy Wschodniej
(w j. ormiańskim)

artykuły o uroczystości:
»  KAI    »  Gość Niedzielny 1    »  Gość Niedzielny 2   » Radio Maryja

9. lutego 2019 o godz. 11:00, w Bazylice Archidiecezjalnej w Warszawie,
uroczysta msza św. połączona z odsłonięciem tablicy upamiętniającej
wygłoszenie kazania sejmowego przez abpa Józefa Teodorowicza.

zaproszenie            

Tablica w archikatedrze warszawskiej, pobłogosławiona przez kard. K. Nycza w setną rocznicę pierwszego kazania sejmowego w odrodzonej Polsce.

Nadeszła setna rocznica rozpoczęcia obrad Sejmu Ustawodawczego z 1919 roku. Sejmowe obrady poprzedziła uroczysta msza św. odprawiona w warszawskiej archikatedrze św. Jana Chrzciciela 9 lutego, w czasie której arcybiskup Józef Teodorowicz wygłosił Kazanie Sejmowe na rozpoczęcie obrad pierwszego sejmu po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Rękopis kazania, spisany 31 marca 1919 roku, znajduje się w Archiwum Polskich Ormian w Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich.

Więcej informacji w "Skarbnicy wiedzy o polskich Ormianach" www.skarbnica.ormianie.pl 

 » kazanie sejmowe - czyta Maciej Rayzacher                  »  kazanie sejmowe - PDF

 

ARMENIA

Katolicki Kościół Ormiański obchodzi, jak i cały kościół katolicki, święto Ofiarowania Pańskiego 2 lutego, 40 dni po Bożym Narodzeniu (25 grudnia). W tym dniu w miejscowości Panik ks. Karnik Hovsepian odprawił mszę św. z poświęceniem świec. Obrzęd ten, który pojawił się od X w. jeszcze podkreśla i ubogaca symbolikę światła, odbywają się uroczyste procesje ze świecami.
Uroczystości, zgodnie z tradycją, rozpoczęły się wieczorem 1 lutego. Śpiewany jest przepiękny hymn Exsultet (od pierwszego słowa hymnu, z łacińskiego "Ex saltare", co znaczy "skakać z radości"), czytane fragmenty Księgi Kapłańskiej i Księgi Przysłów, proroctwa apostoła Pawła z listu do Galatów (Ga 3: 24-29), fragment Ewangelii wg św. Łukasza (Łk 2: 22-40), opisujący ofiarowanie Dzieciątka Jezus w Świątyni jerozolimskiej.
Według Ewangelii Jezus, zgodnie z prawem, jako pierworodny syn był ofiarowany Bogu w świątyni. Wtedy też starzec Symeon wypowiedział proroctwo, nazywając Jezusa "światłem na oświecenie pogan i chwałą Izraela". Dlatego święto to jest bogate w symbolikę światła. 
Kapłan rozpalił ognisko przed kościołem. Ogień symbolizuje Chrystusa - niebiańskie Światło, czci się Maryję, która to Światło na ziemię sprowadziła. Obrzęd ten pochodzi z obrzędowości pogańskiej, jest jednak silnie zakorzenione w narodzie ormiańskim. Obrzęd kończy modlitwa i zaczynają się śpiewy, tańce, radosna zabawa.

» więcej zdjęć  

 

2 lutego Kościół katolicki obchodzi święto Ofiarowania Pańskiego. Czyni to na pamiątkę ofiarowania przez Maryję i Józefa ich pierworodnego syna, Jezusa, w świątyni jerozolimskiej. W polskiej tradycji jest to też święto Matki Bożej Gromnicznej. 2 lutego przypada także Dzień Życia Konsekrowanego, który ustanowił w 1997 roku święty papież Jan Paweł II. Siostry i bracia zakonni, podobnie jak Jezus w świątyni Jerozolimskiej, ofiarowują swoje życie na wyłączną służbę Bogu.

Przed 1969 r. na Zachodzie święto Ofiarowania Pańskiego znane było jako Święto Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny. Po soborze zmieniono nazwę, żeby ukazać chrystocentryczne znaczenie uroczystości.

Święto Ofiarowania Pańskiego przypada czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu. Jest to pamiątka ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej i dokonania przez Matkę Bożą obrzędu oczyszczenia.

Według Ewangelii Jezus, zgodnie z prawem żydowskim, jako pierworodny syn był ofiarowany Bogu w świątyni jerozolimskiej. Wtedy też starzec Symeon wypowiedział proroctwo nazywając Jezusa “światłem na oświecenie pogan i chwałą Izraela”. Dlatego święto to jest bogate w symbolikę światła.

Na pamiątkę ocalenia pierworodnych synów Izraela podczas niewoli egipskiej każdy pierworodny syn u Żydów był uważany za własność Boga. Dlatego czterdziestego dnia po jego urodzeniu należało zanieść syna do świątyni w Jerozolimie, złożyć go w ręce kapłana, a następnie wykupić za symboliczną opłatą. Równocześnie z obrzędem ofiarowania i wykupu pierworodnego syna łączyła się ceremonia oczyszczenia matki dziecka. Z tej okazji matka była zobowiązana złożyć ofiarę z baranka, a jeśli jej na to nie pozwalało zbyt wielkie ubóstwo – przynajmniej ofiarę z dwóch synogarlic lub gołębi. Fakt, że Maryja i Józef złożyli synogarlicę, świadczy, że byli bardzo ubodzy.

Święto Ofiarowania Pana Jezusa należy do najdawniejszych, gdyż było obchodzone w Jerozolimie już w IV w., a więc zaraz po ustaniu prześladowań. Dwa wieki później pojawiło się również w Kościele zachodnim. W Jerozolimie odbywały się – zazwyczaj nocą – uroczyste procesje ze świecami. (na podstawie: e-kai.pl)

 » cały artykuł

» "Եկե՛ք այսօր Սիմեոն ծերունու նման գրկենք Հիսուս Մանկանը. Տեառնընդառաջ"
artykuł na stronie Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego
dla Armenii i Europu Wschodniej (w j. ormiańskim)

 

PARAFIA CENTRALNA

27 stycznia ormiańskokatolicka msza św. w Parafii Centralnej, odprawiana była o nietypowej godzinie, bo o 15:00. Ta zmiana wynikła z faktu, że na naszą mszę zostali zaproszeni gospodarze miejsca, w którym odbywają się nasze spotkania. Od 2017 roku, korzystamy z kaplicy przy kościele Wspólnoty Jerozolimskiej. Kiedyś kilka sióstr tej Wspólnoty, odwiedziło naszą agapę. Dzisiaj jednak siostry i bracia ze Wspólnoty Jerozolimskiej oraz świeccy wierni, którzy uczestniczą w ich liturgiach, byli naszymi specjalnymi gośćmi. Ich obecność nie ograniczyła się tylko do uczestnictwa we mszy św., prócz odśpiewania Ojcze Nasz, zachwycili nas jeszcze jedną, pięknie zaśpiewaną pieśnią na głosy.

» cały artykuł, galeria

Kim jesteśmy?
Jesteśmy Katolickim Kościołem Wschodnim, pełnoprawnym członem Kościoła Katolickiego, uznającym władzę i autorytet Biskupa Rzymu. Wyróżnia nas starożytny obrządek ormiański.

czytaj więcej
Obrządek ormiański
Obrządek ormiański wywodzi się z Armenii, z tradycji św. Bazylego. Uformowany przez św. Grzegorza Oświeciciela. Charakterystycznym wyróżnikiem jest język liturgiczny - grabar czyli język staroormiański.
czytaj więcej