Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցին Լեհաստանում

W dniach 28-31 lipca 2017 odbędą się Krajowe Dni Młodzieży (Ordinariate Youth Day - 2017) w Centrum Ormiańskiego Kościoła Katolickiego Aghajanian w Manushak Camp (w pobliżu miejscowości Torosgyugh, prowincja Shirak), z udziałem 139 młodych ludzi ze wspólnot katolickich Armenii, Gruzji, Rosji, Grecji, Szwecji a także z Polski. Wydarzenie to ma na celu wzmocnienie jedności Ormian katolików, rozwijanie ich świadomości wiary i tożsamości narodowej. Jest kontynuacją Światowych Dni Młodzieży kościoła katolickiego organizowanych co trzy lata z udziałem milionów młodych ludzi z całego Świata.

Mija rok od wielkiego i niezapomnianego wydarzenia, jakim były Światowe Dni Młodzieży w Krakowie od 26 do 31 lipca 2016 roku. Uczestniczyli w nich także młodzi Ormianie.
Było to wielkie Święto Wiary młodzieży, która przyjechała nią się dzielić, a jednocześnie uczyć się jej przeżywania w warunkach polskiej tradycji i kultury.
Do Polski przyjechało 351 ormiańskich pielgrzymów. Większość z terenu Ordynariatu – z Armenii, Gruzji i Rosji. Towarzyszyli im duchowni ormiańskokatoliccy – czterech kapłanów (w tym Generalni Koordynatorzy ds. organizacji ŚDM: ks. Karnik Youssef i ks. Rafał Krawczyk) oraz trzech biskupów – abp Rafał Minassian i bp Michał Muradian, a także abp Bedros Miriatian z Aleppo (Syria). 19 osób, wraz z kapłanem, przybyło z Libanu, kilka z Syrii, jeden kapłan ze Szwecji.

» czytaj całość

Dziś piękna Ewangelia o rozmnożeniu chlebów na pustkowiu:
- to zapowiedź eucharystii, która stanowi nigdy niewyczerpany pokarm, jaki Jezus daje wszystkim, którzy w niej biorą udział.
- msza św. jest konieczna, by nie ustać w drodze do nieba i nie zostać na pustkowiu, jak ten głodny lud z Ewangelii czy jak Izraelici, którzy bez rozmnażanej im codziennie manny nie doszliby do Ziemi Obiecanej.
- Jezus wciąż pomnaża ludzkie duchowe siły i możliwości, ale potrzebuje naszej dobrej woli i naszej wyciągniętej ręki, jak potrzebował wziąć od ludzi kilka chlebów i ryb, by je pobłogosławić i nakarmić nimi tysiące.

W tym tygodniu dni przygotowania przed świętem Przemienienia, tzw. post przed Wardawarem (պահք Վարդավառի), przez 5 dni, od poniedziałku do piątku nie ma wspomnień świętych, to czas podjęcia aktów wstrzemięźliwości oraz specjalnych modlitw ku czci Przemienienia Pańskiego.

ks. prof. Józef Naumowicz

 » Ewangelia wg św. Mateusza 14,13-21
 »  Wspomnienia w katolickiej liturgii ormiańskiej w tygodniu

- że w królestwie naszego życia pojawiają się także chwasty. Ta obecność zła nieraz wynika z naszego przyzwolenia czy słabości, ale może też być niezależna od naszej woli, gdy sami nie dajemy rady. Zawsze potrzeba cierpliwości i pokory, a także nadziei, że Pan ostatecznie oczyści nas z tego, co nam szkodzi.
- to także przypowieść o Bożej cierpliwości i miłosierdziu. I o tym, że Boża sprawiedliwość jest często zupełnie inna niż nasze wyobrażenia. Dlatego potrzeba więcej miłosierdzia wobec siebie i wobec bliźnich, ale też jeszcze więcej wiary w Boże miłosierdzie.
ks. prof. Józef Naumowicz

 » Ewangelia wg św. Mateusza 13, 24-30
 »  Wspomnienia w katolickiej liturgii ormiańskiej w tygodniu

Różne znaki, cuda i słowa Jezusa wskazywały jasno, kim On jest. Największym znakiem było jednak fakt, że trzeciego dnia powstał z martwych. Ten znak wystarczy, by w Niego uwierzyć i nie żądać innych dowodów – wskazuje dzisiejsza Ewangelia. Bo Jonaszowi wystarczyło, że połknięty przez rybę, po trzech dniach został ocalony: zaraz udał się do Niniwy, by zacząć swą misję. Pogańskim mieszkańcom Niniwy wystarczyły kazania Jonasza: od razu podjęli pokutę i nawrócenie. Królowej Sabie z południa wystarczyła sława mądrości Salomona, by przybyć do niego i go słuchać.
Tym bardziej należy uwierzyć Jezusowi, którego mądrość jest większa od mądrości Salomona, a Jego znak bardziej znaczący od znaku Jonasza. Ale wiarę trzeba też stale pielęgnować i ją umacniać, bo kiedy staramy się porządkować swoje wnętrze, wtedy Zły atakuje ze zdwojoną, a nawet z siedmiokroć większą mocą.

ks. prof. Józef Naumowicz

 » Ewangelia wg św. Mateusza 12, 38-45
 »  Wspomnienia w katolickiej liturgii ormiańskiej w tygodniu

 Odnalezienie relikwii św. Ojca naszego Grzegorza Oświeciciela

Według tradycji, Grzegorz Oświeciciel, apostoł Armenii, w ostatnich latach życia, poświęcił się modlitwie i prowadził życiu ascetyczne w samotności, w jaskini Mane na Górze o nazwie Sepuh (wzniesienie leży w górnym biegu Eufratu, niedaleko miasta Erzurum – bizantyńskiego Theodosiopolis, w starożytności była to prowincja Daranaghi, pierwsza prowincja Wielkiej Armenii). Gdy Grzegorz zmarł tam ok. 328 r., jego ciało znaleźli pasterze, którzy je pochowali pod stosem kamieni nie wiedząc, że był on głową Kościoła ormiańskiego. Nieco później, jeden z jego uczniów, Garnik z Basen, gdy w wizji dowiedział się, gdzie jest miejsce pochówku, udał się do Sepuh i tam odnalazł relikwie. Przeniósł je do niedalekiej miejscowości Tordan (gdzie, wg jednej z tradycji, miał być pochowany także Trdat III, pierwszy chrześcijański król Armenii) i tam je pochował. Z czasem relikwie św. Grzegorza Oświeciciela stały się przedmiotem wielkiej czci w Kościele ormiańskim.

» cały artykuł 

"Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary” – te słowa proroka Ozeasza przypomina Jezus w dzisiejszej Ewangelii. W ten sposób wyjaśniał faryzeuszom, że głównym przykazaniem jest miłość i czynienie dobra. Konieczne jest także składanie ofiar, czyli oddane czci Bogu w świątyni, liturgia, sakramenty, modlitwy, przepisy kościelne, zachowanie nakazów, bo bez nich nie ma religii i więzi z Bogiem. Ale w nich także ma być jak najwięcej miłości, serca, wierności, wewnętrznego przeżycia, bo bez tego praktyki religijne stają fasadowe, formalne, nieskuteczne.
W szabat nie wolno było urządzać żniw na polu. Jako przekroczenie tego przepisu faryzeusze uznali samo zrywanie kłosów przez uczniów Jezusa. Ale szabat nie jest dniem postu, w tym dniu należy zaspokoić głód. Także kapłani nie naruszają szabatu, jeśli tego dnia sprawują liturgię albo spożywają chleby pokładne (12 dużych bochenków chleba, wykładanych co szabat na tydzień w świątyni jako rodzaj nieustannej bezkrwawej ofiary, w każdy szabat spożywali je kapłani, by zastąpić je nowymi).

 » Ewangelia wg św. Jana 12, 1-8

Ta niedziela w liturgii ormiańskiej jest też radosnym dniem przygotowania do święta odnalezienia relikwii św. Grzegorza Oświeciciela. Bardziej ascetyczno-modlitewny charakter to przygotowanie ma od najbliższego poniedziałku do piątku, w te dni przypada „post” przed tym świętem, a samo święto jest w sobotę 1 lipca (zawsze w trzecią sobotę po Zesłaniu Ducha Świętego).
W tygodniu po 3. niedzieli po Zesłaniu Ducha Świętego w liturgii ormiańskiej przypadają także wspomnienia innych świętych, w tym wspomnienie św. cesarza Konstantyna Wielkiego i jego matki św. Heleny (wtorek, 27 czerwca).

ks. prof. Józef Naumowicz

Ewangelia dziś nam przypomina, że Jezus jest naszym Zbawicielem: jesteśmy w Jego ręku i nikt nas z niej nie wyrwie. Dlaczego jednak nie ogłosił On otwarcie w Świątyni jerozolimskiej, że jest zapowiadanym Mesjaszem? Takie oświadczenie stanowiłoby niepodważalny materiał do oskarżenia Go. Powiedział jednak o sobie bardzo wiele, gdy podczas uroczystości Poświęcenia Świątyni nauczał w krużganku Salomona (portyk położony we wschodniej części Świątyni, zimą chronił modlących się i słuchaczy przed chłodnymi wiatrami; później stał się ulubionym miejscem spotkań i modlitw pierwszych chrześcijan).

 » Ewangelia wg św. Jana 10, 22-30

W liturgii ormiańskokatolickiej dziś to Święto Kościoła. Kościół zrodził się z przebitego boku Jezusa, z którego wypłynęła krew i woda. Jednak objawił się i zajaśniał po raz pierwszy w dniu Piędziesiątnicy, gdy tysiące pielgrzymów różnych języków, ludów i narodów uwierzyło w Chrystusa. Kościół jest „jeden, święty, powszechny, apostolski”.

Symbol Kościoła.
Owoc granatu to symbol życia, płodności, obfitości. Miąższ składa się z wielu nasion ściśle do siebie przylegających, o purpurowej, wręcz karmazynowej czerwieni. Okryty jest łupiną barwy purpurowej, fioletowej, czasem brązowej, z kielichem na wierzchołku, zawierającym setki nasion, z których zrodzi się życie.
To piękny symbol Armenii.
To także symbol Kościoła, który zrodził się z krwi Chrystusa, i łączy w sobie ludy i narody.

 »  Wspomnienia w katolickiej liturgii ormiańskiej w tygodniu

Hierarchiwuie ormiańscy po mszy  św. w kaplicy św, Józefa kościoła św. Wojciecha we Wrocławiu. Spotkanie z Ormianami Polskimi.; 30 maja 1997 r.

  W bieżącym okresie liturgicznym, w dniu Bożego Ciała, przypominane jest ważne dla Kościoła Katolickiego wydarzenie sprzed 20 lat.. Od 25 maja do 1 czerwca 1997 roku odbywał się we Wrocławiu 46. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny, pod hasłem: Eucharystia i wolność.
Drugiego dnia kongresu, 26 maja, przypadała uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej. Rozważano temat Eucharystia źródłem wolności.
Tego dnia po Mszy św. w Hali Ludowej (obecna nazwa Hala Stulecia) procesja Bożego Ciała, w której uczestniczyło kilkadziesiąt tysięcy ludzi, przeszła ulicami Wrocławia do Katedry.

Miało też wtedy miejsce wyjątkowe dla Ormian Polskich wydarzenie. Szóstego dnia Konkresu, w piątek 30 maja, o godz. 18.00, w kościele dominikanów pw. św. Wojciecha odprawiona została uroczysta Msza św. w obrządku ormiańskim. Głównym celebransem był Wielce Błogosławiony Howannes Bedros (Jan Piotr) XVIII Kasparian, Patriarcha – Katolikos Ormian, w asyście arcybiskupów i biskupów obrządku ormiańskiego. Po Mszy św. w kaplicy św. Józefa miało jeszcze miejsce spotkanie Katolikosa ze środowiskiem Ormian Polskich.
Patriarcha Kasparian odwiedził Polskę dwukrotnie: w roku 1989 (koronował wówczas obraz Matki Bożej Łysieckiej w kościele ormiańskokatolickim pw. św. Trójcy w Gliwcach) i 1997 właśnie podczas Kongresu Eucharystycznego we Wrocławiu.

» cały artykuł

Trzy Osoby Boże niekiedy wymieniamy razem, gdy np. robimy znak krzyża, dodając słowa: „w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” albo gdy mówimy „Chwała Ojcu…” Częściej zwracamy się do jednej z Osób, rozważając Jej własne działanie. Dzisiejsze święto przypomina, że te trzy Osoby są jednością. Bóg jest wspólnotą Osób złączonych ścisłymi relacjami miłości. We wnętrzu Boga trwa nieustanny dialog tych Osób, ciągłe Ich spotkanie, stała wymiana życia. Bóg jest jeden, ale nie jest samotny, jest miłością w sobie.

Z tajemnicy Trójcy Świętej wypływają dwie ważne przesłanki:

- skoro wewnętrznym życiem Boga jest miłość, to ona wypływa na zewnątrz. Z tej miłości jest świat, człowiek, Opatrzność Boża nad światem…

- skoro człowiek jest stworzony na podobieństwo Boskich Osób złączonych miłością, to człowiek staje się sobą, kiedy kocha, buduje relacje z innymi, żyje dla innych. Nawet jeśli nie może tworzyć z innymi takiej jedności, jaka jest w Bogu między osobami, jednak na Boży wzór ma budować więzy z ludźmi, starać się o jak najlepsze relacje w rodzinie, w społeczeństwie, w Kościele. To jest przesłanie tej niedzieli.

O tej miłości między Osobami Bożymi mówił Jezus w wieczerniku podczas Ostatniej Wieczerzy. Głosił nadto, że Bóg pragnie tworzyć więzi miłości także z człowiekiem: chce w nim przebywać i chce, by człowiek Go miłował, spełniając Jego przykazania i Jego wolę. 

 » Ewangelia wg św. Jana 14, 15-24
 »  Wspomnienia w liturgii ormiańskiej w tygodniu

» Św. Rypsyma - czytaj więcej