default_mobilelogo

Ormiańskie Towarzystwo Kulturalne
zaprasza
24 lutego 2018 r. (sobota)
na odczyt otwarty
prof. ANDRZEJA PISOWICZA
o perskiej Armenii i klasztorze św. Tadeusza Apostoła, którego arcybiskup Zachariasz
był pierwszym znanym z imienia Ormianinem odwiedzającym Polskę (w roku 1354).

Odczyt odbędzie się w sali 10 w Kolegium Kołłątaja
(ul. św. Anny 6, w Krakowie)



WYGNANIE ADAMA I EWY Z RAJU, BENJAMIN WEST
Druga niedziela ormiańskiego Wielkiego Postu wspomina wygnanie Adama i Ewy z raju.
Przypomina też o smutnych skutkach grzechu. Zerwanie pozornie smakowitego zakazanego owocu przynosi olbrzymi dyskomfort, utratę pierwotnej niewinności i prawdziwych relacji międzyludzkich (mężczyzna i kobieta poczuli wstyd i zażenowanie wobec siebie, „poznali, że są nadzy”, Rdz 3, 7), za tym idzie rozdarcie, strach i utrata ufności („skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu”, Rdz 3, 8), wreszcie utrata więzi z Bogiem i ciężar ziemskiego życia.
Ale wygnanie z raju nie było odrzuceniem ludzi. Gdy człowiek utracił więź z Bogiem został umieszczony – jak podaje grecki przekład Księgi Rodzaju – „naprzeciw raju” (Rdz 3, 24) lub, jak napisał św. Ireneusz z Lyonu w końcu II w., „naprzeciw raju, na drodze do niego”. To oznacza, że człowiek nie utracił całkowicie kontaktu z rajem, zachował pamięć o raju i swym Stwórcy w sumieniu i może wrócić do szczęśliwego życia. Odtąd jest ciągle na drodze do raju, za nim tęskni i go pragnie. Raj pozostanie jednak dla niego nieosiągalnym marzeniem, bo sam nie może do niego wrócić. Tę drogę do raju może na nowo odtworzyć jedynie sam Bóg, Zbawiciel człowieka.
Jeżeli Bóg umieścił ludzi „na drodze do raju”, to znaczy, że ich nie odrzuca, troszczy się o ich los i przewiduje ich powrót do krainy szczęśliwości. Zaprasza człowieka, żyjącego w grzesznym świecie, do nieustannego oczyszczania się, do poszukiwania prawdziwej miłości i więzi.
Co Jezus mówi w dzisiejszej Ewangelii? Że nie przyszedł znieść czy unieważnić przykazania, ale je pogłębić, uwewnętrznić, nadać im wewnętrzną motywację. Bo Pan wciąż nauczy, że najważniejsza jest miłość, a istotą religii jest żywa i bliska więź z Bogiem.

» Ewangelia wg św. Mateusza (5, 17-30)

   ks. prof. Józef Naumowicz, marzec 2017

 

     

W czwartek, w dniu cotygodniowych prób parafialnego chóru, wyjątkowo spotkaliśmy się w Instytucie Kardiologii w Aninie.
Już od trzech miesięcy, nasza chórzystka, pani Viola Khnodkarian, zmaga się z problemami zdrowotnymi, na szczęście na dobre powraca do zdrowia.
Jednak nie była to zwykła wizyta u chorego w szpitalu - w kaplicy Instytutu Kardiologii, ks. Józef Naumowicz odprawił mszę św. w obrządku ormiańskim, ofiarowując ją za szybki powrót do zdrowia pani Violi. Nasz chór na tę mszę św. stawił się w komplecie.
Kilku obecnym w kaplicy, zaskoczonym nietypową sytuacją, pacjentom ksiądz wytłumaczył, że jest to msza katolicka, ale odprawiana w języku ormiańskim. Naszą obecność uwieczniliśmy wspólną pamiątkową fotografią.

tekst i zdjęcie: Maria Ohanowicz-Tarasiuk

 

 

PARAFIA CENTRALNA

 



 » obrzęd posypania głów popiołem
w Kościele w Panik, prowincja Szirak, Armenia.

 

Zapraszam na liturgię ormiańskokatolicką w Warszawie

w II niedzielę ormiańskiej Czterdziestnicy Wielkopostnej
18 lutego, godz. 11.00
w kaplicy Matki Bożej, przy ul. Łazienkowskiej 14

Ponieważ to będzie pierwsza liturgia ormiańskokatolicka w Wielkim Poście,
zatem na koniec Mszy św. będzie obrzęd posypanie głów popiołem.

Z modlitwą – ks. Józef Naumowicz
duszpasterz Ormiańskokatolickiej Parafii Centralnej
pw. św. Grzegorza z Nareku

Modlitwa na poświęcenie popiołu z: Rytuał obrządku ormiańskokatolickiego, Rzym 1985
Modlitwa mówi o znaczeniu tego obrzędu (fragment):

… wołamy do Ciebie, ześlij błogosławieństwo Twoje na ten popiół i poświęć go, 
aby był lekarstwem zbawienia dla tych, którzy z bojaźnią wzywają imienia Twego Świętego
i pochyleni przed Twoim majestatem żałują za grzechy swoje.
Spraw, miłosierny Panie, aby ci, na których będzie posypany ten popiół,
otrzymali odpuszczenie grzechów oraz zdrowie duszy i ciała.

Plakat

O dramatycznych losach Ormian opowiadał w krakowskich "Polach Dialogu" ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski.

Spotkanie w ramach prowadzonego przez Pomoc Kościołowi w Potrzebie cyklu "Gość na Polach" odbyło się wieczorem 14 lutego w siedzibie "Pól Dialogu" na krakowskim Stradomiu. Wpierw zaprezentowano film "Tam, gdzie Bóg płacze. Armenia", opowiadający o pracy ks. Antona Totonijana w Armenii wśród tamtejszych katolików, m.in. ze wsi Panik. Losy pokazanego w filmie księdza są typowe dla dramatycznych losów Ormian w ostatnim stuleciu. Urodzony w Jerozolimie, z rodziców, którzy uszli przed wielką rzezią Ormian dokonaną przez Turków w 1915 r., zamieszkał potem w Jordanii, a później cała rodzina wyjechała do Australii. Tam został księdzem, opiekując się m.in. katolikami z diaspory ormiańskiej. Do Armenii przyjechał w 1991 r., duszpasterzując w miejscowości Panik. Praca jest tu wprawdzie wdzięczna dla duszpasterza, ale niełatwa. Społeczeństwo jest bowiem zubożałe, a do tego wciąż trzeba się borykać z negatywnymi skutkami w sferze moralnej, pozostałymi po czasach komunizmu.

» pełna relacja ze spotkania

za: Gość Niedzielny

Film z cyklu: "Tam, gdzie Bóg Płacze", odc. 5, Armenia




O poście, jałmużnie i modlitwie jako środkach walki z zakłamaniami naszych czasów wskazał papież w swoim tegorocznym orędziu na Wielki Post. Jego hasłem są słowa zaczerpnięte z Ewangelii św. Mateusza: „Ponieważ wzmoże się nieprawość, ostygnie miłość wielu” (Mt 24, 12.)

Post, jałmużna i modlitwa antidotum na współczesne fałszerstwa

Drodzy Bracia i Siostry!

Ponownie zbliża się Pascha Pana! Aby nas do niej przygotować, Boża Opatrzność daje nam każdego roku Wielki Post, „sakramentalny znak naszego nawrócenia” (1), który zapowiada i urzeczywistnia możliwość nawrócenia się do Pana całym sercem i całym życiem.
Również w tym roku – przez to przesłanie – pragnę pomóc całemu Kościołowi w przeżywaniu z radością i w prawdzie tego czasu łaski; a inspiruję się w tym słowami Jezusa z Ewangelii Mateusza: „Ponieważ wzmoże się nieprawość, ostygnie miłość wielu” (24, 12). (...)

» pełny tekst orędzia w j. polskim

ՖՐԱՆՑԻՍԿՈՍԻ ՍՐԲԱԶԱՆ ՔԱՀԱՆԱՅԱՊԵՏԻ ՈՒՂԵՐՁԸ՝ ՄԵԾ ՊԱՀՔԻ ՀԱՄԱՐ

«Եւ անօրինութեան շատանալուց շատերի սէրը պիտի ցամաքի» (Մատթ. 24։12)։ 

Սիրելի՛ եղբայրներ և քույրեր,

Մեկ անգամ ևս մոտենում է Տիրոջ Զատիկը: Յուրաքանչյուր տարի, Զատկին նախապատրաստվելիս, Աստված իր նախախնամությամբ մեզ առաջարկում է Մեծ Պահքի շրջանը՝ որպես «մեր դարձի գալու խորհրդաբանական նշան»[1]: Մեծ պահքը մեզ կոչ է անում և  հնարավորություն է տալիս ամբողջ սրտով ու մեր կյանքի բոլոր ուղղություններով նորից դառնալ դեպի Տերը:
Այս ուղերձով կցանկանայի այս տարի ևս օգնել Եկեղեցուն՝ ապրելու ողորմածության այս ժամանակաշրջանը նորովի, ցնծությամբ և ճշմարտության մեջ: Այս ուղերձը հղելիս՝ ոգեշնչված եմ Մատթեոսի Ավետարանում գրված Հիսուսի խոսքերով. «Եւ անօրինութեան շատանալուց շատերի սէրը պիտի ցամաքի» (Մատթ. 24։12)։ (...)

» pełny tekst orędzia w j. ormiańskim


11 lutego -  Niedziela Dobrego Życia - Bun Barekentan
I Niedziela Wielkiego Postu
12 lutego - Poniedziałek popielcowy - Or Mochroc

Wielki Post (Mec Pahk) rozpoczyna się od Niedzieli Dobrego Życia (Bun Barekentan). W tym roku niedziela ta przypada – jak podaje ormiańskokatolicki kalendarz liturgiczny – 11 lutego.
Poniedziałek, 12 lutego, to ormiański Poniedziałek Popielcowy (Or Mochroc).
Według liturgicznego porządku jest to I Niedziela Wielkiego Postu, która nie ma takiego charakteru jak w tradycji łacińskiej. Jest to ostatni dzień radosny, ale wzywa do rozpoczęcia Wielkiego Postu – do modlitwy, postu i jałmużny. W sensie wschodnim pierwszy dzień postu to ostatni dzień objadania się i radości, aby dobrze przygotować się na 40 dniowy post – do którego zachęcają czytania liturgiczne. Niedziela Bun Barekentan, to rodzaj małego karnawału. Tego dnia przyrządza się specjalne potrawy i urządza przyjęcia.
Już w sobotę wieczorem przed tą niedzielą zamykana jest na cały okres wielkopostny zasłona oddzielająca ołtarz od nawy kościoła.
W okresie Wielkiego Postu Ormianie poszczą szczególnie surowo. Okres ten bywał nazywany agh u hac, „sól i chleb”.

na podstawie informacji: ks. Rafał Krawczyk,
Grzegorz Hawryłeczko OSB (luty 2016)

» O wielkopostnej zasłonie
(ks. Józef Naumowicz, marzec 2017)


Światowy Dzień Chorego obchodzony jest 11 lutego, we wspomnienie Matki Bożej z Lourdes. Został ustanowiony przez św. Jana Pawła II 13 maja 1992 roku, w dniu 75. rocznicy objawień fatimskich i 11. rocznicy zamachu na życie papieża.

ORĘDZIE PAPIEŻA FRANCISZKA NA XXVI ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO 2018 r. 
Mater Ecclesiae: „Oto syn Twój (…) Oto Matka twoja”.
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie” (J 19, 26-27) 
 

Drodzy Bracia i Siostry!
Posługa, jaką Kościół niesie chorym i osobom, które się nimi opiekują, musi być kontynuowana z wciąż odnawianą energią, z wiernością poleceniu Pana (por. Łk 9, 2-6; Mt 10, 1-8; Mk 6, 7-13) i zgodnie z bardzo wymownym przykładem, jego Założyciela i Nauczyciela.
W tym roku tematem Dnia Chorego są słowa, które Jezus, wywyższony na krzyżu, kieruje do swojej Matki Maryi i do Jana: „'Oto syn Twój (…) Oto Matka twoja'. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie” (J 19, 26-27).

» pełny tekst Orędzia

 

4 lutego 2018, to dzień kolejnego spotkania wiernych ormiańskokatolickiej parafii Centralnej. Mszę św. sprawował jak zwykle ks. prof. Józef Naumowicz. W swoim przesłaniu do wiernych ksiądz mówił o bogactwie liturgii ormiańskiej, przywoływał różnice z obrządkiem łacińskim.

Liturgia łacińska kładzie nacisk na "ucztę z Jezusem" - wspólnota przy wspólnym stole. Kapłan podczas odprawiania mszy św. jest zwrócony przodem do wiernych. W liturgii ormiańskiej akcent jest położony na „świętą ofiarę”, kapłan zwrócony jest do Chrystusa, stoi przed ołtarzem tyłem do wiernych. W każdym jednak wypadku jest to i uczta i ofiara przed obliczem Chrystusa.

Ks. Naumowicz mówił o umiejętności skupienia się w trakcie mszy świętej, co nie zawsze się udaje, jednak należy próbować. Dla Ormian polskich, którzy są rozproszeni, ważne jest uczestnictwo w liturgii, ważne są spotkania, obrządek podtrzymujący jedność środowiska, jest on bogactwem kościoła ormiańkiego

Ksiądz wspomniał też św. Sarkisa, który tragicznie zginął wraz ze swym synem w Persji. Wspomnienie tego świętego w tym roku przypadało 27 stycznia. Jest to dzień błogosławieństwa młodzieży. Św. Sarkis w Armenii jest odpowiednikiem naszego św. Walentego, jest czczony jako patron młodzieży i zakochanych.

Ksiądz przypomniał o zbliżającym się Wielkim Poście, o najbliższych mszach, które będą sprawowane za zasłoniętą zasłoną, z mniejszą ilością śpiewów, brakiem kadzidła. Kiedy to ksiądz wychodzi spoza zasłony do wiernych z ewangelią, słowem bożym i komunią św. Apelował, aby każdy starał się przyciągnąć do kościoła swoich bliskich, bo Ormian jest w koło bardzo wielu i powinniśmy się jednoczyć poprzez uczestnictwo w liturgii.

Na zakończenie mszy św., ks. Józef Naumowicz otrzymał pamiątkową publikację, która była wręczana na poprzedniej mszy w kościele św. Jacka, m.in. ks. Kazimierzowi Kardynałowi Nyczowi. Teraz w gronie najbliższych parafian można było powiedzieć, że tę pamiątkę poświęcenia repliki ormiańskiego epitafium, wręczamy osobie dla naszej wspólnoty najważniejszej, dziękując za wszelką pomoc i duchową opiekę.

tekst i zdjęcie: Maria Ohanowicz-Tarasiuk

 

Od X w. pojawia się obrzęd poświęcenia świec, odbywają się uroczyste procesje ze świecami.
Zgodnie z tradycją uroczystości rozpoczynają się wieczorem 1 lutego. Śpiewany jest przepiękny hymn Exsultet (od pierwszego słowa hymnu, z łacińskiego "Ex saltare", co znaczy "skakać z radości"), czytane fragmenty Księgi Kapłańskiej i Księgi Przysłów, proroctwa apostoła Pawła z listu do Galatów (Ga 3: 24-29), fragment Ewangelii wg św. Łukasza (Łk 2: 22-39). 

» Święto Ofiarowania w Armenii w 2017


Zapraszamy na świąteczne Msze św. Objawienia i Chrztu Pańskiego
w GLIWICACH, WROCŁAWIU, KRAKOWIE I WARSZAWIE

 

♦ 6 stycznia, godz. 11.00  w Gliwicach
msza św. ormiańskokatolicka

kościół ormiański Trójcy Świętej, ul. Mikołowska 2
(ks. prof. Józef Naumowicz)

♦ 6 stycznia, godz. 16.00 we Wrocławiu
msza św. ormiańskokatolicka

kościół Bożego Ciała, ul. Bożego Ciała 1 (wejście od ul. Świdnickiej)
(ks. prof. Józef Naumowicz; zaproszenie obok)

♦ 6 stycznia, godz. 18.30  w Krakowie
msza św. w obrządku łacińskim
w kościele Miłosierdzia Bożego przy ul. Smoleńsk
(ks. Mirosław Cichoń;   tu zaproszenie)

♦ 7 stycznia, godz. 11.00  w Warszawie
msza św. ormiańskokatolicka

kaplica kościoła Matki Bożej Jerozolimskiej, ul. Łazienkowska 14
(ks. prof. Józef Naumowicz;   tu zaproszenie)


»
 harmonogram Mszy św. dla Parafii Centralnej

» harmonogram Mszy św. dla Parafii Południowej
» harmonogram Mszy św. ogólnopolski

 

PARAFIA CENTRALNA

 
   

Msza św. ormiańskokatolicka w Warszawie

w niedzielę (niedziela przedpostna)
 4 lutego 2018 r., godz. 11.00

w kaplicy Matki Bożej, przy ul. Łazienkowskiej 14.

 11 lutego zaczyna się ormiańska Czterdziestnica czyli Wielki Post
Niedziela Dobraego Życia - BUN BARAKENTAN
(przyp. red.)

 Plan kolejnych mszy św. ormiańskokatolickich w Warszawie (w kaplicy Matki Bożej przy ul. Łazienkowskiej 14, godz. 11.00):

18 lutego - 2. niedz. Wielkiego Postu

4 i 18 marca -  4. i 6. niedziela Wielkiego Postu

2 kwietnia - poniedziałek Wielkanocny – or mereloc czyli omiański dzień modlitw za zmarłych

22 kwietnia - 4. niedziela Wielkanocy; msza św. ku czci męczenników ormiańskich, dla upamiętnienia ofiar ludobójstwa Ormian

6 i 20 maja - 7. niedziela Wielkanocy i Pięćdziesiątnica - Zesłanie Ducha Świętego

3 i 17 czerwca - 2. i 4. niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego

Zapraszam serdecznie - ks. Józef Naumowicz
duszpasterz Ormiańskokatolickiej Parafii Centralnej
pw. św. Grzegorza z Nareku
 

Święto św. Sarkisa – Surp Sarkis (pol. św. Sergiusza) to dzień błogosławieństwa młodzieży.
Jest świętem ruchomym, w tym roku – wg ormiańskokatolicjkiego kalendarza liturgicznego – przypada 27 stycznia
.
Św. Sarkis jest uznawany za patrona zakochanych.

 o św. Sarkisie w j. polskim 
 o św. Sarkisie w j. ormiańskim

(Սուրբ Սարգսի տոնի մասին)

 

 

ARMENIA

(Գիւմրիի Առաջնորդանիստ եկեղեցում կիրակնօրեայ Սուրբ Պատարագը նուիրուեց Հրանտ Դինքի յիշատակին)

W niedzielę 21 stycznia 2018 r. w katolickiej katedrze pw. Świetych Męczenników w Giumri została odprawiona msza św. w rocznicę męczeństwa Hranta Dinka, ormiańskiego dziennikarza mieszkającego w Turcji, zamordowanego 11 lat temu strzałami w głowę w Stambule. Jego dzieło kontunuują następcy, w tym syn.

Hrant Dink
(orm. Հրանդ Տինք), urodził się 15 września 1954 w Malatyi, zmarł 19 stycznia 2007 w Stambule – dziennikarz i publicysta, turecki Ormianin, założyciel i wydawca od 1996 r. tygodnika Agos (ukazywał się w dwóch językach: tureckim i ormiańskim), współpracował z dziennikami Bugun i Zaman. W 2006 roku otrzymał nagrodę międzynarodowego PEN Clubu „Oxfam Novib/PEN Award for Freedom of Expression”.

Pisał na temat ludobójstwa Ormian, a za swoje poglądy był sądzony i został skazany na mocy artykułu 301 tureckiego kodeksu karnego za obrazę tureckiej tożsamości narodowej. Wielokrotnie otrzymywał pogróżki ze strony tureckich nacjonalistów. Został zastrzelony przed siedzibą swojej gazety przez siedemnastoletniego tureckiego nacjonalistę.

źódło: armenianchurchco.com,
wikipedia.org, armeniapedia.org 

PARAFIA CENTRALNA

J.E. ks. Kazimierz Kardynał Nycz święci replikę ormiańskiego epitafiumMsza św., która odbyła się w niedzielę 21 stycznia, miała wyjątkową oprawę i miejsce. Parafianie i zaproszeni goście zebrali się na liturgię w kościele św. Jacka, przy ul. Freta. Okazja była specjalna, ponieważ podczas tej mszy J.E. ks. Kazimierz Kardynał Nycz miał poświęcić replikę ormiańskiego epitafium, które staraniem Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich zostało odtworzone.

» "Unikatowe epitafium ormiańskie w warszawskim kościele pw. św. Jacka."
artykuł -
wPolityce.pl

 

PARAFIA CENTRALNA

Najbliższa msza św. ormiańskokatolicka w Warszawie

21 stycznia, godz. 14.00,

u oo. Dominikanów, w kościele św. Jacka, ul Freta 10

celebrans: ks. prof. Józef Naumowicz.

Po mszy św. nastapi poświęcenie repliki XVII-wiecznego ormiańskiego epitafium, którego dokona

 ordynariusz wiernych obrządku ormiańskokatolickiego w Polsce
Jego Eminencja ks. Kazimierz Kardynał Nycz.

Na uroczystość zapraszają: Proboszcz Parafii Centralnej pod wezwaniem św. Grzegorza z Nareku
i Fundacja Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich

»  szczegółowa informacja


» harmonogram Mszy św. dla Parafii Centralnej
» ogólnopolski harmonogram Mszy św.

Herb zakonu

Herb zakonu

Portret Mechitara z Sebasty

Portret Mechitara z Sebasty,

Muzeum oo. mechitarystów w Wiedniu.
F
ot. Władysław Deńca

8 września 2017 roku minęła okrągła 300. rocznica założenia na jednej z niezamieszkanych wysp wokół Wenecji – San Lazzaro, klasztoru mechitarystów, który stał się właśnie w 1717 roku i jest do dzisiaj domem macierzystym jedynego ormiańskokatolickiego zakonu mniszego na świecie.
 
Cóż takiego ważnego uczynili i czynią nadal ci mnisi, że cały ormiański świat, zarówno religijny (Kościół apostolski i Kościół ormiańskokatolicki), jak polityczny (Republika Armenii) i kulturowy (diaspora ze swoimi organizacjami), nie tylko pamięta o tej dacie, ale przyznaje Ojcom Mechitarystom niezbywalne zasługi w dziele utrzymania ciągłości narodowego bytu Ormian? Twórca zakonu Ojciec Mechitar zawarł całą tę trzy stulecia trwającą pracę w jednym krótkim zdaniu określającym regułę tego benedyktyńskiego zgromadzenia – „dla duchowego wsparcia i oświecenia narodu ormiańskiego”. Kiedy chrześcijańska Europa w połowie XVIII w. wejdzie w „wiek Oświecenia” – Ormianie, za sprawą Ojca Mechitara, też już tam będą. Jakimiż to drogami z Eczmiadzynu do Wiednia, Wenecji i Polski wędrowało ormiańskie Oświecenie? (..)

Bogdan St. Kasprowicz

» cały artykuł (Awedis 33, zima 2017) 

 

W dniach 6 i 7 stycznia z okazji Święta Astwacahajnutjun - Objawienia i Chrztu Pańskiego - w czterech miastach naszych parafii zostałyzostały odprawione uroczyste msze św. z obrzędem święcenia wody. Trzy z nich były sprawowane w obrządku ormiańskokatolickim (w Krakowie - w łacińskim). Poniżej - fotografie, krótkie relacje z tych świątecznych liturgii.

Abp Rafael Minassian, wraz z ks. Petrosem Yesayanem odprawił uroczystą mszę św. w ormiańskokatolickiej parafii w Moskwie.
Ks. Karnik Howsepian sprawował Boską Liturgię w miejscowości Panik (prowincja Szirak) w Armenii.

PARAFIA POŁUDNIOWA

GLIWICE, 6 I 2018

PARAFIA POŁUDNIOWA

KRAKÓW, 6 I 2018
» więcej

PARAFIA POŁUDNIOWA

WROCŁAW, 6 I 2018
» więcej

PARAFIA CENTRALNA

WARSZAWA, 7 I 2018
»
 więcej



ARMENIA

PANIK, 6  I 2018
» więcej

ROSJA

MOSKWA, 6  I 2018
» więcej



Defunctus adhoc loquitur’. The monument to Archbishop Isaak Isakowicz in the Armenian Cathedral in Lvov (‘Defunctus adhoc loquitur’. Pomnik abpa Izaaka Isakowicza w katedrze ormiańskiej we Lwowie) - pod takim tytułem ukazał się artykuł dr Joanny Wolańskiej w prestiżowym angielskim czasopismie naukowym "Church Monuments. The Journal of the Church Monuments Society" nr 31 z 2016 r. Artykuł uzyskał drugie miejsce w konkursie "Essay Prize 2016".
Streszczenie artykułu w tłumaczeniu z języka angielskiego:
Naścienny pomnik arcybiskupa Isakowicza (1824-1901) jest jednym z trzech ocalałych pomników figuratywnych w średniowiecznej katedrze lwowskiej i został wzniesiony w 1905 roku, w czasie, gdy zarówno ormiańska katedra, jak i ormiańska społeczność miasta ulegały poważnym przekształceniom przy zmianie kształtu kościoła i ponownym zdefiniowaniu ormiańskiej tożsamości (ta pierwsza jest środkiem do osiągnięcia tego drugiego). Twierdzi się, że pomnik można rozumieć zarówno jako środek tej transformacji, jak i jako świadectwo samoświadomości Ormian Lwowa w odniesieniu do ich historii i kultury na początku XX wieku. Co więcej, niezrównana jakość dzieła sprawiła, że ​​stało się ono atrakcyjnym i przekonującym narzędziem w kampanii na rzecz rearmenizacji katedry i pierwszego "prawdziwie ormiańskiego" elementu we wnętrzu kościoła. Niemal wyczuwalna obecność pierwszego obrońcy ormiańskiego obrządku, ukazana w niszy ozdobionej ormiańskim ornamentem, legitymizowała wysiłki mające na celu pozbawienie ścian katedry ich barokowego wystroju, ukazując ich oryginalną (tj. ormiańską) dekorację wykutą w kamieniu. Poza ideologicznym przesłaniem, które nosi, pomnik jest wykwintnym dziełem sztuki, prawdopodobnie najlepszą rzeźbą portretową lwowskiego artysty Juliusza Bełtowskiego, porównywalną z najlepszymi przykładami popiersi Berniniego.

za stroną Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich
www.dziedzictwo.ormianie.pl

Տօն Աստուածայայտնութեան - Ton Astwacachajtnutjan

Bóg objawiał się i objawia się w różnoraki sposób. W to święto wspominamy i czcimy objawienie Boga, jakie dokonało się przez:

narodzenie Jezusa w Betlejem; Słowo zamieszkało wśród nas, by pozwolić nam poznać Boga;

przybycie pogańskich mędrców ze Wschodu do Betlejem; ten pokłon „Trzech Króli” wskazuje, że Bóg objawia się nie tylko Narodowi Wybranemu, ale całemu światu;

chrzest Jezusa w Jordanie. Zarówno głos Ojca z nieba, jak też zstąpienie Ducha Świętego na Jezusa w postaci widzialnej, jakby gołębicy, objawiają, kim jest Jezus; to także objawienie, że Bój jest jeden, ale w trzech Osobach (Ojciec, Syn Boży i Duch Święty)

W to święto na koniec liturgii błogosławi się wodę, podczas której odmawia się m.in. Modlitwę św. Bazylego.
Oto jej fragment:

Dziś Syn Boży wchodzi do rzeki Jordan. Wchodząc do niej , oczyszcza wodę i oświeca ludzkość tak, by była ona oczyszczona przez wodę i otrzymała życie w duchu.
Dziś Trójjedyny Boga nam objawił się na ziemi i cały świat jest pełen Jego chwały. Ojciec świadczy z nieba, mówiąc: "To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie". I Święty Duch zstępuje na niego w postaci gołębicy.
A teraz, Panie, przyjdź do nas przez tego Ducha Świętego, błogosław tę wody, że mogła ona czynić domy szczęśliwymi, leczyć chorych, zbawiać dusze, jak też ciała, i była służyła do spełnienia wszystkich potrzeb. Bo Ty Boże jesteś pełen miłosierdzia, jesteś Bogiem, który miłuje ludzkość. Niech wszyscy, którzy ulegają złu, odwrócą się od niego.
Pozwól nam wzywać Twego wielkiego, uwielbionego i wspaniałego imienia, Panie, i Tobie niech będzie uwielbienie i chwała, Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen

ks. prof. Józef Naumowicz;

 

Daty i opis zestawionych tu najważniejszych świąt obchodzonych w obrządku ormiańskim podane są za kalendarzem liturgicznym Ormiańskiego Kościoła Katolickiego na rok 2018, opracowanym w siedzibie Patriarchatu tego Kościoła w Libanie, a opublikowanym we wrześniu 2017 roku.
Większość świąt w ormiańskim kalendarzu, to święta u nas określane jako „ruchome”, czyli nie są związane na stałe z konkretną datą, w kolejnych latach zmieniają swoje umiejscowienie.
Zdarza się, że niektóre ze świąt obchodzone są w obrządku ormiańskim w tym samym dniu, co w łacińskim (co zaznaczono dodając adnotację: orm., łac.).
Pięć głównych w tym kalendarzu świąt, to: Święto Objawienia i Chrztu Pańskiego, Wielkanoc, Przemienienie Pańskie, Wniebowzięcie NMP, Podwyższenie Krzyża Świętego. Dla tego też następuje po nich Dzień Zaduszny (Or Mereloc, Օր Մեռելոց).

» WYKAZ ŚWIĄT W 2018 ROKU

» do pobrania cały kalendarz liturgiczny
ormiańskiego Kościoła Katolickiego na rok 2018
(w j. ormiańskim) 

Kim jesteśmy?
Jesteśmy Katolickim Kościołem Wschodnim, pełnoprawnym członem Kościoła Katolickiego, uznającym władzę i autorytet Biskupa Rzymu. Wyróżnia nas starożytny obrządek ormiański.

czytaj więcej
Obrządek ormiański
Obrządek ormiański wywodzi się z Armenii, z tradycji św. Bazylego. Uformowany przez św. Grzegorza Oświeciciela. Charakterystycznym wyróżnikiem jest język liturgiczny - grabar czyli język staroormiański.
czytaj więcej