default_mobilelogo

Zesłanie Ducha Świętego na apostołów wraz z Wniebowstąpieniem.
Miniatura z ewangeliarza 1444 (Matenadaran)

W obrządku ormiańskim Wniebowstąpienie Chrystusa (Hambarcum Kristosi) świętuje się tradycyjnie w czwartek, 40. dnia po Zmartwychwstaniu. Według tegorocznego kalendarza liturgicznego przypada ono 25 maja.

Po zmartwychwstaniu Jezus nie przebywał stale w sposób widzialny ze swymi uczniami. Tym niemniej przez 40 dni, objawiał się im nieoczekiwanie w wyjątkowych chwilach. Stąd zaskoczenie apostołów, którzy nie mogli od razu pojąć nowego sposobu bycia i nowego sposobu obecności Jezusa. Ale stopniowo utwierdzali się, że Jezus jest wciąż żywy, prawdziwie obecny, i jest dla swych uczniów wszędzie, gdziekolwiek są, „po wszystkie dni aż do skończenia świata”.
40-tego dnia po zmartwychwstaniu Jezus kończy swą widzialną misję na ziemi, wstępuje do nieba, zasiada po prawicy Ojca. Syn Boży przyobleka się w blask chwały.

Wniebowstąpienie jest ukoronowaniem zmartwychwstania i zapowiada zesłanie Ducha Świętego – „przyodzianie się w moc z góry”. Zarazem potwierdza nieustanną, chociaż niewidzialną, obecność Jezusa z nami, gdziekolwiek jesteśmy. Wskazuje cel naszego życia i kieruje nas także ku Temu, który otworzył drogę do tego celu, do chwały nieba.

ks. prof. Józef Naumowicz

» Ewangelia wg św. Łukasza 24, 41-53



Abp Rafael Minassian,
Płock, 23 lipca 2016 r.

Uroczysta msza św. z okazji Światowych Dni Młodzieży
w Diecezji Płockiej

ks. arcybiskup RAFAEL MINASSIAN,
ordynariusz Ordynariatu Ormiańskokatolickiego
dla Armenii, Gruzji, Rosji i Europy Wschodniej,

będzie sprawował dwie ormiańskie liturgie:

  w Warszawie (główny kościół parafialny św. Barbary)
Święto Wniebowstąpienia, czwartek 25 maja 2017, godz. 18.00;
Po mszy św. Zespół Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich zaprasza na spotkanie z Arcybiskupem do swojej siedziby - ul. Zgody 4/16.

 w Gdańsku (Kościół Świętych Piotra i Pawła, ul. Żabi Kruk 3)
niedziela 28 maja 2017, godz. 12.00                  plakat ›

 

 

Uzdrowienie - Emmanouil Tzanes Bounialìs, XVII w.

Szósta Niedziela Wielkanocna
Զ. Կիրակի Յինանց

Kontekst Ewangelii czytanej w tę niedzielę w liturgii ormiańskiej jest taki: Jezus uzdrowił niewidomego od urodzenia, a uzdrowiony z radością i ufnością wyznał wiarę w Niego: „Wierzę, Panie”.
Przez ten cud Jezus wzywa, by otworzyć oczy duszy i rozumu na światło wiary. Wzywa także tych, którym wydaje się, że wszystko wiedzą i widzą, a w istocie pozostają niewidomi. To wiara daje prawdziwe oczy. W jej świetle zaczynamy właściwie widzieć.

Jak wierzyć? Nie tylko wierzyć w Boga, że On jest, ale uwierzyć Bogu, Jego słowu, uwierzyć w Jego miłość. Wiara to ufność pokładana w Panu, zaufanie w Jego opiekę, miłosierdzie, dobroć. To żywa relacja z Jezusem. To pragnienie, by iść za Nim jak za swym pasterzem, rozpoznawać Jego głos pośród wielu innych głosów, iść Jego drogą i nie dać się sprowadzić na manowce. To także ufność, że On chroni nas w swej owczarni, zna nas po imieniu, leczy zranionych i pogubionych, prowadzi do zdrojów życia, jest jedyną bramą do zbawienia.
Prośmy Boga, by dał nam taką ufność. By zawsze przymnażał nam wiary.

ks. prof. Józef Naumowicz

» Ewangelia wg św. Jana 9, 39 – 10, 10

Piąta Niedziela Wielkanocna - Święto Ukazania się na niebie Świętego Krzyża
Զատկական Ե Կիրակի - Տօն Երեւման Սուրբ Խաչի
W tę niedzielę w liturgii ormiańskiej przypada święto upamiętniające cud krzyża z 7 maja 351 roku. Wtedy na niebie ukazał się świetlisty krzyż, który rozciągał się nad całą starą Jerozolimą, poczynając od Golgoty aż do Góry Oliwnej.

To święto to kolejne przypomnienie istotnych prawd, przeżywanych szczególnie w całym okresie wielkanocnym:
– że tylko Jezus może sprawić, że nasz ziemski krzyż, nasza droga życia z wszystkimi trudami i radościami, z upadkami i sukcesami może stać się świetlistym, chwalebnym znakiem otwierającym niebo. Na tym polega cud zmartwychwstania.
– że tajemnica Wielkanocy dotyczy nie tylko zmartwychwstania na końcu czasów, ale tego, że dzięki Zbawicielowi możliwe jest ciągłe, nieustanne duchowe zmartwychwstawanie, odnawianie życia, odrodzenie miłości i nadziei. Wciąż idziemy od jednego duchowego zmartwychwstania do drugiego.
O tym, że Chrystus jest prawdziwym Bogiem, a przez to jedynym i prawdziwym naszym Zbawicielem przypomina dzisiejsza Ewangelia. Ukazuje ona Jezusa, który przybył do Jerozolimy na jesienne Święto Namiotów. To było jedno z głównych świąt biblijnych, które trwało tydzień. Dopiero w połowie tych obchodów Jezus przybył do Świątyni. Tam nauczał, a jego nauka zrobiła wielkie wrażenie na słuchaczach, tak jak nieco wcześniej wzburzenie wywołał fakt – rozważany w poprzednią niedzielę - że dokonał uzdrowienia w szabat.
Jezus nie zdobył wiedzy od nikogo, nie musiał uczęszczać do żadnych wielkich szkół rabinackich. On przekazuje naukę pochodzącą od Boga i głosi Jego chwałę. Jest jedno z Ojcem, i jako Bóg naucza, uzdrawia, zbawia. I On jest godny wiary i ufności.

ks. prof. Józef Naumowicz

» Ewangelia wg św. Jana 7, 14-23
» O Cudzie Krzyża z 7 maja 351 roku


Dwoje spośród trojga młodych wizjonerów z Fatimy, Hiacynta i Franciszek Marto zostali ogłoszeni świętymi. Dokonał tego papież Franciszek na początku Mszy św., którą odprawia w tamtejszym sanktuarium Matki Bożej Różańcowej w dniu setnej rocznicy pierwszego objawienia Matki Bożej z 1917 r.
Stali się oni najmłodszymi świętymi Kościoła katolickiego, którzy nie są męczennikami. Obecnie trwa proces beatyfikacyjny trzeciej wizjonerki, Łucji dos Santos. „Niebo uruchamia tutaj prawdziwą i w pełnym tego słowa znaczeniu mobilizację powszechną przeciwko obojętności, która oziębia nam serce i pogłębia naszą krótkowzroczność" - mówił Ojciec Święty.

» cały artykuł - informacje o objawieniach fatimskich,
beatyfikowanych
 (w j. polskim, ormiańskim), video

 

Warto przeżywać niedziele w rytm roku liturgicznego.
Od Wielkanocy mamy jeden ciągły radosny okres zmartwychwstania, stąd niedziele w obrządku ormiańskim, ale także łacińskim noszą nazwę „wielkanocna”, nie: „po Wielkanocy”. To nieustanna, ciągła Wielkanoc. W 40-tym dniu tego okresu dokonało się wniebowstąpienie Jezusa, a w 50-tym, czyli w Dniu Pięćdziesiątnicy, po siedmiu tygodniach od Wilekanocy - Zesłanie Ducha Świętego.

» cały artykuł

 

 

Cudowne uzdrowienie przy Sadzawce Betesda (Owczej) - » Ew. św. Jana 5, 1-18
Chrystus przy Sadzawce Betesda, Artus Wolfort

 Dziś Ewangelia z rozważaniem na 4. niedzielę Wielkanocną wraz z życzeniami na tę niedzielę oraz na cały miesiąc maj, który także w pobożności ormiańskiej jest miesiącem maryjnym.

Czwarta Niedziela Wielkanocna - Niedziela Czerwona
Զատկական Դ Կիրակ -  Կարմիր Կիրակի

W liturgii ormiańskiej to kolejna niedziela „kolorowa”, tym razem Czerwona (Karmir). Nazwa nie ma znaczenia liturgicznego. To popularne, tradycyjne określenie, które nawiązuje do kolorów, jakie przyjmuje przyroda w okresie wczesnej wiosny. Kieruje ono jednak naszą myśl ku drogocennej, najświętszej krwi Chrystusa, wylanej „za nas i za wielu” dla naszego zbawienia, a także ku niezliczonym męczennikom, którzy oddali lub teraz oddają życie za wiarę.

Dzisiejszą niełatwą Ewangelię łatwiej zrozumieć, gdy weźmie się pod uwagę, że Jezus odpowiada w niej na zarzuty faryzeuszów, że uzdrowił w szabat. Przecież w szabat nie wolno nic robić, niczego dokonywać – głosili faryzeusze. Jednak Jezus jest panem szabatu, sam go stworzył. Nie czyni niczego od siebie, ale spełnia wolę Ojca, który przecież wciąż działa. Jest jedno z Ojcem i jest Mu równy. Jest Bogiem i dlatego może być naszym Zbawicielem.
Kto w Niego wierzy, ma życie. Dzięki Niemu każdy może to życie odzyskać, odnowić, może duchowo zmartwychwstawać każdego dnia. Bo zmartwychwstanie w ujęciu Ewangelii św. Jana, dotyczy nie tylko spoczywających w grobach, ale wszystkich, w których umarły lub osłabły miłość, wiara, nadzieja. Jezus zawsze daje nową szansę – to główne przesłanie Ewangelii i okresu wielkanocnego. I Jezus nie zapomni o tych, którzy „pełnili dobre czyny”.

» Ewangelia wg św. Jana 5, 19-30

ks. prof. Józef Naumowicz

 W obrządku łacińskim Czwarta Niedziela Wielkanocna jest Niedzielą Dobrego Pasterza.

 

 

WIECZERNIK

Apostołowie zgromadzeni przy Jezusie na eucharystii - symbol Kościoła Powszechnego.

Judasz wychodzi, opuszcza Kościół i zdradza Jezusa. Ale jeszcze wtedy –
i do końca życia – miał szansę się „odrodzić na nowo”.

Dziś Ewangelia z rozważaniem na 3. niedzielę Wielkanocną wraz z życzeniami na tę niedzielę
oraz na rozpoczynający się piękny miesiąc maj, który w tradycji łacińskiej wiąże się z nabożeństwami ku czci Maryi,
tak bardzo czczonej także w liturgii ormiańskiej.

Najbliższa niedzielna liturgia ormiańska w Warszawie:
14 maja, o godz. 11.00
(kaplica św. Barbary, wejście od ul. Wspólnej)

                                                                       Z modlitwą – ks. Józef

Trzecia Niedziela Wielkanocna
Զատկական Գ Կիրակի

Niedziela Kościoła Powszechnego – Niedziela Zielona
Աշխարհամատրան Կիրակի
Կանաչ Կիրակի 

Oficjalnie w liturgii ormiańskiej to Niedziela Kościoła Powszechnego, dosłownie: Niedziela Kościoła Światowego (Aszcharchamatran Kiraki).
W tę niedzielę w liturgii ormiańskiej wspomina się pierwszy Kościół, który gromadził się w Wieczerniku na jerozolimskim Syjonie. Chodzi o „izbę na piętrze”, w której Jezus wraz z wszystkimi apostołami odbył Ostatnią Wieczerzę, tam ustanowił sakrament eucharystii i kapłaństwa, tam była sprawowana pierwsza msza święta, tam przychodził do apostołów po zmartwychwstaniu, tam apostołowie wrócili z Góry Oliwnej po wniebowstąpieniu Chrystusa, i tam miało miejsce zstąpienie Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy. Tam gromadzili się apostołowie wraz z Maryją i innymi uczniami w pierwszym okresie życia Kościoła. To była siedziba pierwszej gminy chrześcijańskiej. To najstarszy i najlepszy symbolem całego Kościoła. Stamtąd apostołowie rozeszli się na cały świat. Stąd Wieczernikowi nadawano różne nazwy: górny kościół Apostołów, Święty Syjon (Hagia Sion), Matka Wszystkich Kościołów (Mater Ecclesiarum). Gdy bowiem byli zebrani wszyscy apostołowie, był zgromadzony cały Kościół.
Trzecia niedziela wielkanocna przypomina nam, że Jezus zmartwychwstały to Jezus żywy, obecny w całym Kościele, na całym świecie. Obecny tam, gdzie się gromadzą Jego uczniowie i obecny w nas i w naszym życiu. Przez Jego zmartwych-wstanie cały świat zazielenił się życiem, rozkwitł nadzieją na Królestwo Boże.
W dzisiejszej Ewangelia św. Jana, Nikodem, znawca Prawa i członek sanhedrynu przychodzi do Jezusa nocą i pyta, co zrobić, by wejść do Królestwa Bożego. Jezus wymienia jeden warunek: narodzić się „na nowo”.
Chodzi o odrodzenie duchowe, jakie dokonuje się z wody i z Ducha we chrzcie, ale które potem dokonuje się nieustannie w życiu chrześcijanina.
Chrześcijanin bowiem to ten, który wciąż się odradza duchowo, umacnia swą miłość i wiarę, czyli zrodzoną więź z Bogiem. Zawsze otwiera się na nowy powiew wiatru, na wciąż nowe tchnienia życia.

» Ewangelia wg św. Jana 2, 23 – 3, 12

ks. prof. Józef Naumowicz

 

          

WARSZAWA

NIEDZIELA 23 KWIETNIA 2017,
GODZ. 11.00

» czytaj więcej

GLIWICE

NIEDZIELA 23 KWIETNIA 2017,
GODZ. 11.00

» czytaj więcej

KRAKÓW

PONIEDZIAŁEK, 24 KWIETNIA 2017,
GODZINA 16.00

» czytaj więcej

WROCŁAW

PONIEDZIAŁEK 24 KWIETNIA 2017,
GODZINA 16.30

» czytaj więcej 

GDAŃSK

PONIEDZIAŁEK 24 KWIETNIA 2017,
GODZINA 18.00

» czytaj więcej

 

Dzień 24 kwietnia jest obchodzony przez społeczność ormiańską na całym świece jako rocznica Medz Jeghern – Rzezi Ormian. Ludobójstwo trwało od pierwszych miesięcy 2015 roku. Za symbol Ludobójstwa została uznana eksterminacja elity, jednakże objęło ono wszystkich członków narodu ormiańskiego od niemowląt po starców. Ofiarą zorganizowanego przez Turcję w latach 1915-1917 ludobójstwa padło ok. 1,5 mln spośród 2,6 mln Ormian żyjących pod koniec XIX wieku w granicach Imperium Osmańskiego.
Ludobójstwo Ormian było pierwszym zorganizowanym ludobójstwem XX wieku i stało się wzorcem dla następnych. Szybko poszło jednak w zapomnienie. Zaledwie kilkadziesiąt lat po zagładzie Ormian, świat jakby zapomniał o tej zbrodni. Zauważył to Adolf Hitler , który w 1939 roku wydając rozkaz ataku na Polskę, mówił na odprawie dla dowódców Wehrmachtu: „Dlatego na razie tylko na wschodzie postawiłem w stan gotowości moje Totenkopfverbände z rozkazem zabijania bez litości i pardonu wszystkich mężczyzn, kobiet i dzieci polskiej rasy i języka. Tylko w ten sposób zdobędziemy przestrzeń życiową, której tak bardzo potrzebujemy. Kto w naszych czasach jeszcze mówi o eksterminacji Ormian?”

Wśród ogromnej rzeszy Ofiar Ludobójstwa
męczeńską śmiercią ginęli również duchowni katolickiego Kościoła ormiańskiego. Jednym z nich jest Ignacy Maloyan, ormiańskokatolicki arcybiskup, obecnie Błogosławiony Kościoła katolickiego, beatyfikowany przez Jana Pawła II 7 października 2001 r. podczas uroczystego nabożeństwa w Rzymie.

Błogosławiony Ignacy Maloyan

Urodził się w Mardin w Turcji w 1869 r. (prawdopodobnie 19 kwietnia) w skromnej rodzinie ormiańskich katolików jako czwarte z ośmiorga dzieci. Został ochrzczony następnego dnia i otrzymał imię Choukrallah. Jego rodzice byli bardzo pobożni.
Już jako chłopiec postanowił zostać kapłanem. W tym celu pojechał do Libanu, gdzie zamieszkał w klasztorze Matki Boskiej w Bzommar. Tam studiował aż do święceń kapłańskich, które otrzymał w 1896 r. w uroczystość Bożego Ciała. Wtedy przyjął imię Ignacy, na cześć świętego z Antiochii, którego pragnął naśladować. Po półtorarocznym pobycie w Bzommar został posłany do Aleksandrii w Egipcie, gdzie pracował jako duszpasterz. We wrześniu 1901 r. został mianowany wikariuszem patriarchy w Egipcie i przeniósł się do Kairu. Następnie na prośbę patriarchy Konstantynopola przez blisko rok był jego sekretarzem. Gdy arcybiskup Mardin złożył dymisję, sługa Boży został mianowany jego następcą

»  czytaj cały artykuł

 

Druga Niedziela Wielkanocna - Niedziela Nowa
Զատկական Բ Կիրակի - Նոր կիրակի

W obrządku łacińskim - Niedziela Bożego Miłosierdzia (Astwacajin Woghormutian)

To druga niedziela wielkanocna (pierwszą była sama Wielkanoc), zwana Niedzielą Nową. Jak w całym okresie wielkanocnym, tak w ten dzień wspominany stworzenie świata i człowieka, i ich odnowienie przez zmartwychwstanie Jezusa. Dlatego w tę niedzielę Kościół ormiański czyta prolog Ewangelii św. Jana. Słychać w nim echo opisu stworzenia świata z Księgi Rodzaju. Chrystus jest bowiem Słowem Bożym, które było zawsze u Boga i przez które wszystko się stało. Przez Chrystusa też wszystko staje się nowe. On dał moc, byśmy stali dziećmi Bożymi we chrzcie, byśmy odnawiali się duchowo w eucharystii i byśmy otrzymywali „łaskę po łasce”, jedną pod drugiej, bez końca

» Ewangelia wg św. Jana 1, 1-17

Określenie Niedziela Nowa wywodzi się z pierwotnej tradycji chrześcijańskiej. W pierwszych wiekach ci, którzy otrzymali chrzest na Wielkanoc – byli to przeważnie dorośli - na znak nowego życia przez osiem kolejnych dni przychodzili do kościoła w białych szatach. Był to tzw. biały tydzień (jak w obrządku łacińskim po I komunii świętej), zarazem oktawa święta Zmartwychwstania, czy ośmiodniowy okres przeżywania wielkanocnych tajemnic, pogłębiania ich i celebrowania. To osiem dni świętowania Wielkanocy.
Dlatego niedziela kończąca oktawę, chociaż najczęściej nosi miano Nowa Niedziela lub Niedziela Nowego Życia, niekiedy w liturgii ormiańskiej jest nazywana także drugą, ponowną, powtórną Wielkanocą (Կրկնազատիկ - Krknazatik). Z tego też powodu w liturgii prawosławnej nazywa się ona Antypaschą, czyli ponowieniem Paschy - Wielkanocy.
W obrządkach katolickich i prawosławnych w tę niedzielę czyta się opis objawienia się Jezusa apostołom w Wieczerniku (J 20,19-29). Gdy objawiał się On pierwszego dnia po szabacie i pokazał apostołom przebite ręce i bok, nie był wtedy obecny Tomasz Apostoł i nie mógł uwierzyć, że Jezus żyje. „Po ośmiu dniach” Jezus przyszedł ponownie i wtedy Tomasz mógł włożyć palec w rany Jezusa i wyznać: „Pan mój i Bóg mój”.
Stąd w liturgii prawosławnej jest to tzw. Niedziela Tomasza, w łacińskiej – kiedyś Niedziela Biała, obecnie Niedziela Miłosierdzia. To miłosierdzie Jezus okazuje najpierw apostołom, gdy przerażonym i zamkniętym w wieczerniku ogłasza przebaczenie (Mówi im: Pokój wam), ale daje im też władzę odpuszczania grzechów: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone…

ks. prof. Józef Naumowicz

» O Święcie Miłosierdzia Bożego
Աստուածային Ողորմութեան (լատ.)

 

Jak co roku, w ormiańskokatolickiej parafii północnej, której proboszczem jest ks. prałat Cezary Annusewicz, w kościele świętych Piotra i Pawła (Żabi Kruk 3), przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej z kościoła ormiańskiego w Stanisławowie, odprawiona została w dniu Wniebowzięcia NMP msza św. za polskich Ormian.
ARMENIA

"Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania".
(Dz 1, 21-22)


«Հարություն առավ, այստեղ չէ».Հ. Գառնիկ վրդ. Հովսեփյանի զատկական քարոզը
 

 

 WROCŁAW, PONIEDZIAŁEK 24 KWIETNIA 2017 ROKU, GODZINA 16.30
Kościół Bożego Ciała, ul. Bożego Ciała 1
 
KRAKÓW, PONIEDZIAŁEK 24 KWIETNIA 2017 ROKU, GODZINA 16.00
kościół pw. św. Mikołaja, ul. Mikołaja Kopernika 9

GLIWICE, NIEDZIELA 23 KWIETNIA 2017 ROKU, GODZ. 11.00,

kościół św. Trójcy, ul. Mikołowska 2

WARSZAWA, NIEDZIELA 23 KWIETNIA 2017 ROKU, GODZ. 11.00,
kaplica św. Barbary, ul. Wspólna 67
 



WIELKANOC – Սուրբ Զատի
Chrystus powstał z martwych !
Błogosławione jest zmartwychwstanie Chrystusa !
 Kristos harjaw i mereloc !
Orhnial e harutjun Kristosi !
Takie jest wielkanocne pozdrowienie ormiańskich chrześcijan. Do tego można dodać:
Sznorhawor Surb Zatik
(Շնորհաւոր Սուրբ Զատիկ):
Szczęśliwej Świętej Wielkanocy

Ewangelia czytana w liturgii ormiańskiej w pierwszy dzień Wielkanocy mówi o tym, co się wydarzyło przy pustym już grobie Jezusa, w którym został jedynie całun i inne płótna pogrzebowe, rankiem pierwszego dnia po szabacie, czyli w niedzielę rano.

» Ewangelia wg św. Marka (Ew. Mk 16, 2-8)

Przeżywając radosną, dobrą nowinę o zmartwychwstaniu Pana, w drugim dniu Wielkanocy w liturgii ormiańskiej modlimy się z nadzieją za naszych zmarłych, to ormiański dzień zaduszny - or mereloc.

ks. prof. Józef Naumowicz


Najbliższa niedzielna liturgia ormiańska w Warszawie (kaplica św. Barbary, ul. Wspólna 67):
niedziela, 14 maja 2017, godz. 11.00

Z radością informujemy, że będziemy gościć

Abp Rafael Minassian,
Płock, 23 lipca 2016 r.

Uroczysta msza św. z okazji Światowych Dni Młodzieży w Diecezji Płockiej

ks. arcybiskupa RAFAELA MINASSIANA,
ordynariusza Ordynariatu Ormiańskokatolickiego dla Armenii, Gruzji, Rosji i Europy Wschodniej,

który będzie sprawował dwie ormiańskie liturgie:

  w Warszawie (główny kościół parafialny św. Barbary)
czwartek 25 maja 2017, godz. 18.00;
(zapraszają: ks. prof. Józef Naumowicz i  ks. prałat dr Maciej Szymański,
proboszcz rzymskokatolickiej parafii św. Barbary)

 w Gdańsku (Kościół Świętych Piotra i Pawła, ul. Żabi Kruk 3)
niedziela 28 maja 2017, godz. 12.00
Msza św. z okazji 80. rocznicy koronacji Cudownego Wizerunku Matki Bożej Łaskawej
pochodzącego z kościoła ormiańskiego w Stanisławowie.
(zaprasza ks. prałat Cezary Annusewicz)

Po mszy św. w Warszawie w czwartek 25 maja, Zespół Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich zaprasza na spotkanie
z arcybiskupem Rafaelem Minassianem do swojej siedziby - ul. Zgody 4/16.

» harmonogram Mszy św. dla Parafii Centralnej
» harmonogram Mszy św. dla Parafii Północnej
» harmonogram Mszy św. ogólnopolski

 

 

Szanowni Państwo! Drodzy Przyjaciele!

 Kristos Hariaw i Mereloc ..... Orhnial e Harutiune Kristosy! 

Chrystus Zmartwychwstał – Zmartwychwstał Prawdziwie

 Błogosławione Zmartwychwstanie Chrystusa!

To pozdrowienie, zaczerpnięte z liturgii Kościoła ormiańskiego, kieruję wraz z życzeniami do Was i Waszych Rodzin.

 Niech Święta Wielkiej Nocy obudzą na nowo w umysłach i sercach Wiarę, Nadzieję i Miłość.

 Także solidarność i życzliwość wobec ludzi cierpiących, zagubionych i potrzebujących pomocy.

 Jak nauczył patron roku 2017 - św. Brat Albert: „Bądźmy dobrze jak chleb”.

 Alleluja, Alleluja!

                                                                         ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski
                                                                                 proboszcz ormiańskokatolickiej parafii południowej w Gliwicach
                                                                             pw. św. Grzegorza Oświeciciela

 (za www.isakowicz.pl)


 

Wyjątkowo uroczysta była niedziela palmowa w parafii centralnej p.w. św. Grzegorza z Nareku.

Na zaproszenie ks. prof. Józefa Naumowicza naszą parafię odwiedził ks. Narek Mnoyan, duchowny ormiańskokatolicki z Armenii. Przyjechał z trzema młodzieńcami, którzy od miesiąca przebywają w Polsce i sposobią się do posługi kapłańskiej. Chór wspomagała gościnnie swoim świetnym sopranem Ormianka z Klebarka – Teresa Karapertyan.

» cały artykuł , film z obrzędu Otwarcia Drzwi, galeria zdjęć


 


WIELKI  TYDZIEŃ 2017

15 KWIETNIA – WIELKA SOBOTA

                                    ‹ Paniki, Armenia, 2016 r

» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 28, 1-20)

Wigilia Paschalna

Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Według Tradycji apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica. Dlatego też każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym.
Po śmierci krzyżowej i złożeniu do grobu wspomina się zstąpienie Jezusa do otchłani. Wiele starożytnych tekstów opisuje Chrystusa, który „budzi” ze snu śmierci do nowego życia Adama i Ewę, którzy wraz z całym rodzajem ludzkim przebywali w Szeolu.
Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych: chleba – na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy na pustyni; mięsa – na pamiątkę baranka paschalnego, którego spożywał Jezus podczas uczty paschalnej z uczniami w Wieczerniku oraz jajek, które symbolizują nowe życie. W zwyczaju jest też masowe odwiedzanie różnych kościołów i porównywanie wystroju Grobów.

W wielkosobotni wieczór odprawia się uroczystą liturgię Zmartwychwstania. Rozpoczyna się ona w wygaszonej świątyni; światła rozpalają się dopiero na słowa z księgi Izajasza: „Powstań! Świeć, bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłyska nad tobą…”. Rozpoczyna się świętowanie Wielkanocy (Zatik) radosnym obrzędem zapalania świec. 

na podstawie: "Liturgia Triduum Paschalnego", ekai.pl
"Kristos harjaw! Ormiańska Wielkanoc", o. Grzegorz Hawryłeczko

14 KWIETNIA – WIELKI PIATEK

                                    ‹ Paniki, Armenia, 2016 r

» Ewangelia wg św. Jana (J 18,1-19,42)

DZIEŃ MĘKI PAŃSKIEJ

» Rozważania podczas Drogi Krzyżowej w Koloseum pod przewodnictwem papieża Franciszka
(za: www.ekai.pl)

Po wieczerzy Jezus wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron. Był tam ogród, do którego wszedł On i Jego uczniowie. Także i Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus i uczniowie Jego często się tam gromadzili. Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią. A Jezus wiedząc o wszystkim, co miało na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: + Kogo szukacie? Odpowiedzieli Mu: Jezusa z Nazaretu. Rzekł do nich Jezus: + Ja jestem. Również i Judasz, który Go wydał, stał między nimi. Skoro więc rzekł do nich: Ja jestem, cofnęli się i upadli na ziemię. Powtórnie ich zapytał: + Kogo szukacie? Oni zaś powiedzieli: Jezusa z Nazaretu. Jezus odrzekł: + Powiedziałem wam, że Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie, pozwólcie tym odejść. Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: Nie utraciłem żadnego z tych, których Mi dałeś. Wówczas Szymon Piotr, mając przy sobie miecz, dobył go, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. A słudze było na imię Malchos. Na to rzekł Jezus do Piotra: + Schowaj miecz do pochwy. Czyż nie mam pić kielicha, który Mi podał Ojciec? (...)
(J 18,1-19,42)

13 KWIETNIA – WIELKI CZWARTEK

                                            ‹  Giumri, Armenia, 2016 r.

» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 26, 17-30)

Ostatnia Wieczerza
Dzień ustanowienia Najświętszego Sakramentu i Sakramentu Kapłaństwa.


Dziś Wielki Czwartek.
Braciom Kapłanom w dniu naszego wspólnego święta
składam najserdeczniejsze życzenia - Wiary, Nadziei i Miłości.
A także wytrwałości, wierności i gorliwości w służbie Jezusowi Chrystusowi i bliźnim,
szczególnie tym cierpiącym i zagubionym.
Sursum corda!

                                                                                      ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski

Wszystkim Kapłanom, a szczególnie tym posługującym w naszych trzech
ormiańskokatolickich parafiach składamy jak najserdeczniejsze życzenia
wszystkiego najlepszego,
radości i satysfakcji z każdego dnia kapłańskiej posługi,
powodzenia we wszelkich zamierzeniach, Bożego Błogosławieństwa.

(red)

» Liturgia Wielkiego Czwartku w Armenii (Giumri, Erywań, Panik, Lanijk, Mets Sepasar, Ghazanchi, Sizavet, Arpeni, Hovtun)
«Սիրեց յուրայիններին, ի սպառ սիրեց նրանց». Ավագ հիգշաբթի, Սբ. Պատարագ և Ոտնլվա

Wielki Czwartek w kościele ormiańskim to dzień pokuty – modlitwy, spowiedzi.
Liturgię tego dnia rozpoczynają nieszpory, po których następuje obrzęd umywania nóg przez kapłana i msza święta Wieczerzy Pańskiej. Po krótkiej przerwie, zaczyna się nocne czuwanie, odprawiane jest nabożeństwo Khawarum („Ciemność”), podobne do Ciemnej Jutrznii. Podczas niej czyta się 6 długich fragmentów z Ewangelii. Pierwszy, najdłuższy, pochodzi z Ewangelii według świętego Jana.
W trakcie nabożeństwa wystawiony jest świecznik z trzynastoma zapalonymi świecami. W centrum znajduje się biała [czerwona] świeca, która symbolizuje Jezusa. Skrajna świeca, czarna – Judasza. Po przeczytaniu każdego kolejnego fragmentu Ewangelii kapłan gasi po dwie świece, zaczynając od zewnętrznych. W pierwszej parze gaszona jest świeca Judasza. Po przeczytaniu wszystkich fragmentów pozostaje zapalona tylko jedna z nich – środkowa świeca. Chrystusa.
Chrystus zostaje sam.

Na ostatnią, bezsenną noc na ziemi.

11 KWIETNIA – WIELKI WTOREK

12 KWIETNIA – WIELKA ŚRODA

» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 25, 1-13)
o pannach nierozsądnych i roztropnych 
» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 26, 3-16)
namaszczenie Jezusa przez kobietę, zdrada Judasza
 

Wielki Wtorek to czas szczególnego przygotowania na nadejście Oblubieńca. Kościół rozważa tego dnia przypowieść o pannach roztropnych i nierozsądnych (Mt 25,1–13), pouczając wiernych o gotowości, którą trzeba okazać w chwili, gdy Pan będzie się zbliżał. Zaś w Wielką Środę, podobnie jak w Wielki Poniedziałek obrządku łacińskiego, czytana jest Ewangelia o zdradzie Judasza i namaszczeniu Chrystusa na Jego pogrzeb (Mt 26,3–16).

(na podstawie: "Kristos harjaw! Ormiańska Wielkanoc", o. Grzegorz Hawryłeczko) 

 

 

 

Zapraszam na niedzielną liturgię ormiańską w Warszawie
9 kwietnia, o godz. 11.00
(kaplica przy kościele św. Barbary, ul. Wspólna 67),
którą będę koncelebrował razem z ks. Narekiem z Armenii. Będę także inni goście z Armenii.

Następna liturgia w Warszawie - 23 kwietnia, połączona z uczczeniem ofiar ludobójstwa Ormian.

Z modlitwą – ks. Józef

Kolejne Msze św. ormiańskokatolickie:
- 14 maja 2017 r.
- 4 czerwca 2017 r.

 

Kim jesteśmy?
Jesteśmy Katolickim Kościołem Wschodnim, pełnoprawnym członem Kościoła Katolickiego, uznającym władzę i autorytet Biskupa Rzymu. Wyróżnia nas starożytny obrządek ormiański.

czytaj więcej
Obrządek ormiański
Obrządek ormiański wywodzi się z Armenii, z tradycji św. Bazylego. Uformowany przez św. Grzegorza Oświeciciela. Charakterystycznym wyróżnikiem jest język liturgiczny - grabar czyli język staroormiański.
czytaj więcej