czyli w tzw. Niedzielę Wygnania z Raju
Zerwanie z rajskiego drzewa poznania dobra i zła zakazanego owocu - pozornie smakowitego i atrakcyjnego – przyniosło ludziom ogromny dyskomfort, utratę trwałego szczęścia, zamieszanie w relacjach międzyludzkich (mężczyzna i kobieta poczuli wstyd i zażenowanie wobec siebie, „poznali, że są nadzy”, Rdz 3,7), utratę ufności i więzi z Bogiem (“skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu”, Rdz 3,8), wreszcie rozpoczęcie niepewnego i kruchego ziemskiego życia prowadzonego w pocie czoła.
Zachęcam, by przyjrzeć się kalendarzowi Wielkiego Postu wcześniej opublikowanemu. Zapraszam, by tego czasu nie stracić, by nie zmarnować wielkiej szansy duchowego odnowienia i umocnienia, jaki ten okres daje.
W 2001 roku obchodzono 1700-lecie chrztu Armenii. 18 lutego tamtego roku w Bazylice Watykańskiej św. Piotra z tej okazji ówczesny papież, Jan Paweł II (dzisiaj: Święty Jan Paweł II), przewodniczył uroczystej mszy św. w obrządku ormiańskim, którą sprawował Katolikos-Patriarcha Cylicji dla Ormian katolików, Nerses Bedros XIX.
"Radujcie się dzisiaj wszystkie wzniesienia z wielkiej chwały Góry Sepuh, góry najdostojniejszej ponieważ to na niej właśnie żył św. Grzegorz, świetlista kolumna świętego Kościoła ormiańskiego. Dzięki niemu raduje się ona w chwale niebiańskiego Syjonu. Góra ta promieniuje mistyczną radością bardziej niż wysoki szczyt Araratu, gdyż na niej przebywał św. Grzegorz, zbawcza Arka narodu ormiańskiego, niosąca ratunek od grzechu i dzięki tej górze zostaliśmy wybawieni od wszelkiego zła".
Te słowa hymnu ku czci św. Grzegorza Oświeciciela, apostoła Ormian, zabrzmiały wtedy w Bazylice św. Piotra podczas liturgii. Wokół specjalnie dostosowanego na tę okoliczność ołtarza Konfesji, zgromadziła się hierarchia katolickiego Kościoła ormiańskiego, duchowieństwo i wierni.
Ojciec Święty Jan Paweł II wygłosił homilię, w której powiedział m.in.:
"Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda". Słuchamy ponownie tych słów, podczas gdy wspominamy tysiąc siedemset łat chrztu narodu ormiańskiego. Minęło już siedemnaście wieków od chwili, gdy słowo Chrystusa zabrzmiało w Armenii, gdy przepowiadanie świętego Grzegorza Oświeciciela i wola króla Tyrydatesa III, nawróconego na wiarę, uczyniły z tej ziemi miejsce błogosławione i uświęcone przez Ducha. (…)
Ukochani Bracia i Siostry narodu ormiańskiego, zebraliśmy się tu dzisiaj, aby wyrazić Wam wdzięczność. Podziękować nie tylko za chwalebny początek Waszej historii, ale za całe dzieje, przepojone chrześcijaństwem i nieomal utożsamiające się z nim. Biskup Rzymu jest wyrazicielem tej wdzięczności i ofiarowuje ją Wam jako dar najpiękniejszy i najserdeczniejszy".
ARMENIA |
Pierwsza z trzech części obrzędów pogrzebowych śp. Arcybiskup NESZAN KARAKEHEJAN odbyła się 16 lutego 2021 r. w kapilicy seminarium w Erywaniu. Przewodniczył jej Ordynariusz Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej abp Rafał Minassian. (film 1.)
Trzecia odbedzie się w Bzommar (tam Siedziba Patriarchatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego) w Libanie, gdzie śp. abp Neszan zostanie pochowany.
Informowaliśmy, że 5 stycznia 2021 r. z naszej ormiańskiej społeczności
odszedł do Pana TOMASZ WARTANOWICZ
Pogrzeb odbędzie się
w piątek, 19 lutego 2021 roku, o godzinie 14.00
WARSZAWA, DOM POGRZEBOWY NA CMENTARZU KOMUNALNYM PÓŁNOCNYM SALA A,
Na stronie https://nekrolog.eklepsydra.pl/powiadomienie/ITEUC8I4ZMWR
w polu z informacjami o pogrzebie znajduje się przycisk zapewniający dostęp do transmisji on-line z ceremonii pogrzebowej.
Przycisk będzie aktywny w dniu pogrzebu.
Pierwsza rocznica konsekracji katedry ormiańśkokatolickiej w Giumri (Armenia), 24 IX 2016 r. |
odszedł do Pana
Ordynariusz Senior Ordynariatu
Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii, Gruzji Rosji i Europy Wschodniej
Arcybiskup NESZAN KARAKEHEJAN
Wieczny odpoczynek racz Mu dać, Panie,
a światłość wiekuista niechaj Mu świeci.
Niech odpoczywa w pokoju.
Աստուած հոգին լուսաւորէ։
Trzy filary Wielkiego Postu, na których można budować żywą relację z Bogiem:
MODLITWA
wytrwała, pokorna i ufna
podjęte dobrowolnie wyrzeczenie w jedzeniu lub w innych sprawach
czynienie dobra dla innych, pomoc innym z miłości
na podstawie oprac. ks. prof. Józefa Naumowicza, 2017 r.
14 II – Niedziela Dobrego Życia czyli Niedziela Rajska, liczona jako 1. Niedziela Wielkiego Postu
15 II – „pierwszy dzień o soli i chlebie”, ormiański Popielec, Poniedziałek Popielcowy
Wcześnie w tym roku [2021 - red.] zaczyna się okres, który w Kościele Ormiańskim nazywa się „Czterdziestnicą” (okres czterdziestu dni, łacińska Quadragesima), a powszechnie Wielkim Postem.
Pierwsza niedziela tego okresu ma charakter radosny (!). Od strony obyczajów i tradycji jest niekiedy nazywana „Wielkim Karnawałem" i ma podobny charakter jak polskie zapusty, ostatki czy tłusty czwartek, pozwalając po raz ostatni przed Wielkanocą nacieszyć się potrawami mięsnymi, nabiałem czy słodyczami.
Jednak posiada także głębokie podłoże religijne. Liturgia tej niedzieli wspomina bowiem szczęśliwy pobyt pierwszych ludzi w raju. Przypomina zatem radosną nowinę, że Bóg stworzył ludzi do życia szczęśliwego i obecnie czeka On, by na nowo obdarzyć nas jeszcze większymi darami, bylebyśmy podjęli drogę wiary, miłości, modlitwy, przemiany życia.
W kalendarzu liturgicznym to „Niedziela Dobrego Życia” (Բուն Բարեկենդան), którą można nazwać Niedzielą Rajską. Jest też wyliczana jako pierwsza niedziela Czterdziestnicy (Ա. Կիրակի Քառասնորդաց) czyli Wielkiego Postu, chociaż właściwie stanowi wigilię tego okresu.
Ormiański post - w sensie okresu wstrzemięźliwości - zaczyna się w poniedziałek (w tym roku 15 II). To „pierwszy dzień o soli i chlebie” (Ա. օր աղուհացից), jak nazwa się w ormiańskim kalendarzu liturgicznym (odpowiednik naszego wyrażenia „o chlebie i wodzie”). Taką nazwę mają też kolejne dni aż do „czterdziestego dnia o soli i chlebie”, przypadającego przed Niedzielą Palmową czyli przed Wielkim Tygodniem. Ta nazwa „o soli i chlebie” wiele mówi, jak kiedyś przeżywano Wielki Post w tradycji ormiańskiej i jak jeszcze teraz przeżywa się w wielu rodzinach.
W ten „pierwszy dzień o soli i chlebie” na porannej liturgii ma miejsce obrzęd posypania głów popiołem (w małych parafiach obrzęd ten odbywa się często już w niedzielę). To znak pokornego uniżenia się przed Bogiem, uznania własnej ułomności i kruchości oraz zaufania do Bożego miłosierdzia. To także symbol wewnętrznej postawy pokutnej, do której jesteśmy powołani w czasie wędrówki wielkopostnej.
W tym roku zapewne trudniej będzie wziąć udział w popielcowym obrzędzie (w Popielcowy Poniedziałek czy Środę Popielcową). Życzę jednak Wszystkim, by przeżyli te dni w duchu wielkiego zaufania do Boga, dziękczynienia Mu i przeproszenia Go, a także podjęcia dobrych postanowień na cały ten okres i ich wytrwałej realizacji. W ten sposób będziemy mogli pełniej przygotować się do radości wielkanocnych, czego Wszystkim z całego serca życzę
Z modlitwą ks. Józef Naumowicz
Popielec, Or Mochroc 4.03.2019 r. (ks. Karnik Hovsepian) »
Panik (prow. Szirak, Armenia). Zasłona już od soboty wieczór zamknięta.
14 LUTEGO 2021 - NIEDZIELA DOBREGO ŻYCIA,
POCZĄTEK WIELKIEGO POSTU
I Niedziela Wielkiego Postu, Bun Barekentan
Բուն Բարեկենդան
Ա. Կիրակր Քառասնորդաց
•
15 lutego - PONIEDZIAŁEK POPIELCOWY
Or Mochroc - Օր Մոխրոց
Wielki Post (Mec Pahk) rozpoczyna się od Niedzieli Dobrego Życia (Bun Barekentan). W tym roku niedziela ta przypada – jak podaje ormiańskokatolicki kalendarz liturgiczny – 14 lutego. Poniedziałek, 15 lutego, to ormiański Poniedziałek Popielcowy (Or Mochroc).
Według liturgicznego porządku jest to I Niedziela Wielkiego Postu, która nie ma takiego charakteru jak w tradycji łacińskiej. Jest to ostatni dzień radosny, ale wzywa do rozpoczęcia Wielkiego Postu.
W sensie wschodnim pierwszy dzień postu to ostatni dzień objadania się i radości, aby dobrze przygotować się na 40 dniowy post – do którego zachęcają czytania liturgiczne. Niedziela Bun Barekentan, to rodzaj małego karnawału. Tego dnia przyrządza się specjalne potrawy i urządza przyjęcia.
Już w sobotę wieczorem przed tą niedzielą zamykana jest na cały okres wielkopostny zasłona oddzielająca ołtarz od nawy kościoła.
W okresie Wielkiego Postu Ormianie poszczą szczególnie surowo. Okres ten bywał nazywany agh u hac - „sól i chleb”.
Na zakończenie tegorocznego orędzia Franciszek życzy, aby przeżywanie Wielkiego Postu jako drogi nawrócenia, modlitwy i dzielenia się naszymi dobrami, pomogło nam powrócić do wiary w bliską obecność Chrystusa, do nadziei ożywionej tchnieniem Ducha Świętego oraz do miłości, której niewyczerpanym źródłem jest miłosierne serce Ojca.
» w j. polskim » w j. ormiańskim
Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej
Kościół katolicki wspomina 11 lutego Najświętszą Marię Pannę z Lourdes. Tego dnia 1858 r., w cztery lata po ogłoszeniu przez Piusa IX dogmatu o Niepokalanym Poczęciu, Matka Boża ukazała się ubogiej pasterce Bernadecie Soubirous w Lourdes. Podczas osiemnastu objawień Maryja wzywała do modlitwy i pokuty. Nakazała, aby na miejscu objawień wybudowano kościół. Polecenie to zostało wypełnione przez miejscowego proboszcza i w 1875 r. odbyła się uroczysta konsekracja świątyni. Przed pandemią koronawirusa przybywało tam rocznie do 6 mln pielgrzymów z całego świata.
11 lutego 1858 r. Bernadeta [Maria Soubirous] z siostrą i koleżanką poszła zbierać gałęzie na opał. Przy grocie Massabielskiej zobaczyła unoszącą się nad krzakiem śliczną dziewczynę w białej sukni, która w prawej dłoni trzymała różaniec. Bernadeta, naśladując ją, uczyniła znak krzyża i zaczęła odmawiać różaniec. Biała Pani włączała się w modlitwę tylko na „Chwała Ojcu...”, kończące każdą dziesiątkę. Potem – znikła.
Związek chorych z pirenejskim sanktuarium spowodował, że gdy w 1992 r. Jan Paweł II ustanowił Światowy Dzień Chorego, na jego datę wybrał dzień pierwszego objawienia Matki Bożej w Lourdes – 11 lutego. Tam też, w 1993, 2004 i 2008 r. odbyły się centralne obchody tego Dnia.
źródło: niedziela.pl
» "Sanktuarium w Lourdes - miejsce cudów"
» VATICAN NEWS: "11 Փետրուարի թուականը յատուկ նշանակութիւն ունի Վատիկանի մէջ։"
(Szczególne znaczenie 11 lutego w Watykanie)
Jan Paweł II we wspominanym liście zaznaczył, że "ma on na celu uwrażliwienie ludu Bożego i - w konsekwencji - wielu katolickich instytucji działających na rzecz służby zdrowia oraz społeczności świeckiej na konieczność zapewnienia lepszej opieki chorym; pomagania chorym w dowartościowaniu cierpienia na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim na płaszczyźnie nadprzyrodzonej; włączenie w duszpasterstwo służby zdrowia wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych, popieranie coraz cenniejszego zaangażowania wolontariatu..."
Jak co roku, papież Franciszek wystosował Orędzie na na XXIX ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO 2021 r. (opublikowane: Rzym, u św. Jana na Lateranie, dnia 20 grudnia 2020 r., w IV Niedzielę Adwentu). (zdjęcie: strona Diecezji Rzeszowskiej)
Jak poinformował ks. biskup Diecezji Płockiej Piotr Libera, 2 lutego w święto Ofiarowania Pańskiego ks. Rafał Krawczyk, długoletni duszpasterz ormiańskokatolicki w Polsce, wyszedł ze szpitala po przebytej chorobie covidowej.
ks. Józef Naumowicz
Jan Henryk Rosen 1926
w Kielcach.
Czas trwania wystawy –
od 15 lutego – 30 maja 2021.
ARMENIA |
Święto to jest bogate w symbolikę światła. Od X w. pojawia się obrzęd poświęcenia świec, który jeszcze podkreśla i ubogaca tą symbolikę, odbywają się uroczyste procesje ze świecami.
Zgodnie z tradycją ormiańskiego Kościoła katolickiego uroczystości rozpoczynają się wieczorem 1 lutego. Śpiewany jest przepiękny hymn Exsultet (od pierwszego słowa hymnu, z łacińskiego "Ex saltare", co znaczy "skakać z radości"), czytane fragmenty Księgi Kapłańskiej i Księgi Przysłów, proroctwa apostoła Pawła z listu do Galatów (Ga 3: 24-29), fragment Ewangelii wg św. Łukasza (Łk 2: 22-40), opisujący ofiarowanie Dzieciątka Jezus w Świątyni jerozolimskiej.
Podczas czytania Ewangelii kapłan rozpala ognisko. Ogień symbolizuje Chrystusa - niebiańskie Światło, czci się Maryję, która to Światło na ziemię sprowadziła.
» artykuł i zdjęcia z Mets Sepasar, Bavry, Panik, Tashir
2 lutego, przypada czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu, Kościół katolicki obchodzi święto Ofiarowania Pańskiego. Czyni to na pamiątkę ofiarowania przez Maryję i Józefa ich pierworodnego syna, Jezusa, w świątyni jerozolimskiej. W polskiej tradycji jest to też święto Matki Bożej Gromnicznej. 2 lutego przypada także Dzień Życia Konsekrowanego. Siostry i bracia zakonni, podobnie jak Jezus w świątyni Jerozolimskiej, ofiarowują swoje życie na wyłączną służbę Bogu.
Przed 1969 r. na Zachodzie święto Ofiarowania Pańskiego znane było jako Święto Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny. Po soborze zmieniono nazwę, żeby ukazać chrystocentryczne znaczenie uroczystości.
Według Ewangelii (Ewangelii wg św. Łukasza, 2: 22-39) Jezus, zgodnie z prawem żydowskim, jako pierworodny syn był ofiarowany Bogu w świątyni jerozolimskiej. Wtedy też starzec Symeon wypowiedział proroctwo nazywając Jezusa "światłem na oświecenie pogan i chwałą Izraela". Dlatego święto to jest bogate w symbolikę światła.
Święto św. Sarkisa (pol. św. Sergiusza)
Surp Sarkis - Սուրբ Սարգիս
to dzień błogosławieństwa młodzieży.
Jest świętem ruchomym, w tym roku – wg ormiańskokatolickiego
kalendarza liturgicznego – przypada 30 stycznia.
♥ św. Sarkis - "ŚWIĘCI Z KALENDARZA FKiDOP 2020 - LUTY"
(w j. polski i ormiańskim)
ARMENIA |
Wieczorem 27 stycznia młodzież z wioski Bavra (prow. Szirak) z Ormiańskiego Związku Młodzieży Katolickiej regionu Aszocka zorganizowała w kościele wydarzenie z okazji przypadającego 28 stycznia Dnia Wojska. Rozpoczęło się modlitwą w kościele za ormiańskich żołnierzy, którzy zginęli, zostali pojmani, ranni, czy zaginęli.
Następnie z kościelnego podwórka zostały wypuszczone balony, które poniosły intencje zapisane na kartkach. Potem młodzież odwiedziła grób żołnierza, który zginął, modlono się za Niego, zapalono znicze.
ŚWIAT - INNE |
Budynek postawiono na obszarze, który wtedy, co najmniej do połowy XIX wieku, zamieszkany był w większości przez katolickich Ormian. Po zagładzie Ormian w 1915 ziemie te się wyludniły, a świątynia była wykorzystywana jako skład tytoniu.
W rozmowie z “Agosem” (pismo ormiańsko-tureckie) ormiańskokatolicki archieparcha Konstantynopola abp. Lévon Boghos Zékiyan oświadczył, że nawiązał kontakt ze spółką, która reklamowała sprzedaż budynku. “Nie mamy niestety możliwości kupna kościoła. Nie przeszkadza nam fakt, że funkcjonowałby on jako placówka kulturalna, mamy tylko nadzieję, że odprawilibyśmy tam liturgię raz w roku” – powiedział hierarcha.
*
Starożytny ormiański kościół w Kütahya zrównany z ziemią
zdjęcie: Ks. Włodzimierz Piętka/FOTO GOŚĆ |
dla ks. RAFAŁA KRAWCZYKA,
proboszcza ormiańskokatolickiej parafii pw. Świętego Krzyża w Soczi,
wieloletniego duszpasterza ormiańskokatolickiego w Polsce. Przed dwoma dniami otrzymał wynik pozytywny w teście na koronawirusa. Leży w szpitalu w Płocku.
Otoczmy go naszą modlitwą i życzliwą pamięcią
ks. Józef Naumowicz
Kim jesteśmy?
|
|
---|---|
Jesteśmy Katolickim Kościołem Wschodnim, pełnoprawnym członem Kościoła Katolickiego, uznającym władzę i autorytet Biskupa Rzymu. Wyróżnia nas starożytny obrządek ormiański.
|
Obrządek ormiański
|
|
---|---|
Obrządek ormiański wywodzi się z Armenii, z tradycji św. Bazylego. Uformowany przez św. Grzegorza Oświeciciela. Charakterystycznym wyróżnikiem jest język liturgiczny - grabar czyli język staroormiański.
|