Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցին Լեհաստանում

2 kwietnia 2018, Poniedziałek Wielkanocny w parafii p.w. św. Grzegorza z Nareku

Dzisiejszą mszę św. celebrował jak zwykle, ks. prof. Józef Naumowicz z udziałem trzech ormiańskich kleryków. W swojej homilii ksiądz mówił o radości, która jest tak ważna, ale nie ta płytka, lecz radość, która przychodzi po Wielkim Poście, po męce, po krzyżu, radość wynikająca z tego, że Jezus żyje, nadal żyje. Taka radość, która w życiu przychodzi po wielkim osiągnięciu, po przełamaniu siebie, po zwycięstwie nad własnymi słabościami.

Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwe zmartwychwstał
Błogosławione jest zmartwychwstanie Chrystusa!

Proszę przyjąć najlepsze życzenia błogosławionych, radosnych, zdrowych, pełnych miłości i nadziei Świąt Wielkanocnych!
z modlitwą - ks. Józef Naumowicz

♦

WIELKANOC,

ciągle na nowo potrzebny jest nam głęboki zachwyt nad misterium Poranka Wielkanocnego,
z którego niezmienne czerpiemy siłę i moc do nieustannego wędrowania ku pełnej jedności
z Bogiem, z człowiekiem, ze światem.

Jezus Zmartwychwstał, On żyje - jest z nami „przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20).
Niech Zmartwychwstały obdarza nas, życzymy sobie nawzajem, zdrowiem, radością
i siłą do podejmowania stających przed nami, każdego dnia naszych życiowych zadań;
niech umacnia wiarę, nadzieję i miłość,  niech wreszcie w znaku pustego grobu
napełnia pokojem i pewnością, że właśnie do Niego należy ostateczne zwycięstwo nad śmiercią i mrokami zła.

Zjednoczona w modlitwie

s. Maria OSB  

Niedziela Pamowa kończy okres Wielkiego Postu. Przez ten czas wierni podczas liturgii nie widzą ołtarza, jest on zasłonięty fioletową zasłoną. Wieczorem w sobotę przed Niedzielą Palmową zostaje ona otwarta.

NIEDZIELA PALMOWA. Uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy
ԾԱՂԿԱԶԱՐԴ. Հիսուսի հաղթական մուտքը Երուսաղեմ

Na kilka dni przed Paschą Jezus udał się do Jerozolimy, by tam obchodzić – jak inni liczni pielgrzymi - wielkie doroczne święto. Ponieważ głośno było już o Jego nauczaniu, o niedawnym wskrzeszeniu Łazarza i innych cudach, wielu szło za Nim lub witało Go po drodze. „Ogromny tłum” kładł swe szaty przed Nim, „inni obcinali gałązki z drzew i ścielili na drodze”. Witano Go jak króla, proroka, Mesjasza. On jednak przybywał nie w charakterze zwycięzcy, nie na rydwanie czy w zbrojnym zaprzęgu, ale jako władca skromny i „łagodny, siedzący na osiołku”.

» czytaj całość

W liturgii ormiańskiej ta niedziela przypomina, że Jezus przyjdzie na końcu czasów, wtedy objawi się w chwale jako Pan świata i zapyta nas o naszą miłość. To tzw. powtórne przyjście Pana. Stąd też nazwa: Niedziela Przyjścia (Գալստյան կիրակի - Galstyan Kiraki). Dlaczego taki temat na koniec Wielkiego Postu ? (dziś jest ostatnia niedziela 40-dniowego okresu, który kończy się najbliższą „sobotę Łazarza”, 8 kwietnia, potem jest Niedziela Palmowa i Wielki Tydzień).

Dlaczego taki temat dzisiejszej niedzieli? Otóż, ormiański Wielki Post ma bardzo logiczny i przemyślany układ. Na początku przypomina o raju i o jego utracie przez człowieka. Kolejne niedziele przedstawiały drogi powrotu do pierwotnej szczęśliwości i do odnowienia więzi z Bogiem. A ostatnia niedziela wskazuje na koniec świata, kiedy Chrystus przyjdzie w swej chwale. Taki jest bieg świata i taki jest złoty łańcuch Wielkiego Postu. Wszystko zaczyna się od Boga, wszystko do Niego zmierza i w Nim znajduje spełnienie.

» czytaj całość

Kolejna niedziela ormiańskiego Wielkiego Postu przypomina o wartości modlitwy i jej potrzebie. W Ewangelii Jezus podaje dwie piękne przypowieści:
(1). przypowieść o wdowie, która wytrwale błaga sędziego o pomoc. Wdowa czuje się bezbronna i bezsilna wobec przeciwnika. Wie, że sama nie da rady. Stąd błaga sędziego o pomoc. Nie przejmuje się tym, że sędzia wydaje się obojętny, że wydaje się nie słuchać jej próśb. Nie ustaje w błaganiu i jej wytrwałość zostaje nagrodzona. Przypowieść ta zazwyczaj nosi tytuł: „O [złym, niesprawiedliwym] sędzim”, dlatego dzisiaj w liturgii ormiańskiej mamy „Niedzielę sędziego” (Դատավորի կիրակի -Datawori Kiraki - to znaczy niedziela, w której czyta się tę przypowieść).
(2) przypowieść o faryzeuszu i celniku. Faryzeusz czyni bardzo wiele dobra, ale to staje się źródłem jego pychy i zadufania w sobie. Na modlitwie wynosi się nad innych; mówi wyłącznie o sobie, o swoich zasługach, modlitwa ma pomóc mu się dowartościować i wywyższyć; nie widzi Boga, o nic Go nie prosi, niczego od Niego nie oczekuje, nie dziękuje za Jego wielkość i miłosierdzie. A celnik ? Stoi pełen skruchy, ma poczucie niegodności, nie porównuje się z innymi, nie czuje się lepszy. Ma świadomość, że potrzebuje Boga, Jego miłosierdzia i łaski. Świadomość swych słabości rodzi w nim pokorę wobec Boga i siebie, jak również wyrozumiałość dla słabości i grzechów innych.

» Ewangelia wg św. Łukasza (18, 1-4)

W ostatnią niedzielę, 4 marca, Mszę św. ormiańskokatolicka dla naszej wspólnoty odprawił w kościele Bożego Ciała ks. Rafał Krawczyk. Przybyły z Armenii, gdzie obecnie pełni funkcję Wikariusza Sądowego Ordynariatu Ormiańskokatolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej.
Podczas sprawowania mszy św. ks. Rafałowi towarzyszył ks. Marcin Kołodziej. Asystowali Ara Sayegh i jego syn Aram. Polskie pieśni wielkopostne wykonywali Wrocławscy Madrygaliści.

» cały artykuł - nagrania, galeria zdjęć

» Ewangelia wg św. Łukasza (16, 1-13)

Przypomnijmy: w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu liturgia ormiańska rozważa pobyt ludzi w raju, w drugą zaś - utratę raju. Podkreśla, że po utracie pierwotnej szczęśliwości, człowiek cierpi, ale nie jest całkowicie zgubiony: został bowiem umieszczony „naprzeciw raju, na drodze do niego”. W swym sumieniu zachował pamięć o Stwórcy. Odtąd tęskni za rajem i go pragnie. Bóg przygotowuje powrót człowieka, ale szanując jego wolność człowieka, zaprasza go do zaangażowania.
Następne ormiańskie niedziele wielkopostne wskazują, jak wrócić do stanu „dobrego życia” w raju.
Trzecia niedziela – „syna marnotrawnego” [w tym roku 25 lutego 2018] przypomina, że jedną z dróg jest uznanie swych błędów, skrucha serca i przemiana życia. Człowiek popełnia grzechy, zarówno dobrowolnie jak też ze słabości, mimowolnie. Jednak szczęśliwy jest ten, kto ma odwagę, jak syn marnotrawny, żałować i prosić o przebaczenie, przyznając: "Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie". Ojciec jest gotów przebaczyć temu, kto pokutuje i przywrócić go do godności i chwały, jaką kiedyś cieszył się jako syn w domu ojca.
Czytając Ewangelię, rozważmy kolejne stopnie degradacji syna marnotrawnego: traci więź z rodziną, traci majątek, cierpi głód, staje się niewolnikiem - pasie zwierzęta, które w jego środowisku są uważane za nieczyste.
Rozważmy także cztery stopnie wywyższenia marnotrawnego syna, który odzyskuje rangę człowieka wolnego i kochanego: otrzymuje nowe szaty (odzyskana godność), pierścień (znak przynależności do rodziny), sandały (odróżniały człowieka wolnego od niewolnika); urządzona jest uczta (znak miłości i radości).
Czy jednak syn odzyskuje wszystko? A utracony majątek? A może odzyskuje z nadmiarem? Jeszcze więcej niż miał przedtem ?

Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie.
A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go.

» Ewangelia wg św. Łukasza (15, 11-32)

ks. prof. Józef Naumowicz, marzec 2017