Msza św. w Warszawie - 2 kwietnia 2018, Poniedziałek Wielkanocny
PARAFIA CENTRALNA |
2 kwietnia 2018, Poniedziałek Wielkanocny w parafii p.w. św. Grzegorza z Nareku
Dzisiejszą mszę św. celebrował jak zwykle, ks. prof. Józef Naumowicz z udziałem trzech ormiańskich kleryków. W swojej homilii ksiądz mówił o radości, która jest tak ważna, ale nie ta płytka, lecz radość, która przychodzi po Wielkim Poście, po męce, po krzyżu, radość wynikająca z tego, że Jezus żyje, nadal żyje. Taka radość, która w życiu przychodzi po wielkim osiągnięciu, po przełamaniu siebie, po zwycięstwie nad własnymi słabościami.
♦
Wielka Niedziela
Kristos Hariaw i Mereloc ….. Orhnial e Harutiune Kristosy!
Chrystus Zmartwychwstał – Zmartwychwstał Prawdziwie
Błogosławione Zmartwychwstanie Chrystusa!
To pozdrowienie, zaczerpnięte z liturgii Kościoła ormiańskiego, kieruję wraz z życzeniami do Was i Waszych Rodzin.
Niech Święta Wielkiej Nocy obudzą na nowo w umysłach i sercach Wiarę, Nadzieję i Miłość.
Także solidarność i życzliwość wobec ludzi cierpiących, zagubionych i potrzebujących pomocy.
Jak nauczył św. Brat Albert: „Bądźmy dobrze jak chleb”.
Alleluja, Alleluja!
ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski
♦

Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwe zmartwychwstał
Błogosławione jest zmartwychwstanie Chrystusa!
Proszę przyjąć najlepsze życzenia błogosławionych, radosnych, zdrowych, pełnych miłości i nadziei Świąt Wielkanocnych!
z modlitwą - ks. Józef Naumowicz
♦
WIELKANOC,
ciągle na nowo potrzebny jest nam głęboki zachwyt nad misterium Poranka Wielkanocnego,
z którego niezmienne czerpiemy siłę i moc do nieustannego wędrowania ku pełnej jedności
z Bogiem, z człowiekiem, ze światem.
Jezus Zmartwychwstał, On żyje - jest z nami „przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20).
Niech Zmartwychwstały obdarza nas, życzymy sobie nawzajem, zdrowiem, radością
i siłą do podejmowania stających przed nami, każdego dnia naszych życiowych zadań;
niech umacnia wiarę, nadzieję i miłość, niech wreszcie w znaku pustego grobu
napełnia pokojem i pewnością, że właśnie do Niego należy ostateczne zwycięstwo nad śmiercią i mrokami zła.
Zjednoczona w modlitwie
s. Maria OSB
spadkobierczyń benedyktynek ormiańskich ze Lwowa)
Zapraszam do jak najliczniejszego udziału w wielkanocnej mszy św. ormiańskokatolickiej
połączonej z modlitwą za naszych zmarłych (ich imiona będzie można dołączyć przed mszą św.) - ormiański or mereloc,
W PONIEDZIAŁEK WIELKANOCNY,
2 KWIETNIA 2018, Warszawa, g. 11.00,
kaplica Matki Bożej, ul. Łazienkowska 14.
Po mszy św. – świąteczne spotkanie i okazja, by skosztować ormiańskiej świątecznej kuchni…
wraz z serdeczną pamięcią i modlitwą
ks. Józef Naumowicz
» harmonogram Mszy św. dla Parafii Centralnej
» harmonogram Mszy św. ogólnopolski
WIELKI TYDZIEŃ 2018 |
» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 28, 1-20) | |
Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Według Tradycji apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica. Dlatego też każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym. Wielkanoc zaczyna się już w sobotę po zachodzie słońca. Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych: chleba – na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy na pustyni; mięsa – na pamiątkę baranka paschalnego, którego spożywał Jezus podczas uczty paschalnej z uczniami w Wieczerniku oraz jajek, które symbolizują nowe życie. ♦ |
|
30 MARCA – WIELKI PIĄTEK DZIEŃ MĘKI PAŃSKIEJ ![]() |
|
» Ewangelia wg św. Jana (J 18,1-19,42) | |
Po wieczerzy Jezus wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron. Był tam ogród, do którego wszedł On i Jego uczniowie. Także i Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus i uczniowie Jego często się tam gromadzili. Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią. A Jezus wiedząc o wszystkim, co miało na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: + Kogo szukacie? Odpowiedzieli Mu: Jezusa z Nazaretu. Rzekł do nich Jezus: + Ja jestem. Również i Judasz, który Go wydał, stał między nimi. Skoro więc rzekł do nich: Ja jestem, cofnęli się i upadli na ziemię. Powtórnie ich zapytał: + Kogo szukacie? Oni zaś powiedzieli: Jezusa z Nazaretu. Jezus odrzekł: + Powiedziałem wam, że Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie, pozwólcie tym odejść. Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: Nie utraciłem żadnego z tych, których Mi dałeś. Wówczas Szymon Piotr, mając przy sobie miecz, dobył go, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. A słudze było na imię Malchos. Na to rzekł Jezus do Piotra: + Schowaj miecz do pochwy. Czyż nie mam pić kielicha, który Mi podał Ojciec? (...) ♦ |
|
29 MARCA – WIELKI CZWARTEK |
|
Wszystkim Kapłanom składamy serdeczne życzenia wszystkiego najlepszego, radości i satysfakcji z każdego dnia kapłańskiej posługi, powodzenia i Bożego Błogosławieństwawe we wszelkich zamierzeniach. Polecamy w modlitwie. |
|
Wielki Czwartek w kościele ormiańskim to dzień pokuty – modlitwy, spowiedzi. Na ostatnią, bezsenną noc na ziemi. ♦ |
|
27 MARCA – WIELKI WTOREK |
28 MARCA – WIELKA ŚRODA |
» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 25, 1-13) |
» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 26, 3-16) |
Niedziela Pamowa kończy okres Wielkiego Postu. Przez ten czas wierni podczas liturgii nie widzą ołtarza, jest on zasłonięty fioletową zasłoną. Wieczorem w sobotę przed Niedzielą Palmową zostaje ona otwarta.
NIEDZIELA PALMOWA. Uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy
ԾԱՂԿԱԶԱՐԴ. Հիսուսի հաղթական մուտքը Երուսաղեմ
Na kilka dni przed Paschą Jezus udał się do Jerozolimy, by tam obchodzić – jak inni liczni pielgrzymi - wielkie doroczne święto. Ponieważ głośno było już o Jego nauczaniu, o niedawnym wskrzeszeniu Łazarza i innych cudach, wielu szło za Nim lub witało Go po drodze. „Ogromny tłum” kładł swe szaty przed Nim, „inni obcinali gałązki z drzew i ścielili na drodze”. Witano Go jak króla, proroka, Mesjasza. On jednak przybywał nie w charakterze zwycięzcy, nie na rydwanie czy w zbrojnym zaprzęgu, ale jako władca skromny i „łagodny, siedzący na osiołku”.
Msza św. 18 marca 2018 w Parafii Centralnej - przedostatnia msza św. Wielkiego Postu i ostatnia w tym miesiącu, z zasłoniętą zasłoną.
Nowością jest fisharmonia, którą uruchomił Kuba Kopczyński i teraz już mamy akompaniament dla naszego chóru. Wyszkoleni w śpiewie ormiańscy klerycy, bardzo wzbogacają nasz śpiew w trakcie mszy, na które przychodzi coraz więcej nowych osób.
Dzisiejsze słowo do wiernych, ks. Józef Naumowicz poświęcił zagadnieniu miłości, bo chrześcijanin to nie tylko ten, kto przestrzega przykazań, ale ten kto kocha. Miłość bliźniego i miłość do Boga, to zarazem wierność przykazaniom. Jeżeli ktoś kocha, to stara się w życiu nie czynić nic wbrew przykazaniom, wbrew temu co się kocha.
Ks. Józef wspomniał również naszego patrona - św. Grzegorza z Nareku, który od dwóch lat jest doktorem kościoła - 5 kwietnia w Watykanie będzie odsłonięcie jego pomnika. Przytoczył też przypowieść, która jest popularna w Armenii, a odnosi się do ogromnej miłości św. Grzegorza do Boga, i jego wierności w przestrzeganiu zasad. Swoją ogromną miłość do Boga, przelał w swoje piękne pieśni. Były one dowodem jego miłości i wierności Bogu.
My też musimy przestrzegać zasad, przykazań, a najlepiej robić to przez miłość, bo przykazania powinny nam pomagać być lepszymi. Powinniśmy rozpalać w sobie miłość, robiąc wszystko z miłością, poznawać Pana Boga, bo im lepiej się kogoś zna, tym łatwiej można go kochać. Mamy Pana Boga poznawać nie tylko rozumem, ale właśnie przez miłość.
Na zakończenie mszy św. Krzysztof Jabłonka przekazał ks. Józefowi życzenia z okazji nadchodzących imienin, powtórzyliśmy je później przy herbacie i słodyczach, tradycyjnym polskim 100 lat
tekst i zdjęcia: Maria Ohanowicz-Tarasiuk
W liturgii ormiańskiej ta niedziela przypomina, że Jezus przyjdzie na końcu czasów, wtedy objawi się w chwale jako Pan świata i zapyta nas o naszą miłość. To tzw. powtórne przyjście Pana. Stąd też nazwa: Niedziela Przyjścia (Գալստյան կիրակի - Galstyan Kiraki). Dlaczego taki temat na koniec Wielkiego Postu ? (dziś jest ostatnia niedziela 40-dniowego okresu, który kończy się najbliższą „sobotę Łazarza”, 8 kwietnia, potem jest Niedziela Palmowa i Wielki Tydzień).
Dlaczego taki temat dzisiejszej niedzieli? Otóż, ormiański Wielki Post ma bardzo logiczny i przemyślany układ. Na początku przypomina o raju i o jego utracie przez człowieka. Kolejne niedziele przedstawiały drogi powrotu do pierwotnej szczęśliwości i do odnowienia więzi z Bogiem. A ostatnia niedziela wskazuje na koniec świata, kiedy Chrystus przyjdzie w swej chwale. Taki jest bieg świata i taki jest złoty łańcuch Wielkiego Postu. Wszystko zaczyna się od Boga, wszystko do Niego zmierza i w Nim znajduje spełnienie.
Zapraszam na liturgię ormiańskokatolicką w Warszawie
w VI niedzielę ormiańskiej Czterdziestnicy Wielkopostnej
18 marca, godz. 11.00
w kaplicy Matki Bożej, przy ul. Łazienkowskiej 14
Członkowie chóru parafialnego proszeni są o przybycie na godz. 10,00.
» harmonogram Mszy św. dla Parafii Centralnej
» harmonogram Mszy św. ogólnopolski
Kolejna niedziela ormiańskiego Wielkiego Postu przypomina o wartości modlitwy i jej potrzebie. W Ewangelii Jezus podaje dwie piękne przypowieści:
(1). przypowieść o wdowie, która wytrwale błaga sędziego o pomoc. Wdowa czuje się bezbronna i bezsilna wobec przeciwnika. Wie, że sama nie da rady. Stąd błaga sędziego o pomoc. Nie przejmuje się tym, że sędzia wydaje się obojętny, że wydaje się nie słuchać jej próśb. Nie ustaje w błaganiu i jej wytrwałość zostaje nagrodzona. Przypowieść ta zazwyczaj nosi tytuł: „O [złym, niesprawiedliwym] sędzim”, dlatego dzisiaj w liturgii ormiańskiej mamy „Niedzielę sędziego” (Դատավորի կիրակի -Datawori Kiraki - to znaczy niedziela, w której czyta się tę przypowieść).
(2) przypowieść o faryzeuszu i celniku. Faryzeusz czyni bardzo wiele dobra, ale to staje się źródłem jego pychy i zadufania w sobie. Na modlitwie wynosi się nad innych; mówi wyłącznie o sobie, o swoich zasługach, modlitwa ma pomóc mu się dowartościować i wywyższyć; nie widzi Boga, o nic Go nie prosi, niczego od Niego nie oczekuje, nie dziękuje za Jego wielkość i miłosierdzie. A celnik ? Stoi pełen skruchy, ma poczucie niegodności, nie porównuje się z innymi, nie czuje się lepszy. Ma świadomość, że potrzebuje Boga, Jego miłosierdzia i łaski. Świadomość swych słabości rodzi w nim pokorę wobec Boga i siebie, jak również wyrozumiałość dla słabości i grzechów innych.

PARAFIA POŁUDNIOWA |
W ostatnią niedzielę, 4 marca, Mszę św. ormiańskokatolicka dla naszej wspólnoty odprawił w kościele Bożego Ciała ks. Rafał Krawczyk. Przybyły z Armenii, gdzie obecnie pełni funkcję Wikariusza Sądowego Ordynariatu Ormiańskokatolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej.
Podczas sprawowania mszy św. ks. Rafałowi towarzyszył ks. Marcin Kołodziej. Asystowali Ara Sayegh i jego syn Aram. Polskie pieśni wielkopostne wykonywali Wrocławscy Madrygaliści.
» cały artykuł - nagrania, galeria zdjęć
4 marca 2018 - pierwsza w tym miesiącu msza św. ormiańskokatolicka w Parafii Centralnej, 4. niedziela ormiańskiej Czterdziestnicy Wielkopostnej, sprawowana jest przy zaciągniętej zasłonie. W swoim słowie do wiernych, ks. prof. Józef Naumowicz tłumaczył symbolikę oddzielenia wiernych od ołtarza w okresie oczekiwania na Zmartwychwstanie Chrystusa. Nawiązał też do bardzo trudnej ewangelii św. Łukasza, w której Bóg nie potępia cwaniactwa rządcy, który w imię ratowania swojego dobrego imienia, zmniejsza zobowiązania podwładnych wobec właściciela. Daje nam wskazówkę, że sami musimy zadbać o najwłaściwsze pokierowanie swoim życiem, aby znaleźć właściwą drogę do Królestwa Niebieskiego, liczy się nasz rozsądek i roztropność w podejmowaniu życiowych decyzji. Ważniejsze jest rozważanie nad cierpieniem Chrystusa, niż samobiczowanie.
Po mszy jak zwykle spotkaliśmy się przy kawie i herbacie.
tekst i zdjęcie: Maria Ohanowicz-Tarasiuk
Przypomnijmy, że od ubiegłej niedzieli Wielkiego Postu, liturgia ormiańska wskazuje nam różne sposoby zbliżenia się do Boga, drogi powrotu do utraconego raju i do szczęścia.
Dzisiaj przykładem jest rządca, który otrzymał od pana w zarząd dobra, ale je lekkomyślnie roztrwonił. Ma zdać sprawę ze swej działalności i grozi mu utrata urzędu i godności. Nie poddaje się jednak i nie czeka z założonymi rękoma. Jak syn marnotrwany uznaje swój błąd i zabiega o to, by odzyskać zaufanie swego pana i zapewnić sobie dobrą przyszłość.
Ta niedziela przypomina nam, że Bóg jest panem świata, ale tu nas umieścił jako menadżerów i gospodarzy, polecając: „Czyńcie sobie ziemię poddaną” (Rdz 1,28).
Jesteśmy szafarzami Bożych darów i pozostajemy przed Nim odpowiedzialni za to, co robimy i jak wykorzystujemy nasze dary, talenty, kompetencje.
W Wielkim Poście mamy więc jeszcze bardziej wykorzystać nasze serce i nasz rozum, by wygrać i zachować nasze życie duchowe, by właściwie używać dóbr tego świata, by w sprawach duchowych wykazać tyle samo roztropności i zaangażowania - albo jeszcze więcej - niż w sprawach ziemskich.
„Pan pochwalił nieuczciwego zarządcę za jego rozsądek” (inne tłum.: „że roztropnie postąpił”).
Oczywiście, nie dlatego go pochwalił, że był on nieuczciwy, niesprawiedliwy, przewrotny czy przebiegły.
Pochwalił go „za jego rozsądek”. Za to, że był roztropny, przewidujący, inteligentny, że podjął działanie, że okazał się dobrym menadżerem swego życia, że wykorzystał dany czas, możliwości, talenty.
4 MARCA 2018 r.
W CZWARTĄ NIEDZIELĘ WIELKIEGO POSTU (Niedzielę Zarządcy):
w WARSZAWIE
godz. 11.00
w kaplicy Matki Bożej, przy ul. Łazienkowskiej 14.
celebrans: ks. prof. Józef Naumowicz
♦
we WROCŁAWIU
godz. 16.00
w kościele Bożego Ciała, ul. Bożego Ciała 1 (wejście od ul. Świdnickiej)
celebrans: ks. Rafał Krawczyk
zaproszenie
» harmonogram Mszy św. dla Parafii Centralnej
» harmonogram Mszy św. dla Parafii Południowej
» harmonogram Mszy św. ogólnopolski
Przypomnijmy: w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu liturgia ormiańska rozważa pobyt ludzi w raju, w drugą zaś - utratę raju. Podkreśla, że po utracie pierwotnej szczęśliwości, człowiek cierpi, ale nie jest całkowicie zgubiony: został bowiem umieszczony „naprzeciw raju, na drodze do niego”. W swym sumieniu zachował pamięć o Stwórcy. Odtąd tęskni za rajem i go pragnie. Bóg przygotowuje powrót człowieka, ale szanując jego wolność człowieka, zaprasza go do zaangażowania.
Następne ormiańskie niedziele wielkopostne wskazują, jak wrócić do stanu „dobrego życia” w raju.
Trzecia niedziela – „syna marnotrawnego” [w tym roku 25 lutego 2018] przypomina, że jedną z dróg jest uznanie swych błędów, skrucha serca i przemiana życia. Człowiek popełnia grzechy, zarówno dobrowolnie jak też ze słabości, mimowolnie. Jednak szczęśliwy jest ten, kto ma odwagę, jak syn marnotrawny, żałować i prosić o przebaczenie, przyznając: "Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie". Ojciec jest gotów przebaczyć temu, kto pokutuje i przywrócić go do godności i chwały, jaką kiedyś cieszył się jako syn w domu ojca.
Czytając Ewangelię, rozważmy kolejne stopnie degradacji syna marnotrawnego: traci więź z rodziną, traci majątek, cierpi głód, staje się niewolnikiem - pasie zwierzęta, które w jego środowisku są uważane za nieczyste.
Rozważmy także cztery stopnie wywyższenia marnotrawnego syna, który odzyskuje rangę człowieka wolnego i kochanego: otrzymuje nowe szaty (odzyskana godność), pierścień (znak przynależności do rodziny), sandały (odróżniały człowieka wolnego od niewolnika); urządzona jest uczta (znak miłości i radości).
Czy jednak syn odzyskuje wszystko? A utracony majątek? A może odzyskuje z nadmiarem? Jeszcze więcej niż miał przedtem ?
Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie.
A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go.
» Ewangelia wg św. Łukasza (15, 11-32)
ks. prof. Józef Naumowicz, marzec 2017
![]() |
zaprasza
24 lutego 2018 r. (sobota)
na odczyt otwarty
prof. ANDRZEJA PISOWICZA
o perskiej Armenii i klasztorze św. Tadeusza Apostoła, którego arcybiskup Zachariasz
był pierwszym znanym z imienia Ormianinem odwiedzającym Polskę (w roku 1354).
Odczyt odbędzie się w sali 10 w Kolegium Kołłątaja
(ul. św. Anny 6, w Krakowie)
![]() |
WYGNANIE ADAMA I EWY Z RAJU, BENJAMIN WEST |
Przypomina też o smutnych skutkach grzechu. Zerwanie pozornie smakowitego zakazanego owocu przynosi olbrzymi dyskomfort, utratę pierwotnej niewinności i prawdziwych relacji międzyludzkich (mężczyzna i kobieta poczuli wstyd i zażenowanie wobec siebie, „poznali, że są nadzy”, Rdz 3, 7), za tym idzie rozdarcie, strach i utrata ufności („skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu”, Rdz 3, 8), wreszcie utrata więzi z Bogiem i ciężar ziemskiego życia.
Ale wygnanie z raju nie było odrzuceniem ludzi. Gdy człowiek utracił więź z Bogiem został umieszczony – jak podaje grecki przekład Księgi Rodzaju – „naprzeciw raju” (Rdz 3, 24) lub, jak napisał św. Ireneusz z Lyonu w końcu II w., „naprzeciw raju, na drodze do niego”. To oznacza, że człowiek nie utracił całkowicie kontaktu z rajem, zachował pamięć o raju i swym Stwórcy w sumieniu i może wrócić do szczęśliwego życia. Odtąd jest ciągle na drodze do raju, za nim tęskni i go pragnie. Raj pozostanie jednak dla niego nieosiągalnym marzeniem, bo sam nie może do niego wrócić. Tę drogę do raju może na nowo odtworzyć jedynie sam Bóg, Zbawiciel człowieka.
W czwartek, w dniu cotygodniowych prób parafialnego chóru, wyjątkowo spotkaliśmy się w Instytucie Kardiologii w Aninie.
Już od trzech miesięcy, nasza chórzystka, pani Viola Khnodkarian, zmaga się z problemami zdrowotnymi, na szczęście na dobre powraca do zdrowia.
Jednak nie była to zwykła wizyta u chorego w szpitalu - w kaplicy Instytutu Kardiologii, ks. Józef Naumowicz odprawił mszę św. w obrządku ormiańskim, ofiarowując ją za szybki powrót do zdrowia pani Violi. Nasz chór na tę mszę św. stawił się w komplecie.
Kilku obecnym w kaplicy, zaskoczonym nietypową sytuacją, pacjentom ksiądz wytłumaczył, że jest to msza katolicka, ale odprawiana w języku ormiańskim. Naszą obecność uwieczniliśmy wspólną pamiątkową fotografią.
tekst i zdjęcie: Maria Ohanowicz-Tarasiuk
» obrzęd posypania głów popiołem w Kościele w Panik, prowincja Szirak, Armenia. |
Zapraszam na liturgię ormiańskokatolicką w Warszawie
w II niedzielę ormiańskiej Czterdziestnicy Wielkopostnej
18 lutego, godz. 11.00
w kaplicy Matki Bożej, przy ul. Łazienkowskiej 14
Ponieważ to będzie pierwsza liturgia ormiańskokatolicka w Wielkim Poście,
zatem na koniec Mszy św. będzie obrzęd posypanie głów popiołem.
Z modlitwą – ks. Józef Naumowicz
duszpasterz Ormiańskokatolickiej Parafii Centralnej
pw. św. Grzegorza z Nareku
Modlitwa na poświęcenie popiołu z: Rytuał obrządku ormiańskokatolickiego, Rzym 1985
Modlitwa mówi o znaczeniu tego obrzędu (fragment):
… wołamy do Ciebie, ześlij błogosławieństwo Twoje na ten popiół i poświęć go,
aby był lekarstwem zbawienia dla tych, którzy z bojaźnią wzywają imienia Twego Świętego
i pochyleni przed Twoim majestatem żałują za grzechy swoje.
Spraw, miłosierny Panie, aby ci, na których będzie posypany ten popiół,
otrzymali odpuszczenie grzechów oraz zdrowie duszy i ciała.
O dramatycznych losach Ormian opowiadał w krakowskich "Polach Dialogu" ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski.
Spotkanie w ramach prowadzonego przez Pomoc Kościołowi w Potrzebie cyklu "Gość na Polach" odbyło się wieczorem 14 lutego w siedzibie "Pól Dialogu" na krakowskim Stradomiu. Wpierw zaprezentowano film "Tam, gdzie Bóg płacze. Armenia", opowiadający o pracy ks. Antona Totonijana w Armenii wśród tamtejszych katolików, m.in. ze wsi Panik. Losy pokazanego w filmie księdza są typowe dla dramatycznych losów Ormian w ostatnim stuleciu. Urodzony w Jerozolimie, z rodziców, którzy uszli przed wielką rzezią Ormian dokonaną przez Turków w 1915 r., zamieszkał potem w Jordanii, a później cała rodzina wyjechała do Australii. Tam został księdzem, opiekując się m.in. katolikami z diaspory ormiańskiej. Do Armenii przyjechał w 1991 r., duszpasterzując w miejscowości Panik. Praca jest tu wprawdzie wdzięczna dla duszpasterza, ale niełatwa. Społeczeństwo jest bowiem zubożałe, a do tego wciąż trzeba się borykać z negatywnymi skutkami w sferze moralnej, pozostałymi po czasach komunizmu.
za: Gość Niedzielny
Film z cyklu: "Tam, gdzie Bóg Płacze", odc. 5, Armenia
Kim jesteśmy?
|
|
---|---|
Jesteśmy Katolickim Kościołem Wschodnim, pełnoprawnym członem Kościoła Katolickiego, uznającym władzę i autorytet Biskupa Rzymu. Wyróżnia nas starożytny obrządek ormiański.
|
Obrządek ormiański
|
|
---|---|
Obrządek ormiański wywodzi się z Armenii, z tradycji św. Bazylego. Uformowany przez św. Grzegorza Oświeciciela. Charakterystycznym wyróżnikiem jest język liturgiczny - grabar czyli język staroormiański.
|