default_mobilelogo

Święto Przemienienia naszego Pana Jezusa Chrystusa – Wardawar
Տօն Պատառակերպութեան Տ.Մ. Յիսուսի Քրիստոսի: Վարդավառ

20 lipca 2020
Dzień Zaduszny
Or Mereloc, Օր Մեռելոց

Papież Benedykt XVI tłumaczył: „W Przemienieniu Jezus nie zmienia się, ale objawia swoją boskość, jest ono głębokim współprzeniknięciem Jego bytu z Bogiem, który staje się czystym światłem”. A św. Jan Paweł II, gdy ogłaszał pięć nowych tajemnic Różańca, napisał, że Przemienienie, które według tradycji miało miejsce na górze Tabor, jest w pełnym tego słowa znaczeniu tajemnicą światła. „Chwała Bóstwa rozświetla oblicze Chrystusa, kiedy Ojciec uznaje Go wobec porwanych zachwytem Apostołów, wzywa ich, aby Go słuchali, i przygotowuje do przeżycia z Nim bolesnego momentu męki, aby doszli z Nim do radości zmartwychwstania i do życia przemienionego przez Ducha Świętego” – wyjaśnił. 

*

W tradycji ormiańskiej świętu nadano nazwę Wardawar (święto róż), towarzyszą mu także różne zwyczaje, m.in.
- zabawy, tańce i uroczyste posiłki. W tym dniu kiedyś składano ofiarę ze zwierząt (matah), która także była okazją do wspólnego uroczystego posiłku. Tak o Ormianach pisał o. Sadok Barącz, dominikanin z klasztoru w Podkamieniu w okręgu lwowskim: „Na Boże Narodzenie, Wielkanoc, Przemienienie Pańskie, Wniebowzięcie i uroczystość Świętego Krzyża poświęcają baranki, lub woły, biją takowe, pieką i gotują przed kościołem, gdzie też spożywają swobodnie, jedną część oddają kapłanom, drugą ubogim, trzecią między siebie dzielą. Nie są to ofiary bałwochwalcze, jeno uczty duchowne, które się także w innych wschodnich kościołach praktykują” (Rys dziejów ormiańskich, Tarnopol 1869, s. 314)
- oblewanie się wodą. Jeden ze starych, pradawnych zwyczajów, w Polsce związany z poniedziałkiem wielkanocnym. Ormianie nadają własne wyjaśnienie: to na cześć Noego, który nakazał swym synom oblewać się wodą, aby nigdy nie zapomnieć o potopie.

Jak po innych wielkich świętach, w poniedziałek po Wardawrze przypada Dzień modlitw za zmarłych (or mereloc - Օր Մեռելոց). Ten poniedziałek w kalendarzu liturgicznym to drugi dzień Wardawaru (Բ. օր Վարդավառի). I tak jest aż do święta Wniebowzięcia (w tym roku 13 sierpnia), że poniedziałki, wtorki, czwartki i piątki, jeśli nie ma wtedy wspomnienia świętych, są kolejnymi dniami obchodów Przemienienia Pańskiego - Wardawaru.

ks. prof. Józef Naumowicz, 2017

 » Ewangelia wg św. Mateusza 17, 1-13 

» artykuł: "Przemienienie Pańskie. Prawdziwa tajemnica światła", Niedziela 31/2018



PARAFIA CENTRALNA

Zapraszam na liturgię ormiańskokatolicką

w najbliższą niedzielę 19 lipca, godz. 11.00,
w kaplicy Matki Bożej w Warszawie, przy ul. Łazienkowskiej 14.

W tę niedzielę w obrządku ormiańskim przypada uroczystość Przemienienia Pańskiego 
Ton Pajcarakerputian - Տօն Պայծառակերպութեան
(oficjalna nazwa Ajlak’erputjun Tjarn albo Pajcarakerputjun Kristosi)

To jedno z największych dorocznych świąt ormiańskich.
Jest obchodzone w 7. niedzielę po Pięćdziesiątnicy czyli po Zesłaniu Ducha Świętego, w 14. niedzielę po Wielkanocy (w Kościołach rzymskokatolickim i prawosławnych – zawsze 6 sierpnia). W tradycji ormiańskiej świętu nadano nazwę Wardawar (Վարդավառ) towarzyszą mu także różne zwyczaje pozaliturgiczne, m.in. zabawy, świąteczne posiłki czy oblewanie się wodą.

 Zapraszam na nasz Wardawar – po Mszy świętej spotkanie pod kolumnadą, przed wejściem do kaplicy, ul. Łazienkowska 14.

 Z modlitwą – ks. Józef Naumowicz

 »  harmonogram Mszy Świętych w Parafii Centralnej                                   » ogólnopolski harmonogram Mszy św.

 
ARMENIA
Dobrego depozytu strzeż z pomocą Ducha Świętego, który w nas mieszka. (2 Tym 1, 14)

Podobnie jak w przypadku gazet powstałych w Bavrze i Mets Sepasar, również przy wsparciu abp. Rafała Minassiana, ordynariusza Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej, a także ormiańskiej Caritas, w wiosce Sizavet ukazał się pierwszy numer kolejnego w prowincji Szirak czasopisma dla wspólnoty katolickiej. Nosi tytuł: «Սուրբ Ամենափրկչի» ("Święty Zbawiciel"). 

Opracowuje ją ks. Hovsep Galstyan, duszpasterz dla: Mets Sepasar, Ghazanchi, Bavry i Sizavet. Bardzo mu pomagają mieszkańcy Sizavet zainteresowani wiarą i rozwojem duchowym, a także historią swojej wioski. Jest tam też dział dla młodzieży, przez młodzież opracowywany.

Celem gazety jest rozpalenie w ludziach ognia wiary, zgodnie ze słowem Pana:

"Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął." (ew. św. Łukasza, 12, 49)

Gazeta jest również dostępna w formie elektronicznej (PDF) na stronie Ordynariatu (TUTAJ).

Sizavet – wieś w prowincji Szirak w rejonie Ashocka, 395 mieszkańców (2012 r.).

Ukazał się również również kolejny numer czasopisma społeczności Bavry «Կանթեղ» ("Lampka")  (PDF tutaj)

» Cały artykuł na stronie Ordynariatu (w j. ormiańskim)
» Historia wioski Sizavet (w j. ormiańskim), lipiec 2020 
oprac. EŁ
PARAFIA CENTRALNA

Serdecznie zapraszam na najbliższą Mszę świętą ormiańskokatolicką

W NIEDZIELĘ 5 LIPCA 2020 R. O GODZINIE 11.00
w Warszawie, w kaplicy Matki Bożej, ul. Łazienkowska 14

Cieszę się bardzo, że będziemy mogli znów się spotkać na Liturgii.

Z modlitwą ks. Józef Naumowicz

Uprzejmie proszę o przestrzeganie zasad bezpieczeństwa sanitarnego, ustalonych przez Ministra Zdrowia i obowiązujących w kościołach:

1. Podczas pobytu w kaplicy oraz w czasie całej Mszy św. obowiązują maseczki (zasłanianie zarówno ust, jak i nosa). Ręce można odkazić płynem antybakteryjnym znajdującym się przy wejściu do kaplicy.
2. Należy zachować odległość między sobą, można siedzieć co drugie krzesło.
3. Przy podejściu do Komunii także obowiązują odległości.

4. W związku z epidemią nie będzie spotkania po Mszy św.  

Św. Grzegorzu z Nareku, patronie naszej parafii, módl się za nami!

 »  harmonogram Mszy Świętych w Parafii Centralnej                                  » ogólnopolski harmonogram Mszy św.

 

ŚWIĘCI Z KALENDARZA FKiDOP  2020 - LIPIEC

Św. RYPSYMA  
Obraz z 1778; kościół ormiańskokatolicki w Gherli, Rumunia.
Fot. Władysław Deńca

Pierwsze męczennice Armenii.

Św. Rypsyma (Hripsime) i św. Gajane oraz ich świątobliwe towarzyszki żyły w czasach, kiedy królem Armenii był Tiridates (Trdat) III (298–330), jeszcze przed przyjęciem wiary chrześcijańskiej.
„W owym czasie cesarz Dioklecjan zaczął szukać kobiety do zawarcia małżeństwa” – tak zaczyna się tekst Męczeństwo świętych Rypsymianek, który jest fragmentem Historii Armenii, napisanej przez Agatangelosa pod koniec V w. Nie wdając się w rozważanie: wiarygodność których zapisów późniejsi badacze podają w wątpliwość, dla potrzeb niniejszego opracowania przywołany tytuł jest podstawą (za: Męczeństwo świętej Rypsymy w przekładzie z języka greckiego i z przypisami Tatiany Tiszczenko-Świętorzeckiej, ze wstępem ks. Stanisława Longosza, „Vox Patrum”, nr 40–41, 2001).
Umyślni rozbiegli się po Imperium w poszukiwaniu kandydatki. Trafili także do klasztoru żeńskiego, gdzie przebywały „dziewice, zacne, roztropne i świątobliwe”. Wieść o nich, szczególnie o urodzie Rypsymy, rozpaliła wyobraźnię cesarza. Przestraszone mniszki rozpoczęły błagalne modły do Pana o moc trwania w wierze i przeciwko splugawieniu ich czystości. Następnie, uciekając, opuściły rodzinną ziemię i dotarły do Armenii, którą w owym czasie cechowała tolerancja.

 » Św. Rypsyma i św. Gajane - pełny tekst
(za kalendarzem FKiDOP 2020 - w j. polskim i ormiańskim) 

ORDYNARIAT - POZA ARMENIĄ


Święto odnalezienia relikwii św. Grzegorza Oświeciciela to główne w ciągu roku święto moskiewskiej parafii ormiańskokatolickiej, pod wezwaniem tego Świętego. Uroczysta msza św. 28 czerwca 2020 r. została odprawiona w katedrze katolickiej pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny. Przewodniczył jej Wikariusz Generalny ormiańskiego Kościoła katolickiego na Rosję, proboszcz parafii ks. Petros Yesayan. 

W tym roku święto odnalezienia relikwii św. Grzegorza Oświeciciela (Գիւտ Նշխարաց Սրբոյ Հօրն մերոյ Դրիգորի Լուսաւորչին) przypada w sobotę, 27 czerwca. Przypominamy artykuł na ten temat.

*

Według tradycji, Grzegorz Oświeciciel, apostoł Armenii, w ostatnich latach życia, poświęcił się modlitwie i prowadził życiu ascetyczne w samotności, w jaskini Mane na Górze o nazwie Sepuh (wzniesienie leży w górnym biegu Eufratu, niedaleko miasta Erzurum – bizantyńskiego Theodosiopolis, w starożytności była to prowincja Daranaghi, pierwsza prowincja Wielkiej Armenii). Gdy Grzegorz zmarł tam ok. 328 r., jego ciało znaleźli pasterze, którzy je pochowali pod stosem kamieni nie wiedząc, że był on głową Kościoła ormiańskiego. Nieco później, jeden z jego uczniów, Garnik z Basen, gdy w wizji dowiedział się, gdzie jest miejsce pochówku, udał się do Sepuh i tam odnalazł relikwie. Przeniósł je do niedalekiej miejscowości Tordan (gdzie, wg jednej z tradycji, miał być pochowany także Trdat III, pierwszy chrześcijański król Armenii) i tam je pochował. Z czasem relikwie św. Grzegorza Oświeciciela stały się przedmiotem wielkiej czci w Kościele ormiańskim.

» cały artykuł 

ARMENIA

I poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli. (J 8, 32)

Z błogosławieństwem i przy wsparciu abp. Rafała Minassiana, ordynariusza Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej, a także ormiańskiej Caritas, ukazał się pierwszy numer kolejnego (po Bavrze) w prowincji Szirak czasopisma dla wspólnoty katolickiej. Tym razem w miejscowości Mets Sepasar, nosi tytuł: «Սուրբ Փրկիչ» (Święty Zbawiciel). Będzie wychodzić co miesiąc lub co dwa, a do mieszkańców trafi bezpłatnie.

Opracowuje ją ks. Hovsep Galstyan, duszpasterz dla wiosek: Mets Sepasar, Ghazanchi, Bavra i Sizavet. Pomagają mu osoby zainteresowane wiarą, rozwojem duchowym, tradycją i historią swojej wioski. Czasopismo ma przybliżać Słowo Boże, stanowić sposób komunikacji kapłana z wiernymi, szczególnie teraz, gdy trudne lub niemożliwe jest docieranie do wszystkich osobiście. Ma pobudzić, niewystarczające obecnie, zainteresowanie mieszkańców rejonu życiem Kościoła, życiem duchowym, modlitwą, poszerzyć wiedzę religijną.

Gazeta jest również dostępna w formie elektronicznej (PDF) na stronie Ordynariatu (TUTAJ).

Mets Sepasar – wieś w prowincji Szirak,  841 mieszkańców (2011 r.).

» Cały artykuł na stronie Ordynariatu (w j. ormiańskim)
» Historia wioski Mets Sepasar (w j. ormiańskim), czerwiec 2020 

oprac. EŁ
ARMENIA

Dzisiaj, 24 czerwca, przypada 47. rocznica święceń kapłańskich Arcybiskupa Rafała Minassiana
Ordynariusza Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii, Gruzji, Rosji i Europy Wschodniej.
Poniżej film (w j. ormiańskim) prezentujący Arcybiskupa.

 



Sadzenie drzew i sprzątanie terenu w Mets Sepasar (prow. Szirak, Armenia) przy tamtejszym kościele, jako odpowiedź na apel Papieża. 17 maja 2020.

» artykuł na ten temat

W Watykanie został opublikowany międzydykasterialny dokument: „Na drodze troski o wspólny dom”. Powstał on z okazji 5.rocznicy ukazania się encykliki „Laudato si’”, podpisanej przez Papieża Franciszka 24 maja 2015 roku, a ogłoszonej 18 czerwca tego samego roku. Dokument przypomina podstawowe przesłanie encykliki: „Wszystko jest powiązane, nie ma kryzysów oddzielonych od siebie, istnieje jeden złożony kryzys społeczno-środowiskowy, który wzywa do prawdziwego nawrócenia ekologicznego”.
Pierwsza część dokumentu podkreśla potrzebę zmiany mentalności, która znajdzie odzwierciedlenie w trosce o stworzenie, w dialogu z innymi oraz w świadomości głębokiego powiązania pomiędzy problemami świata. Sugeruje się dowartościowanie różnych inicjatyw takich np. „Czas dla Stworzenia”, ale także tradycji monastycznych, które uczą kontemplacji, modlitwy, pracy oraz służby.

» artykuł na stronie Vatican News

oprac. EŁ

Patriarchat Ormiańskiego Kościoła Katolickiego, kierowany przez patriarchę katolikosa Grzegorza Piotra XX (Krikor Bedros XX), opracował nowe, bardziej przystępne tłumaczenie Nowego Testamentu, które dzisiaj zostało zaprezentowane.
Nowego tłumaczenia dokonało trzech duchownych. By tekst był bardziej zrozumiały i przystępny, na początku każdej księgi znajdują się krótkie informacje historyczne przedstawiające czas jej powstania i autora. Każdy rozdział zawiera podtytuły i przypisy objaśniające tekst oryginalny.
Jest to spełnienie jednego z postanowień Synodu biskupów ormiańskiego Kościoła katolickiego, który obradowała w siedzibie Patriarchatu w Bzommar (Liban) we wrześniu ubiegłego roku.

» artykuł na stronie Patriarchatu
Ormiańskiego Kościoła Katolickiego

oprac. EŁ

Armenia, klasztor Chor Wirap

Święto  uwolnienia z lochu św. Grzegorza Oświeciciela
Սրբոյ Հօրն մերոյ Գրիգորի Լուսաւորչին ելն ի վիրապէն

Św. GRZEGORZ OŚWIECICIEL ur. ok.240, zm. ok. 326 – założyciel i patron Kościoła ormiańskiego, męczennik chrześcijański, apostoł Armenii, Święty Kościoła katolickiego i prawosławnego.
Padł ofiarą prześladowania chrześcijan. Został wrzucony do lochu (obecnie klasztor Chor Wirap), gdzie przebywał 13 lat. W więzieniu dał się poznać jako mąż Boży. Dlatego kiedy władca Armenii Trdat III zachorował na tajemniczą chorobę po egzekucji młodych chrześcijanek Rypsymy i Gajane, wezwano Grzegorza. Ten uleczył króla, który uwierzył w moc wiary chrześcijańskiej. Z wdzięczności nie tylko wypuścił św. Grzegorza na wolność, ale sam wraz ze swoim dworem przyjął chrzest i zaprowadził chrześcijaństwo na nowo. 
Armenia stała się oficjalnie pierwszym na świecie krajem chrześcijańskim.

» więcej o św. Grzegorzu Oświecicielu
» artykuł w j. ormiańskim ze strony Ordynariatu
Ormiańskokatolickiego dla Armenii i Europu Wschodniej

 Św. Gajane
 Św. Rypsyma (Hripsime) i jej grób w podziemiach
kościoła św. Rypsymy w Eczmiadzynie.

Dziś i jutro wspominamy pierwsze męczennice Armenii, których męczeńska krew leży u podstaw wprowadzenia chrześcijaństwa w tym kraju: Rypsymę (Surp Hripsime), Gajane i ich towarzyszki - grupę ok. 40 dziewcząt, które pod przewodnictwem Gajany poświęciły się Bogu, wybierając życie w bezżeństwie. Podczas prześladowań uciekły z Cesarstwa Rzymskiego i ok. 300 r. schroniły się w Armenii. Tam jednak, ówczesny pogański król Trdat III, który daremnie zabiegał o rękę jednej z nich - Rypsymy, skazał je wszystkie na śmierć przez ukamienowanie.

 » o św. Rypsymie
» o św. Rypsymie (w j. ormiańskim)
"
Սուրբ Հռիփսիմյանց պատմությունն` ըստ Մովսես Խորենացու"
» książeczka z modlitwą do św. Rypsymy
(PDF; w j. ormiańskim, polskim, transkrypcja)
» kościół św. Gajany

Niedziela 7 czerwca 2020 - Święto Przenajświętszej Trójcy
Տօն Աﬔնասւրբ Երրորդութեան
Jedno z najważniejszych liturgicznych świąt chrześcijańskich, obchodzonych ku czci Trójcy Świętej: Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego. Trójca Święta, Święta Trójca to dogmat stwierdzający, że Bóg jest Bogiem Trójjedynym, istniejącym jako trzy Osoby – po grecku hypostazy – pozostając jednocześnie jednym Bytem. Wszystkie trzy Osoby są rozumiane jako mające tę samą jedną istotę czyli naturę, a nie jedynie podobne natury. Od początku trzeciego wieku doktryna Trójcy zaczęła być formułowana następująco: jest "jeden Bóg istniejący w trzech Osobach i jednej substancji, Ojciec i Syn, i Duch Święty". Wiara w Trójcę jest wyznawana przez wszystkie Kościoły katolickie, prawosławne, oraz wszystkie główne wyznania wyrastające z nurtu reformacji takie, jak luteranizm, kalwinizm, anglikanizm, metodyzm i prezbiterianizm. Dogmat o Trójcy Świętej jest więc uważany za „centralną prawdę wiary teologii chrześcijańskiej”.
Fakt obchodzenia uroczystości Trójcy Świętej zaraz po niedzieli Zesłania Ducha Świętego nawiązuje do starożytnej teologii Ojców Kościoła, którzy podkreślali, że dzieło zbawienia pochodzi od Ojca i realizuje się przez Syna w Duchu Świętym. Źródła tej uroczystości sięgają IV i V wieku. Wiara w jednego Boga w trzech Osobach jest jednym z najbardziej specyficznych elementów chrześcijaństwa. Żadna inna religia tej tajemnicy nie podaje do wierzenia.
Istnienie Trójcy Świętej jest dogmatem naszej wiary. Objawił nam to Jezus Chrystus. Tajemnica Trójcy Świętej przekracza możliwości naszego pojmowania. 
na podstawie: brewiarz.pl

Błogosławionego Ignacego Maloyana
Jeranelwujn Ignatios Arkepiskopos Malojani
Երանելւոյն Իգնատիոս Արքեպիսկոպոս Մալոյեանի

Według tegorocznego ormiańskokatolickiego kalendarza liturgicznego wspomnienie tego błogosławionego przypada 6 czerwca.
Urodził się w Mardin w Turcji w 1869 r. (prawdopodobnie 19 kwietnia) w skromnej rodzinie ormiańskich katolików jako czwarte z ośmiorga dzieci. Został ochrzczony następnego dnia i otrzymał imię Choukrallah. Jego rodzice byli bardzo pobożni. Już jako chłopiec postanowił zostać kapłanem. Gdy miał 14 lat, został wysłany przez proboszcza swej parafii na naukę do Libanu, do miejscowości Bzommar, wysoko w górach libańskich, gdzie od 1749 r. znajduje się konwent ormiańskiego Kościoła katolickiego. Zamieszkał w klasztorze Matki Boskiej w Bzommar. Święcenia kapłańskich, otrzymał w 1896 r. w uroczystość Bożego Ciała. Wtedy przyjął imię Ignacy. W 1897 r. posłany został do Aleksandrii w Egipcie, gdzie od 1885 r. funkcjonuje ormiańska eparchia aleksandryjska.
Beatyfikowany 7 października 2001 r. w Rzymie przez św. Jan Paweł II.

 
ŚWIĘCI Z KALENDARZA FKiDOP  2020 - CZERWIEC

Mal. Rafał Hadziewicz, XIX w.; 
kościół św. Antoniego w Warszawie. Fot. Wiktor Zdrojewski

Franciszkanin, prezbiter i Doktor Kościoła

Naznaczony był wieloma łaskami bożymi: darem bilokacji, czytania w ludzkich sumieniach, proroctwa, uzdrawiania chorych, wskrzeszania zmarłych, co przełożyło się na najkrótszy proces kanonizacyjny w historii Kościoła katolickiego. W niecały rok od śmierci Antoniego, 30 maja 1232 r., papież Grzegorz IX zaliczył go w poczet świętych, wyznaczając dzień 13 czerwca na jego wspomnienie.

Żarliwy kaznodzieja, autor erudycyjnych Kazań, określanych „jako traktat doktryny świętej opartej na Piśmie świętym”. Jego nauczanie skierowane było do współbraci zakonnych oraz wiernych, licznie się gromadzących.

Urodził się w Lizbonie jako Fernando Martins de Bulhões. Rodzice jego – Marcin i Maria – należeli do portugalskiego rycerskiego rodu i posiadali prawdopodobnie znaczny majątek, więc uzdolnionemu młodzieńcowi mogli zapewnić staranne wychowanie i wykształcenie. Gruntowne wykształcenie teologiczne zdobył w klasztorze św. Krzyża w Coimbrze w ciągu ośmiu lat studiów. „Tutaj […] pogłębił i utrwalił swoje powołanie zakonne i kapłańskie, wszedł w prawdziwy kontakt z Bogiem, i nauczył się odczytywać Jego natchnienia. Tu odkrył również źródło, z którego odtąd czerpać będzie obficie: Pismo święte. Tak często było ono jego lekturą, że nauczył się go prawie na pamięć”. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1219 r., a rok później wstąpił do zakonu franciszkanów.

 » Świ. Antoni - pełny tekst
(za kalendarzem FKiDOP 2020 - w j. polskim i ormiańskim) 


Zesłanie Ducha Świętego - Ton Galystian Hokwujn Syrpo
Տօն Գալստեան Հոգւոյն Սրբոյ

W Dniu Pięćdziesiątnicy, po siedmiu tygodniach od Wielkanocy świętujemy Zesłanie Ducha Świętego, które w tym roku przypada - wg ormiańskokatolickiego kalendarza liturgicznego, ale także w kościele rzymskokatolickim - 31 maja 2020.
Po Pięćdziesiątnicy jest następny okres siedmiu niedziel po zesłaniu Ducha Świętego. Na jego zakończenie, w siódmą niedzielę, przypada Święto Przemienienia Pańskiego, słynny ormiański Wardawar (w tym roku 19 lipca).

Zesłanie Ducha Świętego to jedno z najważniejszych i najstarszych (obchodzone już w czasach apostolskich) świąt. Pięćdziesiątego dnia po Zmartwychwstaniu na Maryję i Apostołów zstąpił Duch Święty. Zebrani w wieczerniku w Jerozolimie uczniowie zaczęli mówić różnymi językami, natomiast św. Piotr wygłosił mowę o Jezusie, po której wielu słuchaczy przyjęło chrzest.
Wydarzenie to uznaje się za początek Kościoła powszechnego, a przemówienie św. Piotra za pierwsze wystąpienie Głowy Kościoła.

Duch Święty jest współistotny Ojcu i Synowi.
Wspiera nas swoimi darami: mądrości, rozumu, umiejętności, rady, męstwa, pobożności i bojaźni Bożej
 

* * *

Św. Nerses Sznorhali, z poematu „Jezus, Syn jedyny Ojca” :

Zesłanie Ducha Świętego 

W dniu Jubileuszu, w dniu pięćdziesiątym, gdy wypełniły się dni Pięćdziesiątnicy, zesłałeś Twego Świętego Ducha do Wieczernika, gdzie wypełniły się tajemnice,
Zgodnie z obietnicą uprzednio wypowiedzianą i wedle słów Twojego Przykazania, aby pocieszyć smutek Twoich Jedenastu uczniów.
Tam zabrzmiał Niewidzialny i Niezbadany, podobny do głosu gwałtownego wichru. Napełnił on dom, w którym zasiedli; On jest oczyszczającym przez płomień, Niszczycielem Złego.
Dzięki Niemu zostały rozdzielone święte dary wraz z językami ognia, aby znakomite Słowo znów zebrało w jedno tych, których rozproszyła budowa wieży Babel.
Ja zaś jestem  sobie udręczony i pełen smutku, bo Twoja łaska oddaliła się ode mnie z powodu grzechów, które popełniam codziennie w mojej duszy własnowolnie miłującej Złego.
Racz mi więc zesłać obficie Ducha, który dając się nie staje się ubogim, aby pocieszył ma smutną duszę i aby ją oczyścił ze złych myśli.
Odnów również ducha prawego, który nigdy się nie starzeje, we mnie, starej świątyni grzechy i mieszkaniu Zwodziciela.
Przez Ducha wzmocnij moją wolność i nie zabieraj ode mnie Ducha, ale nich On stanie się moim przewodnikiem do nieba, Twój Duch pełen dobroci.

*

30 maja mija 83. rocznica koronacji cudownego obrazu Matki Bożej Łaskawej w ormiańskokatolickim kościele w Stanisławowie. Koronacja tego obrazu miała miejsce 30 maja 1937 roku, a lwowska rozgłośnia Polskiego Radia transmitowała to wydarzenie na cały kraj. Koronacji obrazu dokonał arcybiskup Ormian ks. abp. Józef T. Teodorowicz a uroczystości towarzyszyli najważniejsi dostojnicy ówczesnych kościołów lwowskich – ormiańskiego, rzymskokatolickiego i grekokatolickiego – na czele których stanął ks. kardynał August Hlond Prymas Polski. Obecnie obraz ten można podziwiać w kościele Piotra i Pawła w Gdańsku. 30 maja 2020, o godz. 18:00 w programie 1. Polskiego Radia w audycji “Z muzyką po Kresach“, będziemy mogli usłyszeć m.in. o tym ważnym wydarzeniu sprzed lat.

W najbliższą sobotę, 30 maja o godz. 17.30, w Grocie Lourdes w Ogrodach Watykańskich, Papież Franciszek będzie przewodniczył modlitwie różańcowej. Modlitwa transmitowana będzie przez środki społecznego przekazu.

W czasie tej modlitwy jej uczestnicy, za pomocą mediów, połączą się z największymi sanktuariami maryjnymi w Europie, Ameryce Północnej i Południowej oraz w Afryce. Wśród nich będzie także bezpośrednie połączenie z sanktuarium na Jasnej Górze.

Poszczególne dziesiątki różańca odmawiać będą reprezentanci osób, które w jakiś sposób zostały dotknięte przez koronawirusa. Będzie wśród nich lekarz i pielęgniarka, przedstawiciele służby zdrowia, walczący z pandemią na pierwszej linii; osoba uleczona z koronawirusa oraz jedna, która z powodu pandemii straciła kogoś z rodziny; ksiądz – kapelan szpitalny oraz siostra zakonna – pielęgniarka; aptekarka i dziennikarz, jako przedstawiciele osób, które pomimo zagrożenia kontynuowały swoją pracę; wolontariusz z rodziną oraz młoda rodzina, której w tym czasie urodziło się dziecko jako znak nadziei i zwycięstwa życia nad śmiercią.

za Vatican News

» artykuł w j. ormiańskim

 
PARAFIA PÓŁNOCNA

W niedzielę 17 maja podczas sumy w parafii św. Piotra i Pawła w Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Gdańsku odbyły się uroczystości odpustowe w 83. rocznicę koronacji Cudownego Obrazu. Podczas Mszy Świętych głosił Ks. Dr Wiesław Wójcik z Towarzystwa Chrystusowego w Częstochowie. Zgromadzenie założył 8 września 1932 roku kard. August Hlond, Prymas Polski. W późniejszym czasie August Hlond przewodniczył uroczystości Koronacyjnej w Stanisławowie, gdzie Koronacji Cudownego Obrazu dokonał Ks. Arcybiskup Józef Teodorowicz. 

Na początku homilii Ks. Kaznodzieja zaprosił do spojrzenia jak ważna w naszym życiu jest rola matki, jak bardzo jej osoba pokazuje nam gdzie jest dom. Tam gdzie jest matka – jest też dom. Kaznodzieja wskazał jak często Polacy rozsiani  po całym świecie szukają Maryi – Matki, ponieważ tęsknią za domem, za Jej obecnością i bezpieczeństwem w Jej ramionach. Wychodząc od relacji macierzyństwa wskazał na kościół – nasz dom. Patrząc w oczy Matki Bożej Łaskawej zaprosił, aby była obecna we wszystkich naszych sprawach.

Aby jeszcze bardziej przybliżyć wiernym wydarzenia sprzed 83 lat, przed ołtarzem wystawiono ornat prymasa Augusta Hlonda. To właśnie w nim odprawiał On Mszę świętą pontyfikalną.

Uroczystości odpustowe w naszej parafii zbiegły się w czasie z trwającą pandemią. Z powodu trwającego zagrożenia i ograniczeń w celebracjach liturgicznych uczestniczyło mniej parafian. 

Na zakończenie Mszy Świętych odpustowych wierni mieli możliwość przyjęcia wyjątkowego błogosławieństwa relikwiarzem z Tuwalnią Łez Matki Bożej Łaskawej. 

tekst: ks. Wojciech Klawikowski, zdjęcia: ks. prałat Cezary Annusewicz

» galeria zdjęć

22 MAJA WSPOMNIENIE ŚW. RITY Z CASCIA
Tysiące wiernych i tysiące czerwonych róż. Tak co roku wierni obchodzą w Cascii (ok. 150 km na północ od Rzymu) rocznicę śmierci jednej z najbardziej popularnych włoskich świętych - Rity, patronki od spraw po ludzku beznadziejnych.
Augustianka, stygmatyczka i święta Kościoła katolickiego.
Urodziła się około 1380 r. w Rocca Porena, niedaleko Cascii (Umbria). Na chrzcie otrzymała imię Małgorzata (Rita jest jego zdrobnieniem).
Jako trzydziestokilkuletnia wdowa wstąpiła do zakonu augustianek, które miały swój klasztor w Cascii. Była osoba niewykształconą, analfabetką.
Miała szczególne nabożeństwo do Bożej męki. Kiedy pewnego dnia kaznodzieja miał kazanie o męce Pańskiej, prosiła gorąco Jezusa, by dał jej zakosztować męki chociaż jednego ciernia z korony Go raniącej. Została wysłuchana. W czasie modlitwy poczuła nagle w głowie silne ukłucie. Na tym miejscu wytworzyła się bolesna rana, która zadawała jej cierpienia przez 15 lat, aż do śmierci. Zmarła na gruźlicę 22 maja 1457 r. w Cascii. W tamtejszej bazylice jej nienaruszone ciało spoczywa do dziś, 
mimo upływu czasu.
Tuż po Jej śmierci i potem przy grobie miały miejsce nadzwyczajne zdarzenia. Sława tych zdarzeń a także sława świętości Rity zaczęła ściągać do grobu św. Rity wielu pielgrzymów. Do dnia dzisiejszego ściągają tam tłumy. 
Ciało św. Rity zostało zresztą cudownie uchronione przed zniszczeniem także w inny sposób. Złożono je w cyprysowej trumnie, po kilku latach kościół, w którym ciało spoczywało, spłonął doszczętnie podczas gwałtownego pożaru. Trumna jednak i ciało pozostały nietknięte.
Święta Rita wysłuchuje najróżniejszych próśb. Jest patronką od spraw beznadziejnych – szczególnie takich, które z ludzkiego punktu widzenia wydają się niemożliwe do rozwiązania. Jest opiekunką wielu dzieł charytatywnych i bractw.
Przez jej wstawiennictwo możemy powierzyć Bogu największe ciężary swojego życia.
W Polsce kult św. Rity jest bardzo żywy. Kościół Matki Bożej Niepokalanej w Nowym Sączu został ogłoszony w 2019 r. pierwszym w Polsce Sanktuarium Świętej Rity.
Szczególnym też miejscem kultu jest klasztor sióstr augustianek w Krakowie, gdzie w kościele św. Katarzyny przechowywane są relikwie św. Rity.
 
Kim jesteśmy?
Jesteśmy Katolickim Kościołem Wschodnim, pełnoprawnym członem Kościoła Katolickiego, uznającym władzę i autorytet Biskupa Rzymu. Wyróżnia nas starożytny obrządek ormiański.

czytaj więcej
Obrządek ormiański
Obrządek ormiański wywodzi się z Armenii, z tradycji św. Bazylego. Uformowany przez św. Grzegorza Oświeciciela. Charakterystycznym wyróżnikiem jest język liturgiczny - grabar czyli język staroormiański.
czytaj więcej