| PARAFIA POŁUDNIOWA |
 |
odprawi w Gliwicach Mszę św. ormiańskokatolicką.
12 marca w kościele ormiańskokatolickim, to trzecia niedziela Wielkiego Postu. W parafii Centralnej, msza św. sprawowana przez ks. prof. Józefa Naumowicza, odbywała się za zasłoniętą zasłoną, która oddziela wiernych od odprawianych rytuałów. Ma to ich skłonić do skupienia, rozważenia własnych win i postępowania w różnych sytuacjach życiowych.
Ewangelia o powrocie syna marnotrawnego pokazuje, że po upadku człowieka, utracie czci i dobytku, dzięki miłosierdziu bożemu możemy zawsze wrócić do Boga, szczerze żałując za nasze przewinienia.
Ewangelia m.in. mówi o miłości ojca, który przebacza synowi jego przewiny i przywraca mu wszystkie prawa. Budzi to sprzeciw w starszym synu, wiernie służącym ojcu od początku. Ojciec jednak tłumaczy, iż trzeba cieszyć się z nawrócenia brata ze złej drogi i powrotu do domu.
Dzisiejsza msza sprawowana była w intencji powrotu do zdrowia naszej parafianki Krystyny Ohanowicz-Adamskiej.
Po mszy tradycyjnie spotkaliśmy się przy herbacie i słodyczach. Poprosiliśmy księdza o jeszcze jedną mszę w tym poście, która odprawiona będzie 26 marca.
Maria Ohanowicz-Tarasiuk
Msze święte ormiańskokatolickie w parafii centralnej pw. św. Grzegorza z Nareku zostaną odprawione w następujące niedziele: 26 marca , 9 kwietnia (Niedziela Palmowa, w obrządku ormiańskim ze specjalnym obrzędem otwarcia drzwi), 14 maja, 4 czerwca.
| ARMENIA |
jako Dzień Modlitwy, Postu i Solidarności z Misjonarzami.
| 3. ROZWAŻANIE WIELKOPOSTNE, ks. prof. Józef Naumowicz |
Przypomnijmy: w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu liturgia ormiańska rozważa pobyt ludzi w raju, w drugą zaś - utratę raju. Podkreśla, że po utracie pierwotnej szczęśliwości, człowiek cierpi, ale nie jest całkowicie zgubiony: został bowiem umieszczony „naprzeciw raju, na drodze do niego”. W swym sumieniu zachował pamięć o Stwórcy. Odtąd tęskni za rajem i go pragnie. Bóg przygotowuje powrót człowieka, ale szanując jego wolność człowieka, zaprasza go do zaangażowania.
Następne ormiańskie niedziele wielkopostne wskazują, jak wrócić do stanu „dobrego życia” w raju.
Trzecia niedziela – „syna marnotrawnego” przypomina, że jedną z dróg jest uznanie swych błędów, skrucha serca i przemiana życia. Człowiek popełnia grzechy, zarówno dobrowolnie jak też ze słabości, mimowolnie. Jednak szczęśliwy jest ten, kto ma odwagę, jak syn marnotrawny, żałować i prosić o przebaczenie, przyznając: "Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie". Ojciec jest gotów przebaczyć temu, kto pokutuje i przywrócić go do godności i chwały, jaką kiedyś cieszył się jako syn w domu ojca.
Czytając Ewangelię, rozważmy kolejne stopnie degradacji syna marnotrawnego: traci więź z rodziną, traci majątek, cierpi głód, staje się niewolnikiem - pasie zwierzęta, które w jego środowisku są uważane za nieczyste.
Rozważmy także cztery stopnie wywyższenia marnotrawnego syna, który odzyskuje rangę człowieka wolnego i kochanego: otrzymuje nowe szaty (odzyskana godność), pierścień (znak przynależności do rodziny), sandały (odróżniały człowieka wolnego od niewolnika); urządzona jest uczta (znak miłości i radości).
Czy jednak syn odzyskuje wszystko? A utracony majątek? A może odzyskuje z nadmiarem? Jeszcze więcej niż miał przedtem ?
Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie.
A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go.
| 1. rozważanie | 2. rozważanie |
 |
Dnia 28 lutego 2017 roku odeszła do Pana
śp.
ANNA AXENTOWICZ - lekarz pediatra
Msza święta w Jej intencji odbędzie się
w Warszawie w środę, 8 marca 2017 roku o godzinie 17.00
w kościele św. Jakuba na pl. Narutowicza.
Msza święta żałobna odbędzie w Łodzi 9 marca 2017 roku o godzinie 13.15
w kaplicy rzymskokatolickiej św. Wincentego przy ul. Smutnej 6,
po której nastąpi złożenie Zmarłej do grobu rodzinnego.
O czym zawiadamiają pogrążone w głębokim smutku Córki z Rodziną.
Polecajmy dobremu Bogu śp. Annę Axentowicz, która była bardzo aktywna i zasłużona w środowisku ormiańskim.
Będę się modlił w tej intencję w środę o godz. 17.00 w kościele św. Jakuba na pl. Narutowicza.
ks. Józef Naumowicz
| 2. ROZWAŻANIE WIELKOPOSTNE, ks. prof. Józef Naumowicz |
 |
| WYGNANIE ADAMA I EWY Z RAJU, BENJAMIN WEST |
Przypomina też o smutnych skutkach grzechu. Zerwanie pozornie smakowitego zakazanego owocu przynosi olbrzymi dyskomfort, utratę pierwotnej niewinności i prawdziwych relacji międzyludzkich (mężczyzna i kobieta poczuli wstyd i zażenowanie wobec siebie, „poznali, że są nadzy”, Rdz 3, 7), za tym idzie rozdarcie, strach i utrata ufności („skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu”, Rdz 3, 8), wreszcie utrata więzi z Bogiem i ciężar ziemskiego życia.
Ale wygnanie z raju nie było odrzuceniem ludzi. Gdy człowiek utracił więź z Bogiem został umieszczony – jak podaje grecki przekład Księgi Rodzaju – „naprzeciw raju” (Rdz 3, 24) lub, jak napisał św. Ireneusz z Lyonu w końcu II w., „naprzeciw raju, na drodze do niego”. To oznacza, że człowiek nie utracił całkowicie kontaktu z rajem, zachował pamięć o raju i swym Stwórcy w sumieniu i może wrócić do szczęśliwego życia. Odtąd jest ciągle na drodze do raju, za nim tęskni i go pragnie. Raj pozostanie jednak dla niego nieosiągalnym marzeniem, bo sam nie może do niego wrócić. Tę drogę do raju może na nowo odtworzyć jedynie sam Bóg, Zbawiciel człowieka.
» Ewangelia wg św. Mateusza (5, 17-30)
| 1. rozważanie |
  |
|
Ewangeliarz ze Skewry (Ewangeliarz Lwowski), XII w. » "NIEZWYKŁE LOSY XII-WIECZNEGO ORMIAŃSKIEGO EWANGELIARZA ZE SKEWRY", oprac. kwiecień 2006 r. |
TWÓRCY ORMIAŃSKICH EWANGELIARZY – TŁUMACZE, KOPIŚCI, MALARZE MINIATURZYŚCI – BYLI TRAKTOWANI W ARMENII JAK ŚWIĘCI.
Arcydzieła piśmiennictwa i malarstwa książkowego Armenii to kolejny wykład z cyklu Niedziela w Muzeum, a zarazem czwarte spotkanie w ramach wystawy Warsztat ormiański – kunszt detalu. Iluminowane kodeksy zajmują w historii Armenii miejsce wyjątkowe jako dziedzictwo kultury i świadectwo tożsamości narodu.
Twórcy ormiańskich ewangeliarzy – tłumacze, kopiści, malarze miniaturzyści – byli traktowani w Armenii jak święci.
Miniatorstwo ormiańskie odnosi się zarówno do scen biblijnych, jak również świata pełnego symboli i fantazji – zwierząt, roślin, ornamentów w formie plecionek, rozet, spirali, inicjałów zoomorficznych składających się z ryb czy ptaków. Manuskrypty iluminowane w ten sposób powstawały również w skryptoriach ormiańskich w Polsce.
Podczas spotkania zostaną omówione charakterystyczne cechy wybranych arcydzieł – stosowane materiały i techniki wykonania, schemat tekstu, wzorce syryjskie i bizantyńskie oraz symbolika i oryginalność ormiańskiego ornamentu, który obok chaczkarów – krzyży kamiennych – największy rozwój osiągnął właśnie w sztuce miniaturzystów. Uczestnicy dowiedzą się też, które muzea i biblioteki przechowują ormiańskie kodeksy z różnych dziedzin jako zabytki światowej kultury.
Spotkanie odbędzie się 5 marca o godz. 12 w Muzeum Dialogu Kultur, oddziale Muzeum Narodowego w Kielcach.
Wykład wygłosi Paweł Grzesik – kurator wystawy Warsztat ormiański – kunszt detalu.
WSTĘP WOLNY
tekst: Muzeum Dialogu Kultur, oddziale Muzeum Narodowego w Kielcach
| 1. ROZWAŻANIE WIELKOPOSTNE, ks. prof. Józef Naumowicz |
W Kościele Ormiańskim okres postny otwiera radosna niedziela, która jest pamiątką szczęśliwego życia w raju. Nosi nazwę (Wielki) Barekendan (Բարեկենդան = dobre, szczęśliwe życie).
To ciekawe, że na progu Wielkiego Postu wspomina się pierwotny, rajski stan człowieka. Ma to jednak wielki sens. Pozwala na nowo uzmysłowić, że Bóg stworzył ludzi do życia szczęśliwego w wiecznej i nieskończonej więzi z Nim. Pozwala zdać sobie sprawę z darów i łask, jakimi Stwórca obadarzył człowieka na początku i chce nimi obdarzać także teraz. Dodaje ufności, siły i motywacji, aby podjąć trud postu oraz wytrwale i pokornie podążać drogą prowadzącą do Bogu i do raju.
Stąd ormiańska niedziela Dobrego Życia ma charakter radosny; po liturgii przyrządza się specjalne potrawy, urządza przyjęcia, karnawałowe pochody… Wszystko po to, by z jeszcze większą gotowością, siłą i zapałem rozpocząć czas modlitwy i wstrzemięźliwości.
Jak Eliasz: kiedy był wyczerpany fizycznie i duchowo, i siedział przerażony i zrezygnowany, usłyszał głos anioła: „Wstań i jedz, bo jest przed tobą daleka droga” (1 Krl 19, 7). Po tym posiłku, rzeczywiście wstał na nogi, i odważnie wyruszył w daleką i trudną drogę, trwająca 40 dni i 40 nocy, aż do Bożej góry Horeb.
Taki charakter miały kiedyś w obrządku łacińskim niedziele Mięsopustna i Seropustna (teraz został tylko Tłusty Czwartek) poprzedzające Wielki Post: pozwalały nacieszyć się potrawami mięsnymi, nabiałem czy słodyczami, ostatni raz przed Środą Popielcową, by przygotować się na czas wyrzeczenia i modlitwy.
I chociaż Niedziela Dobrego Życia ma charakter radosny, a liturgiczne modlitwy wspominają o raju i powrocie do niego, jednak niedzielne czytania wprowadzają już w ducha Wielkiego Postu. Pan Jezus w Ewangelii mówi o modlitwie, poście i jałmużnie.
Modlitwa, post i jałmużna to powszechnie znane praktyki duchowe. Zresztą, swego rodzaju post miał podjąć pierwszy człowiek w raju. Bóg polecił mu: „Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać do woli, ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść" (Rdz 2,16-17). Dopóki czlowiek zachował to polecenie, był szczęśliwy.
Sam Jezus, zanim rozpoczął publiczną działalność, przez czterdzieści dni przebywał na pustyni, modląc się i poszcząc. Naśladując swego Pana, Kościół ustalowił 40-dniowy okres modlitwy i postu, by przygotować się do Wielkanocy.
Zarazem Jezus nadał tym praktykom właściwe znaczenie. Ważne są modlitwy, dzieła miłosierdzia, wstrzemięźliwości, ale istotne także, by nie były czynione na pokaz, ale by angażowały serce, by oczyszały nas i rozwijały duchowo, i umacniały naszą więź z Bogiem. By były wyrazem miłości, pokory i wiary. O tym mówi Ewangelia czytana w dzisiejszą Niedzielę Dobrego Życia, która jest zarazem pierwszą niedzielą Wielkiego Postu (chociaż właściwy ormiański post, Մեծ պահք, zaczyna się następnego dnia, w poniedziałek, 27 lutego).
Drodzy Parafianie,zapraszam do przeżywania ormiańskiego Wielkiego Postu w rytmie i w duchu liturgicznych czytań przeznaczonych na ten okres.
W tradycji ormiańskiej Wielki Post trwa 40 dni kończy się w "sobotę Łazarza" (8 IV br): czterdziesty dzień przypada 7 IV, gdyż do tego okresu wlicza także niedziele. Od Niedzieli Palmowej zaczyna się post Wielkiego Tygodnia.
|
Trzy filary Wielkiego Postu, na których można budować żywą relację z Bogiem: |
duszpasterz ormiańskokatolickiej Parafii Centralnej
pw. św. Grzegorza z Nareku w Warszawie
Dzisiejsza msza św. ormiańskokatolicka z inicjatywy ambasadora Armeni w Polsce J.E. Edgara Gazaryana została odprawiona z okazji 25-lecia ustanowienia stosunków dyplomatycznych pomiędzy Polską i Armenią. Rocznica ta przypada właśnie 26 lutego. Mszę św., w której uczestniczyło ok. ok. 40 osób, celebrował ks. prof. Józef Naumowicz, duszpasterz Parafii Centralnej pw. św. Grzegorza z Nareku.
 |
|
W tym też dniu łaciński kalendarz liturgiczny wspomina |
Wielki Post (Mec Pahk) rozpoczyna się od Niedzieli Dobrego Życia (Bun Barekentan). W tym roku niedziela ta przypada – jak podaje ormiańskokatolicki kalendarz liturgiczny – 26 lutego.
Poniedziałek, 27 lutego, to ormiański Poniedziałek Popielcowy (Or Mochroc).
Według liturgicznego porządku jest to I Niedziela Wielkiego Postu, która nie ma takiego charakteru jak w tradycji łacińskiej. Jest to ostatni dzień radosny, ale wzywa do rozpoczęcia Wielkiego Postu – do modlitwy, postu i jałmużny. W sensie wschodnim pierwszy dzień postu to ostatni dzień objadania się i radości, aby dobrze przygotować się na 40 dniowy post – do którego zachęcają czytania liturgiczne. Niedziela Bun Barekentan, to rodzaj małego karnawału. Tego dnia przyrządza się specjalne potrawy i urządza przyjęcia.
Już w sobotę wieczorem przed tą niedzielą zamykana jest na cały okres wielkopostny zasłona oddzielająca ołtarz od nawy kościoła.
W okresie Wielkiego Postu Ormianie poszczą szczególnie surowo. Okres ten bywał nazywany agh u hac, „sól i chleb”.
na podstawie informacji: ks. Rafał Krawczyk,
Grzegorz Hawryłeczko OSB (luty 2016)
 |
|
Wołów, 3 XII 2016, Klasztor benedyktynek Siostra Przełożona Maria Trybała z ormiańskim mszałem. |
Siostry z Wołowa przekazały do »Archiwum Polskich Ormian kolejną porcję armeników, w tym: mszał ormiański z 1904 roku, modlitewnik ormiański z 1891 roku, oryginały rękopisów i książek. Siostry wiele też pamiątek - modlitewniki, pamiętniki - po benedyktynkach ormiańskich udostępniły do skopiowania.
» więcej o przekazanych darach
 |
|
Lubiń 2013. Grób matki Elekty Orłowskiej, ostatniej ksieni benedyktynek obrządku ormiańskiego |
Wspólnota sióstr benedyktynek z Wołowa na Dolnym Śląsku sięga korzeniami klasztoru we Lwowie, założonego w XVII w. dla katoliczek obrządku ormiańskiego. Z początku wstępowały do niego Ormianki; z czasem przyjmowano także Polki.
Założony został w latach 1675-1676 przez trzy mniszki przybyłe z Kamieńca Podolskiego. Dzięki wstawiennictwu arcybiskupa ormiańskiego Wartana Hunaniana otrzymały od rady miejskiej Lwowa budynki w dzielnicy ormiańskiej do zagospodarowania na klasztor. Opiekę nad nimi sprawował proboszcz ormiańskiej parafii katedralnej, ks. Onufry Asłanowicz i Benedyktynki obrządku łacińskiego z ksienią Eleonorą Kazanowską na czele. Zezwolenia na założenie własnego zgromadzenia udzielił papież Aleksander VIII w roku 1690. Na jego mocy powstawał nowy zakon, podlegający regule św. Benedykta, ale zachowujący obrządek ormiańskokatolicki. 24 grudnia 1692 roku abp Wartan Hunanian uroczyście konsekrował pierwszych 14 profesek. Na czele zakonu stała ksieni. Pierwsza na to stanowisko została wybrana w 1701 Marianna Nersesowiczówna, siostra biskupa koadiutora Deodata Nersesowicza. Przy klasztorze istniała znana i ceniona szkoła żeńska, do której uczęszczały panny ormiańskie, ale też polskie i Rusińskie. Posiadały też folwark Pasieki na Łyczakowie oraz kaplicę pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, poświęconą 29 września 1898 przez abp Izaaka Mikołaja Isakowicza.
Po II wojnie światowej zmuszone okolicznościami ormiańskie benedyktynki, które z powodu braku powołań w społeczności ormiańskiej jeszcze przed wojną dokonały konwersji na obrządek łaciński, przybyły do Polski w jej nowych granicach.
Po opuszczeniu Lwowa najpierw trafiły do Lubinia, gdzie swój klasztor do dziś mają benedyktyni. Po kilku latach, abp Bolesław Kominek, powiadomił mniszki o możliwości objęcia klasztoru w Wołowie – który właśnie opuszczały boromeuszki. Benedyktynki przyjechały do Wołowa 1 października 1958 roku, gdzie przebywają do tej pory.
W spuściźnie po poprzedniczkach obrządku ormiańskiego znajduje się m.in. wyjątkowy relikwiarz z jedynymi w Polsce relikwiami św. Rypsymy (orm. Hripsime, w tegorocznym kalendarzu liturgicznym jej święto przypada 12 czerwca) i św. Benedykta.
tekst na podstawie: Gość Wrocławski 05/2015; Internet
Święta Rypsyma (Surp Hripsime)
W 301 roku do Armenii przywędrowało czterdzieści chrześcijańskich dziewcząt, które pod przewodnictwem ksieni Gajane żyły w klasztorze świętego Pawła w górach starożytnego Rzymu za panowania cesarza Dioklecjana. Cesarz Dioklecjan (284-305) urzeczony urodą jednej z dziewcząt, której na imię było Rypsyma (Hripsime), chciał ją poślubić.
Msze święte ormiańskokatolickie w parafii centralnej pw. św. Grzegorza z Nareku zostaną odprawione w następujące niedziele:
- 26 lutego 2017 - W obrządku ormiańskim Niedzieli Dobrego Życia (Bun Barekentan),
od której rozpoczyna się Wielki Post (Mec Pahk)
- 12 marca 2017 r.
- 9 kwietnia 2017 r. - Niedziela Palmowa, w obrządku ormiańskim ze specjalny obrzędem otwarcia drzwi
- 14 maja 2017 r.
- 4 czerwca 2017 r.
26 LUTEGO 2017
ZAPROSZENIE
» harmonogram Mszy św. dla Parafii Centralnej
» harmonogram Mszy św. ogólnopolski
Słowo jest darem. Druga osoba jest darem
Papież na wstępie przypomniał, że Wielki Post jest okresem, w którym chrześcijanie wezwani są do nawrócenia, aby wzrastali w przyjaźni z Bogiem. Służą temu post, modlitwa i jałmużna. W swoim orędziu nawiązał do przypowieści o bogaczu i Łazarzu (por. Łk 16,19-31).
Franciszek wskazał, że tekst ten wzywa nas do otwarcia drzwi naszego serca na drugą osobę, ponieważ każdy człowiek niezależnie od swojego statusu materialnego jest darem. Stąd Wielki Post jest czasem sprzyjającym otwarciu drzwi każdemu potrzebującemu i rozpoznaniu w nim, czy też w niej, oblicza Chrystusa. Dotyczy to zwłaszcza przyjęcia życia i umiłowania go, zwłaszcza gdy jest kruche.
| O ŚW. WALENTYM |
Walentynki, święto zakochanych obchodzone 14 lutego, niesłusznie bywa stawiane w jednym rzędzie z Halloween, jako kolejny eksportowany produkt kultury anglosaskiej. Okazuje się bowiem, że wspominany tego dnia w kalendarzu liturgicznym [łacińskim - red.] św. Walenty, od którego imienia pochodzi nazwa święta, został ogłoszony patronem zakochanych już w 1496 r. przez papieża Aleksandra VI.
(...) Wiele miast w Europie przyznaje się do posiadania relikwii św. Walentego, w tym Lublin, Kraków i Chełmno. Wszędzie tam 14 lutego organizowane są obchody ku czci patrona zakochanych. Największe w Polsce odbywają się corocznie od 2002 roku w Chełmnie na Warmii pod nazwą „Walentynki Chełmińskie”. Prawdopodobnie od średniowiecza obecne są tam relikwie św. Walentego, przechowywane w chełmińskim kościele farnym pw. Wniebowzięcia NMP. W Chełmnie, obok modlitw przy relikwiach świętego ma miejsce barwny przemarsz ulicami miasta z orkiestrą dętą i ułożenie walentynkowego serca ze świec na rynku.
Z kolei w bazylice św. Floriana w Krakowie gościem wieczoru, na który zaproszeni są nie tylko zakochani, ale także wszyscy szukający prawdziwej miłości, jest sam św. Walenty, jako że jego relikwie znajdują się także w tej świątyni.
Źródło: KAi
Święto św. Sarkisa – Surp Sarkis (pol. św. Sergiusza) to dzień błogosławieństwa młodzieży.
Jest świętem ruchomym, w tym roku – wg ormiańskokatolicjkiego kalendarza liturgicznego – przypada 11 lutego.
Św. Sarkis jest patronem zakochanych.
♥ czytaj więcej
♥ o św. Sarkisie w j. ormiańskim
| W ARMENII |
| ARMENIA |
‹ Arevik 2 lutego 2017
Msze święte ormiańskokatolickie w parafii centralnej pw. św. Grzegorza z Nareku zostaną odprawione w następujące niedziele:
- 5 lutego 2017
- 26 lutego 2017 - W obrządku ormiańskim Niedzieli Dobrego Życia (Bun Barekentan),
od której rozpoczyna się Wielki Post (Mec Pahk)
- 12 marca 2017 r.
- 9 kwietnia 2017 r. - Niedziela Palmowa, w obrządku ormiańskim ze specjalny obrzędem otwarcia drzwi
- 14 maja 2017 r.
- 4 czerwca 2017 r.
5 LUTEGO 2017
» harmonogram Mszy św. dla Parafii Centralnej
» harmonogram Mszy św. ogólnopolski
| PARAFIA POŁUDNIOWA |
|
odprawi w Gliwicach Mszę św. ormiańskokatolicką.
ORAMIANIE POLSCY
Ormianie Polscy, jak kto woli Polscy Ormianie. Kto to jest? Takie pytanie zadawali sobie niezorientowani widzowie „Kroniki Krakowskiej” TVP Kraków 20 stycznia 2017 roku, gdy pokazano migawki ukazujące składanie kwiatów przed sarkofagami Króla Kazimierza Wielkiego oraz Króla Władysława Jagiełły na Wawelu. Uczyniły to środowiska ormiańskie w Polsce, z okazji 650. rocznicy podpisania przez Króla Kazimierza Wielkiego przywileju dla tej nacji w Monarchii Polskiej. Jaki to był przywilej? Najprościej mówiąc, przywilejem było zrównanie praw polskich Ormian z pozostałymi obywatelami kraju.
» cały artykuł
 |
| Złożenie wieńców na grobie Kazimierza Wielkiego w Katedrze Wawelskiej |
 |
|
Msza św. ormiańskokatolicka w Kolegiacie Uniwersyteckiej św. Anny w Krakowie |
KRAKÓW, 20 STYCZNIA 2017 ROKU
Fundacja Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich
|
Kim jesteśmy?
|
|
|---|---|
Jesteśmy Katolickim Kościołem Wschodnim, pełnoprawnym członem Kościoła Katolickiego, uznającym władzę i autorytet Biskupa Rzymu. Wyróżnia nas starożytny obrządek ormiański.
|
|
Obrządek ormiański
|
|
|---|---|
Obrządek ormiański wywodzi się z Armenii, z tradycji św. Bazylego. Uformowany przez św. Grzegorza Oświeciciela. Charakterystycznym wyróżnikiem jest język liturgiczny - grabar czyli język staroormiański.
|