Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցին Լեհաստանում

7 lutego 2021 - niedziela roztropnego rządcy (Տնտեսի Կիրակի)
który okazał się mądrym menadżerem majątku swego pana

U Ormian to już półpoście czyli półmetek 40-dniowego okresu „o chlebie i soli”.  Okazja do refleksji, jak ten okres już zaznaczył się  u mnie.  Czy stał się okazją do większej „modlitwy, postu, jałmużny”?  Modlitwy nie tylko błagalnej, ale także dziękczynnej i przepraszającej ?  Postu nie tylko w zakresie jedzenia, ale także w formie bardziej rozważnego korzystania  ze swoich słów, myśli, czasu, pieniędzy czy internetu?  Wreszcie jałmużny, która jest skutkiem modlitwy i postu: bo jeśli lepiej zagospodarujemy swój czas, relacje z innymi, pieniądze czy jedzenie, to możemy więcej ofiarować innym.

Tego dotyczy 4. niedziela Wielkiego Postu, która w ormiańskiej liturgii skupia się na przypowieści Jezusa o zarządcy (Ewangelia wg św. Łukasza 16, 1-13).

Ów agent otrzymał od pana w zarząd dobra, ale je lekkomyślnie roztrwonił  (jak Pierwsi Rodzice czy syn marnotrawny). Grozi mu utrata urzędu i godności. Nie czeka jednak z założonymi rękoma. Uznaje swój błąd i zabiega o to, by odzyskać zaufanie swego pana  i zapewnić sobie dobrą przyszłość. Pan pochwalił go „za jego rozsądek”. Za to, że podjął działanie, że ostatecznie okazał się dobrym menadżerem swego życia,  że wykorzystał dany czas, możliwości, talenty.

To przypowieść o nas, których Bóg Stwórca i Pan świata,  umieścił na ziemi jako menadżerów i gospodarzy,  polecając: „Czyńcie sobie ziemię poddaną” (Rdz 1,28).  Pragnie, byśmy "roztropnie" wykorzystali nasze dary, talenty, kompetencje.

z modlitwą ks Józef Naumowicz

Wie jednak, że pozostała mu tylko jedna szansa: Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie. Opamiętał się! Zdobył się na odwagę, żeby uznać swój błąd, okazać skruchę, żałować, prosić o przebaczenie.

Ojciec czeka na powrót swego dziecka, zawsze gotów przywrócić je do dawnej godności.  Pomaga mu odzyskać stan człowieka wolnego, kochanego, szczęśliwego:

- daje mu nowe szaty (odzyskana godność),
- przywraca mu pierścień (znak przynależności do rodziny),
- daje mu sandały (oznaka wolności, niewolnik chodził boso);
- urządza dla niego ucztę (znak radości, miłości, wspólnoty).

Czy syn odzyskał wszystko? Zmarnowany majątek nie wrócił. Ale może zyskał coś jeszcze więcej niż miał przedtem? Skrucha, żal, powrót stają się stopniem do większej pokory i miłości, do bardziej żywych i bliskich relacji.
Warto więc wciąż wracać do Ojca!

z modlitwą ks Józef Naumowicz

» artykuł w j. ormiańskim (Vatican News)

14 II – Niedziela Dobrego Życia czyli Niedziela Rajska,  liczona jako 1.  Niedziela Wielkiego Postu

15 II –  „pierwszy dzień o soli i chlebie”, ormiański Popielec, Poniedziałek Popielcowy

Wcześnie w tym roku [2021 - red.] zaczyna się okres, który w Kościele Ormiańskim nazywa się „Czterdziestnicą” (okres czterdziestu dni, łacińska Quadragesima), a powszechnie Wielkim Postem.
Pierwsza niedziela tego okresu ma charakter radosny (!). Od strony obyczajów i tradycji jest niekiedy nazywana „Wielkim Karnawałem" i ma podobny charakter jak polskie zapusty, ostatki czy tłusty czwartek, pozwalając po raz ostatni przed Wielkanocą nacieszyć się potrawami mięsnymi, nabiałem czy słodyczami.
Jednak posiada także głębokie podłoże religijne. Liturgia tej niedzieli wspomina bowiem szczęśliwy pobyt pierwszych ludzi w raju. Przypomina zatem radosną nowinę, że Bóg stworzył ludzi do życia szczęśliwego i obecnie czeka On, by na nowo obdarzyć nas jeszcze większymi darami, bylebyśmy podjęli drogę wiary, miłości, modlitwy, przemiany życia.

W kalendarzu liturgicznym to „Niedziela Dobrego Życia” (Բուն Բարեկենդան), którą można nazwać Niedzielą Rajską. Jest też wyliczana jako pierwsza niedziela Czterdziestnicy (Ա. Կիրակի Քառասնորդաց) czyli Wielkiego Postu, chociaż właściwie stanowi wigilię tego okresu.

Ormiański post - w sensie okresu wstrzemięźliwości - zaczyna się w poniedziałek (w tym roku 15 II). To „pierwszy dzień o soli i chlebie” (Ա. օր աղուհացից), jak nazwa się w ormiańskim kalendarzu liturgicznym (odpowiednik naszego wyrażenia „o chlebie i wodzie”). Taką nazwę mają też kolejne dni aż do „czterdziestego dnia o soli i chlebie”, przypadającego przed Niedzielą Palmową czyli przed Wielkim Tygodniem. Ta nazwa „o soli i chlebie” wiele mówi, jak kiedyś przeżywano Wielki Post w tradycji ormiańskiej i jak jeszcze teraz przeżywa się w wielu rodzinach.

W ten „pierwszy dzień o soli i chlebie” na porannej liturgii ma miejsce obrzęd posypania głów popiołem (w małych parafiach obrzęd ten odbywa się często już w niedzielę). To znak pokornego uniżenia się przed Bogiem, uznania własnej ułomności i kruchości oraz zaufania do Bożego miłosierdzia. To także symbol wewnętrznej postawy pokutnej, do której jesteśmy powołani w czasie wędrówki wielkopostnej.

W tym roku zapewne trudniej będzie wziąć udział w popielcowym obrzędzie (w Popielcowy Poniedziałek czy Środę Popielcową). Życzę jednak Wszystkim, by przeżyli te dni w duchu wielkiego zaufania do Boga, dziękczynienia Mu i przeproszenia Go, a także podjęcia  dobrych postanowień na cały ten okres i ich wytrwałej realizacji. W ten sposób będziemy mogli pełniej przygotować się do radości wielkanocnych, czego Wszystkim z całego serca życzę

Z modlitwą ks. Józef Naumowicz

Popielec, Or Mochroc 4.03.2019 r. (ks. Karnik Hovsepian) »
Panik (prow. Szirak, Armenia). Zasłona już od soboty wieczór zamknięta.

14 LUTEGO 2021 - NIEDZIELA DOBREGO ŻYCIA,
POCZĄTEK WIELKIEGO POSTU
I Niedziela Wielkiego Postu, Bun Barekentan
Բուն Բարեկենդան
Ա. Կիրակր Քառասնորդաց
•
15 lutego - PONIEDZIAŁEK POPIELCOWY
Or Mochroc - Օր Մոխրոց

Wielki Post (Mec Pahk) rozpoczyna się od Niedzieli Dobrego Życia (Bun Barekentan). W tym roku niedziela ta przypada – jak podaje ormiańskokatolicki kalendarz liturgiczny – 14 lutego. Poniedziałek, 15 lutego, to ormiański Poniedziałek Popielcowy (Or Mochroc).
Według liturgicznego porządku jest to I Niedziela Wielkiego Postu, która nie ma takiego charakteru jak w tradycji łacińskiej. Jest to ostatni dzień radosny, ale wzywa do rozpoczęcia Wielkiego Postu.
W sensie wschodnim pierwszy dzień postu to ostatni dzień objadania się i radości, aby dobrze przygotować się na 40 dniowy post – do którego zachęcają czytania liturgiczne. Niedziela Bun Barekentan, to rodzaj małego karnawału. Tego dnia przyrządza się specjalne potrawy i urządza przyjęcia.
Już w sobotę wieczorem przed tą niedzielą zamykana jest na cały okres wielkopostny zasłona oddzielająca ołtarz od nawy kościoła.
W okresie Wielkiego Postu Ormianie poszczą szczególnie surowo. Okres ten bywał nazywany agh u hac - „sól i chleb”.

» O wielkopostnej zasłonie

Kościół katolicki wspomina 11 lutego Najświętszą Marię Pannę z Lourdes. Tego dnia 1858 r., w cztery lata po ogłoszeniu przez Piusa IX dogmatu o Niepokalanym Poczęciu, Matka Boża ukazała się ubogiej pasterce Bernadecie Soubirous w Lourdes. Podczas osiemnastu objawień Maryja wzywała do modlitwy i pokuty. Nakazała, aby na miejscu objawień wybudowano kościół. Polecenie to zostało wypełnione przez miejscowego proboszcza i w 1875 r. odbyła się uroczysta konsekracja świątyni. Przed pandemią koronawirusa przybywało tam rocznie do 6 mln pielgrzymów z całego świata.
11 lutego 1858 r. Bernadeta [Maria Soubirous] z siostrą i koleżanką poszła zbierać gałęzie na opał. Przy grocie Massabielskiej zobaczyła unoszącą się nad krzakiem śliczną dziewczynę w białej sukni, która w prawej dłoni trzymała różaniec. Bernadeta, naśladując ją, uczyniła znak krzyża i zaczęła odmawiać różaniec. Biała Pani włączała się w modlitwę tylko na „Chwała Ojcu...”, kończące każdą dziesiątkę. Potem – znikła.
Związek chorych z pirenejskim sanktuarium spowodował, że gdy w 1992 r. Jan Paweł II ustanowił Światowy Dzień Chorego, na jego datę wybrał dzień pierwszego objawienia Matki Bożej w Lourdes – 11 lutego. Tam też, w 1993, 2004 i 2008 r. odbyły się centralne obchody tego Dnia.

źródło: niedziela.pl

ks. Józef Naumowicz