default_mobilelogo

» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 25, 1-13)  

Wielki Wtorek to czas szczególnego przygotowania na nadejście Oblubieńca. Kościół rozważa tego dnia przypowieść o pannach roztropnych i nierozsądnych, pouczając wiernych o gotowości, którą trzeba okazać w chwili, gdy Pan będzie się zbliżał. 

Przypowieść o dziesięciu dziewicach
W dwóch punktach nie okazałem się mądry tak, jak było mądrych dziesięć dziewic: naprawdę nie zdobyłem dobra łatwego wraz z trudnym,
ale stałem się największym głupcem nie zachowując oleju w lampie: miłosierdzia wraz z dziewictwem i namaszczeniem świętego Źródła.

One to w ostatnia noc, kiedy nie było można już więcej pracować, nie zostały mi sprzedane za pieniądze. I dlatego bramy sali weselnej zamknięto również przede mną, niedbałym.
Ale jak długo jestem tu w ciele, na tym padole, o Ty, mój Oblubieńcze wysłuchaj duszy mojej - oblubienicy! Na miejscu wołania tu, na tym padole, już teraz wołam do Ciebie głosem wzbudzającym litość.



Cytaty pochodzą z poematu „Jezus, Syn jedyny Ojca” św. Nersesa Sznorhali, w przekładzie ks. Marka Starowieyskiego.
 „Jezus, Syn jedyny Ojca”  stanowi wielka modlitwę skierowana przez Nersesa do Jezusa. Nerses odnajduje Go na kartach Pisma Świetego. Wszystko, co wydarzyło sie od praojca Adama aż do Jezusa odnosi Nerses do siebie samego. Utwór stanowi więc modlitewne odczytanie Biblii." (ze wstępu ks. M. Starowieyskiego).
Nerses IV Sznorhali (Wdzięczny) Ներսէս Շնորհալի (1102 – 1178) patriarcha ormiański - "mądry katolikos i wielki pisarz ormiański", teolog, wielki chrześcijański pisarz i poeta, Święty apostolskiego Kościoła ormiańskiego oraz Kościoła katolickiego. Działał  na rzecz zjednoczenia Kościołów chrześcijańskich.

V. niedziela ormiańskiego Wielkiego Postu, czyli 28. dzień „o chlebie i soli”.
Przypomnienie o potrzebie modlitwy!

Nie ma mocnej wiary ani prawdziwego chrześcijaństwa bez modlitwy. Przypomina o tym obecna ormiańska niedziela wielkopostna, w której Jezus wskazuje także, że ta modlitwa winna być: 

- regularna, systematyczna, wytrwała.
Jezus daje nam dziś przykład bezbronnej i bezsilnej wdowy, która wytrwale, z dnia na dzień, chodziła do sędziego z prośbą o pomoc, aż wreszcie jej prośby odniosły skutki (Łk 18, 1-14).
Ta przypowieść nosi tytuł: „O sędzim”, dlatego tę ormiańską niedzielę, w którą ona jest czytana, przyjęło się nazywać „Niedzielą sędziego” (Դատավորի կիրակի).
- ufna i pokorna, połączona ze szczerą wiarą w miłość Boga i Jego wszechmoc.
Mówi o tym przypowieść o celnika, które pełen skruchy, z poczuciem swej  niegodności, stał w Świątyni,  „nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!".

Wielki Post to okazja, by odkryć na nowo wartość modlitwy. Nie zniechęcać się do niej i jej nie zaniedbywać, nawet jeśli nie widzimy od razu jej skutków, nawet jeśli trudno nam się skupić, nawet jeśli napotykamy na różne przeszkody jak zmęczenie, nadmiar zajęć, odzwyczajenie się od rozmowy z Bogiem, itd.
Ona jest nam niezbędna jak tlen do życia.

Z modlitwą ks. Józef Naumowicz

Przekazuję WSZYSTKIM bardzo miłe pozdrowienia od znanego w ormiańskim środowisku w Polsce kleryka Narka Mkrtchyana, który przez ostatnie trzy lata był z nami, studiując w warszawskim seminarium, a od sierpnia 2020 odbywa dwuletnią służbę wojskową – właśnie w Górskim Karabachu! Tam przeżył jesienną wojnę, a obecnie ma trudną i nie zawsze bezpieczną regularną służbę na granicy.

Pamiętajmy o nim! (więcej zdjęć i informacji o Narku TUTAJ).

*

Ponawiam serdeczne zaproszenie na premierę koncertu charytatywnego na rzecz uchodźców z Arcachu (Górskiego Karabachu), który organizuje Caritas Polska 13 marca br. (sobota) o godz. 20.00. Więcej informacji w artykule TUTAJ.
To koncert charytatywny z zachowaniem wielkopostnej atmosfery i zarazem zaproszenie do wielkopostnej modlitwy i jałmużny na rzecz ormiańskich uchodźców, potrzebujących pomocy. 

Z modlitwą ks. Józef Naumowicz

 WROCŁAW 2019
W tradycji ormiańskiej, podobnie jak w wielu wschodnich tradycjach, środa po IV Niedzieli Wielkiego Posty - niedzieli roztropnego rządcy (Տնտեսի Կիրակի), czyli jego 24. dzień, jest bardzo ważna. Jest ona nazywana półpościem (Միջինք), bowiem tego dnia mija równo połowa Wielkiego Postu.
W liturgii śpiewane są specjalne hymny na zaznaczenie, że połowa postu za nami. Towarzyszy w tym dniu refleksja, że pozostały już dwadzieścia cztery dni do Wielkanocy, najwspanialszego święta - Zmartwychwstania Jezusa.
Przygotowywany jest specjalny poczęstunek, zawieszony jest na ten dzień ścisły post "o chlebie i soli". Istnieje obyczaj, by tego dnia przygotować ciasto drożdżowe z monetą w środku – ten, komu trafi się część z monetą, ma mieć szczęście przez resztę roku.
Na zdjęciach przygotowanie i świętowanie tego dnia we Wrocławiu u państwa Shahumyan (2019 r.) i w parafii w Panik (Armenia, prow. Szirak; 2021) w budynku Oratorium, gdzie ciasto dzielił proboszcz parafii, ks. Karnik Hovsepian, a całoroczne szczęście trafiło do pani Ghaltaghchyan ze związku kobiet.
        
zdjęcia: prywatne archiwum; FB ks. Karnika Hovsepiana

1 marca 2021 roku zmarła w Krakowie w wieku 101 lat moja Ciocia

śp. Jarosława Siwek z d. Łomysz

wnuczka Ignacego Kierkorowicza z Czerniowiec i Marii Seweryny Zachariasiewicz z Sadagóry,
kuzynka mojego zmarłego Ojca, Artura Kierkorowicza.

Pozostawiła syna Mariusza i trójkę wnuków.
Była dobrym, serdecznym człowiekiem, głęboko wierząca, silnie związana z ormiańskimi korzeniami, dzięki Niej mogłam poznać moje ormiańskie pochodzenie.

(wiadomość od p. Erny Kierkorowicz-Szewczyk, 11.03.2021)

Rodzinie, wraz z modlitwą, składamy serdeczne wyrazy współczucia.

Niech dobry Pan przyjmie duszę Zmarłej do swojego Królestwa w Niebie.
Ter wochormja, Ter wochormja, Ter wochormja!

Wieczny odpoczynek racz Jej dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj Jej świeci.
Niech odpoczywa w pokoju.  Amen.

Ormiański jest jedynym językiem na świecie, w którym nazwa Biblii ma bezpośredni i dosłowny związek z Bogiem. Brzmi "Աստվածաշունչ" (Astvatsashunch), co znaczy: „Tchnienie Boga”.

Pierwszego tłumaczenia Biblii na język ormiański dokonano ustnie zaraz po przyjęciu chrześcijaństwa jako religii państwowej w 301 roku. W tamtym czasie w Armenii nie było jeszcze alfabetu, a duchowni tłumaczyli ustnie Biblię, aby szerzyć chrześcijaństwo w kraju i sprawować obrzędy.
Po stworzeniu alfabetu ormiańskiego w 405 roku przez mnicha Mesropa Masztoca, Biblia została po raz pierwszy przetłumaczona na przełomie IV i V w. na język ormiański. Przekład oparty był na Septuagincie, zdradza sporo wpływów Peszitty (przekład na j. syryjski).

Drugiego tłumaczenia dokonano w ciągu kilku lat po Soborze Efeskim (431 r., trzeci sobór powszechny). Mesrop Mashtots, Sahak Partev, Yeznik Kokhbatsi, Koryun, Hovsep Pagnatsi, Hovnan Ekegetsatsi, Ghevond Vardapet i inni mnisi ormiańscy zostali tłumaczami Biblii na ormiański. Tłumaczenie zostało dokonane w starożytnym języku ormiańskim - grabar.
Najstarsze zachowane rękopisy Biblii ormiańskiej pochodzą z IX w.
Pierwszą drukowaną Biblię ormiańską wydano w Amsterdamie 13 października 1666 r. (pierwsza drukowana książka ormiańska na świecie ukazała się w 1512 roku w Wenecji - był to zbiór modlitw, fragmentów ewangelii i tekstów ojców Kościoła) dzięki staraniom ormiańskiego przywódcy duchowego Voskana Yerevantsiego, jednego z pierwszych wydawców książek. Książka ukazała się w ogromnym jak na tamte czasy nakładzie 5000 egzemplarzy. Dwa egzemplarze były wyjątkowe: oprawa wykonana ręcznie, a na grzbiecie wizerunek Matki Bożej z Jezusem Chrystusem w ramionach. Zostały przedstawione królowi Francji Ludwikowi XIV i papieżowi Klemensowi IX. 

EŁ; na podstawie artykułu: 
"Армянский – единственный язык в мире, в котором название Библии
имеет прямое и дословное отношение к Богу"

 

7 lutego 2021 - niedziela roztropnego rządcy (Տնտեսի Կիրակի)
który okazał się mądrym menadżerem majątku swego pana

U Ormian to już półpoście czyli półmetek 40-dniowego okresu „o chlebie i soli”.  Okazja do refleksji, jak ten okres już zaznaczył się  u mnie.  Czy stał się okazją do większej „modlitwy, postu, jałmużny”?  Modlitwy nie tylko błagalnej, ale także dziękczynnej i przepraszającej ?  Postu nie tylko w zakresie jedzenia, ale także w formie bardziej rozważnego korzystania  ze swoich słów, myśli, czasu, pieniędzy czy internetu?  Wreszcie jałmużny, która jest skutkiem modlitwy i postu: bo jeśli lepiej zagospodarujemy swój czas, relacje z innymi, pieniądze czy jedzenie, to możemy więcej ofiarować innym.

Tego dotyczy 4. niedziela Wielkiego Postu, która w ormiańskiej liturgii skupia się na przypowieści Jezusa o zarządcy (Ewangelia wg św. Łukasza 16, 1-13).

Ów agent otrzymał od pana w zarząd dobra, ale je lekkomyślnie roztrwonił  (jak Pierwsi Rodzice czy syn marnotrawny). Grozi mu utrata urzędu i godności. Nie czeka jednak z założonymi rękoma. Uznaje swój błąd i zabiega o to, by odzyskać zaufanie swego pana  i zapewnić sobie dobrą przyszłość. Pan pochwalił go „za jego rozsądek”. Za to, że podjął działanie, że ostatecznie okazał się dobrym menadżerem swego życia,  że wykorzystał dany czas, możliwości, talenty.

To przypowieść o nas, których Bóg Stwórca i Pan świata,  umieścił na ziemi jako menadżerów i gospodarzy,  polecając: „Czyńcie sobie ziemię poddaną” (Rdz 1,28).  Pragnie, byśmy "roztropnie" wykorzystali nasze dary, talenty, kompetencje.

z modlitwą ks Józef Naumowicz

 

Caritas Polska organizuje dobroczyny koncert online na rzecz uchodźców z Arcachu
13 MARCA (sobota) o godzinie 20.00.
Transmisja na żywo na Facebooku Caritas Polska

TUTAJ więcej o wydarzeniu

Jak poinformowała sieć Caritas Europa, ponad 6,7 tys. [dane na 8.02.2021 r.  rodzin poszkodowanych po wybuchu konfliktu między Armenią i Azerbejdżanem o Górski Karabach, skorzystało od jesieni ubiegłego roku z pomocy Caritas Armenia. Dyrektorem Caritas Armenia jest abp Rafał Minassian, Ordynariusz ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej.
Caritas Polska, należąca do sieci Caritas Europa, przeznaczyła na ten cel 186 tys. zł, pochodzące z własnych środków i ogłoszonej zbiórki.
Dziesiątki tysięcy uchodźców przybyłych do Armenii z Górskiego Karabachu w wyniku wojny i warunków podpisanego rozejmu, od poczatku jest objętych opieką Ormiańskiego Kościoła Katolickiego.
Ludzie, którzy uciekając ze swych domów zostawili cały dobytek, potrzebują wszechstronnej pomocy – od żywności, przez wyposażenie mieszkań, po opiekę medyczną i wsparcie psychologiczne. Caritas Armenia i jej partnerzy Catholic Relief Services rozprowadzili m.in. zestawy żywności i innych najpotrzebniejszych artykułów w regionach Shirak, Lori i Gegharkunik, a także w Erywaniu, gdzie mieszka wielu przesiedleńców. Część uchodźców skorzystało z pomocy w opłaceniu czynszu, a do 650 gospodarstw domowych w prowincji Ararat trafiły koce, pościel i grzejniki elektryczne.
Pomóc można:

  • kierując wpłatę na konto Caritas Polska: 19 1160 2202 0000 0003 5899 2030 z dopiskiem „Armenia”
  • wysyłając SMS o treści ARMENIA pod numer 72052 (koszt 2,46 zł)

EŁ; na podstawie: Caritas Polska

*

Dziś okazja, by WSZYSTKIM serdecznie podziękować za ofiarny i cenny udział w zbiórce dla ofiar konfliktu w Arcachu, jaką zorganizowała Caritas Polska. Akcja pomocy wciąż trwa. Jej elementem będzie ten koncert, organizowany z inicjatywy Stowarzyszenia Ormiańskiego „Mer Hajrenik” im. Abp. Józefa Teofila Teodorowicza. Włączmy się w ten koncert charytatywny w duchu wielkopostnej jałmużny.

Z modlitwą. ks Józef Naumowicz 

28 lutego 2021 - niedziela marnotrawnego syna
powracającego do dobrego i litościwego ojca
Taka jest logika ormiańskich niedziel Wielkiego Postu: najpierw przypomnienie o raju, potem o zmarnowaniu pierwotnej szczęśliwości, teraz, w trzecią niedzielę – o potrzebie powrotu do Ojca. Czy jesteśmy podobni do syna marnotrawnego z dzisiejszej ewangelicznej przypowieści i potrzebujemy tego powrotu?
Wielki ormiański autor, św. Grzegorz z Nareku – jego liturgiczne święto przypada 27 lutego, to odpust w centralnej parafii ormiańskokatolickiej z siedzibą w Warszawie – w swej Księdze śpiewów żałobliwych wiele razy porównuje się z synem marnotrawnym, a nawet uważa siebie za gorszego od niego, bo wciąż ma za mało skruchy i za mało gorliwie wraca do Ojca (Słowo VI, 2).

Św Grzegorz z Nareku na obrazie Matka Boża z Nareku (Holy Mother of Narek); Ariel Agemian
Oto, jak syn marnotrawny staczał się po kolejnych stopniach degradacji:
1. ucieka od rodziny, traci z nią więź; 2. marnuje swe dobra i to w sposób niegodziwy;
3. staje się świnopasem, niewolnikiem, który jada z wieprzami; 4. traci radość życia.

Wie jednak, że pozostała mu tylko jedna szansa: Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie. Opamiętał się! Zdobył się na odwagę, żeby uznać swój błąd, okazać skruchę, żałować, prosić o przebaczenie.

Ojciec czeka na powrót swego dziecka, zawsze gotów przywrócić je do dawnej godności.  Pomaga mu odzyskać stan człowieka wolnego, kochanego, szczęśliwego:

- daje mu nowe szaty (odzyskana godność),
- przywraca mu pierścień (znak przynależności do rodziny),

- daje mu sandały (oznaka wolności, niewolnik chodził boso);
- urządza dla niego ucztę (znak radości, miłości, wspólnoty).

Czy syn odzyskał wszystko? Zmarnowany majątek nie wrócił. Ale może zyskał coś jeszcze więcej niż miał przedtem? Skrucha, żal, powrót stają się stopniem do większej pokory i miłości, do bardziej żywych i bliskich relacji.
Warto więc wciąż wracać do Ojca!

z modlitwą ks Józef Naumowicz

 

WATYKAN

  27 lutego 2021 r - TRANSMISJE:

  

GALERIA ZDJĘĆ

Papież Franciszek zarządził wpisanie św. Grzegorza z Nareku, wraz z trojgiem innych świętych (o czym TUTAJ pisaliśmy), do wszystkich kalendarzy i ksiąg liturgicznych przeznaczonych do sprawowania Mszy świętej i Liturgii Godzin. Jego liturgiczne wspomnienie wyznaczył na dzień 27 lutego. Czytamy o tym w dekrecie opublikowanym 2 lutego 2021 r. przez Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.

W najbliższą sobotę 27 lutego 2021 r. po raz pierwszy Kościół Powszechny będzie obchodzić liturgiczne święto tego 36. Doktora Kościoła. Z tej historycznej okazji o godz. 10.30 kardynał Leonardo Sandri, prefekt Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich, będzie przewodniczył uroczystej Mszy św. w watykańskiej Bazylice św. Piotra.

W tym dniu odbędzie się również modlitwa ekumeniczna przy pomniku św. Grzegorza z Nareku w Ogrodach Watykańskich, który został odsłonięty 5 kwietnia 2018 r. Przewodniczyć jej będzie katolikos Karekin II,  patriarcha apostolskiego Kościoła ormiańskiego. 

Uroczystości są organizowane we współpracy z ambasadą Republiki Armenii przy Stolicy Apostolskiej.

Z powodu pandemii koronawirusa i związanych z tym zasad bezpieczeństwa, tylko ograniczona liczba osób będzie mogła wziąć udział w obu wydarzeniach.

EŁ; za: Papieskim Kolegium Ormiańskim w Rzymie 
zdjęcie: Włodzimierz Rędzioch, niedziela.pl

» VATICAN NEWS, artykuł w j.ormiańskim

LIBAN - PATRIARCHAT
Ostatnia z trzech części obrzędów pogrzebowych
- liturgia, złożenie trumny w kaplicy cmentarnej -
śp. Arcybiskupa NESZANA KARAKEHEJANA
Ordynariusza Seniora Ordynariatu 
Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej.
Obrzędy te rozpoczęły się o godzinie 10.30 24 lutego 2021 r. 
w Bzommar w Libanie, przy  Patriarchatcie
Ormiańskiego Kościoła Katolickiego, gdzie śp. abp Neszan został pochowany.

    

 „Zwróćmy się do Źródła. Prośmy Chrystusa o dar miłosierdzia. Niech ono nas ogarnie i przeniknie” – napisał papież Franciszek do biskupa płockiego Piotra Libery w liście z okazji 90. rocznicy pierwszego objawienia Jezusa Miłosiernego św. siostrze Faustynie Kowalskiej, które miało miejsce w Płocku 22 lutego 1931 roku.

22 lutego przypada 90. rocznica pierwszego objawienia Jezusa Miłosiernego św. siostrze Faustynie Kowalskiej. Jezusa w obrazie „Jezu ufam Tobie” zakonnica ujrzała 22 lutego 1931 roku, w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, w klasztornej celi Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia na Starym Rynku w Płocku.

Ojciec święty przypomina słowa, które wówczas św. Faustyna usłyszała: „Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie” (Dz. 47). Cytuje też inne słowa z „Dzienniczka”: „Nie zazna ludzkość spokoju, dopóki nie zwróci się do źródła miłosierdzia mojego” (Dz. 699).

„Zachęcam więc: zwróćmy się do tego Źródła. Prośmy Chrystusa o dar miłosierdzia. Niech ono nas ogarnie i przeniknie. Miejmy odwagę, by powrócić do Jezusa, aby spotkać Jego miłość i miłosierdzie w sakramentach. Poczujmy Jego bliskość, czułość, a wtedy my także będziemy bardziej zdolni do miłosierdzia, cierpliwości, przebaczania i miłości” – napisał Ojciec święty Franciszek.

EŁ; za ekai.pl

» Cały list list  Papieża (Watykan, 15 lutego 2021 r.)             » List w j. ormiańskim na stronie VATICAN NEWS    


Wielkopostna duchowa zachęta w 2. niedzielę ormiańskiego Wielkiego Postu (Մեծ պահք)
czyli w tzw. Niedzielę Wygnania z Raju
W drugą niedziela Wielkiego Postu (21 II 2021) liturgia ormiańska wspomina utratę raju przez pierwszych ludzi, naszych Prarodziców a więc utratę życia w bliskości ze swoim Stwórcą.  
Zerwanie z rajskiego drzewa poznania dobra i zła zakazanego owocu - pozornie smakowitego i atrakcyjnego – przyniosło ludziom ogromny dyskomfort, utratę trwałego szczęścia, zamieszanie w relacjach międzyludzkich (mężczyzna i kobieta poczuli wstyd i zażenowanie wobec siebie, „poznali, że są nadzy”, Rdz 3,7), utratę ufności i więzi z Bogiem (“skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu”, Rdz 3,8), wreszcie rozpoczęcie niepewnego i kruchego ziemskiego życia prowadzonego w pocie czoła.
Ale wygnanie z raju nie oznaczało odrzucenia ludzi przez Boga. Gdy człowiek utracił więź ze swoim Stwórcą, został umieszczony  – jak podaje grecki przekład Księgi Rodzaju - „naprzeciw raju” (Rdz 3,24) lub, jak napisał św. Ireneusz z Lyonu w końcu II w., „naprzeciw raju, na drodze do niego”. To oznacza, że człowiek nie utracił całkowicie kontaktu z rajem, w głębi swej duszy i sumienia zachował pamięć o raju i swym Stwórcy  – dlatego tak bardzo pragnie prawdziwej miłości, dobra i trwałego, niezmiennego szczęścia. Odtąd jest ciągle na drodze do raju, za nim tęskni i go pragnie.
Raj pozostanie jednak dla niego nieosiągalnym marzeniem, bo sam nie może do niego wrócić. Tę drogę do raju może na nowo odtworzyć jedynie sam Bóg, Zbawiciel człowieka. Jeżeli Bóg umieścił ludzi „na drodze do raju”, to znaczy, że zaprasza ich  do nieustannego oczyszczania się, a zarazem do zdobywania i rozwijania prawdziwej wiary i miłości.
Zachęcam, by przyjrzeć się kalendarzowi Wielkiego Postu wcześniej opublikowanemu. Zapraszam, by tego czasu nie stracić, by nie zmarnować wielkiej szansy duchowego odnowienia i umocnienia, jaki ten okres daje.
A przede wszystkim jeszcze zachęcam do większego zaufania do miłości Boga.
z modlitwą ks Józef Naumowicz

 

W 2001 roku obchodzono 1700-lecie chrztu Armenii. 18 lutego tamtego roku w Bazylice Watykańskiej św. Piotra z tej okazji ówczesny papież, Jan Paweł II (dzisiaj: Święty Jan Paweł II), przewodniczył uroczystej mszy św. w obrządku ormiańskim, którą sprawował Katolikos-Patriarcha Cylicji dla Ormian katolików, Nerses Bedros XIX.

"Radujcie się dzisiaj wszystkie wzniesienia z wielkiej chwały Góry Sepuh, góry najdostojniejszej ponieważ to na niej właśnie żył św. Grzegorz, świetlista kolumna świętego Kościoła ormiańskiego. Dzięki niemu raduje się ona w chwale niebiańskiego Syjonu. Góra ta promieniuje mistyczną radością bardziej niż wysoki szczyt Araratu, gdyż na niej przebywał św. Grzegorz, zbawcza Arka narodu ormiańskiego, niosąca ratunek od grzechu i dzięki tej górze zostaliśmy wybawieni od wszelkiego zła".

Te słowa hymnu ku czci św. Grzegorza Oświeciciela, apostoła Ormian, zabrzmiały wtedy w Bazylice św. Piotra podczas liturgii. Wokół specjalnie dostosowanego na tę okoliczność ołtarza Konfesji, zgromadziła się hierarchia katolickiego Kościoła ormiańskiego, duchowieństwo i wierni.

Ojciec Święty Jan Paweł II wygłosił homilię, w której powiedział m.in.:
"Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda". Słuchamy ponownie tych słów, podczas gdy wspominamy tysiąc siedemset łat chrztu narodu ormiańskiego. Minęło już siedemnaście wieków od chwili, gdy słowo Chrystusa zabrzmiało w Armenii, gdy przepowiadanie świętego Grzegorza Oświeciciela i wola króla Tyrydatesa III, nawróconego na wiarę, uczyniły z tej ziemi miejsce błogosławione i uświęcone przez Ducha. (…)
Ukochani Bracia i Siostry narodu ormiańskiego, zebraliśmy się tu dzisiaj, aby wyrazić Wam wdzięczność. Podziękować nie tylko za chwalebny początek Waszej historii, ale za całe dzieje, przepojone chrześcijaństwem i nieomal utożsamiające się z nim. Biskup Rzymu jest wyrazicielem tej wdzięczności i ofiarowuje ją Wam jako dar najpiękniejszy i najserdeczniejszy".

» cały artykuł

 
ARMENIA
W obrządku ormiańskim obrzędy pogrzebowe składają się z trzech częsci (stacji): w domu, w Kościele, na cmentarzu.
Pierwsza z trzech części obrzędów pogrzebowych śp. Arcybiskup NESZAN KARAKEHEJAN odbyła się 16 lutego 2021 r. w kapilicy seminarium w Erywaniu.  Przewodniczył jej Ordynariusz Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej abp Rafał Minassian. (film 1.)
17 lutego o godz. 12.00 w Katedrze ormiańskokatolickiej pw. Świętych Męczenników w Giumri odbyła się druga, równiez pod przewodnictwem abp. Minassiana, przy udziale ormiańskokatolickiego duchowieństwa. Był też obecny abp José Avellino Betancourt, nuncjusz apostolski w Armenii i Gruzji (film 2.)
Trzecia odbedzie się w Bzommar (tam Siedziba Patriarchatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego) w Libanie, gdzie śp. abp Neszan zostanie pochowany.

Informowaliśmy, że 5 stycznia 2021 r. z naszej ormiańskiej społeczności
odszedł do Pana TOMASZ WARTANOWICZ

Pogrzeb odbędzie się
w piątek, 19 lutego 2021 roku, o godzinie 14.00
WARSZAWA, DOM POGRZEBOWY NA CMENTARZU KOMUNALNYM PÓŁNOCNYM SALA A,

Na stronie https://nekrolog.eklepsydra.pl/powiadomienie/ITEUC8I4ZMWR
w polu z informacjami o pogrzebie znajduje się przycisk zapewniający dostęp do transmisji on-line z ceremonii pogrzebowej.
Przycisk będzie aktywny w dniu pogrzebu.

 
Pierwsza rocznica konsekracji katedry ormiańśkokatolickiej w Giumri (Armenia), 24 IX 2016 r.
Rankiem 15 lutego 2021 r. w Erywaniu (Armenia)
odszedł do Pana
Ordynariusz Senior Ordynariatu 
Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii, Gruzji Rosji i Europy Wschodniej

Arcybiskup NESZAN KARAKEHEJAN

Wieczny odpoczynek racz Mu dać, Panie,
a światłość wiekuista niechaj Mu świeci.
Niech odpoczywa w pokoju.

Աստուած հոգին լուսաւորէ։ 
իշատակն Արդարոց Օրհնութեամբ Եղիցի


Trzy filary Wielkiego Postu, na których można budować żywą relację z Bogiem:
MODLITWA
wytrwała, pokorna i ufna
POST
podjęte dobrowolnie wyrzeczenie w jedzeniu lub w innych sprawach
JAŁMUŻNA
czynienie dobra dla innych, pomoc innym z miłości


 na podstawie oprac. ks. prof. Józefa Naumowicza, 2017 r.

Wielki Post w obrządku rzymskim / łacińskim zaczyna się w Środę Popielcową (w tym roku 17 II). W odróżnieniu od obrządku ormiańskiego nie są do niego wliczne niedziele tego okresu i kończy się on w Wielkim Tygodniu, w Wielki Czwartek rano. Wieczorna liturgia Wielkiego Czwartku rozpoczyna wielkie święte trzy dni czyli tzw. triduum paschalne, które trwa do nieszporów niedzieli wielkanocnej.
 

14 IINiedziela Dobrego Życia czyli Niedziela Rajska,  liczona jako 1.  Niedziela Wielkiego Postu

15 II –  „pierwszy dzień o soli i chlebie”, ormiański Popielec, Poniedziałek Popielcowy

Wcześnie w tym roku [2021 - red.] zaczyna się okres, który w Kościele Ormiańskim nazywa się „Czterdziestnicą” (okres czterdziestu dni, łacińska Quadragesima), a powszechnie Wielkim Postem.
Pierwsza niedziela tego okresu ma charakter radosny (!). Od strony obyczajów i tradycji jest niekiedy nazywana „Wielkim Karnawałem" i ma podobny charakter jak polskie zapusty, ostatki czy tłusty czwartek, pozwalając po raz ostatni przed Wielkanocą nacieszyć się potrawami mięsnymi, nabiałem czy słodyczami.
Jednak posiada także głębokie podłoże religijne. Liturgia tej niedzieli wspomina bowiem szczęśliwy pobyt pierwszych ludzi w raju. Przypomina zatem radosną nowinę, że Bóg stworzył ludzi do życia szczęśliwego i obecnie czeka On, by na nowo obdarzyć nas jeszcze większymi darami, bylebyśmy podjęli drogę wiary, miłości, modlitwy, przemiany życia.

W kalendarzu liturgicznym to „Niedziela Dobrego Życia” (Բուն Բարեկենդան), którą można nazwać Niedzielą Rajską. Jest też wyliczana jako pierwsza niedziela Czterdziestnicy (Ա. Կիրակի Քառասնորդացczyli Wielkiego Postu, chociaż właściwie stanowi wigilię tego okresu.

Ormiański post - w sensie okresu wstrzemięźliwości - zaczyna się w poniedziałek (w tym roku 15 II). To „pierwszy dzień o soli i chlebie” (Ա. օր աղուհացից), jak nazwa się w ormiańskim kalendarzu liturgicznym (odpowiednik naszego wyrażenia „o chlebie i wodzie”). Taką nazwę mają też kolejne dni aż do „czterdziestego dnia o soli i chlebie”, przypadającego przed Niedzielą Palmową czyli przed Wielkim Tygodniem. Ta nazwa „o soli i chlebie” wiele mówi, jak kiedyś przeżywano Wielki Post w tradycji ormiańskiej i jak jeszcze teraz przeżywa się w wielu rodzinach.

W ten „pierwszy dzień o soli i chlebie” na porannej liturgii ma miejsce obrzęd posypania głów popiołem (w małych parafiach obrzęd ten odbywa się często już w niedzielę). To znak pokornego uniżenia się przed Bogiem, uznania własnej ułomności i kruchości oraz zaufania do Bożego miłosierdzia. To także symbol wewnętrznej postawy pokutnej, do której jesteśmy powołani w czasie wędrówki wielkopostnej.

W tym roku zapewne trudniej będzie wziąć udział w popielcowym obrzędzie (w Popielcowy Poniedziałek czy Środę Popielcową). Życzę jednak Wszystkim, by przeżyli te dni w duchu wielkiego zaufania do Boga, dziękczynienia Mu i przeproszenia Go, a także podjęcia  dobrych postanowień na cały ten okres i ich wytrwałej realizacji. W ten sposób będziemy mogli pełniej przygotować się do radości wielkanocnych, czego Wszystkim z całego serca życzę

Z modlitwą ks. Józef Naumowicz

 

Popielec, Or Mochroc 4.03.2019 r. (ks. Karnik Hovsepian) »
Panik (prow. Szirak, Armenia). 
Zasłona już od soboty wieczór zamknięta.


14 LUTEGO 2021 - NIEDZIELA DOBREGO ŻYCIA,
POCZĄTEK WIELKIEGO POSTU

I Niedziela Wielkiego Postu, Bun Barekentan
Բուն Բարեկենդան
Ա. Կիրակր Քառասնորդաց

15 lutego - PONIEDZIAŁEK POPIELCOWY
Or Mochroc - Օր Մոխրոց

Wielki Post (Mec Pahk) rozpoczyna się od Niedzieli Dobrego Życia (Bun Barekentan). W tym roku niedziela ta przypada – jak podaje ormiańskokatolicki kalendarz liturgiczny – 14 lutego. Poniedziałek, 15 lutego, to ormiański Poniedziałek Popielcowy (Or Mochroc).
Według liturgicznego porządku jest to I Niedziela Wielkiego Postu, która nie ma takiego charakteru jak w tradycji łacińskiej. Jest to ostatni dzień radosny, ale wzywa do rozpoczęcia Wielkiego Postu.
W sensie wschodnim pierwszy dzień postu to ostatni dzień objadania się i radości, aby dobrze przygotować się na 40 dniowy post – do którego zachęcają czytania liturgiczne. Niedziela Bun Barekentan, to rodzaj małego karnawału. Tego dnia przyrządza się specjalne potrawy i urządza przyjęcia.

Już w sobotę wieczorem przed tą niedzielą zamykana jest na cały okres wielkopostny zasłona oddzielająca ołtarz od nawy kościoła.
W okresie Wielkiego Postu Ormianie poszczą szczególnie surowo. Okres ten bywał nazywany agh u hac - „sól i chleb”.

» O wielkopostnej zasłonie

Kim jesteśmy?
Jesteśmy Katolickim Kościołem Wschodnim, pełnoprawnym członem Kościoła Katolickiego, uznającym władzę i autorytet Biskupa Rzymu. Wyróżnia nas starożytny obrządek ormiański.

czytaj więcej
Obrządek ormiański
Obrządek ormiański wywodzi się z Armenii, z tradycji św. Bazylego. Uformowany przez św. Grzegorza Oświeciciela. Charakterystycznym wyróżnikiem jest język liturgiczny - grabar czyli język staroormiański.
czytaj więcej