default_mobilelogo

Druga Niedziela Wielkanocna - Niedziela Nowa
Զատկական Բ Կիրակի - Նոր կիրակի

W obrządku łacińskim - Niedziela Bożego Miłosierdzia (Astwacajin Woghormutian)

To druga niedziela wielkanocna (pierwszą była sama Wielkanoc), zwana Niedzielą Nową. Jak w całym okresie wielkanocnym, tak w ten dzień wspominany stworzenie świata i człowieka, i ich odnowienie przez zmartwychwstanie Jezusa. Dlatego w tę niedzielę Kościół ormiański czyta prolog Ewangelii św. Jana. Słychać w nim echo opisu stworzenia świata z Księgi Rodzaju. Chrystus jest bowiem Słowem Bożym, które było zawsze u Boga i przez które wszystko się stało. Przez Chrystusa też wszystko staje się nowe. On dał moc, byśmy stali dziećmi Bożymi we chrzcie, byśmy odnawiali się duchowo w eucharystii i byśmy otrzymywali „łaskę po łasce”, jedną pod drugiej, bez końca

» Ewangelia wg św. Jana 1, 1-17

Określenie Niedziela Nowa wywodzi się z pierwotnej tradycji chrześcijańskiej. W pierwszych wiekach ci, którzy otrzymali chrzest na Wielkanoc – byli to przeważnie dorośli - na znak nowego życia przez osiem kolejnych dni przychodzili do kościoła w białych szatach. Był to tzw. biały tydzień (jak w obrządku łacińskim po I komunii świętej), zarazem oktawa święta Zmartwychwstania, czy ośmiodniowy okres przeżywania wielkanocnych tajemnic, pogłębiania ich i celebrowania. To osiem dni świętowania Wielkanocy.
Dlatego niedziela kończąca oktawę, chociaż najczęściej nosi miano Nowa Niedziela lub Niedziela Nowego Życia, niekiedy w liturgii ormiańskiej jest nazywana także drugą, ponowną, powtórną Wielkanocą (Կրկնազատիկ - Krknazatik). Z tego też powodu w liturgii prawosławnej nazywa się ona Antypaschą, czyli ponowieniem Paschy - Wielkanocy.
W obrządkach katolickich i prawosławnych w tę niedzielę czyta się opis objawienia się Jezusa apostołom w Wieczerniku (J 20,19-29). Gdy objawiał się On pierwszego dnia po szabacie i pokazał apostołom przebite ręce i bok, nie był wtedy obecny Tomasz Apostoł i nie mógł uwierzyć, że Jezus żyje. „Po ośmiu dniach” Jezus przyszedł ponownie i wtedy Tomasz mógł włożyć palec w rany Jezusa i wyznać: „Pan mój i Bóg mój”.
Stąd w liturgii prawosławnej jest to tzw. Niedziela Tomasza, w łacińskiej – kiedyś Niedziela Biała, obecnie Niedziela Miłosierdzia. To miłosierdzie Jezus okazuje najpierw apostołom, gdy przerażonym i zamkniętym w wieczerniku ogłasza przebaczenie (Mówi im: Pokój wam), ale daje im też władzę odpuszczania grzechów: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone…

ks. prof. Józef Naumowicz

» O Święcie Miłosierdzia Bożego
Աստուածային Ողորմութեան (լատ.)

 

Jak co roku, w ormiańskokatolickiej parafii północnej, której proboszczem jest ks. prałat Cezary Annusewicz, w kościele świętych Piotra i Pawła (Żabi Kruk 3), przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej z kościoła ormiańskiego w Stanisławowie, odprawiona została w dniu Wniebowzięcia NMP msza św. za polskich Ormian.
ARMENIA

"Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania".
(Dz 1, 21-22)


«Հարություն առավ, այստեղ չէ».Հ. Գառնիկ վրդ. Հովսեփյանի զատկական քարոզը
 

 

 WROCŁAW, PONIEDZIAŁEK 24 KWIETNIA 2017 ROKU, GODZINA 16.30
Kościół Bożego Ciała, ul. Bożego Ciała 1
 
KRAKÓW, PONIEDZIAŁEK 24 KWIETNIA 2017 ROKU, GODZINA 16.00
kościół pw. św. Mikołaja, ul. Mikołaja Kopernika 9

GLIWICE, NIEDZIELA 23 KWIETNIA 2017 ROKU, GODZ. 11.00,

kościół św. Trójcy, ul. Mikołowska 2

WARSZAWA, NIEDZIELA 23 KWIETNIA 2017 ROKU, GODZ. 11.00,
kaplica św. Barbary, ul. Wspólna 67
 



WIELKANOC – Սուրբ Զատի
Chrystus powstał z martwych !
Błogosławione jest zmartwychwstanie Chrystusa !
 Kristos harjaw i mereloc !
Orhnial e harutjun Kristosi !
Takie jest wielkanocne pozdrowienie ormiańskich chrześcijan. Do tego można dodać:
Sznorhawor Surb Zatik
(Շնորհաւոր Սուրբ Զատիկ):
Szczęśliwej Świętej Wielkanocy

Ewangelia czytana w liturgii ormiańskiej w pierwszy dzień Wielkanocy mówi o tym, co się wydarzyło przy pustym już grobie Jezusa, w którym został jedynie całun i inne płótna pogrzebowe, rankiem pierwszego dnia po szabacie, czyli w niedzielę rano.

» Ewangelia wg św. Marka (Ew. Mk 16, 2-8)

Przeżywając radosną, dobrą nowinę o zmartwychwstaniu Pana, w drugim dniu Wielkanocy w liturgii ormiańskiej modlimy się z nadzieją za naszych zmarłych, to ormiański dzień zaduszny - or mereloc.

ks. prof. Józef Naumowicz


Najbliższa niedzielna liturgia ormiańska w Warszawie (kaplica św. Barbary, ul. Wspólna 67):
niedziela, 14 maja 2017, godz. 11.00

Z radością informujemy, że będziemy gościć

Abp Rafael Minassian,
Płock, 23 lipca 2016 r.

Uroczysta msza św. z okazji Światowych Dni Młodzieży w Diecezji Płockiej

ks. arcybiskupa RAFAELA MINASSIANA,
ordynariusza Ordynariatu Ormiańskokatolickiego dla Armenii, Gruzji, Rosji i Europy Wschodniej,

który będzie sprawował dwie ormiańskie liturgie:

  w Warszawie (główny kościół parafialny św. Barbary)
czwartek 25 maja 2017, godz. 18.00;
(zapraszają: ks. prof. Józef Naumowicz i  ks. prałat dr Maciej Szymański,
proboszcz rzymskokatolickiej parafii św. Barbary)

 w Gdańsku (Kościół Świętych Piotra i Pawła, ul. Żabi Kruk 3)
niedziela 28 maja 2017, godz. 12.00
Msza św. z okazji 80. rocznicy koronacji Cudownego Wizerunku Matki Bożej Łaskawej
pochodzącego z kościoła ormiańskiego w Stanisławowie.
(zaprasza ks. prałat Cezary Annusewicz)

Po mszy św. w Warszawie w czwartek 25 maja, Zespół Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich zaprasza na spotkanie
z arcybiskupem Rafaelem Minassianem do swojej siedziby - ul. Zgody 4/16.

» harmonogram Mszy św. dla Parafii Centralnej
» harmonogram Mszy św. dla Parafii Północnej
» harmonogram Mszy św. ogólnopolski

 

 

Szanowni Państwo! Drodzy Przyjaciele!

 Kristos Hariaw i Mereloc ..... Orhnial e Harutiune Kristosy! 

Chrystus Zmartwychwstał – Zmartwychwstał Prawdziwie

 Błogosławione Zmartwychwstanie Chrystusa!

To pozdrowienie, zaczerpnięte z liturgii Kościoła ormiańskiego, kieruję wraz z życzeniami do Was i Waszych Rodzin.

 Niech Święta Wielkiej Nocy obudzą na nowo w umysłach i sercach Wiarę, Nadzieję i Miłość.

 Także solidarność i życzliwość wobec ludzi cierpiących, zagubionych i potrzebujących pomocy.

 Jak nauczył patron roku 2017 - św. Brat Albert: „Bądźmy dobrze jak chleb”.

 Alleluja, Alleluja!

                                                                         ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski
                                                                                 proboszcz ormiańskokatolickiej parafii południowej w Gliwicach
                                                                             pw. św. Grzegorza Oświeciciela

 (za www.isakowicz.pl)


 

Wyjątkowo uroczysta była niedziela palmowa w parafii centralnej p.w. św. Grzegorza z Nareku.

Na zaproszenie ks. prof. Józefa Naumowicza naszą parafię odwiedził ks. Narek Mnoyan, duchowny ormiańskokatolicki z Armenii. Przyjechał z trzema młodzieńcami, którzy od miesiąca przebywają w Polsce i sposobią się do posługi kapłańskiej. Chór wspomagała gościnnie swoim świetnym sopranem Ormianka z Klebarka – Teresa Karapertyan.

» cały artykuł , film z obrzędu Otwarcia Drzwi, galeria zdjęć


 


WIELKI  TYDZIEŃ 2017

15 KWIETNIA – WIELKA SOBOTA

                                    ‹ Paniki, Armenia, 2016 r

» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 28, 1-20)

Wigilia Paschalna

Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Według Tradycji apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica. Dlatego też każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym.
Po śmierci krzyżowej i złożeniu do grobu wspomina się zstąpienie Jezusa do otchłani. Wiele starożytnych tekstów opisuje Chrystusa, który „budzi” ze snu śmierci do nowego życia Adama i Ewę, którzy wraz z całym rodzajem ludzkim przebywali w Szeolu.
Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych: chleba – na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy na pustyni; mięsa – na pamiątkę baranka paschalnego, którego spożywał Jezus podczas uczty paschalnej z uczniami w Wieczerniku oraz jajek, które symbolizują nowe życie. W zwyczaju jest też masowe odwiedzanie różnych kościołów i porównywanie wystroju Grobów.

W wielkosobotni wieczór odprawia się uroczystą liturgię Zmartwychwstania. Rozpoczyna się ona w wygaszonej świątyni; światła rozpalają się dopiero na słowa z księgi Izajasza: „Powstań! Świeć, bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłyska nad tobą…”. Rozpoczyna się świętowanie Wielkanocy (Zatik) radosnym obrzędem zapalania świec. 

na podstawie: "Liturgia Triduum Paschalnego", ekai.pl
"Kristos harjaw! Ormiańska Wielkanoc", o. Grzegorz Hawryłeczko

14 KWIETNIA – WIELKI PIATEK

                                    ‹ Paniki, Armenia, 2016 r

» Ewangelia wg św. Jana (J 18,1-19,42)

DZIEŃ MĘKI PAŃSKIEJ

» Rozważania podczas Drogi Krzyżowej w Koloseum pod przewodnictwem papieża Franciszka
(za: www.ekai.pl)

Po wieczerzy Jezus wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron. Był tam ogród, do którego wszedł On i Jego uczniowie. Także i Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus i uczniowie Jego często się tam gromadzili. Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią. A Jezus wiedząc o wszystkim, co miało na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: + Kogo szukacie? Odpowiedzieli Mu: Jezusa z Nazaretu. Rzekł do nich Jezus: + Ja jestem. Również i Judasz, który Go wydał, stał między nimi. Skoro więc rzekł do nich: Ja jestem, cofnęli się i upadli na ziemię. Powtórnie ich zapytał: + Kogo szukacie? Oni zaś powiedzieli: Jezusa z Nazaretu. Jezus odrzekł: + Powiedziałem wam, że Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie, pozwólcie tym odejść. Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: Nie utraciłem żadnego z tych, których Mi dałeś. Wówczas Szymon Piotr, mając przy sobie miecz, dobył go, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. A słudze było na imię Malchos. Na to rzekł Jezus do Piotra: + Schowaj miecz do pochwy. Czyż nie mam pić kielicha, który Mi podał Ojciec? (...)
(J 18,1-19,42)

13 KWIETNIA – WIELKI CZWARTEK

                                            ‹  Giumri, Armenia, 2016 r.

» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 26, 17-30)

Ostatnia Wieczerza
Dzień ustanowienia Najświętszego Sakramentu i Sakramentu Kapłaństwa.


Dziś Wielki Czwartek.
Braciom Kapłanom w dniu naszego wspólnego święta
składam najserdeczniejsze życzenia - Wiary, Nadziei i Miłości.
A także wytrwałości, wierności i gorliwości w służbie Jezusowi Chrystusowi i bliźnim,
szczególnie tym cierpiącym i zagubionym.
Sursum corda!

                                                                                      ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski

Wszystkim Kapłanom, a szczególnie tym posługującym w naszych trzech
ormiańskokatolickich parafiach składamy jak najserdeczniejsze życzenia
wszystkiego najlepszego,
radości i satysfakcji z każdego dnia kapłańskiej posługi,
powodzenia we wszelkich zamierzeniach, Bożego Błogosławieństwa.

(red)

» Liturgia Wielkiego Czwartku w Armenii (Giumri, Erywań, Panik, Lanijk, Mets Sepasar, Ghazanchi, Sizavet, Arpeni, Hovtun)
«Սիրեց յուրայիններին, ի սպառ սիրեց նրանց». Ավագ հիգշաբթի, Սբ. Պատարագ և Ոտնլվա

Wielki Czwartek w kościele ormiańskim to dzień pokuty – modlitwy, spowiedzi.
Liturgię tego dnia rozpoczynają nieszpory, po których następuje obrzęd umywania nóg przez kapłana i msza święta Wieczerzy Pańskiej. Po krótkiej przerwie, zaczyna się nocne czuwanie, odprawiane jest nabożeństwo Khawarum („Ciemność”), podobne do Ciemnej Jutrznii. Podczas niej czyta się 6 długich fragmentów z Ewangelii. Pierwszy, najdłuższy, pochodzi z Ewangelii według świętego Jana.
W trakcie nabożeństwa wystawiony jest świecznik z trzynastoma zapalonymi świecami. W centrum znajduje się biała [czerwona] świeca, która symbolizuje Jezusa. Skrajna świeca, czarna – Judasza. Po przeczytaniu każdego kolejnego fragmentu Ewangelii kapłan gasi po dwie świece, zaczynając od zewnętrznych. W pierwszej parze gaszona jest świeca Judasza. Po przeczytaniu wszystkich fragmentów pozostaje zapalona tylko jedna z nich – środkowa świeca. Chrystusa.
Chrystus zostaje sam.

Na ostatnią, bezsenną noc na ziemi.

11 KWIETNIA – WIELKI WTOREK

12 KWIETNIA – WIELKA ŚRODA

» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 25, 1-13)
o pannach nierozsądnych i roztropnych 
» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 26, 3-16)
namaszczenie Jezusa przez kobietę, zdrada Judasza
 

Wielki Wtorek to czas szczególnego przygotowania na nadejście Oblubieńca. Kościół rozważa tego dnia przypowieść o pannach roztropnych i nierozsądnych (Mt 25,1–13), pouczając wiernych o gotowości, którą trzeba okazać w chwili, gdy Pan będzie się zbliżał. Zaś w Wielką Środę, podobnie jak w Wielki Poniedziałek obrządku łacińskiego, czytana jest Ewangelia o zdradzie Judasza i namaszczeniu Chrystusa na Jego pogrzeb (Mt 26,3–16).

(na podstawie: "Kristos harjaw! Ormiańska Wielkanoc", o. Grzegorz Hawryłeczko) 

 

 

 

Zapraszam na niedzielną liturgię ormiańską w Warszawie
9 kwietnia, o godz. 11.00
(kaplica przy kościele św. Barbary, ul. Wspólna 67),
którą będę koncelebrował razem z ks. Narekiem z Armenii. Będę także inni goście z Armenii.

Następna liturgia w Warszawie - 23 kwietnia, połączona z uczczeniem ofiar ludobójstwa Ormian.

Z modlitwą – ks. Józef

Kolejne Msze św. ormiańskokatolickie:
- 14 maja 2017 r.
- 4 czerwca 2017 r.

 

Otwarcie drzwiԴռնբացեք

Ormiańska liturgia Niedzieli Palmowej rozpoczyna się od obrzędu „otwarcia drzwi” (Դռնբացեք - dyrnbacek). To symbol otwarcia dla nas bram nieba, jak wyraża to dialog kapłana stojącego przed zamkniętymi drzwiami kościoła z kantorem wewnątrz świątyni.

» cały artykuł




ROZWAŻANIE NA NIEDZIELĘ PALMOWĄ, ks. prof. Józef Naumowicz

NIEDZIELA PALMOWA. Uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy
ԾԱՂԿԱԶԱՐԴ. Հիսուսի հաղթական մուտքը Երուսաղեմ

Na kilka dni przed Paschą Jezus udał się do Jerozolimy, by tam obchodzić – jak inni liczni pielgrzymi - wielkie doroczne święto. Ponieważ głośno było już o Jego nauczaniu, o niedawnym wskrzeszeniu Łazarza i innych cudach, wielu szło za Nim lub witało Go po drodze. „Ogromny tłum” kładł swe szaty przed Nim, „inni obcinali gałązki z drzew i ścielili na drodze”. Witano Go jak króla, proroka, Mesjasza. On jednak przybywał nie w charakterze zwycięzcy, nie na rydwanie czy w zbrojnym zaprzęgu, ale jako władca skromny i „łagodny, siedzący na osiołku”.
Niedziela Palmowa upamiętnia to uroczyste przybycie Jezusa do Jerozolimy na kilka dni przed świętem Paschy i kilka dni przed Jego Męką. Dziś dołączamy do owego ogromnego tłumu, który idzie za Jezusem, wielbi Go radosnymi okrzykami i śpiewem, wyznając w ten sposób swoją wiarę. Dziś błogosławimy i niesiemy w rękach palmy albo inne gałązki czy kwiaty: w tradycji ormiańskiej i polskiej są to często gałązki wierzby, które mają takie same znaczenie jak palmy, wyrażając cześć dla Przybywającego w imię Pańskie, ale także wiarę w Niego.
W liturgii ormiańskiej rzadziej używa się nazwy Niedziela Palmowa (Armavenyac Kiraki), częściej Niedziela Kwietna (Ծաղկազարդ, Caghkazard, dosłownie: Udekorowana kwiatami, ukwiecona, kwietna). Także w polskiej tradycji kiedyś nazwano ją Niedzielą Kwietną – nie dlatego, że zwykle przypada w czasie gdy pojawiają się pierwsze kwiaty, ale że wtedy błogosławiono zielone, świeżo rozkwitłe gałązki ku czci Jezusa.
Uroczyste przybycie Pana do Jerozolimy, poprzedzone wskrzeszeniem Łazarza, przygotowuje do męki oczekującej Chrystusa, ale jest także zapowiedzią radości wielkanocnej. Jak w życiu, tak i w liturgii radość przeplata się z powagą, krzyż łączy się z chwałą.

Hosanna Synowi Dawida! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie! Hosanna na wysokościach!
Te okrzyki ku czci Jezusa były wyznaniem wiary. To podczas wielkich procesji religijnych, np. wokół ołtarza w Świątyni jerozolimskiej wielbiono Boga powtarzając wezwanie: Hosanna (słowo to pierwotnie znaczyło: „zbaw, proszę”, ale stało się radosnym okrzykiem uwielbienia). Jezus jest nazwany synem Dawida (tytuł mesjański, bo z rodu Dawida miał pochodzić Mesjasz), przybywającym w imię Pańskie czyli z woli Boga i w Jego imieniu dokonującym wielkiego dzieła. Jego przyjście jest odczytane jako dar nieba, stąd radosny okrzyk: Hosanna na wysokościach (to oddanie chwały także niebiosom, czyli wysokościom, Bogu Najwyższemu). Tymi wezwaniami witamy też Jezusa w głównym momencie Mszy, gdy Ten, który jest trzykroć Święty przybywa jako Zbawca do nas, staje się obecny na ołtarzu pod postaciami chleba i wina.

W Kościele ormiańskim w Niedzielę Palmową błogosławi się dzieci – na pamiątkę dzieci jerozolimskich, które podczas wjazdu Jezusa do Jerozolimy szczerze i radośnie witały Chrystusa wołając: „Hosanna Synowi Dawidowi”. Na Zachodzie słynna jest antyfona na Niedzielę Palmową Púeri Hebraeorum: „Dzieci Hebrajczyków wyszły na powitanie Pana, wołając: Hosanna na wysokości”.

» List do Filipian 4, 4-7, Ewangelia wg św. Mateusza (21, 1-17)

1. rozważanie   2. rozważanie   3. rozważanie
         
4. rozważanie    5. rozważanie   6. rozważanie
 
 
 
 

W niedzielę, 2 kwietnia 2017 roku mija 12 lat od śmierci Jana Pawła II.

„I o to proszę – proszę, abyście się za mnie modlili za życia mojego i po śmierci”
– tak powiedział podczas swojej pierwszej papieskiej podróży do Ojczyzny Jan Paweł II do wiernych zebranych w Kalwarii Zebrzydowskiej.

Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 roku o godz. 21.37.
Jego beatyfikacji dokonał Papież Benedykt XVI 1 maja 2011 r., a kanonizacji Franciszek 27 kwietnia 2014 r.
Dzień liturgicznego wspomnienia Jana Pawła II został wyznaczony na 22 października.



 

6. ROZWAŻANIE WIELKOPOSTNE, ks. prof. Józef Naumowicz

Niedziela Przyjścia (Pana) -  Գալստյան կիրակի
Jezus przyszedł na ziemię w postaci ludzkiej, przyjdzie na końcu czasów w swej Bożej chwale, ale przychodzi do nas także teraz, wciąż: w sakramentach, w swoim Słowie, w modlitwie, w drugim człowieku, w miłości.

W liturgii ormiańskiej ta niedziela przypomina, że Jezus przyjdzie na końcu czasów, wtedy objawi się w chwale jako Pan świata i zapyta nas o naszą miłość. To tzw. powtórne przyjście Pana. Stąd też nazwa: Niedziela Przyjścia (Գալստյան կիրակի - Galstyan Kiraki). Dlaczego taki temat na koniec Wielkiego Postu ? (dziś jest ostatnia niedziela 40-dniowego okresu, który kończy się najbliższą „sobotę Łazarza”, 8 kwietnia, potem jest Niedziela Palmowa i Wielki Tydzień).

Dlaczego taki temat dzisiejszej niedzieli? Otóż, ormiański Wielki Post ma bardzo logiczny i przemyślany układ. Na początku przypomina o raju i o jego utracie przez człowieka. Kolejne niedziele przedstawiały drogi powrotu do pierwotnej szczęśliwości i do odnowienia więzi z Bogiem. A ostatnia niedziela wskazuje na koniec świata, kiedy Chrystus przyjdzie w swej chwale. Taki jest bieg świata i taki jest złoty łańcuch Wielkiego Postu. Wszystko zaczyna się od Boga, wszystko do Niego zmierza i w Nim znajduje spełnienie.
Ale to wszystko przeżywamy, rozważając pierwsze przyjście Jezusa Chrystusa. Rozważamy zwłaszcza Jego mękę i zmartwychwstanie, które dały nam nową szansę na zbawienie i otworzyły na nowo drogę do raju. W pierwszym przyjściu Chrystus objawił się jako uniżony, pokorny i cierpiący Sługa, ukryty za zasłoną człowieczeństwa, na końcu czasów objawia się jako pełen chwały Pan świata. Wtedy stanie się jasne, że On jest naszym wiecznym Królem. Wtedy także stanie się jawne, ile dobra i miłości było w naszym życiu.
Dzisiaj Ewangelia mówi nam, że najważniejsza jest miłość Boga i drugiego człowieka. Chociaż w życiu mamy wiele zasad, praw, obowiązków, przepisów, także Wielki Post przypomina o wielu z nich, jak potrzeba wstrzemięźliwości, modlitwy i czynienia dobra - jałmużny. Ale to wszystko nabiera wartości, jeśli przenika je miłość, jeśli wypływa z miłości i jest jej wyrazem. I co ważne: miłość Boga i miłość drugiego człowieka są nierozdzielne. To jedno przykazanie, najważniejsze.
W innych obrządkach na początku Wielkiego Postu czyta się Ewangelię o tym, jak Jezus przemienił się na Górze Tabor i odsłonił apostołom rąbek swojej chwały. W ten sposób Jezus umacniał apostołów przed swoją Meką, ale też pokazywał im właściwy cel Krzyża i właściwą drogę do chwały. Podobnie ta niedziela ormiańska ma nie tylko przypomnieć, że kiedyś na końcu naszego życia i naszego świata staniemy przed miłosiernym Sędzią, ale też, że zmierzamy do chwały, do raju i do życia z Bogiem w chwale, do Tego, który jest Panem dziejów.
Niedziela Przyjścia przygotowuje następną niedzielę, Niedzielę Palmową, która jest świętowaniem chwalebnego wejścia naszego Pana do Jerozolimy i która rozpoczyna Wielki Tydzień.

» Ewangelia wg św. Mateusza (22, 34 – 23, 12)

1. rozważanie   2. rozważanie   3. rozważanie
         
4. rozważanie    5. rozważanie    
 
 
 
 

 

Przypominamy terminy Mszy  św. ormiańskokatolickich zaplanowanych w parafii centralnej pw. św. Grzegorza z Nareku w Warszawie:

Najbliższa msza św.26 marca 2017
V Niedziela Wielkiego Postu - Niedziela Niesprawiedliwego Sędziego
g. 11.00, kaplica św. Barbary, ul. Wspólna 67
Celebrans: ks. prof. dr hab. Józef Naumowicz

- 9 kwietnia 2017 r.
- Niedziela Palmowa, w obrządku ormiańskim ze specjalny obrzędem otwarcia drzwi
- 14 maja 2017 r.
- 4 czerwca 2017 r.
5. ROZWAŻANIE WIELKOPOSTNE, ks. prof. Józef Naumowicz

Niedziela niesprawiedliwego sędziego 

Kolejna niedziela ormiańskiego Wielkiego Postu przypomina o wartości modlitwy i jej potrzebie. W Ewangelii Jezus podaje dwie piękne przypowieści:
(1). przypowieść o wdowie, która wytrwale błaga sędziego o pomoc. Wdowa czuje się bezbronna i bezsilna wobec przeciwnika. Wie, że sama nie da rady. Stąd bła-ga sędziego o pomoc. Nie przejmuje się tym, że sędzia wydaje się obojętny, że wydaje się nie słuchać jej próśb. Nie ustaje w błaganiu i jej wytrwałość zostaje nagrodzona. Przypowieść ta zazwyczaj nosi tytuł: „O [złym, niesprawiedliwym] sędzim”, dlatego dzisiaj w liturgii ormiańskiej mamy „Niedzielę sędziego” (Դատավորի կիրակի -Datawori Kiraki - to znaczy niedziela, w której czyta się tę przypowieść).
(2) przypowieść o faryzeuszu i celniku. Faryzeusz czyni bardzo wiele dobra, ale to staje się źródłem jego pychy i zadufania w sobie. Na modlitwie wynosi się nad innych; mówi wyłącznie o sobie, o swoich zasługach, modlitwa ma pomóc mu się dowartościować i wywyższyć; nie widzi Boga, o nic Go nie prosi, niczego od Niego nie oczekuje, nie dziękuje za Jego wielkość i miłosierdzie. A celnik ? Stoi pełen skruchy, ma poczucie niegodności, nie porównuje się z innymi, nie czuje się lepszy. Ma świadomość, że potrzebuje Boga, Jego miłosierdzia i łaski. Świadomość swych słabości rodzi w nim pokorę wobec Boga i siebie, jak również wyrozumiałość dla słabości i grzechów innych.

» Ewangelia wg św. Łukasza (18, 1-4)

1. rozważanie   2. rozważanie   3. rozważanie
         
4. rozważanie        
 
Św. Grzegorz z Nareku na modlitwie. Miniatura z dzieła tego autora Księga śpiewów żałobliwych (wydanie z 1173 r.).
Te „śpiewy” to zbiór szczerych modlitw, pełnych pokory i ufności. To zapis wiary w cudowną moc działania Boga, wołanie o Jego zmiłowanie i łaskę. Poeta, świadomy swej małości, swą ufność pokłada w miłosierdziu Boga.
 
O tym, że zawsze powinni modlić się i nie ustawać (Łk 18,1).
Jaka ma być modlitwa ?
- wytrwała. Nie zniechęcać się do modlitwy i jej nie zaniedbywać, nawet jeśli nie widzimy od razu jej owoców, nawet jeśli trudno nam się skupić i nasz umysł się rozprasza, nawet jeśli napotykamy na różne przeszkody (zmęczenie, nadmiar obowiązków i innych zajęć), nawet jeśli brakuje nam wewnętrznej motywacji i wiary.

- ufna i pokorna, połączona z przekonaniem o mocy Boga, o Jego miłości i miłosierdziu.

- wierna. Jeśli będziemy wierni w modlitwie, to rozproszenia i inne przeszkody znikną, a nasza relacja z Bogiem stanie się bardziej żywa i serdeczna.

ks. Józef Naumowicz

 

Tajemnicę Wcielenia Syna Bożego czci Kościół osobną uroczystością Zwiastowania Pańskiego, obchodzoną dziewięć miesięcy przed Bożym Narodzeniem.. Data to oczywiście umowna, podobnie jak data narodzin Zbawiciela. Lud chrześcijański nadał celebrowaniu tej tajemnicy charakter przede wszystkim maryjny. Reforma posoborowa przywróciła tej uroczystości charakter chrystologiczny: pierwszoplanową postacią w zwiastowanym i celebrowanym misterium jest Jezus Chrystus. Świętujemy moment, w którym Słowo w łonie Maryi ciałem się stało. Tekst Łukasza (1, 26—38) jest medytacją, która w wydarzeniach związanych z przyjściem Jezusa na świat widzi spełnienie nadziei Izraela. (...)
Tajemnica Wcielenia stanowi szczególne świadectwo Bożego upodobania w człowieku. Tę prawdę Jan Paweł II wyraził w pierwszej encyklice: „W tym zbawczym wydarzeniu dzieje człowieka w Bożym planie miłości osiągnęły swój zenit. Bóg wszedł w te dzieje, stał się — jako człowiek — ich podmiotem, jednym z miliardów, a równocześnie Jedynym! Ukształtował przez swe Wcielenie ten wymiar ludzkiego bytowania, jaki zamierzył nadać człowiekowi od początku” (Redemptor hominis, 1).

ks. Roman Kempny, za: wiara.pl

»  cały artykuł

 

4. ROZWAŻANIE WIELKOPOSTNE, ks. prof. Józef Naumowicz

Niedziela rządcy

Dzisiejsza Ewangelii, zawierająca przypowieść o (za)rządcy, jest jedną z trudniejszych w interpretacji. Staje się ona jeszcze mniej zrozumiała, jeśli zamiast krótkiej nazwy tej niedzieli, jaką ma ona w liturgii ormiańskiej: „Niedziela rządcy” (Տնտեսի Կիրակի - Tyntesi Kiraki), dowolnie rozwija się jej nazwę, w formie: „Niedziela o nieuczciwym (niesprawiedliwym, przewrotnym, przebiegłym) rządcy”. Dlaczego więc rządcę spotyka pochwała? Jakie przesłanie ma ormiańska 4. niedziela Wielkiego Postu?
Przypomnijmy, że od ubiegłej niedzieli Wielkiego Postu, liturgia ormiańska wskazuje nam różne sposoby zbliżenia się do Boga, drogi powrotu do utraconego raju i do szczęścia.
Dzisiaj przykładem jest rządca, który otrzymał od pana w zarząd dobra, ale je lekkomyślnie roztrwonił. Ma zdać sprawę ze swej działalności i grozi mu utrata urzędu i godności. Nie poddaje się jednak i nie czeka z założonymi rękoma. Jak syn marnotrwany uznaje swój błąd i zabiega o to, by odzyskać zaufanie swego pana i zapewnić sobie dobrą przyszłość.
Ta niedziela przypomina nam, że Bóg jest panem świata, ale tu nas umieścił jako menadżerów i gospodarzy, polecając: „Czyńcie sobie ziemię poddaną” (Rdz 1,28).
Jesteśmy szafarzami Bożych darów i pozostajemy przed Nim odpowiedzialni za to, co robimy i jak wykorzystujemy nasze dary, talenty, kompetencje.
W Wielkim Poście mamy więc jeszcze bardziej wykorzystać nasze serce i nasz rozum, by wygrać i zachować nasze życie duchowe, by właściwie używać dóbr tego świata, by w sprawach duchowych wykazać tyle samo roztropności i zaangażowania - albo jeszcze więcej - niż w sprawach ziemskich.
„Pan pochwalił nieuczciwego zarządcę za jego rozsądek” (inne tłum.: „że roztropnie postąpił”).
Oczywiście, nie dlatego go pochwalił, że był on nieuczciwy, niesprawiedliwy, przewrotny czy przebiegły.
Pochwalił go „za jego rozsądek”. Za to, że był roztropny, przewidujący, inteligentny, że podjął działanie, że okazał się dobrym menadżerem swego życia, że wykorzystał dany czas, możliwości, talenty.

» Ewangelia wg św. Łukasza (16, 1-13)

1. rozważanie   2. rozważanie   3. rozważanie
         
         
 
 
 PARAFIA POŁUDNIOWA

UWAGA!  ZMIANA  TERMINU  Z  12  NA  19  MARCA
W niedziele, 19 marca 2017 ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski
odprawi w Gliwicach Mszę św. ormiańskokatolicką.
g. 11.00 – kościół Trójcy Świętej, ul. Mikołowska 2.
w 73. rocznicę ludobójstwa Polaków i Ormian w Kutach nad Czeremoszem

 

Kim jesteśmy?
Jesteśmy Katolickim Kościołem Wschodnim, pełnoprawnym członem Kościoła Katolickiego, uznającym władzę i autorytet Biskupa Rzymu. Wyróżnia nas starożytny obrządek ormiański.

czytaj więcej
Obrządek ormiański
Obrządek ormiański wywodzi się z Armenii, z tradycji św. Bazylego. Uformowany przez św. Grzegorza Oświeciciela. Charakterystycznym wyróżnikiem jest język liturgiczny - grabar czyli język staroormiański.
czytaj więcej