Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցին Լեհաստանում

List św. Jakuba
Niech zbyt wielu z was nie uchodzi za nauczycieli, moi bracia, bo wiecie, iż tym bardziej surowy czeka nas sąd. Wszyscy bowiem często upadamy. Jeśli kto nie grzeszy mową, jest mężem doskonałym, zdolnym utrzymać w ryzach także całe ciało. Jeżeli przeto zakładamy koniom wędzidła do pysków, by nam były posłuszne, to kierujemy całym ich ciałem. Oto nawet okrętom, choć tak są potężne i tak silnymi wichrami miotane, niepozorny ster nadaje taki kierunek, jak odpowiada woli sternika. Tak samo język, mimo że jest małym członkiem, ma powód do wielkich przechwałek. Oto mały ogień, a jak wielki las podpala. Tak i język jest ogniem, sferą nieprawości. Język jest wśród wszystkich naszych członków tym, co bezcześci całe ciało i sam trawiony ogniem piekielnym rozpala krąg życia. Wszystkie bowiem gatunki zwierząt i ptaków, gadów i stworzeń morskich można ujarzmić i rzeczywiście ujarzmiła je natura ludzka. Języka natomiast nikt z ludzi nie potrafi okiełznać, to zło niestateczne, pełne zabójczego jadu. Przy jego pomocy wielbimy Boga i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże. Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak być nie może, bracia moi! Czyż z tej samej szczeliny źródła wytryska woda słodka i gorzka? Czy może, bracia moi, drzewo figowe rodzić oliwki albo winna latorośl figi? Także słone źródło nie może wydać słodkiej wody.
(Jk 3, 1-12)

Շատերդ ուսուցիչներ մի՛ եղեք, ի՛մ եղբայրներ, իմանալով, որ մեծ դատաստան պիտի ընդունեք։ Որովհետև ամենքս շատ բաներով մեղանչում ենք։ Եթե մեկը խոսքով չի մեղանչում, նա կատարյալ մարդ է, որ կարողանում է իր ամբողջ մարմինը սանձահարել։ Տե՛ս, ձիերի բերանը սանձ ենք դնում, որ նրանք մեզ հնազանդվեն, ու նրանց ամբողջ մարմինը կառավարում ենք։ Ահա նավերն էլ, որ այդքան մեծ են ու սաստիկ քամիներից քշվում են, մի փոքր ղեկով կառավարվում են, դեպի ո՛ր կողմ որ ղեկավարի միտքը կամենա։ Այդպես էլ լեզուն. մի փոքր անդամ է, բայց մեծ-մեծ բաներ է խոսում։ Տե՛ս, մի փոքր կրակը որքա՛ն է վառվում։ Լեզուն էլ կրակ է՝ մի անիրավության աշխարհ։ Լեզուն մեր անդամների մեջ այնպես է դրված, որ ամբողջ մարմինն ապականում է և մեր գոյության շրջանը կրակով վառում է, և ինքը գեհենից բորբոքված է։ Որովհետև գազանների և թռչունների, սողունների և ծովում եղողների ամբողջ բնությունը նվաճված է և նվաճվում է բնությամբ։ Բայց մարդկանց լեզուն ոչ ոք չի կարող նվաճել. մի անզուսպ չար է՝ մահաբեր թույնով լցված։ Նրանով Աստծուն և Հորն ենք օրհնում, նրանով նաև անիծում ենք մարդկանց, որ Աստծու նմանությամբ են ստեղծված։ Միևնույն բերանից դուրս են գալիս օրհնություն և անեծք։ Պետք չէ, եղբայրնե՛ր, որ սա այդպես լինի։ Մի՞թե մի աղբյուր նույն ակից քաղցր ու դառը ջուր կբխեցնի։ Մի՞թե կարելի է եղբայրնե՛ր, որ թզենին ձիթապտուղ տա, կամ որթատունկը՝ թուզ։ Այդպես էլ աղի աղբյուրը չի կարող քաղցր ջուր հանել։
(ՀԱԿՈԲՈՍ ԱՌԱՔԵԱԼԻ ԸՆԴՀԱՆՐԱԿԱՆ ԹՈՒՂԹԸ 3, 1-12)

Ewangelia wg św. Mateusza
Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem». Lecz On mu odparł: «Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych». Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Aniołom swoim rozkaże o tobie, a na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień». Odrzekł mu Jezus: «Ale jest napisane także: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego».
Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: «Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon». Na to odrzekł mu Jezus: «Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz». Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu.
(Ew. Mt 4, 1-11)

»