default_mobilelogo

2 List do Tymoteusza
A wiedz o tym, że w dniach ostatnich nastaną chwile trudne. Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, wyniośli, pyszni, bluźniący, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, niegodziwi, bez serca, bezlitośni, miotający oszczerstwa, niepohamowani, bez uczuć ludzkich, nieprzychylni, zdrajcy, zuchwali, nadęci, miłujący bardziej rozkosz niż Boga. Będą okazywać pozór pobożności, ale wyrzekną się jej mocy. I od takich stroń. Z takich bowiem są ci, co wślizgują się do domów i przeciągają na swą stronę kobietki obciążone grzechami, powodowane pożądaniami różnego rodzaju.
(2 Tym 3, 1–7)

Այս իմացի՛ր, որ վերջին օրերում չար ժամանակներ կգան, որովհետև մարդիկ կլինեն ինքնասեր, արծաթասեր, հպարտ, ամբարտավան, հայհոյող, ծնողներին անհնազանդ, ապերախտ, անմաքուր, անգութ, անհաշտ, բանսարկու, անժուժկալ, դաժան, անբարեսեր, մատնիչ, հանդուգն, գոռոզ, հաճոյասեր, քան թե աստվածասեր։ Դրանք աստվածապաշտության կերպարանքն ունեն, բայց նրա զորությունն ուրացել են. նրանցից հե՛տ քաշվիր։ Որովհետև սրանցից են, որ անտուն են մնում, գերի դարձնում մեղքերով բեռնավորված տկարամիտ կանանց, որոնք զանազան ցանկություններով են շարժվում, որոնք ամեն ժամանակ սովորում են ու երբեք չեն կարողանում դեպի ճշմարտության իմացությանը գալ։
(ՊՈՂՈՍ ԱՌԱՔԵԱԼԻ ԵՐԿՐՈՐԴ ԹՈՒՂԹԸ ՏԻՄՈԹԵՈՍԻՆ 3, 1-7)


Ewangelia wg św. Jana
Potem Jezus udał się za Jezioro Galilejskie, czyli Tyberiadzkie. Szedł za Nim wielki tłum, bo widziano znaki, jakie czynił na tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha. Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą do Niego, rzekł do Filipa: «Skąd kupimy chleba, aby oni się posilili?» A mówił to wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co miał czynić. Odpowiedział Mu Filip: «Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać». Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: «Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?» Jezus zatem rzekł: «Każcie ludziom usiąść!» A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy. Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: «Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło». Zebrali więc, i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów. A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: «Ten prawdziwie jest prorokiem, który miał przyjść na świat».

(Ew. Jana 6, 1-14)

Այնուհետև Հիսուսը Գալիլեայի Տիբերական ծովի հանդիպակաց կողմն անցավ։ Նրա հետևից բազում ժողովուրդ էր գնում, որովհետև տեսնում էին այն նշանները, որ նա կատարում էր հիվանդների վրա։ Բայց Հիսուսը լեռ բարձրացավ ու նստեց այնտեղ իր աշակերտների հետ։ Մոտ էր Զատիկը՝ հրեաների տոնը։ Հիսուսն իր աչքերը վեր բարձրացրեց և տեսնելով, որ բազում ժողովուրդ է գալիս իր մոտ, Փիլիպպոսին ասաց. "Որտեղի՞ց պիտի հաց գտնենք, որ դրանք ուտեն"։ Բայց այս ասում էր՝ նրան փորձելու համար, որովհետև ինքը գիտեր, թե ինչ էր անելու։ Փիլիպպոսը նրան պատասխանեց."Երկու հարյուր դահեկանի հացը դրանց չի բավարարի, թեկուզև յուրաքանչյուրը մի կտոր վերցնի"։ Նրա աշակերտներից մեկը՝ Անդրեասը, Սիմոն Պետրոսի եղբայրը, ասաց նրան."Այստեղ մի պատանի կա, որ հինգ գարեհաց ունի և երկու ձուկ.բայց այդքանն ի՞նչ է այսքան մարդու համար"։ Հիսուսն ասաց."Նստեցրե՛ք մարդկանց"։ Այնտեղ առատ խոտ կար։ Եվ շուրջ հինգ հազար մարդիկ նստեցին։ Հիսուսը հացը վերցրեց, գոհություն հայտնեց Աստծուն և բաշխեց նստածներին։ Նույն ձևով և ձկնե րից, որչափ կամեցան։ Եվ երբ կշտացան, աշակերտներին ասաց. "Հավաքե՛ք այդ մնացած կտորները, որպեսզի ոչ մի բան չկորչի"։ Հավաքեցին և լցրին տասներկու սակառ այն հինգ գարեհացի կտորտան քով, որն ավելացել էր ուտողներից։ Իսկ մարդիկ, երբ տեսան այն նշանները, որ նա արեց, ասացին. "Սա է ճշմարիտ մարգարեն, որ աշխարհ էր գալու"։
(ԱՎԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ 6, 1-14)
»