default_mobilelogo

List do Hebrajczyków
Przypomnijcie sobie dawniejsze dni, kiedyście to po oświeceniu wytrzymali wielką nawałę cierpień, już to będąc wystawieni publicznie na szyderstwa i prześladowania, już to stawszy się uczestnikami tych, którzy takie udręki znosili. Albowiem współcierpieliście z uwięzionymi, z radością przyjęliście rabunek waszego mienia, wiedząc, że sami posiadacie majętność lepszą i trwającą. Nie pozbywajcie się więc nadziei waszej, która ma wielką zapłatę. Potrzebujecie bowiem wytrwałości, abyście spełniając wolę Bożą, dostąpili obietnicy. Jeszcze bowiem za krótką, za bardzo krótką chwilę przyjdzie Ten, który ma nadejść, i nie spóźni się.  A mój sprawiedliwy z wiary żyć będzie, jeśli się cofnie, nie upodoba sobie dusza moja w nim. My zaś nie należymy do odstępców, którzy idą na zatracenie, ale do wiernych, którzy zbawiają swą duszę.

(Hbr 10, 32-39)

Արդ առաջին օրե՛րը հիշեցեք, երբ դուք լուսավորվելուց հետո սաստիկ չարչարանքների տոկացիք։ Երբեմն նախատինքների և նեղությունների մեջ խայտառակվեցիք, երբեմն էլ այդպիսի վիճակում գտնվողներին մասնակից եղաք։ Որովհետև իմ կապանքների հետ էլ չարչարվեցիք և ձեր ունեցվածքի հափշտակությունն էլ ուրախությամբ ընդունեցիք՝ իմանալով, որ ձեզ համար ավելի լավ ու մնայուն ստացվածք ունեք։ Ուրեմն դեն մի՛ գցեք ձեր վստահությունը, որ մեծ վարձատրություն ունի։ Որովհետև ձեզ համբերություն է պետք, որպեսզի Աստծու կամքը կատարելով՝ խոստումն ստանաք։ Քանի որ միայն մի քիչ էլ, և նա, ով գալու է, կգա ու չի ուշանա։ Բայց արդարը հավատով կապրի, իսկ եթե մեկը հետ քաշվի, իմ անձը նրան չի հավանի։ Իսկ մենք հետ քաշվողներից չենք, որ կորչենք, այլ հավատում ենք, որ մեր հոգիները փրկվեն։
(ՊՈՂՈՍ ԱՌԱՔԵԱԼԻ ԹՈՒՂԹԸ ԵԲՐԱՅԵՑԻՆԵՐԻՆ 10, 32-39)


Ewangelia wg św. Łukasza
W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić». Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».

(Ew. Łk 10, 21-24)

Նույն ժամին Հիսուսը ցնծաց Սուրբ Հոգով և ասաց."Գոհությու՜ ն քեզ, Հա՛յր, Տե՛ր երկնքի և երկրի, որ ծածկեցիր այս բանն իմաստուններից ու գիտուններից և հայտ նեցիր մանուկներին.այո՛ Հա՛յր, որովհետև այսպես հաճելի եղավ քեզ։ Ամեն ինչ ինձ տրվեց իմ Հորից, և ոչ ոք չգիտե, թե ո՛վ է Որդին,բացի Հորից, և թե՝ո՛վ է Հայրը, բացի Որդուց և նա, ում կկամենա Որդին հայտնել"։ Եվ դառնալով աշակերտներին՝ առանձին ասաց." Երանի՜ այն աչքերին,որ կտեսնեն այն,ինչ դուք եք տեսնում։ Ասում եմ ձեզ,որ բազում մարգարեներ և թագավորներ կամեցան տեսնել այն,ինչ դուք եք տեսնում, բայց չտեսան, և լսել,ինչ դուք եք լսում,բայց չլսեցին"։
(ԱՎԵՏԱՐԱՆՆ ԸՍՏ ՂՈՒԿԱՍԻ 10, 21-24)

»