default_mobilelogo

1 List do Koryntian
Zapewniam was, bracia, że ciało i krew nie mogą posiąść królestwa Bożego, i że to, co zniszczalne, nie może mieć dziedzictwa w tym, co niezniszczalne. Oto ogłaszam wam tajemnicę: nie wszyscy pomrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni. W jednym momencie, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby – zabrzmi bowiem trąba – umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy odmienieni. Trzeba, ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodziało się w nieśmiertelność.

A kiedy już to, co zniszczalne, przyodzieje się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodzieje się w nieśmiertelność, wtedy sprawdzą się słowa, które zostały napisane: Zwycięstwo pochłonęło śmierć. Gdzież jest, o śmierci twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień? Ościeniem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo.
(1 Kor 15, 50-56)

Սա եմ ուզում ասել, եղբայրնե՛ր, որ Աստծու արքայությունը մարմինն ու արյունը չեն կարող ժառանգել, ոչ էլ ապականությունն է անապականությունը ժառանգում։ Ահա մի խորհուրդ եմ հայտնում ձեզ. «Ոչ բոլորս ենք ննջելու, բայց բոլորս ենք նորոգվելու». հանկարծ, մի ակնթարթում, վերջին շեփորի հնչման ժամանակ, որովհետև շեփորը կհնչի, ու մեռելներն անապականելի հարություն կառնեն, և մենք կփոխակերպվենք։ Որովհետև այս ապականացու մարմինը պետք է որ անապականությամբ զգեստավորվի, և այս մահկանացու մարմինը՝ անմահությամբ։ Եվ երբ այս ապականացու մարմինը անապականությամբ զգեստավորվի, և այս մահկանացու մարմինը՝ անմահությամբ, այդ ժամանակ կկատարվի այն խոսքը, որ գրված է. «Մահը հաղթության մեջ ընկղմվեց (Ես. 25.8)։ Ո՛վ մահ, ո՞ւր է քո խայթոցը, գերեզմա՛ն, ո՞ւր է քո հաղթությունը (հմմտ. Ովս. 13.14)»։ Մահվան խայթոցը մեղքն է, իսկ մեղքի զորությունը՝ օրենքը։
(ՊՈՂՈՍ ԱՌԱՔԵԱԼԻ ԱՌԱՋԻՆ ԹՈՒՂԹԸ ԿՈՐՆԹԱՑԻՆԵՐԻՆ 15, 50-56)

Ewangelia wg św. Marka
Tymczasem nadeszła Jego Matka i bracia i stojąc na dworze, posłali po Niego, aby Go przywołać. Właśnie tłum ludzi siedział wokół Niego, gdy Mu powiedzieli: «Oto Twoja Matka i bracia na dworze pytają się o Ciebie». Odpowiedział im: «Któż jest moją matką i [którzy] są braćmi?» I spoglądając na siedzących dokoła Niego rzekł: «Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką».

Znowu zaczął nauczać nad jeziorem i bardzo wielki tłum ludzi zebrał się przy Nim. Dlatego wszedł do łodzi i usiadł w niej [pozostając] na jeziorze, a cały lud stał na brzegu jeziora. Uczył ich wiele w przypowieściach i mówił im w swojej nauce: «Słuchajcie: Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedno padło na drogę; i przyleciały ptaki, i wydziobały je. Inne padło na miejsce skaliste, gdzie nie miało wiele ziemi, i wnet wzeszło, bo nie było głęboko w glebie. Lecz po wschodzie słońca przypaliło się i nie mając korzenia, uschło. Inne znów padło między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je, tak że nie wydało owocu. Inne w końcu padły na ziemię żyzną, wzeszły, wyrosły i wydały plon: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny». I dodał: «Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!».
(Ew. Mk 3, 31 – 4, 9)

Եկան Հիսուսի եղբայրներն ու մայրը և դրսում կանգնած՝ մարդ ուղարկեցին նրան կանչելու։Այնտեղ ժողովուրդը նստել էր նրա շուրջը։ Երբ հայտնեցին նրան՝"Ահա քո մայրն ու քո եղբայրները դրսում կանգնած են և քեզ են ուզում", նրանց պատասխանեց և ասաց."Ո՞վ է իմ մայրը,կամ ովքե՞ր են իմ եղբայրները"։
Ապա նայելով իր շուրջը,իր աշակերտնե րին,որոնք նստած էին,ասաց."Ահավասիկ իմ մայրը և իմ եղբայրները.որովհետև ով կատարում է Աստծու կամքը,նա՛ է իմ եղ բայրը,քույրը և մայրը"։ Հիսուսը դարձյալ սկսեց ուսուցանել լճի եզերքին,և նրա շուրջն այնքան շատ ժողո վուրդ խռնվեց,որ նավակ մտավ և նստեց այնտեղ՝ լճի վրա,իսկ ամբողջ ժողովուրդը ցամաքին էր՝ լճի եզերքին։Նա առակնե րով շատ բան էր ուսուցանում նրանց և իր ուսուցման ընթացքում նրանց ասում էր."Լսե՛ք,ահա մի սերմանող ելավ սերմանե լու։Պատահեց,որ սերմանելու ժամանակ սերմի մի մասն ընկավ ճանապարհի եզրին,և թռչունները եկան ու կերան այն։ Ուրիշ մասն ընկավ ապառաժի վրա, որտեղ շատ հող չկար,և իսկույն բուսավ, որովհետև հողը խորունկ չէր,բայց երբ արևը ծագեց,տաքացավ և քանի որ արմատներ չուներ,չորացավ։Մի ուրիշ մաս ընկավ փշերի մեջ.փշերը բարձրա ցան և խեղդեցին այն,և պտուղ չտվեց։Մի ուրիշ մաս էլ ընկավ լավ հողի մեջ և բուս նելով ու աճելով՝ պտուղ տվեց.մեկի դիմաց՝ երեսուն,մեկի դիմաց՝ վաթսուն և մեկի դիմաց՝ հարյուր"։ Եվ ասում էր."Ով լսելու ականջ ունի, թող լսի"։
(ԱՎԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՄԱՐԿՈՍԻ 3, 31 - 4, 9)

»