Wspomnienie św. Antoniego z Padwy przypada 13 czerwca. Jest niezwykle popularnym świętym, zaraz po Matce Bożej, na całym świecie. Dla Polskich Ormian zamieszkałych na Kresach jego moc była bezdyskusyjna.
Słynny był odpust św. Antoniego w Kutach nad Czeremoszem, stolicy Pokucia, stanowiących też prawdziwą stolicę Ormian Polskich, na który co roku zjeżdżała się, jak podają ówcześni świadkowie, „cała Ormiańszczyzna”, z najodleglejszych miejsc, nie tylko z Polski.
Święty mieszkał w Padwie tylko przez ostatni rok swego życia, ale ten krótki czas wystarczył, by Padwa ukochała wielkiego kaznodzieję, a on ukochał Padwę. Dziś cały katolicki świat zna go pod imieniem św. Antoniego z Padwy.
Był pierwszym w dziejach Kościoła kaznodzieją, który poprzez kazania wygłaszane przez cały Wielki Post przygotowywał wiernych do godnego przeżywania Wielkiej Nocy. Wkrótce po śmierci brata Antoniego okazało się, że dzięki jego wstawiennictwu Bóg zsyła na wiernych deszcz łask. Do grobu zakonnika przybywały coraz liczniejsze rzesze pielgrzymów. Wierni pielgrzymujący do jego grobu często szli boso. Wśród bosych pątników byli wysocy dostojnicy Kościoła, rycerze, damy. Jeszcze przed upływem roku od śmierci Antoniego papież Grzegorz IX, pod wpływem jego czcicieli, ogłosił go świętym.
* Modlitwa do św. Antoniego (w j. ormiańskim)
W dniu wspomnienia św. Antoniego z Padwy przypominamy dwa artykuły:
» „Słynący łaskami obraz św. Antoniego w kościele w Kutach" (ks. prof Józef Naumowicz)
» Świ. Antoni - pełny tekst (za kalendarzem FKiDOP 2020 - w j. polskim i ormiańskim)