Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցին Լեհաստանում

Rozprawa jest analizą historyczną i teologiczno-prawną pozycji patriarchy (katolikosa) katolickiego Kościoła ormiańskiego, ukazanej w postanowieniach Ormiańskiego Synodu Narodowego z 1911 roku, gdzie priorytetem było uporządkowanie dyscypliny kościelnej i ujednolicenie ustawodawstwa w katolickim Kościele ormiańskim. Praca kolejno przedstawia zarys historyczny Kościoła ormiańskiego i kontekst, w jakim ukształtowała się w 1742 roku jego odrębna, katolicka jednostka administracyjna – patriarchat Domu Cylicji. Analizuje też kształtowanie się w pierwszym i drugim tysiącleciu chrześcijaństwa specyficznego dla Wschodu urzędu patriarchy i, dogłębnie, problematykę statusu urzędu patriarchy w postanowieniach tegoż Synodu. Wyjaśnia, od strony prawnej, te postanowienia, pokazuje ciągłość i wierność tradycji kanonicznej utrwalonej przez wieki na synodach partykularnych innych Kościołów i soborach powszechnych pierwszego, jak i drugiego tysiąclecia chrześcijaństwa. Ze względu na narodowy charakter Synodu, badanie naukowe zostało przeprowadzone w większości w oparciu o zbiór dokumentów Synodu w języku staroormiańskim (grabar), wydany w Konstantynopolu w 1914 r. (na podstawie streszczenia pracy)

Serdecznie gratulujemy, Księże Doktorze!