W 2001 roku obchodzono 1700-lecie chrztu Armenii. 18 lutego tamtego roku w Bazylice Watykańskiej św. Piotra z tej okazji ówczesny papież, Jan Paweł II (dzisiaj: Święty Jan Paweł II), przewodniczył uroczystej mszy św. w obrządku ormiańskim, którą sprawował Katolikos-Patriarcha Cylicji dla Ormian katolików, Nerses Bedros XIX.
"Radujcie się dzisiaj wszystkie wzniesienia z wielkiej chwały Góry Sepuh, góry najdostojniejszej ponieważ to na niej właśnie żył św. Grzegorz, świetlista kolumna świętego Kościoła ormiańskiego. Dzięki niemu raduje się ona w chwale niebiańskiego Syjonu. Góra ta promieniuje mistyczną radością bardziej niż wysoki szczyt Araratu, gdyż na niej przebywał św. Grzegorz, zbawcza Arka narodu ormiańskiego, niosąca ratunek od grzechu i dzięki tej górze zostaliśmy wybawieni od wszelkiego zła".
Te słowa hymnu ku czci św. Grzegorza Oświeciciela, apostoła Ormian, zabrzmiały wtedy w Bazylice św. Piotra podczas liturgii. Wokół specjalnie dostosowanego na tę okoliczność ołtarza Konfesji, zgromadziła się hierarchia katolickiego Kościoła ormiańskiego, duchowieństwo i wierni.
Ojciec Święty Jan Paweł II wygłosił homilię, w której powiedział m.in.:
"Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda". Słuchamy ponownie tych słów, podczas gdy wspominamy tysiąc siedemset łat chrztu narodu ormiańskiego. Minęło już siedemnaście wieków od chwili, gdy słowo Chrystusa zabrzmiało w Armenii, gdy przepowiadanie świętego Grzegorza Oświeciciela i wola króla Tyrydatesa III, nawróconego na wiarę, uczyniły z tej ziemi miejsce błogosławione i uświęcone przez Ducha. (…)
Ukochani Bracia i Siostry narodu ormiańskiego, zebraliśmy się tu dzisiaj, aby wyrazić Wam wdzięczność. Podziękować nie tylko za chwalebny początek Waszej historii, ale za całe dzieje, przepojone chrześcijaństwem i nieomal utożsamiające się z nim. Biskup Rzymu jest wyrazicielem tej wdzięczności i ofiarowuje ją Wam jako dar najpiękniejszy i najserdeczniejszy".