Tegoroczny kalendarz FKiDOP po raz pierwszy prezentuje w wersji drukowanej bezcenny, unikatowy adres dziękczynny z roku 1937, wystosowany do arcybiskupa Józefa Teofila Teodorowicza dla uczczenia jego 50. rocznicy święceń kapłańskich i 25. rocznicy otrzymania sakry biskupiej.
Kolejne miesiące kalendarza zawierają opisy ówczesnych ormiańskokatolickich kościołów Archidiecezji Lwowskiej parafii Lwowa, Brzeżan, Czerniowiec, Horodenki, Kut, Łyśca, Stanisławowa, Śniatyna i Tyśmienicy, a zostały zilustrowane reprodukcjami akwarel tych kościołów.
Za kalendarzem przedstawimy w kolejnych miesiącach te kościoły (wszystkie artykuły znajdą się w zakładce NASZ KOŚCIÓŁ).
*
Pierwsi Ormianie przybyli do Kut z Mołdawii. Na mocy przywileju erekcyjnego miasta z 1715 r. wzniesiono tu drewnianą świątynię ormiańską. W 1765 r. w Kutach było 70 ormiańskich gospodarzy zajmujących się kupiectwem i wyrobem safianu. Przy kościele funkcjonowały cztery bractwa religijne i bank pobożny. (...)
Kuty były największą parafią ormiańską na Kresach, w końcu XIX w. liczyła ona nawet 2 tysiące wiernych. Aż do lat 30. XX w. Ormianie zachowali tu swoje obrzędy, tradycje, potrawy oraz specyficzny język ormiański (tzw. dialekt kucki). Ostatni proboszcz parafii ormiańskiej ks. Samuel Manugiewicz, wielki społecznik oraz burmistrz i honorowy obywatel Kut, bardzo rozpropagował miasto jako wspaniałe letnisko, dlatego miejscowość odwiedzali liczni turyści i kuracjusze.
Kuty były największą parafią ormiańską na Kresach, w końcu XIX w. liczyła ona nawet 2 tysiące wiernych. Aż do lat 30. XX w. Ormianie zachowali tu swoje obrzędy, tradycje, potrawy oraz specyficzny język ormiański (tzw. dialekt kucki). Ostatni proboszcz parafii ormiańskiej ks. Samuel Manugiewicz, wielki społecznik oraz burmistrz i honorowy obywatel Kut, bardzo rozpropagował miasto jako wspaniałe letnisko, dlatego miejscowość odwiedzali liczni turyści i kuracjusze.