Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցին Լեհաստանում

"Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary” – te słowa proroka Ozeasza przypomina Jezus w dzisiejszej Ewangelii. W ten sposób wyjaśniał faryzeuszom, że głównym przykazaniem jest miłość i czynienie dobra. Konieczne jest także składanie ofiar, czyli oddane czci Bogu w świątyni, liturgia, sakramenty, modlitwy, przepisy kościelne, zachowanie nakazów, bo bez nich nie ma religii i więzi z Bogiem. Ale w nich także ma być jak najwięcej miłości, serca, wierności, wewnętrznego przeżycia, bo bez tego praktyki religijne stają fasadowe, formalne, nieskuteczne.
W szabat nie wolno było urządzać żniw na polu. Jako przekroczenie tego przepisu faryzeusze uznali samo zrywanie kłosów przez uczniów Jezusa. Ale szabat nie jest dniem postu, w tym dniu należy zaspokoić głód. Także kapłani nie naruszają szabatu, jeśli tego dnia sprawują liturgię albo spożywają chleby pokładne (12 dużych bochenków chleba, wykładanych co szabat na tydzień w świątyni jako rodzaj nieustannej bezkrwawej ofiary, w każdy szabat spożywali je kapłani, by zastąpić je nowymi).

 » Ewangelia wg św. Jana 12, 1-8

Ta niedziela w liturgii ormiańskiej jest też radosnym dniem przygotowania do święta odnalezienia relikwii św. Grzegorza Oświeciciela. Bardziej ascetyczno-modlitewny charakter to przygotowanie ma od najbliższego poniedziałku do piątku, w te dni przypada „post” przed tym świętem, a samo święto jest w sobotę 1 lipca (zawsze w trzecią sobotę po Zesłaniu Ducha Świętego).
W tygodniu po 3. niedzieli po Zesłaniu Ducha Świętego w liturgii ormiańskiej przypadają także wspomnienia innych świętych, w tym wspomnienie św. cesarza Konstantyna Wielkiego i jego matki św. Heleny (wtorek, 27 czerwca).

ks. prof. Józef Naumowicz