Dziś oddajemy hołd Księdzu Samuelowi Manugiewiczowi – urodzonemu 18 maja 1871 roku w Kutach w rodzinie ormiańskiej, jako syn Rypsymy z Dawidowiczów i Isaaka Manugiewicza.
A Kuty nad Czeremoszem położone u stóp Karpat, to najbardziej na południe wysunięte graniczne miasteczko II Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie do 1939 roku spokojnie egzystowały społeczności polska, rusińska, żydowska i ormiańska. Każda posiadająca swoich duchownych i swoje domy modlitwy: kościół rzymskokatolicki, kościół ormiańskokatolicki, kościół grekokatolicki i synagogi. Ostatnim proboszczem parafii ormiańskokatolickiej był właśnie ks. Samuel Manugiewicz
Studia teologiczne odbył we Lwowie. Wyświęcony w 1895 r. przez arcybiskupa Izaaka Isakowicza. Wikary katedralny we Lwowie, notariusz kurii arcybiskupiej, proboszcz w Tyśmienicy, proboszcz w Kutach od 1917 roku. Kanonik honorowy i dziekan w Kutach od 1933 roku.
Patriota i społecznik, zasłużony dla rozwoju miasta jako letniska. Zasłużony dla rozwoju gospodarczego Kut, zwolennik spółdzielczości i samoorganizowania się gospodarczego. Senator II Rzeczypospolitej Polskiej od 1928 r. Burmistrz Kut od maja 1938 roku. Za swoją pracę społeczną otrzymał Złoty Krzyż Zasługi oraz honorowe obywatelstwo miasta.
W czasie wojny zaangażowany w pomoc dla żołnierzy polskich przedostających się przez Rumunię do Francji. 17 września był bezpośrednim świadkiem przekraczania granicznego mostu na Czeremoszu przez rząd polski.
W czasie eksterminacji ludności żydowskiej w 1942 roku dokonywanej przez niemieckich okupantów, głosił na kazaniach, że Żydom powinno się pomagać, przekazywać jedzenie. Sam ksiądz ukrywał kilku Żydów.
W marcu i kwietniu 1944 roku był też świadkiem rzezi dokonanej ma mieszkańcach Kut przez ukraińskich nacjonalistów, zginęło wówczas ok. 200 Polaków i Ormian. Zabarykadowany wraz z kilkoma rodzinami ormiańskimi w kościele ocalał dzięki interwencji żołnierzy radzieckich.
Po 1945 roku, jako jedyny kapłan ormiańskokatolicki, pozostał na Ukrainie, co uważał za swój moralny obowiązek. Duszpasterstwo prowadził do 1947 roku, kiedy to władze radzieckie zamknęły kościół parafialny i zamieniły na magazyn.
Jednak posługę duszpasterską, jeszcze przez 9 lat prowadził w konspiracji. Zmarł 28 grudnia 1956 roku, krótko po jubileuszu 60-lecia kapłaństwa. Pochowany na cmentarzu w Kutach.

Ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski
(tekst odczytany 26 grudnia 2016 w Obornikach Śląskich podczas mszy św. 
z poświęceniem tablicy upamiętniającej postać ks. Samuela Manugiewicza)